Hoi allemaal, mijn zoveelste poging om een dagboekverhaal te beginnen, maar nu heb ik eindelijk een reden om door te zetten. Hieronder vinden jullie de proloog. Veel lees plezier!

Kijk, ik ben niet eerlijk als ik zeg dat ik gelukkig ben. Want dat ben ik niet. Ik oog misschien blij en je hoort me niet klagen, maar diep van binnen ben ik een groot stuk wrak.

Ik ben letterlijk en figuurlijk uit elkaar getrokken door de verschrikkelijke jaren die mijn leven voor een groot deel bepaald hebben. Ziekenhuis in - ziekenhuis uit. En zo ging het steeds maar verder. Het viel niet mee om weggetekend te staan als een ziek iemand.

Als iemand met kanker.

Tot een maand geleden. Toen ik uit het ziekenhuis ontslagen werd en bekend werd, dat ik genezen was. Ik was vrij om te gaan en staan waar ik wilde - ik voelde me net een wilde gans.

De familieweetjes:

Janne Hoogeboom en Stefan van Hoogland hebben samen een dochter: Lana Hoogeboom.
Janne Hoogeboom is getrouwd met Sasha Hoogeboom.
Sasha Hoogeboom heeft een dochter van een onbekende donor: Felicia Hoogeboom.
Sasha Hoogeboom en Janne Hoogeboom hebben samen een geadopteerde zoon: Sebastiaan Hoogeboom.
Lana Hoogeboom heeft 2 halfzussen: Roos van Hoogland en Suus van Hoogland.

Is al erg mooi geschreven!

Introductie - het huis.

Vol goede moed opende ik de deuren van mijn nieuwe huis in Appaloosa Plains. Het was klein maar had alles wat ik wenste. Ik wist dat hier een mooie toekomst op me lag te wachten. In dit huis wilde ik trouwen, kinderen krijgen, vieze poepluiers opruimen, viltstift van de muren halen en helpen met huiswerk. Maar het allerliefste wilde ik hier mezelf zijn. Iets wat ik al jaren niet meer had kunnen doen.









Ik zuchtte diep nadat ik mezelf een vluchtige rondleiding had gegeven. De slaapkamer was mijn nieuwe favoriete plek, ik wist dat ik hier heerlijk zou kunnen slapen. 'S winters zou de openhaard mijn voetjes warm houden en 's zomers zouden de bloemen aan de muur prachtig in bloei staan.

Hoofdstuk 1 - Een nieuw begin.



Ik bekeek mezelf in de spiegel van mijn badkamer. De haren op mijn hoofd begonnen langzaam terug te groeien. Mijn wenkbrauwen ook, maar dat zou nog een eeuwig duren. Voor nu had ik ze maar getekend met een potlood, want ik voelde me absoluut niet vrouwelijk. Welke kleur had mijn haar ook alweer? Ik wist het niet. Bruin, blond, rood of oranje. Het kon alles zijn. Mijn geheugen had het gewist.



De voordeurbel ging af. Een aantal bewoners van Appaloosa Plains waren gekomen om zichzelf persoonlijk voor te stellen. Een blonde vrouw stelde zich voor als Anne en stond erop om me een rondleiding te geven in het dorp. Ik had tenslotte nog geen werk en ik hoopte dat het plaatselijke restaurant me zou willen aannemen als kok. Ik had geluk. Morgen kon ik beginnen.



Anne had me naar het park gereden. Ze wist me te vertellen dat dit dé ontmoetingsplek was van Appaloosa Plains. Ik schrok toen een jonge man - waarschijnlijk 17 jaar oud - naar me toe kwam gelopen en zich voorstelde. De jongen had prachtige licht bruine ogen, in welke ik langzaam weg zonk.

''Hallo, ik ben Martijn van Hoogland. Je bent vast nieuw hier.''

Mooi verhaal!

Ze is wel erg snel verliefd zeg En ook nog op een 17 jarige

Hoofdstuk 2 - Een bekende.



Mijn mond viel open van verbazing. Die achternaam kwam me bekend voor. Ergens begon een lichtje te branden. Die ogen, zijn lichte ogen - die had ik eerder gezien.

''Leuk je te ontmoeten, Martijn. Ik ben Janne.''

Martijn glimlachte genieperig.

''Mijn oom heeft al veel over u verteld. Kijk, daar komt hij net aangelopen. U kent hem vast wel!''

Oom? Verschrikt keek ik om.



Ik wist meteen wie Martijn bedoelde. Stefan van Hoogland. Nee, dat zeg ik fout: dokter Stefan van Hoogland. Mijn behandelende dokter - op wie ik stiekem altijd een oogje had gehad. Stefan kwam tegenover me staan.



En meteen wist ik waarom ik Martijn's ogen herkende. Martijn en Stefan leken wel een tweeling. Ik droomde weg in Stefan's ogen, zoals ik altijd al gedaan had.

Hallo Janne, hoe gaat het met je? Ik wist niet dat je naar Appaloosa Plains verhuist was. Mooi dorpje, hé?

Ik knikte - nog steeds in een lichte trans.

Hallo dokter van Hoogland, leuk u hier te zijn. Dat is lang geleden. Gelukkig zien we elkaar nu met een goede reden.

We lachte beide. Stefan stond erop om hem bij de voornaam te noemen.



De avond ging snel voorbij en Stefan en ik hadden het heel gezellig gekregen. Tegen 11 uur hadden we ons zelf op een van de bankjes gezet en er losbandig op uit geklets.



''Janne, het was leuk je weer te zien. Hier, mijn kaartje. Dan kun je me altijd bellen, dat lijkt me leuk.''

Stefan knipoogde. Voor ik het wist had hij me in een stevige houdgreep gegrepen en knuffelde hij me. Deze avond kon niet meer stuk.

Een prachtig dagboek! Ik ben benieuwd hoe Janne har leven weer zal oppakken!

Hoofdstuk 3 - Het eerste afspraakje.



De dagen vlogen voorbij en ik had de afgelopen tijd alleen maar aan Stefan gedacht. Ik voelde me als een vlieg die gevangen was in zijn web. Ik had heel wat moed bij elkaar geraapt, toen ik hem eindelijke belde. We spraken af dat we de volgende dag samen op het strand zouden gaan hardlopen. Ik keek er nu al naar uit.



Stefan was erg sportief en toen we voor de derde keer een wedstrijdje hielden, wist ik dat hij me liet winnen.



Terwijl de warme zon verdween en de maan omhoog kwam, hadden we besloten dat een beetje water ons zou goed doen. Stefan spetterde me nat en ik giechelde.

Hou op, hou op. Dadelijk verdrink ik!



We lieten onszelf opdrogen en keken ondertussen naar de maan en de sterren. Elke keer als er een vallende ster voorbij kwam, wenste ik dat ik Stefan vaker zou kunnen zien. Ik schrok toen zijn hand langzaam richting die van mij gleed en voor ik het wist lag mijn hand in de zijne.



Janne, je bent een prachtige vrouw. Ik vind je harstikke leuk en je maakt me blij elke keer als ik je zie. Jij bent het bloed dat mijn hart laat kloppen..

Stefan's lippen raakte zachtjes die van mij aan. Ik voelde mijn wangen helemaal rood kleuren en mijn buik kietelde. Uiteindelijk gaf ik aan Stefan's zachte lippen toe en kuste hem terug.



Na onze eeuwig durende kus belde Stefan een taxi, die ons naar mijn huis zou brengen.



Toen we waren aangekomen was Stefan meegelopen naar de voordeur. Hij greep naar mijn hand en fluisterde lieve woordjes in mijn oor. Ik grinnikte en giechelde erop los.

Wil je nog even binnenkomen..?

Ik keek hem aan en wachtte op een antwoord. Zou Stefan mee naar binnen gaan?

Hoofdstuk 4 - De eerste nacht.

Janne heeft zojuist gevraagd of Stefan nog mee naar binnen wil. Vol smacht wacht ze op zijn antwoord.



Stefan bukte naar voren en bracht zijn mond naar mijn oor. Zijn zachte toestemmende stem verwarmde mijn oren en ik werd er dol van. Ik glimlachte en leidde hem mee naar binnen.



Janne, je hebt een prachtig huis. Het ziet er precies uit zoals ik me had voorgesteld.

Stefan gaf me kleine kusjes in mijn nek.



En van kleine, zachte kusjes in mijn nek gingen we over naar hartstochtelijk gezoen. Ik smolt weg in zijn mond, en ik was zo ontzettend verliefd.



Stefan droeg me naar de slaapkamer. Een eitje, want ik weegde nog minder dan een pak suiker.



Eenmaal daar, legde hij me op bed en duwde me al knuffelend tegen hem aan. Ik grinnikte, zijn warmte liet me blozen.



Van het een kwam het ander en tsja, als mensen verliefd zijn.. Ik durf met oprecht te zeggen dat de nacht met Stefan perfect was.



Het was vroeg in de ochtend toen Stefan een nood telefoontje kreeg: hij moest met spoed naar het ziekenhuis om iemand te behandelen. Voordat hij vertrok had 'ie me nog een kus gegeven, maar in korte tijd was ik alweer in dromeland. Ik geloof dat ik er nog lang over gedaan heb om bij te komen van de nacht met hem.

Wanneer zal ik Stefan weer zien?

___________________________________________________________

Even een korte onderbreking, vandaag heb ik 2 berichten geplaatst omdat ik gisteren niks geplaatst heb. Eigenlijk is mijn DBV een mix van een dagboekverhaal en een 365.

Dankjewel aan de mensen die mijn DBV lezen, en ook degene die gereageerd hebben.

Hoofdstuk 5 - Bevestigde liefde.



Mijn haar begon steeds meer te groeien, en al gauw had ik weer een beetje haar op mijn hoofd. Stefan had me gevraagd of ik zin had om vanavond te gaan uit eten. Ik stond te trappelen van opwinding.



Bij zo'n speciaal diner hoort natuurlijk een mooie jurk, dus opende ik de lade van mijn kaptafel.



Na alle medicijnen en chemo's die ik had gehad, was ik veel afgevallen. Geen enkele jurk paste nog, behalve een lange zwarte die ik kocht toen ik nog op het Middelbare Onderwijs zat. Ik besloot deze jurk aan te doen en zocht bijpassende oorbellen.



Stefan haalde me op in zijn zwarte Mercedes.



Janne, je ziet er prachtig uit. Kijk, ik heb een bloemetje voor je meegenomen.



Ik bedankte Stefan en nadat de avond was gevallen, reden we naar het strand waar hij een lekker diner voor me had geregeld.



Samen genoten we van onze Herfstsalade.



Na het diner wandelde we nog over het strand. De maan verlichtte het water en alle vissen waren te zien - een prachtige blik.

Lieverd, ik wilde je eigenlijk iets vragen. Ik weet dat ik grote kans heb een 'nee' te krijgen, maar ik wil dit je nu al zo lang vragen. Wil je verkering?

Ik keek hem aan met grote ogen en glimlachte.

Waarom zou ik 'nee' zeggen? Natuurlijk wil ik verkering. Ik hou van je, Stefan!

Wat een leuk dagboek, ik zie hem nu pas. Erg mooi geschreven, haar achtergrondverhaal is ook erg mooi. Goed dat je zoiets even aan de orde brengt.

Stefan lijkt me een goede man voor haar, heel erg lief.

V Dat maakt het dan des te specialer, knap dat je zoiets nu doet!

Dankjewel, wat een lief compliment.

Janne is mijn favoriete personage geworden, ik speelde al een tijdje met haar en nu wilde ik er een heel dagboek bij maken.

Ze is gebaseerd op een persoon uit mijn dichte kringen. Dit is denk ik zelfs een eerbetoon!

Hoofdstuk 6 - De verwoestende brand.

Nadat Stefan en Janne veilig thuis waren aangekomen, kreeg Janne de schrik van haar leven. Haar huisje stond in brand. Stefan was net weggereden en had dus niets gemerkt.



''Nee, nee, niet mijn huisje. Pak nou niet weer alles van me af.''

Janne probeerde tevergeefs de brand te blussen.



Het was alweer ochtend toen de brandweer verscheen, maar ze waren veel te laat. Janne's huisje was in de vlammen opgegaan.



Alles, werkelijk alles was verwoest. De rook en de warme vlammen waren als de Duivel te werk gegaan.



De politie had alles afgesloten, zodat niemand het bouwval meer binnen kon. Janne had enkel wat kleren kunnen redden.



Die avond was Stefan zo snel mogelijk gekomen als hij kon.

''Waarom overkomt mij dit altijd? Wat heb ik gedaan? Ben ik niet goed genoeg voor deze wereld?''

Snikte Janne. Stefan had haar een plaats aangeboden in zijn huis en ze ging maar al te graag mee.
Hoe dan ook was ze stiekem benieuwt naar zijn huis.

Ben blij dat ze een vriendje heeft gevonden en leuk dat haar haar terug groeit

Hoofdstuk 7 - Een verassing.

Stefan had Janne zo snel mogelijk mee naar zijn huis toegenomen, nadat ze had toegestemd om bij hem in huis te verblijven.



''Ik ben zo blij dat ik je nu eindelijk mijn stekje kan laten zien. Alleen, er is iets wat ik je nog niet verteld heb.. Ik denk dat we maar gewoon naar binnen moeten gaan en dan zal je het vanzelf zien.''

Janne kreeg het Spaans benauwd. Hij zou toch niet getrouwd zijn?



Maar toen ze binnen kwam en door Stefan werd door verwezen naar een van de slaapkamers, kreeg ze de schrik van haar leven. Twee kleine kotertjes zaten brabbelend op de grond. Zag ze nou dubbel? Of was het een tweeling? Stefan lachte.

''Janne, dit zijn mijn dochters Suus en Roos. Mijn vrouw, hun moeder, overleed vorig jaar aan borstkanker. Ze hebben een moeder nodig.''



Natuurlijk moest er even geknuffeld worden met Suus.



En gekieteld met Roos. Janne was opslag verliefd.

''Wat een schatjes!''



Na het gespeel en gekletst was het bedtijd, de tweeling was ontzettend moe en na een warm flesje melk vielen ze langzaam maar rustig in slaap.



''Stefan, je hebt prachtige kinderen. Waarom heb je me nooit over ze verteld?''

Maar Stefan legde haar het zwijgen op en kuste haar hartstochtelijk.



Algauw belande Stefan en Janne in bed. En onder de lakens werd het iets té gezellig.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende keer in hoofdstuk 8:

Janne voelt zich niet zo lekker en blijft maar overgeven.

Roos en Suus groeien op tot kind, waardoor de relatie tussen de tweeling en Janne steeds stugger word.

leuk verhaal

Ik zoe dit nu pas! Een erg mooi verhaal.

Ik ben benieuwd wat ze allemaal nog mee maakt.

Dankjewel, wat een leuke complimenten..

Ik vind dit ook een heel leuk dagboek om te doen. Het stomme is is dat ik eens in de 2 weken bij mijn moeder verblijf en daarom een weekend niet kan updaten, zoals afgelopen weekend.. Maar ach, een beetje lezer heeft wel geduld!

Wat een mooi dagboek!
Je hebt er een nieuwe volger bij

Hartstikke leuke updates.
Jammer van haar huis, maar gelukkig heeft ze een plaatsje gekregen in Stefan zijn huis. Ik denk dat ze zwanger is, dat zou leuk zijn. Ik hoop dat de relatie met de tweeling niet te erg verslechterd.