Heel erg leuk en grappig

Hoofdstuk 5

Na school liepen Lyan en ik naar buiten. De juf vertelde aan het eind van de dag dat we morgen schoolreisje hebben!
'Wat zullen we gaan doen?'
'Ik heb geen idee. Moeten we ons huiswerk niet doen?'
'Nee, doen we vanavond wel. Ik weet iets!'

'Kom mee, Biet!' riep Lyan en hij holde plotseling weg.

Een stukje verder aan de straat snapte ik waar Lyan heen wilde.

En toen speelden we de hele middag in de speeltuin, terwijl we elkaar nog beter leerden kennen.

We hadden zoveel lol en kletsten over de juffrouw, onze ouders, speelgoed en over nog veel meer.

Ik remde af en zette mijn voeten weer op de grond.

Toen ging ik Lyan duwen.
Hij gilde het uit: 'Whieee! Ik ga nog hoger!'

'Biet, waar woonde je eerst eigenlijk? Bij je moeder?'

'Ik woonde bij mijn vader en moeder in een huis met 5 slaapkamers. Een beetje overdreven, vond ik'
Lyan stopte ook met schommelen.
'Ik ga nog even van de glijbaan!'

Ik zei dat ik naar huis ging en ik vertrok op mijn fiets.

Toen ik op de stoep aankwam bedacht ik me iets. Ik had de sleutel helemaal niet.

De deur zat niet op slot en mevrouw Hurricane zat zenuwachtig op de bank.
'Ga zitten, Labid'

Ik ging zitten en mevrouw Hurricane vertelde:
'Ik maakte me al zorgen om jullie. Maar Lyan kennende, kon ik dit wel verwachten'
'Waar is meneer Hurricane?' vroeg ik beleefd.

Op dat moment kwam Lyan binnenrennen.
'Waarom is de deur open?' vroeg hij hijgend.

Uhoh! Krijgen ze nu het slechte nieuws?

Wel leuke up btw

Heel erg grappig weer
Ik vind het wel zielig voor Labid.

Oh oh, ze krijgen nu zeker te horen wat er is gebeurd met Lendor!
Arme Labid en Lyan!

Alweer erg leuk Hugo!
En idd het is best wel zielig voor Labid.

Hoofdstuk 6

Mevrouw Hurricane begon te vertellen tegen Lyan:
'Lyan liefje, pappa's hand zit vast in een schoenendoos'

'Oh' zei Lyan met grote ogen. Ik begreep er niks van. Zijn hand zat vast in een schoenendoos? Wat was dat voor een wartaal?

'Nou, ik ga maar naar boven. EN WAAROM RUIMT NIEMAND DIE TROEP OP?!?' riep mevrouw Hurricane huilend, hysterisch en een tikje angstaanjagend.

Dus we besloten de 'troep' op te ruimen. Er stond iets op de zijkant van de cornflakes verpakking wat ik nog niet had gezien, maar wat ik niet begreep.
Lyan begreep het ook niet.

Lyan liep naar boven om het aan mevrouw Hurricane te vragen, maar die was niet in de stemming antwoord te geven. Ze keek huilend naar romantische klassiekers.

Lyan liep naar beneden.
'Nou Biet, mama weet het ook niet. En ik denk ook niet dat we op warm eten kunnen rekenen vanavond...'

Er begon een lichtje bij me te branden.
'Wat zou je graag willen eten?'
'Huh? Hoezo?'
'Gewoon. Het mag alles zijn'
'Dan zou ik pittige kippenvleugeltjes kiezen. Maar dan dat ik de groenten niet hoef op te eten'

Ik focuste al mijn energie op mijn hand en ik knipte met mijn vingers.

Er verscheen een reusachtig bord kippenvleugeltjes in mijn hand.
'Aan tafel!' riep Lyan verbaasd, maar opgewekt.

Dus aten we kippenvleugeltjes. Toen ik mijn eerste bord ophad, schepte Lyan zijn vijfde al op.

Na het eten begonnen we aan ons huiswerk.


Ondertussen, na het celbezoek...

Hij is er pas net uit en begint meteen al weer te stelen

Leuke up!

Erg leuke up alweer!!

Heel erg leuk weer
Ik vind het een erg grappig dagboek!

Erg leuk

Alles gelezen!
Echt een heel erg leuk verhaal!!
Leuk om wat van de achtergrond te weten van de Hurricane's (ik ben daar een stille volger van )

Hoofdstuk 7

Toen we bijna klaar waren met ons huiswerk kwam meneer Hurricane opeens binnen.

'PAPPAAAA!!' gilde Lyan en hij vloog meneer Hurricane in de armen.

Lyan en ik gingen naar bed. Ik hoorde meneer Hurricane de trap oplopen.

Ik hoorde hoe hij op de krakerige bank ging zitten en iets fluisterde in het oor van mevrouw Hurricane. '...meegenomen uit...'
Wat precies kon ik niet verstaan.

Daarna hoorde ik geluid, wat ik herkende als gezoen. Dat geluid maakte mijn moeder vroeger ook altijd met mijn vader. Best raar, een dag geleden kwam ik pas in dit huis aan.

Ik hoorde nog meer geluiden, die ik niet kon omschrijven. Meneer en mevrouw Hurricane stonden op en liepen naar hun slaapkamer.

Ik besloot dat dit niet voor mijn oren bestemd was en kneep mijn ogen stijf dicht.


~

Alweer een tijdje geen update, hopelijk weten jullie nog ongeveer waar het over gaat.

Hahahahaha, betrapt!

Arme Labid!
Maar gelukkig kan Lyan zijn papa weer zien!

Deetui schreef:Hahahahaha, betrapt!

Arme Labid!
Maar gelukkig kan Lyan zijn papa weer zien!

Ik denk dat dit wel perfect is

Heel erg leuk weer!
Labid is echt schattig

Al weer een tijdje geen hoofdstuk (vakantie enzo... ), maar hier is er weer een!

Hoofdstuk 8

De volgende ochtend werd ik wakker en bedacht ik me dat de juffrouw had gezegd dat we vandaag op schoolreisje zouden gaan.

Snel klom ik het trappetje naar beneden.

Ik hoorde plotseling gebrul: 'WHOAHRRR!!' en ik draaide met een ruk om.

Het was Lyan maar, verkleed als roze dinosaurus.
'klaar voor het schoolreisje?' vroeg Lyan blij.

Lyan wilde zijn ouders ook laten schrikken, dus ging hij naar hun kamer.
Zijn ouders waren alleen met... iets anders bezig.

Meneer Hurricane ging naar beneden om te ontbijten en mevrouw Hurricane vroeg iets over gisteren:
'Misschien kunnen jullie vanmiddag wat kleren van Labid gaan ophalen.
Maar wat zei je nou gisteravond over de cornflakesverpakking?'

'Er stond iets op wat we niet begrepen. Misschien begrijp jij het, mam?'

'En?' vroeg ik, toen Lyan terug uit de slaapkamer kwam.
‘Ze is nu aan het kijken. Ohja, we moeten na het schoolreisje ook nog wat spullen bij jou thuis ophalen’

‘Jongens. Ik heb iets, volgens mij’ zei mevrouw Hurricane zacht.

Lyan en ik keken allebei tegelijk op.
Mevrouw Hurricane las voor: 'Hier staat het:"Corn-o-Flakes bood altijd al een ruim assortiment van speeltjes in de doos. Maar de hele maand is er nu een speciale actie. Vindt u een gouden verrekijker, dan kunt u deze inleveren en wint u dit prachtige vakantiehuisje op Isla Paradiso!" '

Ik rende meteen naar de computer. Het stond er echt.
Er was zelfs een plaatje van het prachtige huisje.
Hadden we door Lyan’s stomme corn flakes een vakantiehuisje gewonnen?

Helaas moesten Lyan en ik naar school, dus we kleedden ons snel om.

We liepen de trap af en mevrouw Hurricane riep ons nog na dat we niet moesten vergeten mijn kleren op te halen.

We gingen in de bus zitten. We gingen eerst naar school, want daar kregen we uitleg over de reis.

Toen we de bus uitstapten zat Lyan's veter los, maar hij zei dat ik alvast moest gaan.

Lyan had zijn veter snel gestrikt en kwam achter me aan.

Als laatste liep hij de school binnen en hij deed de deur achter zich dicht.


In het volgende hoofdstuk gaan Labid en Lyan op schoolreisje!

leuk! ben benieuwd naar het schoolreisje

zeg zo wordt zo'n gouden verrekijker wel aantrekkelijk
Leuk dat er weer een update is

Haha, erg leuk weer!