Heel leuk geschreven!

We want more!

Klinkt al goed! Ben benieuwd naar de rest

Aflevering 2


‘Goedemorgen, schat,’ zei Noëlle vrolijk toen ze de trap af kwam. Henry mompelde wat terug en liep toen het huis uit met zijn autosleutels in zijn hand. Toen de voordeur sloot verdween de glimlach op Noëlle’s gezicht.


Ze miste de zoen die ze eerder kreeg als Henry naar zijn werk ging. Ze miste haar zes kinderen die rennend door het huis gingen en de uitdaging die zij dan had om ze te verzorgen, voeden en op tijd naar school te krijgen. Ze miste de oprechte glimlach op haar gezicht die nu vervangen was door een neppe lach waar veel verdriet achter schuilde. Haar kinderen kwamen al lange tijd niet meer langs. Henry was door de jaren heen een strenge, norse man geworden en hij had weinig oog voor zijn kinderen. Noëlle was de enige die haar man nog lief had.


Laura klopte op de deur van het grote huis. Toen nog een keer wat harder. Even later werd de deur geopend door Mitchel. Hij stond in zijn ondergoed. ‘Laura? Wat doe jij hier? Kom binnen.’ ‘Ik had wat vragen over mijn erfenis.’ Mitchel keek verrast. ‘Ik ben benieuwd hoe ik je daar mee kan helpen, maar kom verder.’


Ze gingen aan de eettafel zitten. ‘Wat een grote villa, heb je de loterij gewonnen?’ grapte Laura. Mitchel schudde z’n hoofd. ‘Van m’n ouders gekregen, ze wonen ook in deze buurt.’ Laura lachte. ‘Gekregen?’ ‘Ik ben de jongste, al m’n broers en zussen waren al uit huis, maar ik heb na m’n opleiding nooit echt actie ondernomen om een baan te vinden. M’n moeder dacht dat het me zou stimuleren als ik een plek voor mezelf had en haalde m’n vader over om hun tweede huis, dit huis, aan mij te geven.’ ‘Had ik maar zulke ouders,’ zei Laura lachend. ‘Wees maar niet jaloers. Ik spreek m’n vader al jaren niet meer, het is echt een botte lul.’ ‘En je moeder?’ ‘M’n moeder steunt m’n vader en is het altijd eens met wat hij zegt, haar zie ik dus ook al jaren niet meer. Maar ze heeft een goed hart, ik mis haar wel eens. Maar goed, genoeg over mij, wat wil je weten over je erfenis?’


‘Je had haar hoofd moeten zien, jongens, vuurrood. Ik denk dat ze me wel kon wurgen!’ Matt en Chris lachten. ‘Waarom daag je haar dan zo uit? Je moet haar gewoon ontwijken,’ antwoordde Mitchel. ‘Mooi niet. Ik woon hier ook, ik laat me niet wegjagen door die geldwolf.’ ‘Wat jij wil, maar op een dag barst de bom en dan..’ ‘En dan..?’ vroeg Samantha. ‘Dan heb ik jullie achter me staan toch?’ De jongens twijfelden, maar knikten daarna beide.


Op dat moment kwam Victoria binnenlopen. ‘Tijd om naar school te gaan, broertjes,’ zei Samantha en ze gunde Victoria geen enkele blik toen ze langs haar heen liep.’


‘Ongelooflijk,’ zei Tanja hardop toen ze door het raam haar zus het oprit op zag lopen. Tanja liep naar buiten, klaar om naar haar werk te gaan. Het irriteerde haar mateloos dat haar zusje geen baan had en ook geen enkele moeite deed om er één te krijgen. Het enige wat in haar leven bestond was uitgaan, slapen, eten en in dezelfde volgorde weer opnieuw.


‘Hee zus!’ riep Mona enthousiast. ‘Hou toch je mond en ga slapen, Mona.’ ‘Jaloers? Dat ik een leuke nacht gehad heb, een leuke man ontmoet heb en de tijd van m’n leven heb?’ Tanja lachte hard. ‘Jaloers? Omdat ik een goede baan heb en niet ergens in een steegje een vluggertje heb gemaakt vannacht? Absoluut niet.’


‘Nou, in Serena’s erfenis staat dat ik de helft van een bedrijf geërfd heb. De Graaf sappen?’ Mitchel keek Laura aan. ‘De Graaf sappen? Natuurlijk, dat was van je oom, Gregor de Graaf. Een groot bedrijf met een miljoenenomzet. Serena heeft bij zijn dood de helft van de aandelen geërfd, maar besloot niet actief deel te nemen aan stemmingen en het bestuur.’ ‘Maar wie bezit de andere helft dan, Mitchel?’ ‘Die is verdeeld over Ronald van der Kamp, Roberto Romanov en..’ ‘En wie?’ ‘Mijn vader, Henry Grijpstra.’ ‘Maar als ik 50% bezit maakt mij dat de eigenaar van het bedrijf?’ Mitchel knikte. ‘Correct.’


Angela en Nina liepen samen door de buurt. ‘Zeg, Angela, heb jij al gehoord wie het huis van Serena overneemt? Jij bent makelaar, ik dacht dat jij misschien benaderd was.’ Angela schudde haar hoofd, terwijl ze langs de oude villa liepen. ‘Geen idee, ik heb er ook nog niemand gezien, maar had Serena nog wel familie? Zij en Gregor hadden geen kinderen.’ ‘Ik weet het niet, ik ben alleen erg nieuwsgierig.’ Op dat moment kwam Laura net aanlopen en groette de twee dames vriendelijk. Ze liep naar het huis en opende de zwarte, piepende poort. Angela keek Nina aan. ‘Ik denk dat je net je antwoord gekregen hebt.

Je bent op dreef, alweer een leuke update!

Het verhaal is al wat duidelijk voor mij

Super update

Leuk verhaal! Leuk dat je de verschillende verhalen van buurtbewoners laat zien en dat ze allemaal iets met elkaar te maken hebben
Het lijkt me trouwens wel een roddel buurt

Mooi!
Ik ben benieuwd naar de rest van het verhaal.

Het verhaal begint mij nu ook te dagen. Spannend.

Ben benieuwd naar meer, meer, meer!

Heel interessant hoe je de personages introduceert.

Bedankt allemaal! Heel erg leuke reacties, zeg! Een roddelbuurt is het zeker. Er zijn twee families nog niet geïntroduceerd en bij één van deze families hoort Angela, de donkere dame die je in aflevering 2 op het laatst zag. De andere familie kom je vast snel genoeg achter.

Alweer super goed geschreven!!!

Aflevering 3


Angela was bezig met het bakken van een taart, iets wat ze graag deed. Taarten bakken was een groot talent van haar en ze kon dit op allerlei manieren inzetten. Bij een feest hoefde ze geen taart te kopen of te kiezen, maar er één maken die aan al haar wensen voldeed. Belangrijker nog.. Taarten kun je naar je buren brengen als introductiecadeautje voor nieuwe buren, afscheidscadeau voor vertrekkende buren, taarten om je buren te steunen bij het verliezen van een dierbare of gewoon omdat je vindt dat je buurman of buurvrouw een taart verdient. Angela leek een geweldig lieve vrouw, maar ze bakte de taarten niet voor niets. Door bij de buren langs te gaan kon ze allerlei verhalen en roddels achterhalen. Angela was vooral een nieuwsgierige vrouw die ervan hield om in het leven van anderen te graven.


‘Jo, mam!’ dreunde door de keuken. ‘Hallo schat,’ antwoordde haar moeder. ‘Hoe was je schooldag?’ vroeg ze met een perfecte glimlach op haar gezicht. ‘Chill, maar ik moet gaan, mam.’ ‘Wat ben je trouwens vroeg, zeg.’ Jamie had natuurlijk al lang een antwoord voorbereid. ‘Uitval, alweer.’ ‘De laatste weken heb je altijd uitval op donderdag, nietwaar? Dat de school daar niet eens aan doet, zeg. Moet ik misschien eens bellen?’ ‘Nee! Nee, mam, nu heb ik meer tijd voor m’n verslagen.’ Zijn moeder mompelde wat terug. ‘Ik ga naar Rodney, we doen samen een project.’ ‘Ok, lieverd, ben je voor het eten terug.’ ‘Natuurlijk,’ antwoordde hij en hij gaf zijn moeder een zoen op haar wang.


Nina zat te piekeren voor haar laptop. Ze moest erachter komen wie die vrouw was in het huis van Serena. Op haar laptop vulde ze allerlei zoekopdrachten in. ‘De Graaf stamboom. De Graaf familie. De Graaf Sappen familie. De Graaf erfenis.’ Telkens kwam ze op een dood spoor. ‘Verdomme!’ Boos sloeg ze haar laptop dicht en stond op van haar stoel. Ze liep naar het raam en ineens brandde er een lampje in haar hoofd, ze had een idee!


Noëlle besloot een eindje te wandelen met haar hondje, Niva. Ze was nog maar net weg bij haar huis toen ze haar zoon aan zag komen rijden in zijn auto. Elke keer als dat gebeurde kreeg ze weer een beetje hoop. Dat hij misschien zou stoppen en haar aan zou spreken, dat ze het weer goed zouden maken en weer een relatie als moeder en zoon konden hebben. Vol gas reed Mitchel langs zijn moeder en stelde daarmee zijn moeder diep teleur. Noëlle zou zo graag haar kinderen weer in haar armen sluiten, maar haar man had dat allemaal verpest. Door hem was ze zo eenzaam.


‘Waar bleef je?’ vroeg Victoria chagrijnig, ‘zoveel tijd hebben we niet!’ ‘Ja, m’n moeder, ze blijft altijd zo doorzeuren,’ antwoordde de jongen voor haar deur. ‘Nou, laten we er dan maar een vluggertje van maken,’ zei Victoria en voor ze het wist kuste de jongen haar op haar mond en drukte zijn tong naar binnen. Victoria gooide nog snel de voordeur dicht terwijl ze zoenend de trap opgingen.


Nina klopte ongeduldig op de deur van Angela. ‘Ik kom eraan!’ klonk een stem op een zingende manier. Angela opende de deur. ‘Dag Nina,’ zei ze. Nina kwam direct binnenlopen. ‘Waarom bak je een taart?’ ‘Voor de nieuwe buurvrouw, ik wil haar graag welkom heten.’ ‘Ok, zal ik met je meegaan?’ Angela keek bedenkelijk. ‘Waarom zou je dat willen? Normaal vermijd je dat juist.’ ‘Ik moet weten wat die nieuwe in haar schild voert.’ ‘Aha, jij bent bang dat zij De Graaf Sappen over zal nemen.’ ‘Ok, je hebt gelijk, ik moet haar aan mijn kant krijgen.’


Victoria klom uit haar bed en omhelsde Jamie. ‘Je was weer geweldig, tijger,’ zei ze tegen hem. ‘Geen dank,’ antwoordde hij. ‘Maar je moet snel vertrekken, Samantha en de tweeling komt zo thuis.’ Jamie knikte. ‘Wanneer kunnen we weer?’ vroeg hij nog snel. ‘Ik bel je,’ antwoordde Victoria met een knipoog.


Laura belde aan bij het grote huis van de familie Monet. Onzeker stond ze in haar mantelpak te wachten tot iemand open zou doen. Laura begon aan alles te twijfelen. Moest ze niet net als haar tante zich buiten de zaken houden, zouden ze het wel op prijs stellen als ze hier aan kwam zetten om even te melden dat ze graag inspraak in het bedrijf wil?


Noëlle opende de deur. ‘Hallo,’ zei ze, ‘wie mag jij wel niet zijn?’ ‘Ik ben Laura, is Henry Monet misschien thuis?’ ‘Laura wie?’ ‘Laura de Graaf.’ Laura zag dat Noëlle schrok. ‘Kom binnen, hij is in de zitkamer.’ Laura volgde Noëlle en luisterde hoe ze werd aangekondigd bij Henry. ‘Ok, laat haar binnen en zou je zelf ergens anders heen kunnen gaan?’ Noëlle knikte en Laura werd binnen gelaten.


Laura stelde zich netjes voor. ‘Kom maar meteen terzake,’ antwoordde Henry. ‘Ik heb 50% van m’n ooms bedrijf geërfd en ik wil graag met u mijn mogelijkheden bespreken.’ ‘Jonge dame, mogelijkheden zijn er voor jou niet, ik leid het bedrijf nu en jij hoeft je alleen maar stil te houden. Maandelijks krijg je een royaal bedrag.’ Laura was verbaasd dat Henry zo bot en kortaf was. ‘Ik denk dat ik wel mogelijkheden heb, meneer Monet, ik denk namelijk zelfs dat ik de eigenaar van het bedrijf ben,’ zei ze brutaal en ze kon niet geloven dat ze die woorden zojuist uitgesproken had. ‘Jonge dame, luister goed naar me. Bemoei je met mijn zaken en mijn bedrijf en je zult zoveel spijt krijgen dat je de complete erfenis van je krankzinnige tante weer inlevert. Neem het bedrag dat je maandelijks krijgt, doe er leuke dingen mee en houd je stil binnen het bedrijf, begrepen?’ Laura voelde zich ontzettend geïntimeerd en stond op. ‘Euh.. ja, meneer Monet. Ik neem nog contact met u op.’ ‘Doe geen moeite,’ antwoordde hij en Laura verliet de kamer.

Aflevering 3 alweer. Heel leuk en spannend

Wow, je gaat echt snel
Laat je DGK niet in de steek

Maar ik moet wel zeggen, dit dagboek is ook ontzettend leuk!
Het is nog wel een beetje moeilijk te volgen wie, wie is en wie, wat doet, maar dat komt wel goed.
Hoop ik

Deetui, ik schrijf dit vanaf mn vakantie-adresje, met m'n nieuwe laptop!
De Gouden Kooi staat op onze vaste computer thuis, maar gaat zoals beloofd volgende week verder!

Ik hoop dat het beetje bij beetje steeds duidelijker wordt wie wie is en hoe de relaties liggen, maar met opzet geef ik niet alles gelijk prijs.

Bedankt voor de reacties en als je iets niet snapt, mag je vragen natuurlijk.

Ik vind het nu al super leuk!

Hopelijk gaat Laura er nog een stokje voor steken.

Spannende update
Ik begn langzaam een beetje te snappen wie wie is.

Leuke update's!

leuke update
alleen raak ik soms in de war wie wie is, maar dat heb ik wel vaker

Heel goed weer. Ik vind het trouwens juist fijn dat je snel gaat. En je schrijft leuk.