Foute wensen, foute mensen
Geplaatst: ma 22 mar 2010, 19:30
Een heel ander dagboek dan mijn vorige. Ik ben tijdens het schrijven erg geïnspireerd geraakt door Adoror en Klaas, maar het is absoluut niet mijn bedoeling om iets te kopiëren. Als je vind dat ik dat wel doe, zeg het me alsjeblieft!
Het verhaal:
Katelynn is al vaak van ouders gewisseld, en kan maar moeilijk iemand vertrouwen, dat komt vanwege haar moeilijke jeugd met een verslaafde moeder en gevluchte vader. Zal haar oudoom voor verandering zorgen? Rosie heeft altijd alles gekregen wat ze wil, niks was te moeilijk voor haar vader. Maar nu haar vader een serieuze relatie aan wil gaan met een andere vrouw, kan hij zijn verwende dochter daar niet bij gebruiken. Hij laat zich overhalen door zijn nieuwe vrouw en stuurt Rosie weg om voor zichzelf te zorgen. Sofie was nog maar net 20 toen ze in een rolstoel belandde. Gelukkig was ze al lang verliefd op Matt en zijn ze gelukkig getrouwd. Vaak heeft ze het moeilijk, en denkt ze dat ze een last is voor Matt. Toch halen die twee het beste in elkaar naar boven. Jan-Klaas is een erg slechte man geweest. Maar een tijdje geleden heeft hij het licht gezien. Hij is zeker te veranderen voor zijn dode vrouw, zijn kinderen en zijn toekomst. Jamie is streng opgevoed, maar heeft daar weinig van meegekregen. Ze is op zichzelf begonnen, en eindelijk na al die jaren is ze erg succesvol en heeft ze de trots van haar ouders weer terug, helaas is ze nog steeds alleen.
En hier is het echte verhaal!
-----
Katelynn zuchtte nog eens diep voordat ze aanklopte op de deur van haar oudoom. Dit was het laatste familielid dat bereidt was voor haar te zorgen terwijl haar moeder vast zat. Haar vader was al weg sinds haar zevende en ze was er nooit echt bovenop gekomen. Ieder familielid dat haar vriendelijk had ontvangen had ze afgekeurd, en al snel werd ze weggestuurd. Dat was nu al drie keer gebeurd. Het mocht niet nog eens gebeuren, want dan zouden ze haar in een pleeggezin stoppen, en dat was het laatste wat ze wilde.
Niemand deed open. Verbaasd keek Katelynn om zich heen, zou de sleutel onder de bloempot liggen? Nee dat lag veel te veel voor de hand. Omdat er nog steeds niet werd opengedaan probeerde ze het toch, en ja hoor: daar lag de sleutel. Toen ze binnen kwam rook het naar het huis van haar oma voordat ze naar het bejaardentehuis was gegaan.
“Umm…meneer Huizinga? Bent u thuis?”
Katelynns stem klonk raar, want ze was nog nooit in zo’n situatie terecht gekomen.
Op de koffietafel in de hal lag een klein briefje. Katelynn vouwde het open en las:
‘Beste Katrien,
Ik ben op dit moment niet aanwezig. Morgen zal ik terug komen van mijn lange reis uit Frankrijk. Maak het jezelf gemakkelijk, er ligt wat geld onder dit briefje. Ik wil wel dat dit huis er net zo uit ziet als ik terug kom. Jouw kamer is op de zolder.
Gegroet,
Larry Doringer’
Dus ze had het huis voor zichzelf? Cool.
-----
Rosie stond voor een modern huis. Het zag er erg klein uit, en ze was er van overtuigd dat het dat ook was. Waarom had haar vader haar uit huis gezet. Ze deed toch niks fout? Ze werd zelfs minder boos op haar broertje, die haar behoorlijk de keel uit kon hangen. Ook miste Rosie haar vriendje, Mike. Hij was heel lief bij het afscheid, en had haar een knuffelkonijn gegeven om aan te denken als ze hem miste.
Verveeld dacht Rosie aan wat ze nu allemaal thuis had kunnen doen. Ze had hier niet eens een zwembad! Ze besloot Mike te bellen.
“Hai liefste vriend op aarde!” kweelde ze door de telefoon.
“Hoi, snoezepoes!” was het antwoord.
“Ik vroeg me af of je dit weekend langs kon komen?” vroeg Rosie onschuldig.
“Nou lieverd, ik rijd nu je stad in, ik kom nu wel langs!” Mike klonk heel erg lief.
Rosie hing op, ze bofte met zo’n vriend.
Toen Mike eindelijk aangekomen was, sprong Rosie op om de deur open te doen.
“Hé, zonneschijn!” riep Mike enthousiast.
Ze begroette hem door heel hevig te zoenen, maar Mike keek een beetje om zich heen.
“Heeft je vader je hier heen gestuurd?” vroeg Mike onzeker.
“Ja, ik weet het, het is vreselijk, maar gelukkig ben jij er!”
Mike knikte, maar hij keek niet blij. Rosie kuste hem zachtjes op de lippen om hem op te vrolijken.
“Zullen we.. het bed inwijden?” Rosie keek ondeugend. Mike lachte.
“Natuurlijk lief!”
Toen ze klaar waren legde Mike zijn arm om Rosie heen. Ze glimlachte, alles bij hem voelde zo goed. Van zijn perfecte spieren tot zijn zachte lippen. Maar zijn gezicht keek anders dan normaal.
“Rosie,” fluisterde hij.
“Ja?”
“Ik weet niet of dit juist voor ons is.”
“Wat bedoel je?”
“Deze hele relatie werkt niet voor mij.. het spijt me Rosie, maar het is over.”
Mike stapte uit bed.
“Wat denk je nou wel? Eerste vind je me leuk, maar nu heb ik minder geld en dan dump je me zomaar!” de tranen stonden in Rosies ogen. “En net… net… net ging alles goed en nu opeens niet meer! Ik voel me zo gebruikt!”
Nu was Rosie echt aan het huilen. Mike keek naar haar met een vieze lach.
“Shit happens.” zei hij, en hij verliet de kamer.
-----
Sofie zuchtte toen ze naar een open veld keek, vol met spelende kinderen. Hoe lang was het geleden dat zij zo had rondgerend? Veel te lang. De dokters vertelde haar dat ze geluk had gehad, dat ze anders misschien was dood gereden. Maar waar leefde ze nog voor? Ze dacht aan Matt. Een glimlach verscheen. Hij ging voor haar door het vuur. Ondanks dat ze nu niet meer kon lopen is hij niet van haar zijde geweken. Ze had geboft.
Sofie schrok op uit haar mijmeringen toen Matt de deur open deed. Snel rolde ze naar hem toe.
“Ik heb je gemist!”
Hij tilde haar op uit haar rolstoel en omhelsde haar stevig.
“Hoe was je dag?”
“Saai,” antwoordde ze. “Ik heb voornamelijk achter de computer en de tv gezeten.”
Hij keek nep verbaasd. “Echt waar? Dat moet je niet doen hoor! Dan wordt je depressief!”
Sofie lachte, maar Matt keek serieus. “Echt waar schat, ik wil dat je ook een beetje geniet terwijl ik de kost verdien.
“Ik zal het proberen lief!” antwoordde ze.
-----
Jan-Klaas was pas laat thuis van werk. Hij stuurde de babysitter naar huis en ging zonder iets te eten naar boven.
“Hoe is het met mijn kids?” bulderde hij lachend.
Lachend kwamen Sylvia, Bart en Mats aanrennen om hem een knuffel te geven.
“Hebben jullie het Annelies niet te moeilijk gemaakt?” vroeg hij. Lachend schudden ze nee.
“Ik wil dat jullie nu lekker gaan slapen, want morgen moeten jullie weer naar school.” De kinderen knikten en renden naar boven. Jan-Klaas ging een andere kamer in.
“Hoe is het met kleine Babette?” vroeg hij liefkozend. Een kleine peuter probeerde enthousiast zijn neus te pakken. “Annelies heeft goed voor je gezorgd, het spijt me dat ik er zo weinig ben.” Hij gaf Babette een knuffel en legde haar terug in de wieg.
“Slaap zacht!”
Toen hij boven klaar was pakte hij een bordje soep en dook voor de tv. Hij had een groot geldprobleem, en kon maar net rondkomen. Annelies wilde gelukkig voor heel weinig voor de kinderen zorgen, maar dat was nog steeds erg hoog voor hem. Hij dacht aan hoe alles was voordat Ronja dood was gegaan. Hij had haar mishandeld en gekleineerd, maar toch was ze bij hem gebleven. Maar toen werd ze erg ziek, en later stierf ze aan een zeldzame ziekt. Toen pas realiseerde hij zich wat een slecht persoon hij was geweest, maar hij was er zeker van dat hij kon veranderen, en hij ging het bewijzen ook. Zijn kinderen zouden nooit hoeven weten hoe het verleden eruit zag, de toekomst telde op dit moment alleen.
-----
Met een zucht deed Jamie Rood de deur achter zich dicht. Dat was de laatste patiënt. Het was lang geleden dat haar praktijk zo goed had gelopen. Tegenwoordig waren psychologen steeds meer gewild, zeker als ze zo vaardig waren als Jamie. Ze had erg lang gestudeerd, maar haar praktijk was erg succesvol. Haar ouders hadden haar liever rechten zien studeren, maar dat was er niet van gekomen. Het had een tijdje geduurd, maar uiteindelijk waren haar ouders toch trots op haar.
Jamie keek voordat ze afsloot nog even in haar agenda voor morgen. Bij 10.00 uur stond dat ze een afspraak had met Mary Doringer. Bijzondere naam. Verward zocht ze naar het dossier dat ze van de vorige psycholoog had gekregen, die was haar zat geworden, en kon haar niet behandelen, nu was het Jamies beurt. In het dossier zat een krantenartikel.
“Verslaafde moeder brengt pleegt ernstige fraude en vermoord bijna man en dochter.”
Dat was de titel. Jamie zuchtte, ze deed niet vaak misdaadpsychologie, en meestal ook nooit zulke heftige als deze vrouw. Ze moest wel erg eng en gevaarlijk zijn als die psycholoog haar niet aankon, Jamie schreef hem vaak aan als ze het zelf te druk had.
Zachtjes viel de deur in het slot en Jamie stapte de koude nachtlucht in. Wat kon het hier toch ook soms koud worden, dacht ze terwijl ze naar haar huis liep. Het duurde niet lang tot ze voor de deur van een donker huis stond. Eventjes zocht ze naar haar sleutel, en toen stapte ze haar huis binnen. Het was donker, dat gaf haar geen fijn gevoel. Soms dacht ze wel eens aan zichzelf: ze was een paar jaar ouder, getrouwd en had een paar kinderen. Dat leek haar perfect. Als ze dan thuis zou komen zou er licht branden, haar kinderen vertelden over hun dag en haar man had gekookt. Maar het zou waarschijnlijk nog wel even duren voordat dat zou gebeuren. Met een zucht vol verlangen trok ze de deur achter zich dicht.
-----
Hoop dat jullie genoten hebben! Tot de volgende keer!
Het verhaal:
Katelynn is al vaak van ouders gewisseld, en kan maar moeilijk iemand vertrouwen, dat komt vanwege haar moeilijke jeugd met een verslaafde moeder en gevluchte vader. Zal haar oudoom voor verandering zorgen? Rosie heeft altijd alles gekregen wat ze wil, niks was te moeilijk voor haar vader. Maar nu haar vader een serieuze relatie aan wil gaan met een andere vrouw, kan hij zijn verwende dochter daar niet bij gebruiken. Hij laat zich overhalen door zijn nieuwe vrouw en stuurt Rosie weg om voor zichzelf te zorgen. Sofie was nog maar net 20 toen ze in een rolstoel belandde. Gelukkig was ze al lang verliefd op Matt en zijn ze gelukkig getrouwd. Vaak heeft ze het moeilijk, en denkt ze dat ze een last is voor Matt. Toch halen die twee het beste in elkaar naar boven. Jan-Klaas is een erg slechte man geweest. Maar een tijdje geleden heeft hij het licht gezien. Hij is zeker te veranderen voor zijn dode vrouw, zijn kinderen en zijn toekomst. Jamie is streng opgevoed, maar heeft daar weinig van meegekregen. Ze is op zichzelf begonnen, en eindelijk na al die jaren is ze erg succesvol en heeft ze de trots van haar ouders weer terug, helaas is ze nog steeds alleen.
En hier is het echte verhaal!
-----
Katelynn zuchtte nog eens diep voordat ze aanklopte op de deur van haar oudoom. Dit was het laatste familielid dat bereidt was voor haar te zorgen terwijl haar moeder vast zat. Haar vader was al weg sinds haar zevende en ze was er nooit echt bovenop gekomen. Ieder familielid dat haar vriendelijk had ontvangen had ze afgekeurd, en al snel werd ze weggestuurd. Dat was nu al drie keer gebeurd. Het mocht niet nog eens gebeuren, want dan zouden ze haar in een pleeggezin stoppen, en dat was het laatste wat ze wilde.
Niemand deed open. Verbaasd keek Katelynn om zich heen, zou de sleutel onder de bloempot liggen? Nee dat lag veel te veel voor de hand. Omdat er nog steeds niet werd opengedaan probeerde ze het toch, en ja hoor: daar lag de sleutel. Toen ze binnen kwam rook het naar het huis van haar oma voordat ze naar het bejaardentehuis was gegaan.
“Umm…meneer Huizinga? Bent u thuis?”
Katelynns stem klonk raar, want ze was nog nooit in zo’n situatie terecht gekomen.
Op de koffietafel in de hal lag een klein briefje. Katelynn vouwde het open en las:
‘Beste Katrien,
Ik ben op dit moment niet aanwezig. Morgen zal ik terug komen van mijn lange reis uit Frankrijk. Maak het jezelf gemakkelijk, er ligt wat geld onder dit briefje. Ik wil wel dat dit huis er net zo uit ziet als ik terug kom. Jouw kamer is op de zolder.
Gegroet,
Larry Doringer’
Dus ze had het huis voor zichzelf? Cool.
-----
Rosie stond voor een modern huis. Het zag er erg klein uit, en ze was er van overtuigd dat het dat ook was. Waarom had haar vader haar uit huis gezet. Ze deed toch niks fout? Ze werd zelfs minder boos op haar broertje, die haar behoorlijk de keel uit kon hangen. Ook miste Rosie haar vriendje, Mike. Hij was heel lief bij het afscheid, en had haar een knuffelkonijn gegeven om aan te denken als ze hem miste.
Verveeld dacht Rosie aan wat ze nu allemaal thuis had kunnen doen. Ze had hier niet eens een zwembad! Ze besloot Mike te bellen.
“Hai liefste vriend op aarde!” kweelde ze door de telefoon.
“Hoi, snoezepoes!” was het antwoord.
“Ik vroeg me af of je dit weekend langs kon komen?” vroeg Rosie onschuldig.
“Nou lieverd, ik rijd nu je stad in, ik kom nu wel langs!” Mike klonk heel erg lief.
Rosie hing op, ze bofte met zo’n vriend.
Toen Mike eindelijk aangekomen was, sprong Rosie op om de deur open te doen.
“Hé, zonneschijn!” riep Mike enthousiast.
Ze begroette hem door heel hevig te zoenen, maar Mike keek een beetje om zich heen.
“Heeft je vader je hier heen gestuurd?” vroeg Mike onzeker.
“Ja, ik weet het, het is vreselijk, maar gelukkig ben jij er!”
Mike knikte, maar hij keek niet blij. Rosie kuste hem zachtjes op de lippen om hem op te vrolijken.
“Zullen we.. het bed inwijden?” Rosie keek ondeugend. Mike lachte.
“Natuurlijk lief!”
Toen ze klaar waren legde Mike zijn arm om Rosie heen. Ze glimlachte, alles bij hem voelde zo goed. Van zijn perfecte spieren tot zijn zachte lippen. Maar zijn gezicht keek anders dan normaal.
“Rosie,” fluisterde hij.
“Ja?”
“Ik weet niet of dit juist voor ons is.”
“Wat bedoel je?”
“Deze hele relatie werkt niet voor mij.. het spijt me Rosie, maar het is over.”
Mike stapte uit bed.
“Wat denk je nou wel? Eerste vind je me leuk, maar nu heb ik minder geld en dan dump je me zomaar!” de tranen stonden in Rosies ogen. “En net… net… net ging alles goed en nu opeens niet meer! Ik voel me zo gebruikt!”
Nu was Rosie echt aan het huilen. Mike keek naar haar met een vieze lach.
“Shit happens.” zei hij, en hij verliet de kamer.
-----
Sofie zuchtte toen ze naar een open veld keek, vol met spelende kinderen. Hoe lang was het geleden dat zij zo had rondgerend? Veel te lang. De dokters vertelde haar dat ze geluk had gehad, dat ze anders misschien was dood gereden. Maar waar leefde ze nog voor? Ze dacht aan Matt. Een glimlach verscheen. Hij ging voor haar door het vuur. Ondanks dat ze nu niet meer kon lopen is hij niet van haar zijde geweken. Ze had geboft.
Sofie schrok op uit haar mijmeringen toen Matt de deur open deed. Snel rolde ze naar hem toe.
“Ik heb je gemist!”
Hij tilde haar op uit haar rolstoel en omhelsde haar stevig.
“Hoe was je dag?”
“Saai,” antwoordde ze. “Ik heb voornamelijk achter de computer en de tv gezeten.”
Hij keek nep verbaasd. “Echt waar? Dat moet je niet doen hoor! Dan wordt je depressief!”
Sofie lachte, maar Matt keek serieus. “Echt waar schat, ik wil dat je ook een beetje geniet terwijl ik de kost verdien.
“Ik zal het proberen lief!” antwoordde ze.
-----
Jan-Klaas was pas laat thuis van werk. Hij stuurde de babysitter naar huis en ging zonder iets te eten naar boven.
“Hoe is het met mijn kids?” bulderde hij lachend.
Lachend kwamen Sylvia, Bart en Mats aanrennen om hem een knuffel te geven.
“Hebben jullie het Annelies niet te moeilijk gemaakt?” vroeg hij. Lachend schudden ze nee.
“Ik wil dat jullie nu lekker gaan slapen, want morgen moeten jullie weer naar school.” De kinderen knikten en renden naar boven. Jan-Klaas ging een andere kamer in.
“Hoe is het met kleine Babette?” vroeg hij liefkozend. Een kleine peuter probeerde enthousiast zijn neus te pakken. “Annelies heeft goed voor je gezorgd, het spijt me dat ik er zo weinig ben.” Hij gaf Babette een knuffel en legde haar terug in de wieg.
“Slaap zacht!”
Toen hij boven klaar was pakte hij een bordje soep en dook voor de tv. Hij had een groot geldprobleem, en kon maar net rondkomen. Annelies wilde gelukkig voor heel weinig voor de kinderen zorgen, maar dat was nog steeds erg hoog voor hem. Hij dacht aan hoe alles was voordat Ronja dood was gegaan. Hij had haar mishandeld en gekleineerd, maar toch was ze bij hem gebleven. Maar toen werd ze erg ziek, en later stierf ze aan een zeldzame ziekt. Toen pas realiseerde hij zich wat een slecht persoon hij was geweest, maar hij was er zeker van dat hij kon veranderen, en hij ging het bewijzen ook. Zijn kinderen zouden nooit hoeven weten hoe het verleden eruit zag, de toekomst telde op dit moment alleen.
-----
Met een zucht deed Jamie Rood de deur achter zich dicht. Dat was de laatste patiënt. Het was lang geleden dat haar praktijk zo goed had gelopen. Tegenwoordig waren psychologen steeds meer gewild, zeker als ze zo vaardig waren als Jamie. Ze had erg lang gestudeerd, maar haar praktijk was erg succesvol. Haar ouders hadden haar liever rechten zien studeren, maar dat was er niet van gekomen. Het had een tijdje geduurd, maar uiteindelijk waren haar ouders toch trots op haar.
Jamie keek voordat ze afsloot nog even in haar agenda voor morgen. Bij 10.00 uur stond dat ze een afspraak had met Mary Doringer. Bijzondere naam. Verward zocht ze naar het dossier dat ze van de vorige psycholoog had gekregen, die was haar zat geworden, en kon haar niet behandelen, nu was het Jamies beurt. In het dossier zat een krantenartikel.
“Verslaafde moeder brengt pleegt ernstige fraude en vermoord bijna man en dochter.”
Dat was de titel. Jamie zuchtte, ze deed niet vaak misdaadpsychologie, en meestal ook nooit zulke heftige als deze vrouw. Ze moest wel erg eng en gevaarlijk zijn als die psycholoog haar niet aankon, Jamie schreef hem vaak aan als ze het zelf te druk had.
Zachtjes viel de deur in het slot en Jamie stapte de koude nachtlucht in. Wat kon het hier toch ook soms koud worden, dacht ze terwijl ze naar haar huis liep. Het duurde niet lang tot ze voor de deur van een donker huis stond. Eventjes zocht ze naar haar sleutel, en toen stapte ze haar huis binnen. Het was donker, dat gaf haar geen fijn gevoel. Soms dacht ze wel eens aan zichzelf: ze was een paar jaar ouder, getrouwd en had een paar kinderen. Dat leek haar perfect. Als ze dan thuis zou komen zou er licht branden, haar kinderen vertelden over hun dag en haar man had gekookt. Maar het zou waarschijnlijk nog wel even duren voordat dat zou gebeuren. Met een zucht vol verlangen trok ze de deur achter zich dicht.
-----
Hoop dat jullie genoten hebben! Tot de volgende keer!
:applaus 
!
!