Pagina 3 van 4

Re: Jaylinn's life *story* *update 22 augustus*

Geplaatst: zo 25 aug 2013, 23:44
door BabyBrowny
Wow. Ik weet even niet wat ik hier op kan zeggen...
Dus laat ik mijn gezichtsuitdrukking maar zien: :O

Re: Jaylinn's life *story* *update 22 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 00:03
door Sebas.
Alweer heftig!! :O

Re: Jaylinn's life *story* *update 22 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 13:54
door djon black
:(
net alles gelezen...
:'(

vreselijk dat er mensen zijn die anderen zo iets aan willen doen... laat ieder zijn of haar eigen leven leiden, iedereen is goed. Niemand is perfect. Waarom letten we op de kleine verschillen? Waarom!?
ik wil zeggen dat het mij pijn doet dat mensen zo iets meemaken, de schuld ligt niet bij haar, maar daar gaat het nu niet om. Het gaat erom dat haar zoveel leed is aangedaan... zonder enige reden. Dat verdient ze niet, echt niet. Niemand verdient dat.
Iedereen die zo iets meemaakt of meegemaakt heeft (of iets dergelijks heftigs... wat voor jezelf impact maakt), wil ik graag zeggen, je bent sterk. Er zijn veel mensen die om je geven. Blijf bij jezelf, jij verdient het niet, niemand verdient het. Je bent steker dan hun. Je bent sterker, hoe moeilijk het ook is te geloven, het is zo. Je hebt mensen die om je geven, al lijkt het niet zo, er zijn altijd mensen die om je geven.

Re: Jaylinn's life *story* *update 22 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 18:46
door Gast0698
^mooi geschreven! :knuffel

die moeder is echt erg zo kun je toch niet met je dochter omgaan!
en die dylan is echt zo stom...
maar echt heel mooi geschreven als ik het lees zit ik er echt helemaal in! :wub
(normaal met een gewoon boek is dat niet zo.. xD )

Re: Jaylinn's life *story* *update 22 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 22:16
door zoetje753
Update
Hoe kan ze het toch vol blijven houden? Ik dacht dat het niet allemaal mijn fout was.. Maar heeft ze dan toch gelijk?
“Maar waarom is het mijn schuld dat ik gepest wordt dan?”
“Ach meisje toch.. Je wordt niet gepest, wanneer stop je nou eens met het verzinnen van al die verhalen?" Ik kijk haar vol ongeloof aan, hoe kan ze dit nou niet geloven? Ik kijk haar een hele tijd aan maar ik zie alleen maar een harde uitdrukking op haar gezicht, het maakt niet uit wat ik zeg, ze gelooft het toch niet. Ik loop zonder te zeggen het huis uit. Als ik een tijdje aan het lopen ben komt de jongen die mij in de gaten moet houden naast mij lopen.
“Je had beter niet naar je moeder kunnen gaan.” Ik had niet eens door dat hij naast mij aan het lopen was en schrik mij eigen een ongeluk als hij begint te praten.
“Geen zorgen, ik ga er nooit meer naar toe..”
“Waarom niet?”
“Het is nu wel duidelijk dat mijn moeder echt een hekel aan mij heeft.” Ik sta stil en staar voor mij uit. Wat heb ik nou eigenlijk? Helemaal niks. Als ik zo meteen weer bij Dylan ben krijg ik vast weer een hoop gezeur over mij heen, maar dat heb ik ook wel verdient na alle stomme acties die ik heb gedaan. Ik zou nu het liefst willen snijden, maar ik weet dat ik daar alleen maar gezeur over krijg. Maar één klein sneetje.. Dat moet toch niet veel uitmaken? Mijn nagels zijn behoorlijk lang aan het worden en zet ze in mijn arm. Ik druk heel hard met mijn nagels op mijn arm en beweeg ze een beetje. Ik voel wat bloed langs mijn arm gaan en voel mij dan een stuk beter. Als ik kijk zie ik dat er een plekje zit, niet zoals als het normaal gesproken is, maar gewoon een soort muggenbultje dat open gekrabd is. Ik heb de hele tijd het idee dat die jongen naast mij loopt maar hij is ondertussen al weg gegaan. Of niet? Hij wist ook dat ik bij mijn moeder was geweest en toen was er ook zeker van dat hij mij niet aan het volgen was.. Ik snap niet waarom hij altijd bij mij in de buurt is, ik heb maar één keer een fout gemaakt moet ik daarom echt altijd achtervolgd worden?

Als ik thuis kom zie ik dat, gelukkig, alleen Dylan thuis is. Ik weet niet wat het is, maar ik voel me nog steeds heel ongemakkelijk bij Dustin.
“Waar ben jij geweest?”
“Ik eh.. Ik ben bij mijn moeder geweest..” Ik verwacht dat hij heel boos zou gaan worden, maar in plaats daarvan staat hij op en kijkt mij bezorgt aan.
“Wat is er gebeurt?”
“We hebben even gepraat, meer niet.”
“ En hoe ging dat gesprek?”
“Ging wel..” Ik kijk voor mij eigen uit en ontwijk expres oogcontact met Dylan.
“Niet zo goed dus.”
“Jawel hoor..” Ik begin een beetje te trillen en mijn armen jeuken de hele tijd aan één stuk door.
“Waar hebben jullie over gepraat dan?” Als ik er aan terug denk voel ik tranen in mijn ogen op komen.
“Gewoon over school..”
“Kom op, ik zie aan je dat het niet goed gegaan is.” Als ik niet reageer pakt hij een sigaret.
“Hier neem maar.”
“Dankje.”
“Luister, aangezien je toch niet wilt vertellen wat er gebeurt is, kunnen we het misschien ergens anders over hebben.” Ik ga meteen recht op zitten.
“Ik weet dat het de laatste keer niet goed af liep, maar er is dit weekend een festival en.. Nouja.. Dustin en ik vroegen ons af of jij misschien wou proberen om wat pillen te verkopen..”
“Maar.. Straks raak ik nog erger in de problemen dan de laatste keer.”
“We zorgen ervoor dat er iemand anders rond loopt die de boel in de gaten houd, hij geeft jou een seintje als het veilig is, dan kun de deal rond maken, doet hij het niet dan doe je het niet.”
“Ik weet niet of ik dat wel wil..”
“Maar Jaylinn.. We hebben het geld echt nodig..”
“Ja maar straks krijgen we nog meer problemen..”
“Weet je, ga anders vanavond mee naar een feest dan stel ik je aan iemand voor.”
“Ik had trouwens nog een vraag, kan ik morgen na school met een vriendin afspreken? Ik ken haar via internet en we willen graag een keertje afspreken.”
“Hoe oud is ze?”
“Volgen mij vijftien.” Ik zie dat hij een geïnteresseerde blik in zijn ogen kijkt. Hij vraagt maar door over haar.
“Ik ga morgen wel met je mee, ik vind het een beetje gevaarlijk, straks is het een oude man van tachtig ofzo.” Ik knik, dat kan natuurlijk gebeuren.
“Maar nu eerst klaar maken voor dat feest, ik was in de stad en heb kleding gezien die je misschien wel leuk vind.” Hij pakt een stapel kleding onder het bed vandaan en geeft die aan mij.
“Dankje.”
“Trek maar aan, het zal je vast leuk staan.” Ik weet niet waarom, maar alles aan de manier waarop hij aan het lachen is, is fout. Ik loop naar de badkamer en als ik goed kijk naar de kleding zie ik dat het een heel kort rokje met een veel te klein en strak topje. Ik zucht, waarom blijft hij toch denken dat ik dit soort kleding leuk vind? Als ik de badkamer uit loop is Dustin er ook weer. Ik zucht, als er iemand is waar ik nu geen zin in heb is hij het wel.
“Ziet er leuk uit Jay.”
“JAYLINN. Mijn naam is Jaylinn en niet Jay.”
“Gaan we bijdehand doen?” Oké mijn reactie was misschien een beetje overdreven maar ik vind het helemaal niet zo fijn dat mensen dat met mijn naam doen.
“Sorry zo bedoelde ik het niet..”
“Het zal wel, als je straks maar niet zo grote mond tegen ons heb.”
“Laten we maar gaan. Voor het nog gezelliger tussen jullie twee wordt.” Dylan pakt mijn hand en we lopen naar de auto.

Vanuit Dylan's perspectief

Als ik Jaylinn zo hoor over dat meisje van morgen kunnen we haar misschien ook zover krijgen om met ons mee te gaan, dan kunnen we er nog meer aan verdienen. Ik bel Dustin op om met hem te overleggen, hij is het met mij eens we kunnen het proberen, maar het moet subtiel blijven. Straks is ze een stuk slimmer dan ze klinkt en raken we in de problemen. Ik zou eerst alleen met Jaylinn naar het feest gaan, maar Dustin stond erop dat hij mee ging. Het is geen gewoon feest, het zijn allemaal andere dealers samen met één van hun meisjes en we proberen altijd beter te zijn dan de andere die er zijn. Natuurlijk is Jaylinn niet het enige meisje dat voor ons werkt, maar we moeten haar een beetje soepeler krijgen met dit soort dingen. Ze is nog steeds heel bang voor alles en dat moeten we niet hebben natuurlijk. Misschien is het een goed idee om vanavond voor het eerst een spuit te gebruiken.. Ik weet dat we veel geld met haar kunnen verdienen ze moet alleen makkelijker worden, het zal vast niet lang meer duren, maar anders hebben we niks aan haar. Ik kan natuurlijk haar een beetje aanprijzen, er voor zorgen dat ze sneller naar haar toe gaan, want als je haar zo ziet zitten, altijd voor over gebogen met haar armen over haar bovenlijf gekruist en haar benen over elkaar, komt er natuurlijk niemand naar haar toe. Maar ik moet eerlijk zijn, ze is niet één van de moeilijkste normaal gesproken hebben die meisjes hun ouders die over alles zeuren, maar die van haar interesseert het echt helemaal niks. Maar ik weet niet hoelang ik nog kan doen alsof ik het erg voor haar vind, het is vervelend natuurlijk, maar er moet geld verdiend worden. Zij beseft het misschien niet, maar wat wij hebben is puur zakelijk meer niet. Als ze nou maar eens ophield met haarzelf steeds pijn te doen.. Dan zou het een stuk makkelijker worden.. We kunnen natuurlijk wel weer gaan dreigen maar dan wordt het steeds meer van hetzelfde en komt het niet meer geloofwaardig over. Maar als ze echt zo lastig blijf doen, is er geen andere optie over dan haar daadwerkelijk een keertje te laten weten wie de baas is, misschien luistert ze dan wel gewoon.

Einde

Ik begin deze week weer met school (heb drie maanden vakantie gehad en besloot in de laatste week een dagboek te beginnen :sweatdrop ) maar ik kan niet meer elke dag uploaden, dus ik ga proberen om elke zaterdag te uploaden :sweatdrop . Ik kan ook niet elke keer foto’s erbij maken, ik ga denk ik aan het einde alle foto’s maken die er nog niet zijn en die er later bij doen. Sorry :$

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 22:37
door knukybu
Zo erg :( Waarom doen mensen altijd zo iets. Ze pakken ook altijd iemand die zich niet goed in hun vel voelen en daarvan is ze dan slachtoffer geworden :(

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 23:08
door BabyBrowny
Verschrikkelijk. Walgelijk gewoon :(

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: ma 26 aug 2013, 23:49
door Sebas.
Echt verschrikkelijk!! :cry

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: di 27 aug 2013, 17:17
door Lestis
Toen er einde stond dacht ik heel even, huh is het nu afgelopen? :P
Maar ik hoop dat het goed afloopt. Een spuit. hallo, ze doen alsof ze een dier is, een robot. Ik vrees alleen het ergste dat het niet goed afloopt. Ze heeft het gevoel alsof er eigenlijk niemand voor haar is. Wat zielig :'( Trouwens ik denk dat jij dat meisje bent. Of niet?

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: zo 01 sep 2013, 17:40
door Imme
:( :O :cry Meer heb ik niet te zeggen.

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: zo 08 sep 2013, 15:16
door Gast0698
komt er nog een keer een update ik vind het zo spannend! :)

Re: Jaylinn's life *story* *update 26 augustus*

Geplaatst: ma 09 sep 2013, 19:55
door zoetje753
jordi_louse schreef:komt er nog een keer een update ik vind het zo spannend! :)
Ja natuurlijk, ik ben momenteel alleen erg druk met een aantal andere dingen :)
Lestis schreef: Trouwens ik denk dat jij dat meisje bent. Of niet?
Dat meisje, Serena, ben ik inderdaad ja :)

Als we op het feest aan komen lopen Dylan en Dustin meteen naar een wat oudere man toe, ik zie dat hij geld geeft aan Dustin en begint een beetje te lachen. Vragend kijk ik Dylan aan als hij naar mij toe komt.
“Wat was dat?”
“Oh hij had een keer wat geld geleend en gaf het net terug.” Als ik eens beter om mij heen kijk zie ik meerdere meisjes van mijn leeftijd, het stelt mij een beetje op mijn gerust. Een van de meiden komt naar mij toegelopen, ik zie dat ze overdreven veel make up op heeft en ook van die korte kleding aan heeft.
“Je bent nieuw toch?”
“Uhm.. Dat klopt.”
“Nou ik ben Isabella, noem mij maar Isa.”
“Ik ben Jaylinn.”
“Is dat je echte naam?”
“Ja hoezo?” Ze kijkt een beetje verbaasd.
“Je bent echt heel nieuw dus, later krijg je een nep naam zodat je minder snel in de problemen komt.” Ik loop een tijdje achter haar aan en wordt voorgesteld aan verschillende andere meiden. Sommige reageren heel leuk dat ik er ben, andere zien mij meer als concurrentie, ik zie het nut daar niet van in. Als we ongeveer een uur hebben rond gelopen komt Dylan naar mij toe.
“Ik zie dat je het naar je zin heb?”
“Jaa het is super gezellig.”
“Wil je wat drinken?” Hij breng zijn hoofd naar het mijne en fluistert dan:
“En misschien nog een pil ofzo erbij?” Mijn ogen worden groot, dat gene waar ik stiekem de hele avond al naar verlang.
“Ja graag.” We lopen naar een bank in een donkere hoek en gaan daar zitten.
“Weetje.. Ik heb ook wat sterkers dan die pil, als je dat zou willen natuurlijk.” Hij zegt het pas een kwartier nadat ik de pil had ingenomen.
“Wat heb je dan voor me?” Hij pakt vanachter het bankje een klein zakje en haalt er een soort spuit uit. Mijn ogen worden groot en schud langzaam mijn hoofd.
“Rustig maar, je voelt er bijna niks van. Probeer het nou eens voor één keer maar en als je het fijn vind kun je het altijd nog een keer doen.” Ik voel mijn hoofd helemaal wazig worden en kan niet meer helder nadenken ik kijk hem in zijn ogen en ik krijg een stroom van zelf vertrouwen door mij heen.
“Wat moet ik doen dan?”
“Laat mij het maar doen.” Hij pakt mijn arm vast en draait de onderkant van mijn arm naar boven, hij pakt de spuit en doet er een vloeistof in. Hij pakt ook twee soorten banden en doet die strak om mijn arm heen, hij drukt de naald in mijn arm en spuit de vloeistof erin.
“Zo erg was het toch niet?” Ik schud mijn hoofd. Ik voel me na ongeveer een minuut een stuk losser en al mijn schaamte verdwijnt als sneeuw voor de zon.
“Voelt fijn he?” Ik sta op en begin met hem te dansen, niet zo als ik normaal zou doen, maar op een ( sorry voor mijn taalgebruik) sletterige manier, Dylan staat op en komt met mij mee dansen. We zijn een hele tijd aan het dansen en ik voel me zo blij, ik ben nog nooit zo blij geweest. Ik voel me na een uur ontzettend duizelig en wil gaan zitten. Als ik op dezelfde plek als net wil gaan zitten, zit daar de man die in het begin van de avond dat geld aan Dylan gaf. Ik heb in eerste instantie niet door dat hij daar zit en plof zo op zijn schoot neer.
“Oh sorry.” Ik begin een beetje stom te lachen.
“Ach maakt niet uit.” Ik wil opstaan maar die man houd mij tegen.
“Je kan nergens anders zitten, blijf maar hier.” Dylan gaat snel op de plek naast mij zitten.
“Mag ik dan bij jou zitten?” Ik kijk Dylan bijna smekend aan maar hij schud met een koele uitdrukking zijn hoofd.
“Waarom niet?” Hij staat op en begint weer te fluisteren.
“Luister, jij doet alles wat deze man aan je vraagt oke? Als je dat niet doet zit niet alleen ik, maar ook jij zwaar in de problemen. Jij waarschijnlijk nog wel meer.” Geschrokken trek ik mijn hoofd weg. De man legt zijn handen om mijn buik en trek mij dichter naar hem toe. Hij begint in mijn nek kleine kusjes te geven en laat zijn handen naar mijn benen glijden. Ik kan me helemaal niet verzetten, ik weet niet precies wat er gebeurt, alles is helemaal wazig voor mijn ogen. Hij doet mijn jurkje een beetje omhoog en legt zijn hand tussen mijn benen, de andere hand legt hij op mijn borst en knijpt daar zachtjes in.
“Loop je even met mij mee?” Zodra hij de woorden in mijn oor gefluisterd heeft, gaat er een koude rilling door mijn lichaam. Ik kijk achterom om te zien of Dylan er nog zit maar ik zie dat hij verdwenen is. Ik hoor zijn woorden door mijn hoofd weerkaatsen en dan weet ik zeker dat ik met die man mee moet. Als ik met hem naar buiten loop zie ik Dylan staan, ik kijk hem wanhopig aan maar alles wat ik van hem krijg is een ijs koude blik.

De man neemt mij mee naar een klein donker kamertje achter de bar, hij tilt mij op en legt mij op het bed. Ik wil dit helemaal niet, waarom lig ik hier? Ik kan toch gewoon opstaan en weg gaan? Maar zodra ik overeind kom duwt de man mij weer naar achter.
“Blijf maar lekker liggen, ik kom zo.” Zodra de man boven op mij komt liggen raak ik ontzettend in paniek. Ik begin te schreeuwen en te huilen tegelijkertijd. Hij staat op en schud zijn hoofd.
“Ik kan dit niet.” Hij zucht en krijgt tranen in zijn ogen, hij kijkt mij een tijdje aan en geeft mij wat geld.
“Die ene vijftig euro is nog voor je vriend, die andere mag je zelf houden. Je lijkt me een verstandige meid, ga weg nu het nog kan.” Hij kijkt mij nog één keer aan en loopt hoofdschuddend het kamertje uit en laat mij verbaasd achter. Ik blijf nog een tijdje op het bed zitten en loop dan ook naar buiten toe. Dylan komt meteen naar me toe gelopen.
“Hoe was het gegaan? Die man heeft niks tegen mij gezegd.” Er is helemaal niks gebeurd, maar als ik dat vertel denk ik zomaar dat ik in de problemen kom. Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat er gebeurd zou moeten zijn.
“Ja hoor..” Ik geef hem de vijftig euro die de man aan mij gaf.
“VIJFTIG EURO?! Dat is meer dan we hadden afgesproken, dit moet haast wel goed gegaan zijn. Luister, als we dit zo vol kunnen houden kunnen we misschien over een paar maanden al verhuizen!” Verhuizen? Ik zou niets liever willen dan dat, weg uit die kelder en hopelijk naar een gewoon huis.
“Zo snel al?”
“Ja we moeten dit natuurlijk wel wat vaker doen dan.” Vaker dit doen? Hoe vaak is vaker? Moet ik dit dan wekelijks doen?
“Weet je ik vertel je er thuis wel meer over, dan is het wat rustiger en kunnen we alles bespreken met Dustin.”
“Laten we maar naar huis gaan je ziet er moe uit.”

Zodra we thuis komen beginnen Dylan en Dustin meteen over de plannen die ze in gedachte hebben.
“Oke, de volgende keer dat we naar zo feest gaan mag je niet meer je eigen naam zeggen.”
“Waarom niet?”
“Dat kan voor problemen zorgen, stel je voor dat iemand naar de politie gaat ofzo, dan wordt je nep naam opgegeven en niet je echte naam.”
“Waarom zouden ze naar de politie gaan dan?”
“Er zijn mensen die het niet eens zijn met de manier waarop wij zaken doen.”
“Wat dacht je van Jade, dat is wel een mooie naam vind je niet?”
“Uhm jawel hoor..” Zodra Dustin verder wil vertellen wordt ik gebeld.
“Kan ik opnemen?”
“Wie is het?”
“Serena.”
“Neem maar op, wij zijn stil."

*Aan de telefoon*

“Met Jaylinn.”
“Heei Jaylinn zullen we morgen afspreken?”
“Uhm.. Morgen afspreken?” Vragend kijk ik naar Dylan en hij knikt.
“Ja is goed.” Dylan begint hevig naar zichzelf te wijzen.
“Ah gezellig, zullen we dan naar een park gaan ofzo?” Dylan blijft maar naar zichzelf wijzen en dan begrijp ik het.
“Ja is goed, maar is het goed als mijn vriend ook mee komt?”
“Ja natuurlijk, gezellig.”
“Oke dan zie ik je morgen.”
“Oke doei.”

*Einde van het telefoon gesprek. *

Met een glimlach ga ik weer op de bank zitten, ik vind het zo fijn dat ik met haar kan gaan afspreken, het is wel is waar met Dylan erbij maar beter iets dan niets.
“Waarom kijk je zo blij?”
“Gewoon, ik vind het leuk dat we morgen wat gaan doen.”
“Zeg vertel eens wat over haar.” In het kort vertel ik over haar, maar alleen de positieve dingen, anders komt hij erachter dat ik op die pro-ana sites zit. Als ik opsta om wat te drinken te pakken wordt Dustin gebeld, hij kijkt naar zijn telefoon en kijkt geschrokken, hij staat op en loopt naar de badkamer. Na een minuut of vijf komt hij terug gelopen en zijn gezicht is helemaal rood aangelopen.
“ZE LOOG!” Ik kijk geschrokken, waar heeft hij het over?
“Dustin rustig aan wat is er gebeurd?” Dylan probeert om hem te kalmeren maar het lijkt niet echt te helpen.
“ZE ZEI DAT HET GOED GING MET DIE MAN, RAAD EENS, ZE HEEFT HELEMAAL NIKS GEDAAN!”
“WAT?” Nu kijken ze mij allebei boos aan. Dylan staat op en loopt dreigend naar mij toe.
“LEG UIT!” Zijn stem klinkt dreigend en ik krimp helemaal in elkaar, ik begin een beetje te stotteren en kom bijna niet uit mijn woorden.
“Die man.. Hij.. En toen..”
“MAAK JE ZINNEN NOU EENS AF! HIER HEBBEN WE HELEMAAL NIKS AAN!” Ik voel de tranen alweer in mijn ogen op komen, ik wil niet dat hij boos is.
“ALS JE ONS ECHT ZO GRAAG WIL HELPEN DAN HAD JE HET GEWOON GEDAAN!”
“Sorry..” Nu beginnen de tranen uit mijn ogen te rollen.
“NATUURLIJK BEGINT ZE WEER TE JANKEN, HIER KUNNEN WE HELEMAAL NIKS MEE!”
“Sorry het spijt me zo..”
“IK KAN JE VEEL BETER MIJN HUIS UITGOOIEN, IK HEB NIKS AAN JE, JE KOST ALLEEN MAAR GELD! IK HEB ALLES VOOR JE GEDAAN OM ER VOOR TE ZORGEN DAT JE WEG BENT BIJ JE OUDERS, EN WAT KRIJG IK?”
“HOU OP!”
“WAT ZEI JE? DENK JE NOU ECHT TEGEN ONS IN TE KUNNEN GAAN?!” Dustin trekt mij van de bank af en drukt mij tegen de muur aan. Hij zet zijn arm tegen mijn keel aan, ik probeer hem van mij af te duwen en begin een beetje te protesteren.
“WAT DACHT JE NOU TE KUNNEN DOEN?!” Hij begint met zijn vuist in mijn buik te slaan en drukt zijn arm harder tegen mijn keel aan. Zodra ik nog meer begin te protesteren begint hij tegen mijn hoofd aan te slaan. Voor ik nog maar een ding kan zeggen wordt het zwart voor mijn ogen.
jordi_louse schreef: @zoetje753 heb jij dit allemaal meegemaakt? :|
Nee dit gaat over een vriendin van mij, het is waargebeurd dat wel. In het verhaal ben ik Serena :)

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: ma 09 sep 2013, 20:03
door Lestis
:scared Wat vreselijk :cry

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: ma 09 sep 2013, 20:23
door Gast0698
omg.. :cry
wat heftig en helemaal die laatste zinnen :scared

@zoetje753 heb jij dit allemaal meegemaakt? :|

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: ma 09 sep 2013, 20:49
door BabyBrowny
:O

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: ma 09 sep 2013, 20:56
door djon black
:knuffel

wederom een punt waarom ik soms mannen haat... alsjeblieft Jaylinn... luister naar die man met die 50 euro... fout dat hij zich erin laat... maar hij bedoelt het goed, lijkt me tot nu.
Fout is zo apart gezegd... maar...

:knuffel

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: ma 09 sep 2013, 20:57
door TotallyGeeked
Wow heftig zeg! Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren! :O

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: za 14 sep 2013, 21:27
door Imme
:O

Re: Jaylinn's life *story* *update 9 september*

Geplaatst: ma 07 okt 2013, 20:41
door zoetje753
Ik heb een tijdje geen update kunnen maken vanwege computer problemen :thumbdn Maar als het goed is moet alles het nu weer doen en kan ik weer gewoon updates maken :)

“Jaylinn, wordt je wakker?” De stem komt mij bekend voor, maar ik kan deze niet zo 1,2,3 plaatsen.
“Reageer alsjeblieft als je dit kan horen.” Ik knik zachtjes mijn hoofd en merk hoeveel pijn dat doet.
“Oh gelukkig je bent er weer.” Ik wordt stevig omhelst, maar ik weet nog steeds niet wie het is. Ik heb verschrikkelijk veel last van mijn hoofd en ik denk dat enige vorm van licht dat niet veel beter maakt.
“Het spijt me zo, het had niet zo uit de hand mogen lopen.” Het is Dylan, meteen open ik mijn ogen omdat ik mij meteen een stuk prettiger voel.
“Ah kijk daar zijn je mooie ogen weer.” Hij glimlacht lief naar mij en ik probeer ook een beetje te lachen.
“Het spijt me echt heel erg, ik zal er voor zorgen dat het niet meer gebeurd.” Zijn woorden laten mij koud, het enige waar ik aan kan denken is de verschrikkelijke hoofdpijn die ik heb.
“Heb je een aspirine voor mij?” Mijn stem klinkt ongelofelijk raar en ik krijg de neiging om over te geven zodra ik mijn mond open doe.
“Ik heb wel wat beters voor je.” Hij loopt naar de keuken en komt terug met een fel groene pil waar een hartje op staat. Ik neem het dankbaar aan en slik de pil droog door.
“Je moet wel snel opknappen, je zou vanmiddag toch naar Serena gaan?”
“Ja dat klopt.. Maar ik denk niet dat ik dat nog wil..”
“Waarom niet, dat is toch leuk?”
“Jawel maar.. Ik weet niet, misschien is het beter om een andere keer te gaan.”
“Aah kom op joh, die hoofdpijn gaat sneller over dan je denkt.”
“Denk je?”
“Ja natuurlijk, maak je niet zo zorgen.”
“Maar moet jij niet zo naar school toe?” Eigenlijk wel ja, maar ik voel me helemaal niet goed en ik heb het gevoel dat er één grote bult op mijn hoofd zit.
“Ik eh.. Ik voel me echt niet lekker..”
“Jaylinn.. Anders gaan ze je moeder bellen en dan?” Ik spring meteen op, alles behalve dat. Ik wil haar nooit meer zien. Ik loop naar de kledingkast en zie dat mijn eigen kleding verdwenen is.
“Wat is er met mijn kleding gebeurt?”
“Ik was ze aan het wassen maar ik heb de droger iets te warm gezet. Ik heb al andere kleding voor je gehaald hoor.” In de kast liggen alleen maar hele korte jurkjes, broeken en rokjes. De shirtjes die er liggen zijn veel te strak, als ik dit aan heb weet ik zeker dat ik daar gezeur over krijg op school.
“Ik kan dit echt niet aan doen hoor naar school, dit is veel te kort.”
“Je moet toch naar school gaan, en het valt best mee hoor.”
“Maar.. Ik voel me daar echt niet prettig in.”
“Waarom niet?” Ik zucht.
“Daar ben ik veel te dik voor.” Fluister ik zacht, ik hoopte dat hij het niet zou horen maar hij hoorde het wel.
“Hoe vaak moet ik het nog tegen je zeggen Jaylinn, je bent niet dik, echt niet.” Ik knijp wat in mijn buik vet, hij liegt, dat weet ik gewoon. Hoe graag ik het ook zou willen geloven dat het waar is, het is niet waar. Ik heb de vijftig euro van die man nog, ik kan later vandaag misschien nog wat normale kleding halen.. Ik zoek de meest normale kleding die ik kan vinden en trek die met tegenzin aan. Onderweg naar school wordt ik door verschillende jongens nagefloten en roepen vervelende dingen naar mij, ik schaam me eigen kapot. Van alle personen die ik nu zou tegen kunnen komen, kom ik mijn moeder tegen.
“JAYLINN?” Ik begin harder te fietsen maar ze haalt mij in, ze gaat voor mij fietsen en stopt.
“LAAT ME GAAN!”
“ NEE! JIJ GAAT HEEL SNEL WAT NORMALE KLEDING AANTREKKEN!”
“WAT INTERESEERT JOU HET NOU? IK BEN PRAKTISCH DOOD VOOR JOU!” Ik probeer weg te komen maar ze trekt mij naar achter.
“HOE DURF JE DAT TE ZEGGEN?!”
“HET IS TOCH ZO? WAAROM ZOU JE ANDERS GEEN CONTACT MET MIJ OPNEMEN?” Ze spring van haar fiets af en loopt dreigend naar mij toe.
“Jongedame jij zit zo in de problemen.” Ze zegt het op een dreigende manier.
“WAT WOU JE ER TEGEN DOEN?”
“WAT IK ER TEGEN WIL DOEN?!”
“JA, JE KAN NIKS MAKEN TEGEN MIJ! IK BEN VERSTANDIG GENOEG OM MIJN EIGEN LEVEN TE LEIDEN!”
“DENK JE DAT?!”
“JA!”
“DAN ZOU JE HIER OOK MEE MOETEN LEVEN!” Ze slaat mij hard in mijn gezicht en duwt mij op de grond.
“GA VAN ME AF JE DOET ME PIJN!” Ze staat op en geeft me nog een harde trap tegen mijn buik.
“WEET JE WAT, JE BENT NIKS ANDERS DAN EEN VIEZE SLET, IK BEN BLIJ DAT IK VAN JE AF BEN! IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN!” De woorden doen pijn, al zou ik willen dat ze mij koud laten. Ik sta op en fiets naar school, ik voel steken in mijn buik en mijn wang moet ook hartstikke rood zijn geworden.

Tijdens Engels zit ik alleen achteraan in de klas ik doe mijn best om op te letten, maar het lukt niet. Ik blijf maar uit het raam staren en denk aan het voorval dat zonet gebeurt was. Waarom begon ze zo te schreeuwen, ze zegt toch dat ze me haat, waarom wil ze dan contact met mij opnemen? Ik blijf maar aan één stuk door piekeren en negeer de vragende blikken die mij toe geworpen worden.
“Jaylinn?” De docent staat naast mij, ik was zo in mijn gedachte bezonken dat ik niet door had dat ze wat aan mij vroeg.
“He wat?”
“Ze vraagt of je de zin die op het bord staat wil vertalen, stomme slet.”
“Waar slaat dat nou weer op?” Ik kijk het meisje dat dat zei boos aan.
“Kijk naar wat je aan heb en die make up van je, je denkt echt dat je heel wat bent.”
“ Chantal wil je alsjeblieft even op je taalgebruik letten?”
“Waarom, het is toch zo en iedereen weet het.” Ze kijkt mij met een glimlach aan.
“Of wou zeggen van niet, Jaylinn?” Ik krijg een rood hoofd van woede en stamp boos de klas uit. Ik gooi de deur achter mij dicht en hoor de klas lachen, en als ik mezelf omdraai zie ik dat ook de docent aan het lachen is. Ik sta in de wc mijn uitgelopen make up van mijn gezicht te wassen en hoor een paar meiden uit mijn klas mijn kant op komen en loop snel één van de hokjes in.
“Wát een kansloze meid is dat zeg!” Ik hoor ze allebei nog harder lachen.
“En ze denkt ook echt dat ze zielig is, met haar “eetstoornis”.” Ik hoor aan de manier waarop ze eetstoornis zegt dat het sarcastisch bedoeld is.
“Dat maakt het zeggen dat ze dik is alleen maar nog leuker.”
“Heb je het gehoord van haar moeder?”
“Nee wat dan?”
“Er wordt gezegd dat haar moeder haar het huis heeft uitgegooid.”
“Als ik haar moeder was had ik ook zo’n vieze junk het huis uitgegooid.” Nu wordt ik boos. Ik stamp de wc uit en nu ben ik de gene die begint met slaan. Ik sla haar op haar neus en begin aan haar haar te trekken.
“LAAT LOS VUILE TRUT!”
“GA JIJ JE BEK EERST MAAR EENS HOUDEN OVER MIJ!” Het andere meisje probeert mij van haar af te trekken en ik begin nog harder te slaan. Ze begint nog harder te schreeuwen dat ik haar los moet maken, er zijn ondertussen nog meer mensen de wc in gekomen en bemoeien zich er ook mee. Dan komt de docent Engels de wc in lopen en haalt ons uitelkaar.
“NAAR DE AFDELINGSLEIDER, ALLE DRIE!”

“Jaylinn, waarom sloeg jij deze twee meiden?” Ik reageer niet, ik krijg er waarschijnlijk problemen mee, maar die had ik toch al. Ze kijken mij allebei met een “wij zijn beter dan jou” glimlach aan en ik kijk boos terug.
“Meneer, ze sloeg zomaar uit het niets er was helemaal geen aanleiding om te slaan.”
“Waar slaat dat nou weer op, je weet wat er was.” Ik reageer fel, ik zou mij eigen gedeisd moeten houden, maar ik ben er nu helemaal klaar mee.
“Wat was er dan?” Ik kan niet zeggen dat ik niet meer naar huis toe kan, en dat weten die twee meiden ook.
“Nou eh.. Ik eh..”
“Ja?”
“Ik zat op de wc en eh..”
“Jezus maak je zinnen nou eens af.”
“Chantal, wil je rustig blijven alsjeblieft.”
“Waarom zou ik, kijk naar mijn haar!” Ik heb er een hele pluk uitgetrokken bij haar, maar ze heeft het zelf nog erger gemaakt dan dat het al was.
“Maar goed, vertel je zat op de wc en wat gebeurde er toen?”
“Nou eh.. Chantal die zei iets en dat maakte mij boos.” Ik zie haar geschrokken kijken
“Wat zei ze dan?”
“Dat eh.. Nouja ze zei vervelende dingen over mij.”
“Wat zei ze dan precies?” Ik begin een beetje te trillen, ook al heb ik het helemaal niet koud, en moet ineens ontzettend nodig naar de wc.
“Ze zeiden dat ik dik ben..” Zeg ik met een zucht.
“En ik weet dat het waar is, maar ik wil er niet constant aan herinnerd worden.” Voeg ik er daarna nog aan toe.
“Ik geloof dat dit al een langere tijd tussen jullie speelt?” Ik knik, de andere twee meiden beginnen meteen hevig te ontkennen. Mijn mentor komt na een paar minuten ook binnen lopen en kijkt een beetje geschrokken.
“Ik hoorde net pas wat er gebeurt is, gaat het wel met jullie?” Chantal begint overdreven te huilen en mij de schuld van alles te geven.
“Vind u het erg als ik even alleen met Jaylinn praat?”
“Natuurlijk niet, ga uw gang.” Chantal, Jennifer en de afdelingsleider lopen het kantoor uit en ik blijf alleen met mijn mentor achter.
“Jaylinn ik wil wat dingen aan je vragen en ik wil dat je eerlijk antwoord goed?”
“Nou nee, ik moet zo weg.”
“Waar moet je heen dan?”
“Ik heb met iemand afgesproken.”
“Met wie?”
“Met een vriendin.”
“Hoe is het nu eigenlijk tussen jou en je vriend?”
“Goed.”
“Oké mooi.” Dan is ze even stil.
“Ik heb vanochtend een verhaal gehoord waar ik best wel van geschrokken ben..”
“Wat dan?”
“Heb jij vanochtend ruzie gehad met je moeder?” Het liefst zou ik de waarheid vertellen, maar dat brengt mij alleen maar in de problemen.
“Nee hoor hoe komt u daar nou bij?”
“Een ruzie die een beetje uit de hand liep?”
“Als u het niet erg vind ga ik naar mijn afspraak toe.”
“Kunnen we een andere keer verder praten?”
“Als het moet..”
“Fijn dan zie ik je morgen wel weer, dan hebben we het ook wel even over de consequenties van je actie.” En dan mag ik eindelijk naar huis.

Re: Jaylinn's life *story* *update 7 oktober*

Geplaatst: ma 07 okt 2013, 21:14
door Slimpie Hugo
Oh, getsie. Waarom kan ze nou niet gewoon om haar problemen praten en ze oplossen? :cry