Sims Nieuws

Sims Nieuws Forum

Je kunt gewoon niet zonder!

Plaats reactie

33 berichten • Pagina 1 van 2

Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Anne's verhaal: Het laatste hoofdstuk online

Mijn eerste dagboek! Tips zijn altijd welkom :)

Hoofdstuk 1

Ik ben Anne. Ik ben echt de gewoonste persoon die je je maar kunt voorstellen. Ik woon sinds gisteren in Sunset Valley.
Afbeelding
Mooi hè? Ja, wat je zegt. Heel... speciaal. Dit was het enige huis dat er te krijgen was. Het is dat ik zo graag wilde verhuizen, want anders had ik dit nooit geaccepteerd. Helaas is de inrichting ongeveer even mooi als de buitenkant.
Afbeelding
Een echte designerbank, vind je niet? Maar goed, ik ben verhuisd omdat ik hier een baan kon krijgen. Ik ga dan ook meteen solliciteren.
Een uurtje later is het officieel! Ik heb een baan bij de politie.
Afbeelding
Thuis ga ik meteen een boek over inzicht lezen, ik moet natuurlijk wel goed voorbereid op mijn werk verschijnen morgen. ’s Avonds kook ik macaroni met kaas.
Afbeelding
Na het eten wordt er aangebeld. Dat is raar. Ik ken nog niemand in de stad. Nieuwsgierig doe ik open.
Afbeelding
“Dag lieverd. Dat is lang geleden zeg. Mag ik binnenkomen?” Ik ben zo verbaasd dat ik niks meer kan zeggen. Voor ik het weet staat mijn moeder al in de woonkamer. “Zo. En waar kan ik slapen?” vraagt ze. “Wacht, wat? Logeren?” Opeens ben ik boos. “Mam, wat doe je überhaupt hier?” schreeuw ik.
Afbeelding
“Nou kijk. Het zit zo. Gisteren stonden er een deurwaarder en een notaris op de stoep. Ze zijn er kortgeleden achtergekomen dat je vader nog meer schulden had dan we al dachten. De deurwaarder kwam beslag leggen op ons huis. Ik moest vertrekken en mag pas terugkomen als ik alle schulden afbetaald heb. Ik heb geen andere plek om naartoe te gaan.”
Afbeelding
“Oké.” zeg ik aarzelend. Haar verhaal klinkt aannemelijk. Maar... “Waarom ga je niet naar een hotel?” vraag ik. “Daar heb ik toch geen geld meer voor, kind.” zegt mijn moeder ongeduldig. Tja. Ik ga haar niet nu wegsturen. “Vooruit dan. Je mag hier vannacht blijven. Slaap maar op de bank.” Zucht. Dat wordt nog wat. “Dankjewel lieverd!” roept mijn moeder. “Heb je toevallig ook nog wat te eten?”
Afbeelding
Als ik de volgende ochtend wakker word hoop ik dat mijn moeder een soort vreemde nachtmerrie was. Maar nee hoor, daar ligt ze op mijn designerbankstel.
Afbeelding
“Mam!” roep ik. “Ik moet naar mijn werk. Blijf binnen! Ik kom vanmiddag terug, en als ik merk dat je iets gedaan hebt wat ik niet wilde, stuur ik je weg!”
Afbeelding

Laatst gewijzigd door Ravia op za 20 dec 2014, 16:12, 11 keer totaal gewijzigd.

gitte2001
Supergeheim onderzoeker Supergeheim onderzoeker
Berichten:
2641
Lid geworden op:
ma 18 feb 2013, 16:05

Re: Anne's verhaal

Misschien kan je de muren omhoog doen als je een screen maakt, anders is er plots een gat in de muur(ik ben alvast blij dat je al hebt gehoord van hideheadlineeffects on)

Wel een leuk begin!
Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Re: Anne's verhaal

Dankjulliewel voor alle reacties :hug

Hoofdstuk 2

Als ik ’s middags uit mijn werk kom ligt mijn moeder op een bed dat midden in mijn gang staat. Ze kijkt geweldig tevreden met zichzelf.
Afbeelding
“Mam, wat heb je nou gedaan?” roep ik. “Jeetje kind. Doe rustig.” zegt ze, nog steeds met die tevreden lach die ik vroeger wel duizend keer heb gezien. “Je kunt toch niet verwachten dat ik op de bank blijf slapen. Ik word ook een dagje ouder.” “Nog één nachtje.” zeg ik, en dan ga ik de deur weer uit, want ik heb geen zin om de hele avond te luisteren naar mijn moeders pogingen om een normale vrouw te lijken. Ik bedoel, je kunt zo wel zien dat ze een valse heks is, en dat gaat gewoon niet samen met moederliefde.
Ik besluit naar de sportschool te gaan.
Afbeelding
Autsj! Dat heeft niemand gezien, toch? Ik moet duidelijk nog wat vaker sporten als ik ooit geheim agente wil worden.
Als ik de volgende ochtend uit de badkamer kom staat mijn moeder in haar pyjama toverspreuken te oefenen. “Wil je dat alsjeblieft niet doen?” Ik probeer beleefd te blijven, maar ze hoort toch dat ik haar het liefste een schop onder haar kont wil geven.
Afbeelding
“Anne.” zegt ze met een poeslieve stem. Ik weet dat ze nu op haar gevaarlijkst is. “We moeten het er nog even over hebben waarom jij het zo vervelend vindt om mij onderdak te bieden.” Vertaling: bied je excuses aan voor je ongastvrijheid. Maar dat gaat niet gebeuren.
Afbeelding
“Nou, mij lijkt het vrij duidelijk waarom ik jou niet in huis wil hebben.” zeg ik. “Om dezelfde reden waardoor ik zodra ik volwassen was naar de andere kant van het land verhuisd ben. En mijn naam heb veranderd. Maar kunnen we het hier later over hebben? Ik moet naar mijn werk. En mam, koop alsjeblieft een nieuwe pyjama. Dit kan echt niet.” Dan loop ik de deur uit. Als ik bijna bij de auto ben, hoor ik mijn moeder nog roepen: “Je zus was er helemaal kapot van!” Natúúrlijk. Esmeralda zal vast heel blij zijn geweest dat ze mijn slaapkamer kon inpikken.
Als ik van mijn werk naar huis rijd ben ik zo opgewonden dat ik ongeveer de hele auto door stuiter. Maar mijn humeur verdwijnt als ik mijn moeder boven de vuilnisbak van de buurvrouw zie staan.
Afbeelding
Had ik dat nog niet gezegd? Behalve een valse heks is Gertrude Wicca, also known as mijn moeder, ook nog een kleptomaan. Niet jouw probleem. Niet jouw probleem, zeg ik tegen mezelf.
Mijn moeder stond erop dat zij vanavond eten zou koken. Ik grijp de kans aan om mijn moeder het nieuws te vertellen.
Afbeelding
“Ik heb promotie gemaakt!” juich ik. “Gefeliciteerd.” zegt mijn moeder afwezig. “En mijn baas wil dat ik voor een speciale Sim Fu training naar China ga!” roep ik. Nu is mijn moeder wel geïnteresseerd. “Ga je verhuizen?” vraagt ze gealarmeerd. “Nee joh. Het is maar een training. Maar ik heb wel iemand nodig om op mijn huis te passen. Dus wil ik je een voorstel doen. Jij mag hier wonen tot ik volgende week terug ben. Dan vertrek je.” Hoopvol kijk ik naar mijn moeder. Als ze nou voor één keertje meewerkt... “Deal.” zegt ze. Juichend loop ik naar buiten om een taxi te bellen die me naar Shang Simla gaat brengen.
Afbeelding

(Trouwens, soms heeft Anne een roze vestje aan. Dat is om een of andere reden haar werkuniform. Kun je dat ook veranderen? Ik vind het nogal lelijk...)

Laatst gewijzigd door Ravia op do 17 jul 2014, 20:20, 3 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Re: Anne's verhaal

Bedankt voor alle reacties :D

Hoofdstuk 3

De drie andere studenten en ik worden met een auto van het vliegveld gehaald. Geen van ons is al eerder in China geweest en we kijken vol spanning uit het raampje. “Daar om de hoek!” roep ik.
Afbeelding
“Oh!” en “Aaah!” roepen we allemaal, alsof het een vuurwerkshow is. Maar geef toe, dit is toch ook gewoon prachtig?
Afbeelding
De auto brengt ons meteen naar Academie Feniks, waar we het grootste deel van de dag zullen doorbrengen. Het gebouw is niet groot, en het ligt hoog in de bergen. Ik blijf even staan om van het prachtige uitzicht te genieten. Vanuit de tuin is dat vast nog mooier. Dan merk ik dat de rest al binnen is en ik loop snel achter ze aan.
Afbeelding
In de hal van de Academie staan de anderen naast een Chinese vrouw. Ze staan duidelijk op mij de wachten. Ik voel mezelf rood worden, maar gelukkig worden er geen opmerkingen over gemaakt. In plaats daarvan begint de vrouw te praten. “Goedemorgen! Ik ben Xiu Wo, en ik ga jullie de beginselen van Sim Fu leren. Maar voor we daarmee beginnen moeten jullie eerst even opwarmen.” Ze loopt naar een kleine fitnesszaal. “Ik zou zeggen: begin.” zegt Xiu Wo, en om het goede voorbeeld te geven springt ze op een loopband.
Afbeelding
Hijg.... Zucht.... Wacht.... Effe... Kreun.... Op....Adem........ Puf, puf.......Komen......
Poeh, poeh. Ik moet echt aan mijn conditie werken. Ik kreeg al een paar afkeurende blikken van mevrouw Wo. Maar nu is het dan toch eindelijk tijd om echt te beginnen met Sim Fu! Als alles hier iets minder stil en plechtig was, dan stond ik nu te springen van opwinding. Ik wil al m’n halve leven Sim Fu trainingen volgen, maar het mocht niet van mijn ouders en toen ik op mezelf ging wonen kon ik het niet betalen. Maar nu gaat het eindelijk gebeuren...
Afbeelding
En hop! En slaan! TSJAKKA! hartstikke indrukwekkend, vind je niet?
Afbeelding
Het is wel vermoeiend zeg. Ik raak even afgeleid door het uitzicht. Wow. Ik kan niet wachten om al die leuke winkeltjes van dichtbij te gaan bekijken. “Anne Winters! Een beetje tempo!” roept mevrouw Wo.
Afbeelding
“Sim Fu is niet alleen fysiek. Ook je brein moet in een perfecte conditie zijn.” En dus gaan we schaken. Gelukkig hoeven we daar niet bij te bewegen. Ik ben niet lui hoor, maar ik sta al sinds acht uur vanmorgen te schoppen tegen een paal, dus ik ben het nu wel een beetje zat. Ik moet tegen mevrouw Wo schaken.
Afbeelding
“Genoeg voor vandaag. Jullie hebben vanavond vrij. Morgenochtend vroeg gaan we verder.” Mevrouw Wo klinkt nogal geïrriteerd, maar misschien komt dat omdat ik haar heb verslagen met schaken. Die hobby werd wel goedgekeurd door mijn moeder. Niet aan haar denken! Ik ga de stad in.
Afbeelding
Ik heb honger als een paard. Gelukkig zie ik een restaurant. Natuurlijk snap ik niks van het uithangbord, maar ik hoop dat er staat dat ze geen hond serveren.
Afbeelding
Geen hond gelukkig. Wel de lekkerste loempia’s die ik ooit gegeten heb. Ik moest er helaas lang op wachten, en inmiddels zijn de andere winkels dicht. Daarom ga ik maar naar het huis waar we deze week wonen.
Afbeelding
Beneden is er een simpele keuken en badkamer. Boven zijn vier rode deuren. Achter de meest rechtse klinkt luid gesnurk. Ben ik even blij dat ik daar niet naast slaap! De kamer is klein. Er staat alleen een bed en een nachtkastje. Ik merk nu dat ik hartstikke moe ben en tevreden kruip ik erin.
Afbeelding

Excuses voor de beetje slechte kwaliteit van het uitzicht... Ik heb het spel op lage instellingen staan, anders gaat de laptop over de zeik.

Laatst gewijzigd door Ravia op do 17 jul 2014, 20:25, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Re: Anne's verhaal: Hfst 3

Hoofdstuk 4

“Mama, mag ik alsjeblieft mee?” vraagt het meisje. Ze kijkt smekend omhoog. Ze wil niks liever dan met haar moeder en haar zus naar het park gaan. Maar haar moeder heeft de bekende harde blik in haar ogen. “Is je huiswerk af?” vraagt moeder. “Bijna.” zegt haar dochter twijfelend. “Nou, je kent de regels.” lacht moeder. Ze klinkt als de boze heks uit een kinderfilm. “Blijf op je kamer tot het af is. En aangezien Esmeralda wel klaar is, zal ik haar maar mee naar het park nemen.” “Nee, mama, toe nou. Alsjeblieft. Ik ben bijna klaar. Ik kan het vanavond afmaken.” “Nee.” lacht moeder. En ze slaat de deur dicht. Voor het meisje voelt het alsof het de deur van een kerker is.
Afbeelding
Als het meisje gezien heeft dat haar moeder en haar zus vertrokken zijn, loopt ze naar beneden. Daar zit haar vader tegen zichzelf te schaken. Fronsend kijkt hij naar het speelbord. “Papa?” vraagt het meisje voorzichtig. “Wat is er schatje?” vraagt hij. “Mag ik naar het park?” vraagt het meisje.
Afbeelding
“Voor het donker thuis.” zegt hij, en hij draait zich weer naar zijn schaakbord.
Lachend huppelt het meisje het huis uit. Ze kan naar het park! Tegen haar moeder zal ze zeggen dat haar huiswerk af is. In het park wil ze om een boom heen lopen, maar ze hoort een bekende stem schreeuwen en blijft maar even achter de boom staan.

Afbeelding
Het meisje gluurt eromheen. Haar moeder heeft haar toverstaf vast. Er komen grote vlammen uit, die het gras verschroeien. Haar zus staat erbij en lacht.
Afbeelding
Het meisje is nog nooit zo geschrokken. Haar moeder is niet zo lief als andere moeders, maar dit heeft ze nog nooit meegemaakt!
Afbeelding
Ze rent zo snel ze kan naar huis. De rest van de dag probeert ze ergens anders aan te denken. Maar als ze ’s avonds geschreeuw uit de richting van het park hoort loopt ze naar de voortuin om te kijken.
Afbeelding
Als het meisje in bed ligt in bed ligt, kan ze niet slapen. Wat nou als mama die vaker gaat doen? Denkt ze. En wat als mama het huis in brand steekt?
Het duurde lang voordat het meisje in slaap viel.

Afbeelding

Met een schok wordt ik wakker. Mijn hart bonst en het zweet staat in mijn handen. Wat was dit voor droom? Wie was dat meisje? Dan komt de herinnering terug. Dat meisje was ik.

Opmerking van de schrijfster: in hoofdstuk 2 wordt Anne's zus al even genoemd. Daar heette ze Faith, maar ik bedacht nu pas dat die naam helemaal niet bij de rest van het gezin past. Ik heb haar naam (ook in het vorige hoofdstuk) daarom veranderd in Esmeralda.
En bij twee screens werkt de bewerking niet. Weet iemand een simpele, gratis foto editor? Ik gebruik nu die van photobucket, maar die doet het blijkbaar niet zo goed.
Edit: foto's zijn nu bewerkt met picmonkey. Ze doen het :D

Laatst gewijzigd door Ravia op do 17 jul 2014, 20:27, 3 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Re: Anne's verhaal: Hfst 4

Hoofdstuk 5

Ik kan niet meer slapen. Gelukkig is het al bijna ochtend, dus ik ga naar beneden en haal een pakje sap uit de koelkast. Na een tijdje komt er iemand naast me zitten. Als hij hier is, moet hij een collega van me zijn. Ik heb hem nog nooit gezien. Hij ziet er ook niet echt vriendelijk uit. Hij leest en negeert me.
Afbeelding
Op een andere dag zou ik misschien beledigd zijn, maar vanmorgen vind ik het wel fijn. Ik heb nog even tijd nodig om na te denken over mijn droom/herinnering. Mijn moeder heeft zich goed gedragen in de dagen voor ik naar China ging. Maar dat zou heel snel kunnen veranderen. Wie weet, misschien staat ze nu wel brand te stichten in het park van Sunset Valley. Wat zou ik daaraan kunnen doen? Er moet íéts zijn dat ik kan doen. Maar wat? “Hoe heet je?” hoor ik opeens. De man naast mij heeft toch besloten tegen me praten. “Uh, Anne.” zeg ik nogal verbaasd. “Mijn naam is David.” zegt hij. Voor we meer kunnen zeggen klinkt er een gong, het teken dat we naar de Academie moeten.
We lopen naar de Academie Feniks. Vandaag gaan we oefenschaakwedstrijden spelen en natuurlijk Sim Fu oefenen.
Afbeelding

Afbeelding
Ik praat en lach de hele dag met David, maar toch kan ik de droom niet uit mijn hoofd zetten. Na de lessen loop ik daarom snel richting het huis. Ik wil rustig na kunnen denken. “Anne!” hoor ik achter me. Het is David. “Ik had een vraagje.” zegt hij. “Ik heb gehoord dat er hier niet ver vandaan een hele mooie bron is, de Drakenbron. Heb je zin om daar met mij heen te gaan?”
Afbeelding
Eigenlijk zou ik nee moeten zeggen. Eigenlijk. “Ja, graag. Lijkt me leuk.” antwoord ik.
‘Dichtbij’ blijkt een meer dan een half uur lopen, en inmiddels is het helemaal donker. “Het zou hier om de hoek moeten zijn.” zegt David en hij gaat voorop. Nieuwsgierig ga ik hem achterna.
Afbeelding
“Wow!” roep ik. “Je haalt me het woord uit de mond.” lacht David.
Afbeelding
Op een van de heuveltjes staat een fonteintje. Ik loop ernaartoe om het beter te bekijken. “Anne, kijk eens.” zegt David. “Wat een mooie bloemen!” roep ik. “Voor mij?”
Afbeelding
Gelukkig is het donker, want anders zou David gezien hebben dat mijn gezicht net zo rood is als de rozen. Ik heb nog nooit een vriendje of überhaupt aandacht van mannen gehad. “Het is laat. Zullen we teruggaan?” vraagt hij. Ik knik. Hand in hand lopen we terug naar het huis.
De volgende morgen is het alweer de laatste dag in China. We hebben geen les meer. Ik heb besloten om naar de markt te gaan om een Sim Fu trainingspop te kopen. Maar eerst eet een een kom cornflakes.
Afbeelding
Denk je dat ik op David zit te wachten? Echt niet! Het kan me helemáál niks schelen waar hij uithangt. Hij moet z’n goddelijke gang maar gaan. Ben ik een beetje geloofwaardig zo? Dacht ik al. Zuchtend sta ik op om alleen naar de markt te gaan.
Afbeelding
Dit zou het moeten zijn. Misschien is David hier ook wel. Maar nee. Er is alleen een verkoper die eruitziet alsof hij wel wat slaap kan gebruiken.
Afbeelding
Ik heb een trainingspop gekocht en een Chinese vuurpijl. Ik wandel nog wat rond over de markt. Het duurt nog lang voor ik David zie. En als ik hem dan eindelijk gevonden heb zou ik liever willen dat hij ergens anders was.
Afbeelding
Hij staat gewoon met die Chinees te flirten! Jaloers? Wie ik? Chagrijnig loop ik weg. Bah bah bah. Dat heb ik weer. Is er eindelijk eens iemand die mij ziet staan, is het zo’n type dat flirt met iedere vrouw die hij tegenkomt. Al mopperend loop ik naar de Verlichtingstuin. Hier gaan we ons diploma krijgen.
Afbeelding
Het is zo mooi dat ik meneer-wiens-naam-wij-niet-noemen even helemaal vergeet. Binnen in een kantoortje wordt het diploma uitgereikt. David is er ook bij, maar ik kijk hem niet aan en hij praat ook niet tegen mij. Behalve een diploma krijgen we ook een officieel Sim Fu pak. De Sim Fu meester zegt dat ik talent heb en ik krijg meteen de oranje band!
Afbeelding
Die kleur staat me goed, vind je niet? Ik trek mijn eigen kleren weer aan en ga nog even op het bruggetje staan. “Wat een dikke koi karpers zitten hier hè?” zegt David achter me. “Wat wil je?” vraag ik een beetje boos. Hij pakt mijn hand en buigt naar me toe. “Ik wilde alleen maar even tot ziens zeggen.” fluistert hij in mijn oor. Zijn adem kriebelt in in mijn nek.
Afbeelding
Voor ik een intelligent antwoord kan bedenken heeft hij zich al omgedraaid. Foute gast, foute gast zeg ik tegen mezelf. Vervelende flirt. Kan niks goeds van komen. Maar tegelijkertijd hoop ik dat zijn tot ziens betekent dat hij me nog eens wil zien. “We gaan vertrekken!” roept de reisleider.
De reis naar huis duurde lang. Als ik voor mijn deur stop ben ik moe en hongerig. Daarom duurt het even voor ik registreer wat er met mijn woonkamer gebeurd is. “Mam!” roep ik.
Afbeelding

Laatst gewijzigd door Ravia op do 17 jul 2014, 20:30, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Re: Anne's verhaal: Hfst 5

Dank je voor je reactie :D

Hoofdstuk 6

“Ik weet echt niet wat het probleem is.” zegt mijn moeder beledigd. “Ja, ja, je bent de onschuld zelve. Ik weet het.” zeg ik gapend. Stomme jetlag. Ik ga op mijn bed liggen.
Afbeelding
Het is nu wel duidelijk dat ik mijn moeder niet gewoon kan negeren en wachten tot ze opzout. Ik denk dat ik nu wel moet.... zzz...zzzz....
De volgende morgen wordt ik wakker van een mannenstem in de woonkamer. Huh? Snel ga ik erheen.
Afbeelding
Oh jee. Dat ziet eruit als een deurwaarder uit Moonlight Falls, waar we vroeger woonden. Hij kijkt niet erg vrolijk, maar mijn moeder ook niet. Dat laatste is meer reden voor paniek. En inderdaad.
Afbeelding
Oh *@%^&*$%! Hij staat in brand! *%^&@#$%#! Waar is die $#^*!&Q%#& brandblusser?!?!
Afbeelding

Afbeelding
“Nou. Eh tja. U kunt vast wel een nieuw pak van uw baas krijgen, toch?”
Afbeelding
De oorzaak van de brand? Die staat te zingen in de badkamer. Ik ga naar mijn kamer en doe de deur op slot. Het gaat echt te ver nu. Ik moet iets doen.
Afbeelding
Hoor ik daar een minachtend lachje? Ik heb hier toevallig wel een afschrikwekkend wapen in handen hoor. En een paar sokken.
Afbeelding
Ik kan het nog best wel. Maar nu moet ik werken. Vanmiddag ga ik verder oefenen.
Of niet natuurlijk, want driemaal raden wie mijn nieuwste collega is. Juist: David. En hij vroeg me mee naar het park. En natuurlijk heb ik geen nee gezegd.
Afbeelding
En voor ik het wist was het alweer avond. “Ik moet echt naar huis.” zucht ik. “Jammer.” zegt David. “Zullen we snel nog eens afspreken?”
Afbeelding
Als ik thuiskom ben ik helemaal vrolijk. Ik ga lekker op de bank zitten. Er is vanavond een romantische komedie op tv die ik wil zien.
Afbeelding
Natuurlijk. De dag dat ik een film wil zien, is ook de dag waarop deze televisiesaurus het bijltje erbij neergooit. Wantrouwend kijk ik naar mijn moeder. Zij heeft een hekel aan alles met een stekker eraan. Vroeger mochten we geen tv, en de radio werd met regelmaat gesaboteerd. Nou ja. Ik kan ook wel zonder. Dan ga ik maar een lekkere lange douche nemen. “Trouwens, er loopt al de hele dag water uit de douchekop.” zegt de technofobische heks zonder op te kijken uit haar boek. Dan ga ik een monteur bellen. “Ja sorry, maar ik kan op z’n vroegst morgenochtend komen.” zegt hij. Potverdorie. Een mens moet toch douchen, dus sta ik om tien uur ’s avonds met een handdoek en een fles shampoo in de badkamer van de sportschool.
Afbeelding

Laatst gewijzigd door Ravia op do 17 jul 2014, 20:34, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Ravia
Kantoorslaaf Kantoorslaaf
Berichten:
477
Lid geworden op:
ma 28 mei 2012, 10:10

Re: Anne's verhaal: Hfst 6

Het nieuwe hoofdstuk duurde even, want ik was een beetje inspiratieloos. En toen deed ik nog iets stoms met Photobucket waardoor ik alle links van de screens opnieuw moest plaatsen :cursing Hopelijk doen ze het nu weer. Anyway, nieuw hoofdstuk :swing

Hoofdstuk 7

Ik ga maar eens de post halen. Diepe zucht. Net wat ik dacht. Nog een rekening. De hoeveelste is dat? Zeker de tiende deze week.
Afbeelding
De dag nadat mijn moeder die deurwaarder in brand had gestoken, kwam er een brief van deurwaarderskantoor Wolff, Wolff en Wolff uit Moonlight Falls. In de brief stond nieuws. Slecht nieuws. ‘De schulden die uw moeder Gertrude van uw vader Zacharinus heeft geërfd zijn nog lang niet afbetaald. Omdat u ook tot de directe familie van wijlen de heer Wicca behoort zult u vanaf nu ook mee moeten betalen aan de schulden. Er moet onmiddellijk een eerste aanbetaling gedaan worden van 10.000 simdollars. Indien u dit geld niet kan produceren zien wij ons genoodzaakt om uw meubels in te nemen.’
Natuurlijk had ik geen 10.000 simdollars (dat is bijna de waarde van m’n hele huis!) en sindsdien is mijn leven er niet bepaald op vooruitgegaan. Gelukkig hebben de ze niet al mijn meubels in één keer meegenomen. De noodzakelijke dingen hebben ze laten staan. Mijn hele salaris gaan zo’n beetje op aan het betalen van de binnenstromende rekeningen. Het grootste deel van mijn vrije tijd besteed ik aan boeken lezen voor mijn werk.
Afbeelding
Ik hoop op promotie met een hoger salaris. Wat al dit gedoe nog erger maakt is dat mijn moeder nog steeds hier woont. Maar ja, ik snap nu ook wel dat ze echt ergens anders heen kan. Gelukkig zit ze bijna de hele dag in de bibliotheek te lezen.
Afbeelding
Ik ben laat uit mijn werk vandaag, maar mijn moeder is nog steeds niet thuis. Mocht ik brandweersirenes horen ga ik wel even kijken of ze het park in brand gestoken heeft, maar eerst.... wat krijgen we..................
Afbeelding
Waarschijnlijk ben ik plotseling in slaap gevallen, want ik moet wel aan het dromen zijn. Ik zweef over een heuvel.
Afbeelding
Langzaam zweef ik omlaag tot ik op de grond sta. Ik ben ergens bij een prachtig meer. Ik ben niet alleen.
Afbeelding
Het duurt even voor mijn hersenen helemaal verwerkt hebben wat er precies te zien is. In die tijd is de vrouw, als het tenminste een vrouw is, naar me toe gekomen. “Hallo Anastasia. Of heb je liever dat ik Anne zeg?” vraagt ze. “Liever Anne.” antwoord ik automatisch. Dan bedenk ik hoe vreemd deze situatie is. “Maar hoe weet je mijn naam? Wie ben jij? Wat doe je hier? Wat doe ík hier? En waar is hier eigenlijk?” roep ik. “Dat zijn veel vragen.” lacht de vrouw. “Maar wees gerust, ik zal je antwoord geven. Mijn naam is Yelena. Deze plek is een niet veel bezochte visstek in de buurt van Moonlight Falls. Dat wil zeggen, het ziet er hier uit zoals daar. Maar exact deze plek bestaat alleen in ons hoofd. We zijn hier omdat ik de opdracht heb om je te helpen en dit de makkelijkste manier was om met je te praten.” “Telepathie?” vraag ik ongelovig. “Zo zou je het kunnen noemen.”
Afbeelding
Nou, dit verklaart echt alles! Maar niet heus. “Wie heeft jou gezegd dat je mij moet helpen? En waarmee?” vraag ik. “Pamela, dat is een van de hoofdmagiërs, voelde dat er een jonge heks hulp nodig had om haar leven op orde te krijgen. Ik ben goed in mentaal contact leggen met anderen, dus vroeg ze mij om met je te praten.” Dit is zo’n grote hoeveelheid bizarre informatie dat mijn hersenen gewoon geen reactie kunnen bedenken. En Yelena praat maar door. “Ik kan niet voor eeuwig een connectie met je houden, dus ik ga je nog snel wat vertellen. Ik kan op dit moment niet erg veel voor je doen. Ik kan jou en je moeder beter helpen als jullie naar Moonlight Falls komen. Als je in de Herberg van de Twee Broers overnacht kunnen we je vinden.” Eindelijk houdt ze even haar mond. Maar alleen om te wenken dat ik dichterbij moet komen. Ze fluistert in mijn oor.
Afbeelding
“Het schijnt dat er in de buurt van deze visstek een schat ligt. Dat zou misschien ook nuttig voor je kunnen zijn.” Voor ik een soort antwoord kan produceren zweef ik weer weg.
Afbeelding
Ik lig op de grond in mijn eigen huis en ik ben zo moe dat ik niet na kan denken over alles wat er zonet gebeurd is. Moeizaam sta ik op en al gapend ga ik in mijn bed liggen.

Weergave- en sorteeropties

Plaats reactie