Daar zijn we dan weer. In het altijd stralende Sunlid Tides. Op dit moment is het in bijna elk huishouden rustig. Behalve bij de Familie Goedhart natuurlijk. En dit keer komt het niet door Niall, vader van Teun en Claudia. Nee, het is Claudia die aan het paniekeren is.
Er wordt veel gevloekt op dit moment achter die deur. En het is inderdaad Claudia, die weer last heeft van haar zoveelste meidenprobleem. Wat zal het dit keer zijn? Heeft ze geen goede outfit? Zitten haar haren niet goed? Het is altijd een probleem, maar zo zijn vrouwen in de Familie Goedhart, bijna alle vrouwen tenminste.
Er zit gewoon iets tussen mijn tanden. En ik krijg het er gewoon niet uit! Zelfs niet mijn die tandenstokers, die normaal altijd goed werken. En mijn haren moeten eigenlijk ook wel beter, het lijkt net of ze uit mijn rug komen. Dadelijk denken ze nog dat ik rughaar heb, dat mag echt niet gebeuren.
Ik ben wel erg blij met mijn jurk. Die ik speciaal gekocht heb voor dit moment. Ook al doe ik het nou pas aan en als ik opgroei pas ik het niet meer. Maar het gaat om het idee, dat je een leuke jurk aanhebt met je verjaardag. ‘Hopelijk verloopt mijn verjaardag goed.’
Dan staat mijn vader opeens achter me. ‘Tuurlijk loopt je verjaardag goed, ik zou niet snappen waarom niet. Kijk eens in de spiegel, weet je wat ik zie? Ik zie een mooie tiener die over een aantal minuten een jongedame gaat worden. Je hebt de mooie ogen van je moeder. En het haar van je opa. Ze zullen allebei trots op je zijn, dat moet je weten.’
Ik keek mijn vader aan: ‘Bedankt pap.’
Ik loop nu de trap af. Ik begin te lachen, ik zie gewoon Dora dansen met Ome John. Ome John zien wij eigenlijk niet zo vaak. Hij is een bekend acteur in Bridgeport. Hij is dus veel aan het werk. Daaraan kun je wel zien dat hij op zijn zus lijkt, mijn moeder. Ze werken allebei hard en vinden het ook nog leuk. Ome John heeft het dan altijd wel moeilijker gehad. Hij was altijd het buitenbeentje van de familie en vooral toen hij toegaf dat hij op mannen viel. De familie onterfde hem, maar mijn moeder hield contact met hem.
Ik weet niet waarom ik het doe. Maar ik zit gewoon steen-papier-schaar te spelen met Dora. Dora is altijd wel kinderachtig geweest. Maar dat is gewoon een familiekwaal. Mijn vader heeft er overduidelijk last van, nog wel het meeste van iedereen. Mijn oma, moeder van mijn vader en dochter van Dora had er blijkbaar ook last van. Jammer genoeg heb ik haar nooit gekend. En Teun heeft het eigenlijk ook wel. ‘Teun, wat ben je aan het doen?’, vroeg ik aan hem. ‘Ik was net even aan het sporten. Maar ik moet zeker weten of mijn haar nog goed zit. Voor je het weet staat de paparazzi voor de deur voor Ome John en dan wil ik er ook goed uitzien!’
Het was tijd, ik ging opgroeien. Dit is een belangrijk moment voor een tiener, voor mij. Iedereen was ook erg enthousiast. Teun was zo enthousiast dat haar door de muur wou slaan! Ome John ging keihard zingen. Hij is misschien wel beroemd, maar zingen kan hij echt niet. Om me heen hoorde ik: ‘Lang zal ze leven.’
Het was tijd om de kaarsjes uit te blazen. Een moment van rust zou je zeggen. Helaas niet in deze familie. Iedereen om mij heen schreeuwde. Ik kon niet een rustig denken.
‘Wens een familieglijbaan, dan kunnen we daar dadelijk van af!’, zei Niall opeens enthousiast tegen mij.
Maar ik wist al wat ik ging wensen. Maar dat blijft geheim. Ik blies de kaarsjes uit, en wachtte op de groei.
Mijn lichaam begon opeens te tintelen. Er kwamen allerlei glitters op me heen, het zag er echt mooi uit. Ik merkte meteen dat ik een goede jeugd had gehad. Want als je dat niet hebt gehad dan voel je dat, tijdens het opgroeien. Mijn jeugd was perfect, dankzij mijn leuke familie.
Ik groeide op, de laatste draai en ik was er! Ik keek nog eventjes naar de familie. Dit is de laatste keer dat ik ze zie als tiener. Toen groeide ik op. Ik rende daarna meteen naar de toilet, ik moest weten hoe ik er nu uitzag.
Ik zie er gewoon niet uit! Mijn haren zijn nog hetzelfde, maar mijn outfit! Als je opgroeit krijg je altijd een gratis outfit. Maar je kiest die niet zelf. En ik heb gewoon erg veel pech.
‘Je ziet er goed uit Claudia’, zei Teun tegen mij. ‘Ik ga me even omkleden, ik heb genoeg gehad van deze sportkleding’, en Teun ging weg.
Teun zag gewoon dat ik me lelijk vond. Maar hij was niet de enige.
Ik hoorde gewoon mijn vader weer binnenkomen. ‘Pap, ik zie er echt niet uit.’
‘Dat hoef je mij niet te vertellen, dat zie ik wel.’ ‘Kijk maar eens in je kleren kast, want ik heb namelijk iets leuks voor je gekocht.’
Ik rende dus meteen naar boven, richting mijn klerenkast. Zo zie je toch maar dat mijn vader aan me denkt. Want hij had gewoon een jongedame outfit voor me gekocht!
Ik moet toegeven, ik was even bang dat ik een Super Mario outfit zou krijgen. Want dat droeg hij vroeger soms als hij ging tuinieren. Maar ook als hij mij, Teun of mijn moeder Faith wou opvrolijken. Mijn ik ben harstikke blij met deze outfit.
Toen kwam Dora opeens de kamer binnengelopen. Net op tijd, want ik was net klaar met omkleden.
‘Ik moet jou spreken’, zei Dora tegen mij.
Ik vroeg me gelijk af waarom. Ik had toch niks verkeerds gedaan. Misschien gaat ze vertellen hoe ze zo jong blijft!
Dora begon te fluisteren. Ik was even bang dat haar kunstgebit uit haar mond zou vallen. Maar dat gebeurde gelukkig niet.
‘Kom vanavond naar de hoogste bergtop hier in Sunlid Tides. Bij al dat Spa gebeuren, met die overheerlijke sauna. Die sauna is trouwens erg fijn, moet je echt een keer proberen. Maargoed, vanavond bij de bergtop. En zorg dat Teun en Niall niet mee gaan.’
En ze liep weer naar beneden, ik snapte er niks van.
Mijn verjaardag verliep nog goed. Ik heb vooral veel gedanst met Teun. Teun is een echte grote broer. Hij zorgt namelijk heel goed voor me. Misschien is hij af en toe iets te zorgzaam, maar daar kan hij niet veel aan doen. Ik vertelde Teun over mijn plannen om naar Monta Vista te verhuizen. Om daar meer te leren over de kunst. Teun was erg enthousiast. Teun vertelde mij dat hij tijdelijk ging wonen bij Ome John, in Bridgeport. Want blijkbaar kan hij door een akkefietje niet meer naar Dragon Valley. Maar daar wil hij verder niet meer over praten.
Het was avond en Claudia ging naar de bergtop
Ik zag Dora bovenaan de bergtop staan. Ik kreeg het gevoel dat ik meedeed aan een tv-programma. En dat bovenaan de trap mij een uitdaging stond te wachten. Het was allemaal zo mysterieus, dus ik ben benieuwd wat me te wachten staat.
We gingen zitten op het eerste bankje dat we tegenkwamen. ‘Dora, wat doe ik hier. Ik snap er echt niks van.’
Dora keek mij aan: ‘Ik snap jou vragen. Maar er is iets wat je moet weten. Maar je moet mij beloven dat je het niet doorvertelt, aan niemand.’
Ik knikte naar Dora: ‘Ik ga het aan niemand doorvertellen.’
‘Kan je het nog herinneren, al dat vreemde gedoe met je moeder. Ze moest vaak werken en hield altijd wel geheimen achter. En wat voor werk ze deed wou ze nooit vertellen. Daar zat namelijk een goede reden achter. Een reden die eigenlijk niemand mocht weten. Alleen de leden van de Familie MacDuff. Ik kwam er als een lid van de Familie Goedhart al snel achter. Maar dat kwam door mijn wijsheid. Jou vader mocht dit absoluut niet weten. En dat ging altijd maar net goed, want je vader is zoals je weet erg nieuwsgierig. Normaal hoort je moeder dit te vertellen. Maar helaas kan ze dit niet meer doen, met alle spijt.’
Toen kwam Ome John opeens de trap op. ‘Ome John, wat doe jij hier?’
‘Kom maar met mij mee, dan zal ik het je laten zien.’
En ik volgde Ome John naar onder.
We waren naar beneden gelopen. Toen stonden we opeens stil.
‘Wat Dora heeft vertelt mag niemand weten. Maar ik snap dat je het nog niet helemaal begrijpt. Want je moet het zien om het te snappen. Raak niet in paniek, dat wil ik alvast zeggen’, zei Ome John rustig.
Ome John haalde een stok tevoorschijn. Hij begon wat te bazelen en draaide met de stok. En toen wist ik het eventjes niet meer. Er kwam gewoon wat uit de stok. Dit is gewoon magie!
Ik had natuurlijk veel vragen. Maar ik wist dat Ome John daar geen tijd voor had.
‘Maar hoe kan dat, hoe kan jij dat doen?’
‘Ik ben een tovenaar. Dat zit namelijk in de genen. Mijn vader, jou opa, was een grote tovenaar. En hij zorgde ervoor dat ik ook een tovenaar werd. Daardoor bezit ik deze krachten. Maar ik was niet de enige in de familie. Mijn oudere broer en zussen hadden dat ook. Dus ook je moeder. Alleen zei was er minder enthousiast over. Zij hield niet van magie, want het bracht volgens haar alleen ellende. Daarom dat je vader er niks van mocht weten. Mijn jou moeder gaf het ook door via de genen. Jou broer is volkomen normaal. Maar jij niet Claudia, jij niet. Beweeg eens met je handen, dan zul je het zien.’
Ik bewoog langzaam met mijn handen. Telkens bewoog ik sneller met mijn handen. Ik kon gewoon toveren, ik kan toveren! ‘Maar hoezo heb ik geen stok nodig?’
‘Sommige hebben een stok nodig, sommige niet. Jij hebt geluk, want jij kan het met je handen doen’, zei Ome John tegen mij.
Ik kon het nog steeds niet geloven, ik kan toveren.
‘Ik ben een tovenares’
Hoofdstuk 9<>Hoofdstuk 11
Bedankt voor de reacties iedereen!
@Iedereen, voor de mensen die het misschien niet begrijpen. Faith, de moeder van Teun en Claudia kwam uit een tovenaarsfamilie. De familie MacDuff uit Moonlight Falls, misschien dat jullie die kennen. Faith is altijd een tovenares geweest en had dat nooit verteld. En probeerde dat ook geheim te houden. Claudia werd toevallig ook een tovenares. De familie MacDuff was een vrij grote familie. Volgende keer zorg ik ook dat ik de stamboom af heb.
Laatst gewijzigd door Koen op wo 29 jan 2014, 13:23, 1 keer totaal gewijzigd.