Jaylinn's life *story* * kleine update 26 juli *
Geplaatst: vr 16 aug 2013, 19:25
Heei,,
Ik ga weer een dagboek maken, en ook dit verhaal is waargebeurd. In mijn eerste dagboek kwam dit meisje ook al voor onder de naam "Anna" maar in dit verhaal geef ik haar een andere naam, Jaylinn. Ik vertel nu alvast dat het verhaal niet goed afloopt en er heftige onderwerpen in besproken worden, als iemand vragen heeft mag je die natuurlijk altijd stellen.
Als ik na school thuis kom ga ik zo snel mogelijk naar mijn kamer toe, ik laat mij op mijn bed vallen en barst in tranen uit. Ik laat mijn vinger over de blauw plek op mijn arm glijden en druk er zachtjes op. Het doet pijn, niet omdat het een blauwe plek is maar door de manier waarop ik er aan gekomen ben. In de pauze zat ik alleen in de aula en toen kwam er een groepje mensen naast mij zitten, ze zeiden niks tegen mij tot de bel was gegaan. Ze stonden sneller op dan ik en gingen om mij heen staan en bleven wachten tot de aula leeg was, ik probeerde alles om weg te komen maar het lukte niet. Ze begonnen te schelden, daar ben ik wel aan gewend, maar ze begonnen nu ook te dreigen en één meisje gaf mij een harde klap tegen mijn arm. Toen liepen ze lachend weg. Ik ben er ondertussen wel aan gewend geraakt, maar ik begin het gezeur zat te worden. Elke dag weer: "Jay ga ergens anders zitten we kunnen niks zien door al je vet." "Jay ga weg je stinkt naar vet." "Jay je bent zo zielig, je durft niet eens wat te zeggen." En zo gaat het door. Ik ben inderdaad stil op school want iedere keer als ik wat zeg heeft iemand er wel commentaar op. "JAYLIN IK BEN THUIS!" Ze gaat zich nu eerst omkleden, dan heb ik nog 10 minuten om mijn tranen weg te vegen en proberen wat vrolijker te zijn.
Ik zit aan tafel en ik kan mezelf niet dwingen om ook maar een hap te eten of om te doen alsof ik vrolijk ben. Mama blijft maar praten over de mensen op het werk en wat er gebeurt was allemaal, normaal gesproken zou ik overal een beetje op reageren maar zelfs dat niet.
"Wat is er aan de hand?" Ze zucht er bij, ik weet nu al dat dit gaat uit lopen tot ruzie.
"Er is wat gebeurt op school."
"Wat dan?"
"Een groepje mensen uit mijn klas hebben mij weer uitgescholden en geslagen."
"Jaylinn.. We hebben het hier al zo vaak over gehad, je weet dat het niet waar is stop daar nou eens mee."
"MAM het is echt waar!"
"Ik ga dit niet gesprek niet weer met je hebben, ik heb meerdere gesprekken gehad op school en niemand heeft iets gezien."
"Ja omdat ze altijd wachten tot er niemand in de buurt is."
"Dat is dan wel apart zeg, vind je niet?"
"Weet je wat, zoek het ook maar uit ik ga naar dansen toe."
"ALS JE NU WEG GAAT HOEF JE VOORLOPIG OOK NIET MEER TERUG TE KOMEN."
"PRIMA!"
Ik ren naar boven toe en pak mijn tas met danskleding en stamp het huis uit. Mijn moeder is de hele tijd aan het schreeuwen maar ik trek mij er niks van aan. De tranen staan in mijn ogen maar ik blijf door lopen.
Ik ben veel te vroeg weg gegaan dus in plaats van meteen door te fietsen ga ik eerst naar een parkje toe. Ik ga op een bankje zitten en dan kan ik de tranen niet meer tegen houden. Al mijn gedachtes gaan door elkaar heen, ik heb het zelf verpest, het is mijn schuld, iedereen haat mij, ik kan nergens naar toe, ik zou hier niet moeten zijn en dan is het stil. Al mijn gedachtes zijn stil er is helemaal niks meer, en ik vind het het beste gevoel dat ik in een lange tijd heb gehad. Ik blijf een tijdje voor mij uit staren en ik heb niet door dat er iemand naast mij komt zitten.
"Wat doet zo knappe meid als jij nou zo alleen en verdrietig in het park?" Hij probeert om in mijn ogen te kijken maar ik doe mijn best om niet terug te kijken.
"Ik eh.. Ik heb ruzie gehad."
"Vertel, wat is er gebeurd?" Ik twijfel een beetje, maar waarom ook niet. Ik vertel hem wat er gebeurd is en eindelijk is er iemand die naar mijn verhaal wil luisteren.
"Ik vind het zo vervelend voor je."
"Nou ja.. Ik ga vanavond gewoon naar huis toe en ik zie wel verder.."
"Misschien is dat niet zo goed idee.. Hoe laat ben je klaar met dansen?"
"9uur.. Maar ik denk dat ik maar gewoon naar huis toe ga.."
"Denk je nou echt dat dat het slimste is om te doen, blijf gewoon één avondje bij mij slapen en ga dan naar huis. Misschien is je moeder dan een beetje afgekoeld." Achja.. Wat kan er mis gaan?
"Ja daar heb je wel gelijk in.."
"Ik kom je om 9 uur wel ophalen."
"Oke tot dan."
Uhm ja laat weten of ik door moet gaan.
Ik ga weer een dagboek maken, en ook dit verhaal is waargebeurd. In mijn eerste dagboek kwam dit meisje ook al voor onder de naam "Anna" maar in dit verhaal geef ik haar een andere naam, Jaylinn. Ik vertel nu alvast dat het verhaal niet goed afloopt en er heftige onderwerpen in besproken worden, als iemand vragen heeft mag je die natuurlijk altijd stellen.
Als ik na school thuis kom ga ik zo snel mogelijk naar mijn kamer toe, ik laat mij op mijn bed vallen en barst in tranen uit. Ik laat mijn vinger over de blauw plek op mijn arm glijden en druk er zachtjes op. Het doet pijn, niet omdat het een blauwe plek is maar door de manier waarop ik er aan gekomen ben. In de pauze zat ik alleen in de aula en toen kwam er een groepje mensen naast mij zitten, ze zeiden niks tegen mij tot de bel was gegaan. Ze stonden sneller op dan ik en gingen om mij heen staan en bleven wachten tot de aula leeg was, ik probeerde alles om weg te komen maar het lukte niet. Ze begonnen te schelden, daar ben ik wel aan gewend, maar ze begonnen nu ook te dreigen en één meisje gaf mij een harde klap tegen mijn arm. Toen liepen ze lachend weg. Ik ben er ondertussen wel aan gewend geraakt, maar ik begin het gezeur zat te worden. Elke dag weer: "Jay ga ergens anders zitten we kunnen niks zien door al je vet." "Jay ga weg je stinkt naar vet." "Jay je bent zo zielig, je durft niet eens wat te zeggen." En zo gaat het door. Ik ben inderdaad stil op school want iedere keer als ik wat zeg heeft iemand er wel commentaar op. "JAYLIN IK BEN THUIS!" Ze gaat zich nu eerst omkleden, dan heb ik nog 10 minuten om mijn tranen weg te vegen en proberen wat vrolijker te zijn.
Ik zit aan tafel en ik kan mezelf niet dwingen om ook maar een hap te eten of om te doen alsof ik vrolijk ben. Mama blijft maar praten over de mensen op het werk en wat er gebeurt was allemaal, normaal gesproken zou ik overal een beetje op reageren maar zelfs dat niet.
"Wat is er aan de hand?" Ze zucht er bij, ik weet nu al dat dit gaat uit lopen tot ruzie.
"Er is wat gebeurt op school."
"Wat dan?"
"Een groepje mensen uit mijn klas hebben mij weer uitgescholden en geslagen."
"Jaylinn.. We hebben het hier al zo vaak over gehad, je weet dat het niet waar is stop daar nou eens mee."
"MAM het is echt waar!"
"Ik ga dit niet gesprek niet weer met je hebben, ik heb meerdere gesprekken gehad op school en niemand heeft iets gezien."
"Ja omdat ze altijd wachten tot er niemand in de buurt is."
"Dat is dan wel apart zeg, vind je niet?"
"Weet je wat, zoek het ook maar uit ik ga naar dansen toe."
"ALS JE NU WEG GAAT HOEF JE VOORLOPIG OOK NIET MEER TERUG TE KOMEN."
"PRIMA!"
Ik ren naar boven toe en pak mijn tas met danskleding en stamp het huis uit. Mijn moeder is de hele tijd aan het schreeuwen maar ik trek mij er niks van aan. De tranen staan in mijn ogen maar ik blijf door lopen.
Ik ben veel te vroeg weg gegaan dus in plaats van meteen door te fietsen ga ik eerst naar een parkje toe. Ik ga op een bankje zitten en dan kan ik de tranen niet meer tegen houden. Al mijn gedachtes gaan door elkaar heen, ik heb het zelf verpest, het is mijn schuld, iedereen haat mij, ik kan nergens naar toe, ik zou hier niet moeten zijn en dan is het stil. Al mijn gedachtes zijn stil er is helemaal niks meer, en ik vind het het beste gevoel dat ik in een lange tijd heb gehad. Ik blijf een tijdje voor mij uit staren en ik heb niet door dat er iemand naast mij komt zitten.
"Wat doet zo knappe meid als jij nou zo alleen en verdrietig in het park?" Hij probeert om in mijn ogen te kijken maar ik doe mijn best om niet terug te kijken.
"Ik eh.. Ik heb ruzie gehad."
"Vertel, wat is er gebeurd?" Ik twijfel een beetje, maar waarom ook niet. Ik vertel hem wat er gebeurd is en eindelijk is er iemand die naar mijn verhaal wil luisteren.
"Ik vind het zo vervelend voor je."
"Nou ja.. Ik ga vanavond gewoon naar huis toe en ik zie wel verder.."
"Misschien is dat niet zo goed idee.. Hoe laat ben je klaar met dansen?"
"9uur.. Maar ik denk dat ik maar gewoon naar huis toe ga.."
"Denk je nou echt dat dat het slimste is om te doen, blijf gewoon één avondje bij mij slapen en ga dan naar huis. Misschien is je moeder dan een beetje afgekoeld." Achja.. Wat kan er mis gaan?
"Ja daar heb je wel gelijk in.."
"Ik kom je om 9 uur wel ophalen."
"Oke tot dan."
Uhm ja laat weten of ik door moet gaan.