Yesssssssssssssss

Ik heb er zin in!!

Leuk verhaal,maar het begint een beetje saai te worden.
En dat van voorstellen aan de ouders had ik eigenlijk al verwacht...
Doe eens iets onverwachts!

Doe maar een voorstel misschien komt dat er wel in?

Vandaag kwam toch weer een update?

Inderdaad, maar moet helaas naar morgen ochten uitgesteld worden.
Maar ik beloof dat ik het wat spannender zal maken!

De volgende ochtend was ik al heel vroeg op. Ik wilde hier weg, Maarten is een droom van vroeger. Ik heb een heel ander leven nu. Maar als ik heb dan zo zie dan denk ik weer aan alle kinderen die we hadden kunnen krijgen. Dit kan niet, ik wilde altijd een kind krijgen zonder de vader. En zie me nu, geen kind maar wel verliefd. Ik keek snel op mijn kaart en vond mij uitweg naar buiten.



'Aah, daar ben je dan. Laat me je bekijken, je ziet er geweldig uit. Het spijt me zo dat ik je zo lang alleen heb gelaten. Maar vanaf nu blijf ik bij je, ik zal je als een prinsesje behandelen. Ik laat je nooit meer gaan, mijn liefste.'



Mijn hart begon als een razende te kloppen. Dit kan eigenlijk niet, dit mag niet, ik heb mijn woord aan Donald gegeven. Ik keek Maarten diep in zijn ogen.
'Dit kan niet Maarten. Ik heb mijn woord aan een andere man gegeven. Hij zorgt nu voor me en is er altijd voor me geweest. Je had toch niet verwacht dat ik op je zou wachten en voor altijd alleen zou blijven? Je weet wat mijn wens is.'
'Ben je getrouwd? Heb je al kinderen? Ik weet dat het egoïstisch van me was maar ik wil dat jij met mij bent, niet met hem.'
'Rustig aan, ik ben niet getrouwd en ik heb geen kinderen. Maar ik kon niet zomaar mijn leven op pauze zetten.'



'Dat begrijp ik mijn liefste.' Maarten streelde mijn wang waar ik ook een traan over voelde glijden. Ik heb hier zo lang op gewacht. Ik kan niet nog langer wachten.
'Ik zal met Donald praten.'
'Als jij dat doet dan zal ik alles proberen om je hart weer te veroveren.'


Volgende keer: Hoe reageert Donald?

Oewoeehh..

Coowll

leuk

Leeuuk!

Ik weet niet waar Princess-Diamond het over heeft , ik vind het niet saai worden, juist heel leuk verhaal

Leuk! En het is idd helemaal niet saai.

gelukkig maar beetje korte update: morgen hoop ik meer!

Wth? Saai worden? 't is nog maar het begin ik denk dat we nog wel spannende updates gaan krijgen
Ik vind je verhaal in ieder geval aangenaam om te lezen

Heel erg leuke update!

Oke, ik ga nu verder en verwacht dus een extra lange update! Because you are worth it

'Esther! Daar ben je weer, hoe was het spookhuis? Heb je genoten? Je bleef trouwens wel lang weg, jij avonturier!' Donald wachtte me op met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik hoopte dat hij deze nog had na wat ik hem te vertellen had.
'Donald! Ik heb je gemist, lieve vriend. Je gelooft nooit wat mij vandaag is overkomen. Ik ben een oude kennis tegengekomen.' Ik voelde me heel erg gespannen en in mijn hoofd bad ik dat hij het niet te erg zou vinden.
'Een oude kennis? Goh vertel, lieverd.' Donald zijn blik veranderde een beetje, hij werd wat bedachtzamer.
'Hij heet Maarten en toen ik hem nog kende was ik heel erg verliefd op hem maar hij moest naar het buitenland.'
'Zoveel gaf hij dan niet om je, als hij naar het buitenland ging.'
'Daar vergis je je in Donald. We zijn weer verliefd, en ik wil deze liefde graag een kans geven.'



Mijn mond was droog en mijn hart klopte in mijn keel. Hij stond daar maar en reageerde niet. Niet alleen onze vriendschap stond op het spel, maar ook mijn onderdak en mijn werk!



'Hoe durf je, Esther! Ik geef je onderdak, je mag bij me leven, ik heb je altijd vrijgelaten. En je had me je woord gegeven. Ik hielp jou en jij zou mij helpen! Ik heb je zelfs aan mijn ouders voorgesteld. Wat moeten die nu wel niet denken?'
'Daar zorg ik persoonlijk voor, ik zal bij ze langs gaan en ze alles uitleggen.'



'Ik krijg jou nog wel, Esther!' Deze kant van Donald kende ik helemaal niet. Hij was altijd zo gezellig, lief en vrolijk maar nu waren zijn ogen helemaal zwart en keek hij alsof hij me kon vermoorden! Maar ik kon het hem niet kwalijk nemen. Hij had ook zoveel voor me gedaan.



Op dat moment kwam Maarten binnen, hij was op het harde geschreeuw afgekomen.
'Is hij die #$%$#, waar je zogenaamd op verliefd bent? Denk je nou echt dat hij je een leven kan geven? Hij heeft je per slot van rekening achter gelaten! Je bent achterlijk weet je dat? Dat je mij verlaat voor hem!' Ik liet de scheldwoorden over me heen komen. Hij moest afreageren, en dat liever op mij dan op Maarten.



In mijn ooghoeken had ik al gezien dat Maarten bozer en bozer werd.
'Hoe durf je haar zo aan te vallen? Ik snap dat het vreselijk is dat ze bij je weg wil. Maar je gunt je beste vriendin toch liefde en een gezin? Als ik jou was zou ik nu hier weggaan en haar met rust laten en anders krijg je echt met mij te maken!'
Het leek alsof er stoom uit Maarten zijn oren kwam, hij was zo kwaad. Donald stamelde wat maar kwam niet uit zijn woorden.
'Esther, let op mijn woorden. Je komt niet zo gemakkelijk van me af.'



De volgende dag gingen we gelukkig alweer naar huis. Of nouja, huis? Ik had geen huis meer. Ik kon niet bij Donald wonen. Samen met Maarten ging ik allereerst naar het huis van Donald. We hadden gezien dat zijn taxi direct naar de salon ging, ik had dus even de tijd om mijn spullen te pakken.
'Ga nou snel Esther. Ik blijf hier buiten op je wachten.' Gelukkig had Maarten aangeboden dat ik wel bij hen mocht slapen voorlopig. Snel rende ik het huis in om mijn spullen bij elkaar te pakken.



Alles ging nu zo snel. Ik zou nu dit huis verlaten terwijl ik me er zo veilig had gevoeld. Ik had hier in totaal 2 jaar mogen wonen en in die tijd was ik een bekende stilist geworden en heb de tijd van mijn leven gehad. Ik voelde een traan over mijn wang lopen toen ik mijn kleding uit de kast pakte waardoor deze er een stuk leger uit zag.



Voor dat ik wegging moest ik nog één telefoontje plegen. Ik zocht het nummer van Donald zijn ouders op in mijn telefoon.
'Hai met Esther... O, Donald heeft u al gebeld... Ik ben blij dat u toch met mij wil spreken. Kan ik morgenochtend even langskomen? Dat praat wat makkelijker... O, dank u wel. Ja tot morgen!' Met een gerust hart hing ik op. Nog heel even en ik kan met mijn toekomst beginnen.



Na een uur rijden waren we eindelijk bij Maarten thuis.
'Het is niet veel, maar ik heb niet meer nodig. Dit is het vakantiehuisje dat mijn ouders voor me hebben klaargemaakt voordat ze overleden. Ik hoop dat het genoeg is.' Ik kneep even in zijn hand.
'Als ik maar bij jou ben, dat is meer dan genoeg. Bedankt voor alles Maarten.'

Volgende keer: Afscheid nemen van de ouders en verder gaan met het vervullen van de wens.

Leuke update ! Ben benieuwd wat Donald gaat doen

geweldige update

ik kan niet wachten op de volgende

Spannend.. superleuke update