Hoofdstuk 11
'Jup. Ik vond het er altijd een beetje saai. Maar van mijn moeder mocht ik niks op mijn kamer laten slingeren of veranderen, voor het geval er bezoek kwam. Dan moest het hele huis netjes zijn'

Ik liep naar de kast om de kleding mee te nemen. In mijn spiegel zag ik Lyan verwonderd door de kamer lopen.

Ik stopte de lade weer dicht. Het was opeens erg stil. Ik draaide me om en plotseling...

sloeg Lyan me in mijn gezicht met mijn kussen!

Daar kon ik het natuurlijk niet bij laten. Ik ontweek hem toen hij het nog eens probeerde en ik trok snel ook een kussen van het bed af.
'Hohoho, nu is het zaakje wel anders, he?' lachte ik.

'Of toch niet!' gilde ik en ik gooide mijn kussen vol in Lyan's gezicht.

We hadden zoveel lol, dat we de tijd vergaten.

Opeens kwam mijn moeder binnen lopen en ze zei:
'Moeten jullie niet gaan?'

Helaas konden we niet ontkomen aan het woord van mijn moeder, dus besloten we te gaan.

Maar op de gang lachte Lyan zachtjes: 'Ik wil eigenlijk helemaal niet gaan'

'Misschien kunnen we in een van de andere slaapkamers blijven slapen' lachte ik.
'Zullen we het gewoon proberen?' grapte Lyan.

Dus liepen we heel zachtjes van het balkon naar de kamer die het verst weg lag.

Via de buitenhal kon je in alle slaapkamers komen, waarvan de meeste verreweg nooit werden gebruikt. Ik dacht niet dat mijn moeder die zou controleren.

Ik ging de kamer binnen en Lyan volgde.

We vielen naast elkaar in slaap, in het grote tweepersoonsbed.

Wat we niet wisten...

Uh oh! Dat worden problemen...
Wel een leuke up btw

wat een grote kamer

leuke up

Erg leuke update en een mooie kamer!

Dat ziet er niet goed uit!

Ben benieuwd hoe Lisbeth (?) gaat reageren

Ohjee problemen

Super leuk weer

Lyan en Labid zijn echt schattig

Leuk. Ik heb in een klap het verhaal gelezen. ik ga het zeker volgen.

Hoofdstuk 12
Plotseling werd ik wakker en ik wreef in mijn ogen.

De ernst en domheid van dit plan had ik nu pas door. Waar waren we aan begonnen? Lyan's ouders wisten niet eens dat we hier bleven slapen!
Ik schreeuwde Lyan wakker en rende de kamer uit.

Ik rende naar de trap en ik hoorde in de gang achter me Lyan hijgen.

Ik hobbelde de trap af en ik hoorde Lyan: 'Waar gaan we heen, Biet?'

'Kom nou maar snel mee, Lyan!' zei ik en ik rende de deur uit, de trap af.

'Biet, wacht!'

Lyan kwam snel de trappen af.

Ik sprong snel op mijn fiets en racete de heuvel af.

Lyan pakte ook zijn fiets en ging me achteraan.

We kwamen thuis en ik wist niet wat we binnen moesten verwachten.

Gelukkig deed Lyan's vader open en hij fluisterde: 'Als je heel stil bent, kun je misschien ongezien in bed glippen...'

Dus we liepen de trap op, maar helaas.
'Wacht eens even, jongens. Dachten jullie niet dat Lisbeth me had gebeld?'

Oh oh!

Ben benieuwd hoe het af gaat lopen!

Ik ben uiteraard ook heel erg benieuwd.

Hoe gaat dit aflopen. Leuke ups

Erg leuk weer!
Ik vind Lyan en Labid nog steeds erg schattig

Uh oh!
Leuke up!

De vorige keer in De Wolf En De Biet:
Lyan en Labid bleven bij Lisbeth, maar renden midden in de nacht toch terug naar huis. Thuis probeerden ze nog hun slaapkamer in te glippen, maar helaas...

Hoofdstuk 13
Betrapt. We gingen zitten op de bank tegenover mevrouw Hurricane.

'Ik ben heel, heel teleurgesteld in jullie, jongens.'

Onze mondhoekjes gingen nu al omlaag.

'Ik was heel bezorgd. Weet je niet wat jullie wel allemaal had kunnen gebeuren?'

'En verder nog over het gewonnen vakantiehuisje: Omdat jullie toch nog naar school moeten heb ik opa en oma gebeld en ze komen morgen. Zij kunnen wel wat zon op hun oude dag gebruiken.'

Lyan sprong overeind uit zijn stoel.
'Mama! Dat meen je toch niet?'

'Oh jawel, morgenochtend staan opa en oma op de stoep, volgens mij zijn ze al onderweg. Nou, ik ga maar slapen, want morgen moeten we dus vroeg op'
En met die woorden liep mevrouw Hurricane de kamer uit.

Ah, wat zielig! Ze krijgen geev vakantie huisje
Erg weer

Leuke update, zoals altijd

weer een leuke up

Hoofdstuk 14
De volgende ochtend stonden Lyan en ik vroeg onze opa en oma op te wachten. Het was erg koud omdat het nog zo vroeg was.

Toen ze aankwamen rende Lyan meteen op ze af.

'OPAAAA!!!' gilde hij en hij omhelsde opa. 'Pas wel op voor mijn rug, jongen' mopperde Opa Hurricane. Daarna omhelsde hij oma.

Ik stond er een beetje ongemakkelijk bij. 'Dat ik je lang niet meer gezien heb, betekent niet dat je geen knuffel van je opa krijgt, jongeman' lachte hij en ik hield mijn opa stevig vast.

'Pa. Ma. Leuk dat jullie er zijn' zei mevrouw Hurricane die er ook bij was komen staan. 'Alleen waarom heb je al die katten meegenomen?'

'Ik kon mijn schatjes toch niet thuislaten! Zij verdienen ook een zon vakantie'

'En dan zit ik weer aan dat irritante gemiauw vast de hele tijd' mopperde opa.

'Ik stel ze wel even voor' zei mevrouw Hurricane enthousiast. 'Dit is Crumble, een net Genie'

'En dit is Christie, zij is vriendelijk, maar ook trots'

En dit is Candy, de slordige luilak'

En dit is Chupp, hij is een beetje hyper en houdt van jagen'

Oma Hurricane praatte echt over haar katten alsof ze gevoelens hadden.
'En toch vind ik het stom dat je al die beesten hebt meegenomen' mopperde opa weer.

'Nou, zullen we maar naar binnengaan?' vroeg mevrouw Hurricane.
'Hoho, jullie niet. Jullie moeten naar school' zei mevrouw Hurricane tegen mij en Lyan.

En Lianne overlegde met haar ouders over hoe ze het gaan regelen met het huisje en de reis.

En wij? Wij moesten naar school.

Yeah! Allemaal katten
Erg leuk, maar dat is standaard geworden

leuke up