Vind je het te veel tekst?

Uem nee, heb Spore maar even gespeeld, maar sprak me niet aan

Episode 1
1965
Het einde van de avond



“Ik blijf” zei Augusta en ze pakte de deurklink vast, maar trok haar hand geschrokken terug. “Wat is er?” vroeg Christiaan, die dichterbij kwam. Hij wilde niet dat Augusta zijn plan zou bederven. “De deurklink, hij is gloeiend heet,” zei Augusta en ze rilde. “Pas op” Diana pakte Augusta snel vast, ze zakte bijna door haar knieën. “Gaat het wel?” vroeg ze en ze zette Augusta recht. Die veegde wat haar uit haar gezicht, “Ja,” ze keek vastberaden naar de deur. “Ja het gaat, ik wil dat jullie naar buiten gaan, ik krijg mijn man hier uit!” Elizabeth had er genoeg van gekregen. Ze stond al half op de trap en zag dat het vuur ondertussen steeds dichterbij kwam. Ze geloofde Diana eerst niet, heel even maar, toen ze zei dat er brand was. Het was te toevallig, het kon niet zo zijn dat er juist op deze avond brand was. Toch wel dus. “Ik blijf hier niet staan, Augusta!” zei Elizabeth en ze keek naar de rug van haar beste vriendin. “Ik sterf niet voor Herman, het spijt me.” Ze rende de trap af en Christiaan volgde haar, na eerst hard “Elizabeth!” te hebben geroepen. Diana twijfelde even, maar zonder iets te zeggen rende ze de van Zomeren de Rozen achterna, naar buiten toe. Augusta bleef staan en begon tegen de deur te beuken.



Olivier rende door de gang. Hij hoopte, en verwachtte eigenlijk ook, dat Diana Augusta, Elizabeth en Christiaan mee naar buiten had genomen. De brandweer zou ondertussen wel gebeld zijn. Toch zou hij het te lang vinden duren, natuurlijk. Mariëlle was in gevaar, net als Robert, hij moest ze bevrijden. In zijn hoofd ontvouwde het plan. Via het raam zou hij binnen kunnen breken. Dan zou hij voordat de brandweer er was. Het vuur verspreidde ondertussen razendsnel. Het had de vergaderzaal al helemaal bezet en de hal was niet meer veilig, de trap begon al te branden. Geschrokken bleef Olivier verstijfd staan toen hij wat hoorde instorten en hij keek naar boven, waar hij zag dat de vlammen de hal van de kantoren hadden bereikt.



Hij schrok zich kapot. Daar, daar boven, stond Augusta hard op de deur te bonken. “Mevrouw Groenewoud!” riep Olivier, terwijl hij keek of er een weg naar boven was. Het was een chaos in zijn hoofd. Hij voelde dat zijn bazin in gevaar was, maar ook Mariëlle en Robert waren dat. Hij kon haar niet daar boven laten staan, het was een kwestie van minuten voor de vlammenzee haar zou verzwelgen.
Augusta hoorde het geroep, maar ze gaf er geen aandacht aan. Ze had bijna een manier gevonden om door de deur te komen. Nog een harde klap en dan zou hij breken, verwachtte ze. Het was bijna niet meer uit te houden. De warmte uit het kantoor van Herman en de warmte van de vlammen in de hal. Ze beukte nog een keer met al haar kracht tegen de deur, maar geen resultaat. Ze begon te huilen, terwijl ze stil voor de deur bleef staan.



Olivier had een besluit genomen, alweer. Hij zou zo snel mogelijk Augusta reden en daarna meteen de brandweer meehelpen om Mariëlle en Robert vrij te krijgen. Hij kon zijn familie niet in de steek laten. Terwijl de vlammen likten aan zijn voeten en zijn pak, trotseerde hij de trap en kwam hij enkel met lichte brandwonden, die door de adrenaline in zijn bloed niet voelbaar waren, boven. Daar zag hij een huilende Augusta staan, stil en bang. “Mevrouw Groenewoud, kom met me mee!” riep Olivier en hij rende naar haar toe. Augusta draaide zich om en zag haar butler aanstormen. Even was er een stil moment, totaal geen geluid. Augusta viel huilend in Oliviers armen. Plots was al het geluid er weer, inclusief een verschrikkelijk geluid. Door haar tranen keek Augusta naar beneden en zag dat een deel van het gebouw was ingestort. De kans dat Herman hier leven uit zou komen had ze al opgegeven, maar nu was alle hoop dat zij het wel zou overleven weggeslagen.



“Ik ben zo bang” trilde Elizabeth terwijl ze in de armen van Christiaan stond. Christiaan zuchtte en streelde haar haren. “Het komt goed lieverd, ze komen er allemaal levend uit.” Fluisterde hij geruststellend. Maar alle drie wisten ze dat het niet waar was. Diana was om het gebouw heen gerend en had gezien dat de achterkant deels was ingestort. Ze vreesde voor het leven van Mariëlle en Robert en ze werd steeds banger, er was ook geen teken van Augusta, Herman of Olivier. “Het komt wel goed” Diana werd weer terug naar de aarde getrokken door de stem van Christiaan. “Nee! Dat komt het niet!” riep ze kwaad, “Er zitten nog vijf mensen in dat gebouw en een deel is al ingestort! Hoe kun je zeggen dat het nog goed komt! Voor jou wel ja! Jou familie zit veilig thuis! Omdat ze te lui waren om te komen helpen!”



Diana draaide zich naar Christiaan, “Ik ben het zo zat! Je denkt alleen maar aan jezelf!” ze tikte op zijn borst, “Heb je de brandweer trouwens al gebeld of wil je ze dood hebben daar binnen?” Ze pauzeerde en hijgend keek ze in zijn ogen, waar ze een verraden blik in zag. Ze rechtte haar rug, “Het is me wel duidelijk.” En ze draaide zich naar Elizabeth, “Het spijt me voor je, dat je met zo’n man bent getrouwd.” Elizabeth wilde terugkaatsen, maar ze voelde Christiaans hand op haar arm. Ze hield zich stil. Er heerste een complete stilte totdat er weer een harde klap te horen was. Er was weer iets ingestort. Diana keek naar binnen, maar er was niets te zien. Haar hart bonsde in haar keel. Haar hoop was nu volledig weg. Het was voorbij, haar familie was er niet meer. Er rolde een traan over haar wang.



Snelle voetstappen, gehijg en geroep. Diana werd weer teruggetrokken naar de aarde en ze veegde de tranen uit haar ogen. Ze keek opzij, net als Elizabeth en Christiaan, die ook even helemaal weg waren geweest. “Help me!” Olivier kwam aangestrompeld. “Help me!” zei hij opnieuw. “Olivier! Je hebt het gered!” zei Christiaan. Diana keek twijfelend naar het gebouw, Christiaan klonk vol medeleven, maar, nee ze kon hem niet geloven. “Augusta ze is… Volg me!” riep Olivier en met verbazingwekkend veel kracht rende hij terug naar waar hij vandaan kwam. Christiaan rende hem achterna. Diana hoorde plotseling wat Olivier zei. “Augusta? Dood?” Diana keek geschrokken naar de rug van Christiaan, die de hoek om ging.



“Lieverd?” Robert hoestte. Hij lag tegen de muur aan gedrukt met Mariëlle in zijn armen. “Lieverd, ben je er nog?” fluisterde hij. Mariëlle opende langzaam haar ogen en keek omhoog naar Roberts gezicht. “Ik hou van je,” zei ze, “Echt waar, met mijn hele hart.” Ze sloot haar ogen en langzaam vulde steeds meer rook haar longen. “Lieverd blijf bij me.” Zei Robert wanhopig en hij tilde haar op. Hij pakte haar vast, terwijl ze week op haar benen stond. “Lieverd, we blijven voor altijd bij elkaar, altijd,” Ook zijn longen vulde zich steeds meer met rook. Hij keek Mariëlle even in haar ogen. Toen begon hij haar te zoenen, maar langzaam verslapte zijn greep en zakte hij samen met Mariëlle op de grond.



“Augusta!” Olivier zakte neer bij zijn lichaam. Christiaan kwam aangerent. “Leeft ze nog?” vroeg hij gespannen. Olivier legde zijn hand in haar nek en hield zijn oor bij haar mond. “Nee… ik…” Christiaan kwam dichterbij. Herman, Elizabeth, Mariëlle en Robert, allemaal dood. Zomeren zou zo onder zijn macht komen zonder tegenstand van die verdorven Groenewoudse familie. In de verte klonken sirenes, de brandweer. Het klonk al een zege voor Christiaan. Het was allemaal al goed gekomen. “Ja! Ja ze leeft nog!” zei Olivier opgetogen en hij stond op. “Augusta leeft nog!” Christiaan keek hem aan, wist zijn gezicht goed te houden en wist er zelfs een glimlach op te toveren, “Gelukkig.. godzijdank.”



De brand werd geblust maar het gebouw was niet meer te redden. Hoewel het niet volledig was ingestort zou het nog wel even duren voor er advocaten zouden zijn in Zomeren. Augusta overleefde het drama. Zij was niet de enige, ook haar kindje overleefde het drama. Lodewijk Herman Groenewoud, het neefje van de twee maanden oudere Robert Jr. Teuler. Ook Mariëlle overleefde het drama. Haar leven was echter totaal verwoest en na 7 maanden in het ziekenhuis te hebben gelegen overleed ze in het kraambed. Wat er in Hermans kantoor is gebeurt weet niemand, maar zijn lichaam is niet gevonden. Augusta bleef echter alleen. De vete was bekoeld, voor nu. Maar een jaar na het drama zou alles weer oplaaien en erger worden dan dat het was.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!







SPANNEND!





Ik ben verliefd op dit verhaal!

Mooi! Nog even en het overtrefd "De Huizen"!

Super deel weer Adoror! Echt geweldig!

Ik zorg ervoor dat het 'De Huizen' overtreft. Wacht maar tot je de nieuwe locaties ziet. Ik ben nu bezig met Villa Zomerklif en het is echt fantastisch. Ook het Rosethorn Manor is een totaal ander iets dan wat je van mij zou verwachten.

- En natuurlijk moet ik de begraafplaats, het park & het museum nog aanpassen, moet ik nog twee huizen bouwen én moet ik nog sims maken die het nageslacht van deze mensen gaan vormen. Ik ben nog wel even bezig en de komende twee dagen ben ik waarschijnlijk helemaal bezet door school, al probeer ik morgen nog wat te simsen want ik ben echt verliefd op Villa Zomerklif, en dan morgen proefwerk Latijn waarvoor ik ga sterven en dan 's avonds naar een bijeenkomst voor de Romereis en dan donderdag gezellig nog twee proefwerken waarvoor ik nog moet beginnen met leren en dan donderdagmiddag als een razende m'n tas inpakken zodat ik de trein van half 4 kan halen en dan verblijf ik dit weekend bij m'n liefje en dan zondag weer terug, pasen vieren met de familie, maandag en dinsdag leren voor school en werken voor m'n vader zodat ik m'n telefoonrekeningen niet hoef te betalen. Oh help -

Nou ja, enjoy deze update. Ik heb nu geen foto's meer helaas. Nou ik heb wel foto's, maar op de ene serie ben ik niet tevreden over de kelding, de andere serie foto's is op de begraafplaats gemaakt die ik heb aangepast maar ik ben er niet tevreden over. Dus nou dat moet ik allemaal nog doen. Eerst maar eens zorgen dat ik dit huis af krijg, want ik wil niet weer van die La Chase praktijken, waar het huis nog steeds niet van af is - niet dat ik het nog heb want dat is verdwenen- Ik zal zorgen dat ik deze keer genoeg back up's maak en geen patches download want die fucken je game ook goed op.


Maar ik laat dit dagboek niet schieten hoor! Al gaat het misschien wat langzaam, strakjes heb ik misschien wat meer tijd en dan volgen de updates elkaar op . Komt goed

Enjoy en Thanks iedereen die het leest

Succes! Verwaarloos school niet heel erg, heb ervaring.

Ooh komt goed, m'n grootste zorg is nu dat ik al twee keer vast ben gelopen toen ik vanuit de bouwmodus naar de leefmodus wilde gaan. Nu ben ik dus twee keer stukken van het huis verloren en ik hoop niet dat het zo blijft. Nu is het nog zo dat ik het als een kans zie om het beter te maken, maar als het zo blijft verlies ik m'n intresse nog.

Don't be scared 8D

Nou, ik hoop dat alles goed komt, want de vorige update was weer eens geweldig!

Hopelijk vanavond en anders... in de toekomst... De Vete. Het laatste stuk van het verleden waarin alles wordt ontketend en direct weer bekoeld voor een periode van dertig jaar om vervolgens meer dan ooit los te barsten.

De Locatie: De kapitale villa van de familie van Zomeren de Rozen: Villa Zomerklif

Episode 1
De Vete



Landgoed van Zomeren de Rozen, 1966. Ik weet nog goed dat die foto is genomen, vanaf de heuvel naast het landgoed. Er is niet veel meer veranderd. Logisch, we hadden ondertussen ons hoogtepunt al bereikt. Niet dat het nu niet meer goed gaat. Ik heb twee prachtige kinderen, een fantastische schoondochter en twee heerlijke kleinkinderen. De vete heeft me echter uitgeput. Gelukkig is die alweer een hele tijd bekoeld, maar ik denk nog vaak terug aan die dag, de dag dat het pas echt losbarste. Ik heb er spijt van, zeker nu ik weet wat de gevolgen waren van mijn daden.



Het was een heerlijke dag. Precies zoals een jaar geleden. Augusta zuchtte. Elizabeth draaide zich om, “Wat zucht je, lieverd?” vroeg ze met een zoete stem. Augusta glimlachte treurig, “Het is allemaal zo snel gegaan, Beth, Herman is nu al een jaar….” Ze maakte haar zin niet af en Elizabeth glimlachte vol medeleven. “Ik weet het lieve schat, ik weet het. Maar je doet het fantastisch. Zeker nu je de zorg hebt over twee kinderen.” Augusta kijkt naar de lucht, in de richting van het dorp, “Ja, je hebt gelijk. Lodewijk en Robert, ze zijn zulke schatjes. En ze worden zo snel oud.” Elizabeth speelde wat met haar handen, “Ik moet je iets vertellen Augusta… Ik… ik ben ook in verwachting” zei ze en ze keek op. Augusta zag een enorm breed lachend gezicht en ze omhelsde haar vriendin stevig, “Gefeliciteerd lieverd! Wat geweldig!” Elizabeth knikte, “Ja hé, ik vind het ook geweldig, echt geweldig,” ze liep verder langs het water naar de grote villa, “Kom, dan vertel ik je in de salon meer,” zei ze.



Even later zaten ze in de salon. Na een half uurtje gepraat te hebben over de baby en Christiaan, ging plotseling de bel. “Dat zal Diana zijn,” zei Augusta, terwijl ze schuin achter zich keek en zoals ze verwachtte kwam Rosa, de huishoudster, aangelopen om de deur te openen. “Vind je het erg dat ik haar heb uitgenodigd? Het was tenslotte haar broer…” aarzelde Augusta. Ze wist dat Christiaan en Diana geen goede relatie hadden, al wist Augusta niet waarom. “Welkom” hoorde ze vanuit de hal en even later kwam Rosa door de boog gelopen. “Mevrouw Diana Groenewoud,” zei ze en ze liet Diana binnenkomen. “Ga zitten, ga zitten lieverd,” zei Elizabeth, “Rosa, haal nog een nieuwe kop thee voor ons, alsjeblieft.” Zei ze daarna tegen haar huishoudster, die knikte en verdween.



Rosa hoorde de stemmen van de drie dames op de achtergrond, terwijl ze naar de keuken liep om thee te zetten. Dat was zo gebeurt, speciaal met verse kruiden uit de tuin van het landgoed. “Alstublieft” zei ze en ze zette de thee op tafel. Ze schonk beleefd de kopjes van Elizabeth en Augusta opnieuw vol en ze vulde een nieuw kopje voor Diana. “Dankjewel, Rosa” zei die met een glimlach. “Excuseer mij even,” zei Augusta, toen plotseling haar telefoon afging. “Deze moet ik even opnemen,” en ze keek naar Elizabeth. Die knikte “Maak maar gebruik van de bibliotheek. Jij kunt gaan, Rosa.”
Rosa draaide zich om en verliet de salon. In de hal stond ze plots oog in oog met Christiaan en ze stapte geschrokken achteruit. “Oh sorry, liet ik je schrikken?” vroeg hij met een glimlach. “Ik… Ik hoorde u niet binnenkomen, meneer,” verontschuldigde Rosa zich, “Kan ik iets voor u doen?” Christiaan keek even om zich heen en zag dat Diana en Elizabeth in gesprek waren. “Je weet wat we hebben afgesproken hé? Ik wil van Diana af, ze is lastig.” Hij keek Rosa streng aan, zij knikte alleen maar en liep naar de keuken om het avondeten af te maken.



“Met Augusta Groenewoud,” zei ze bitter. Ze had al lang niets meer van deze man gehoord. “Hallo, met Paul. Het spijt me dat ik al een tijd niet heb gebeld, maar ik kon beter geen contact met je opnemen, we zaten op een spoor.” Augusta liep van het bureau naar het raam. “Zaten?” merkte ze scherp op. “Ja, zaten. Het spijt me Augusta, er is geen teken van leven gevonden. Herman moet zijn omgekomen tijdens de brand.” Augusta keek strak naar buiten, “Luister Paul, een maand geleden zei je nog dat je wat had gevonden. Je moest het alleen maar verder onderzoeken maar er zou iets uitkomen. Zeg je me nu dat je die belofte niet kunt waarmaken?” Er viel een stilte. “Nee, je hebt gelijk. Er is echt iets gevonden. Het boekje dat is gevonden in de brand, het is grotendeels ontcijferd. Herman was bang dat het in verkeerde handen zou vallen, want het is in een vreemd schrift geschreven. Het enige wat heel duidelijk is, is dat er een dreiging uit komt van iemand met de initialen CZRIII. Dat is het enige…” Augusta hing op, zonder ook maar één woord te zeggen tegen Paul. Augusta hoefde niet lang na te denken. CZRIII, Christiaan van Zomeren de Rozen III, de derde.

Whaaah! Zo spannend! En meteen weer een cliffhanger, gemenerik !

Het was niet mijn bedoeling, sorry. Had geen zin om (2) nog te typen en bedacht me dat het dan ook wel lang zou worden.

^Haha, nou maakt niet uit, zo hou je mensen geboeid hè !

Leuk Adoror!

Mooi!!!!

Leuke update!

Hehe, dit is heel goed geschreven

Oh jeej, alweer zo lang geleden dat ik heb geupdate . Dankjulliewel Zaterdag ga ik op reis naar Rome, ik hoop ervoor nog snel De Vete (2) te schrijven