Dit wordt mijn aller eerste dagboek.
Dit is Inge Lampars. Ze woont in Hidden Springs. Ze is 22 jaar en wil heel graag een goede arts worden. Haar beste vriendin heet Sanne en ze zijn veel samen. Tot nu toe heeft Inge nog geen baan, omdat ze daar nu gewoon nog geen zin in heeft en omdat ze het niet nodig heeft. Ze wil pas later beginnen met een carrière.
Het is een koude winteravond en Inge zit lekker te lezen bij de open haard. Buiten sneeuwt het heel hard en het is ongeveer -2 graden buiten. Ze is zo verdiept in haar boek dat ze schrikt als de bel gaat. ‘Wie kan dat nou nog zijn?’ denkt ze. Ze doet de deur open en ziet haar zus Maaike staan. Ze huilt en heeft een baby in haar armen.
Inge laat haar binnen en neemt haar mee naar de open haard, waar Maaike en de baby zich lekker op kunnen warmen. Als Maaike een beetje gekalmeerd is, vraagt Inge wat er is. Maaike vertelt dat ze net van het ziekenhuis komt. Ze was zwanger en de baby kwam eraan. ‘Wacht’ vraagt Inge. ‘Sinds wanneer was jij zwanger?’ ‘Al een tijdje, maar aangezien ik in Sunset Valley woonde, had ik het nog niet verteld. Met de bereikbaarheid enzo.
Maaike vertelt verder.
‘Toen ik Simon het nieuws vertelde dat ik zwanger was, reageerde hij heel lief en enthousiast. Simon was altijd zo’n lieve vriend. We hadden zelfs plannen om te gaan trouwen. Maar… Maar…’ Ze barst weer in huilen uit en Inge troost haar. ‘Toen we het ziekenhuis uit kwamen, stapte Simon in zijn auto en reed er gewoon van door. Zonder mij. Ik besloot om met mijn baby, die ik trouwens Stephanie heb genoemd, naar zijn huis te gaan. Ik belde aan, want mijn sleutels was ik in de haast vergeten. Er werd niet opengedaan. Ik keek door het raam en toen zag ik Simon op de bank zitten.
Hij zag mij ook, maar deed net alsof ik er niet was.’ ‘Ach meisje toch’ zei Inge. Ze had zoveel medelijden met haar zusje. ‘Maar ben je dan vanaf Sunset Valley naar Hidden Springs gekomen? Die reis is zelfs met de auto of taxi wel 2 uur.’ ‘Ja weet ik, mijn geld is nu dan ook echt op en ik heb geen huis.’ zei Maaike. Inge hoefde geen seconde na te denken, maar zei meteen: ‘Dan woon je vanaf nu bij mij! Als je dat wilt tenminste.’ Ja super graag zelfs, maar bezorg ik je dan niet te veel last enzo met Stephanie?’ ‘Nee hoor, natuurlijk niet. Kom we gaan meteen een van de slaapkamers tot jouw kamer inrichten, tenzij je bij mij op de kamer wil slapen. Dan gaan we mijn kamer gewoon veranderen.’ ‘Mag ik echt bij jou slapen?’ vroeg Maaike. Ze kon het maar niet geloven. ‘Dit is echt geweldig.’
Het wordt leuker hoor, nu nog een beetje saai.
