Ik weet niet of het hier hoort maar ik ga een verhaal schrijven zonder screens. Hier is het eerste deel:

Ik schrok wakker. Wat gebeurde er? Ik zat helemaal te rillen op mijn bed, ik zweette. Ik dacht iedere nacht terug aan wat nu precies één jaar terug is gebeurd. Ik kwam tot rust, maar ik ademde nog steeds zeer snel. Hoe kan ik het nu nog vergeten? Dacht ik. Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer. Ik keek in de spiegel en wat ik zag was een spook. Ik was dat spook. Mijn haren plakte aan mijn gezicht, ze waren nat, net als de rest van mijn lichaam. Ik hijgde en trilde nog steeds toen ik de warme kraan van de douche open draaide. Ik stapte erin en het voelde alsof ik bevrijd werd. Iedere dag opnieuw.

Toen ik eindelijk klaar was met douchen, trok ik een mooi geel zomerjurkje aan, dat paste mooi bij mijn getinte huid en mijn goudblonde haren. Mijn ogen waren zo blauw als de zee. Ik keek in de spiegel, wat er was gebeurd was gebeurd maar vergeten zal ik nooit. Niemand zag het, maar ik weet wat er is. Ik had een hoop grote littekens, zelf wil ik er niet aan denken, maar het gebeurd vanzelf. Met alles wat ik mee maak. Ik vertrouw niemand meer, en zeker geen mannen meer. Ik hoop dat ik plotseling een keer alles vergeet en opnieuw kan beginnen. Want dromen zijn geen bedrog, wat ik droom is echt gebeurd. Iedere nacht hetzelfde. Ik liep langzaam de trap en deed mijn ballerina’s aan. Ik deed de gordijnen open en keek naar de donkere nacht. Ik deed snel de gordijnen weer dicht, want ik zag in de duisternis iets naar het raam toe rennen...

Ik hijgde, ik zag het niet aankomen en ik kroop in elkaar op de grond. Ik had mijn ogen stijf dicht geknepen en dacht aan de leuke dingen. Maar toen ik mijn ogen weer open deed zag ik een zwart gezicht voor mijn ogen. Ik gilde zo hard als ik kon, maar niemand kon me horen. Ik schrok plotseling op, gelukkig ik droomde nog. Ik zat op de grond en stond weer op. Ik weet niet wat er gebeurde. Maar ik vond het doodeng. Ik pakte snel een banaan en wilde de keuken uit lopen toen ik een schim in de hoek van de kamer zag staan. Ik rende snel naar de andere kant van de kamer, maar toen zat hij op de bank naar mij te kijken. Ik rende naar de voordeur en maakte hem open. Ik rende zo ver als ik kon. En ik hoorde de voetstappen van iemand vlak achter me. Ik begon te hijgen, mijn adem stokte in mijn keel. Ik kreeg een steek in mijn enkel en hij sloeg om. Nu lag ik daar, hulpeloos op de grond met een man die op me af komt..


--------------------------------------------------------------------------------

Einde van deel 1,
Ik hoop dat jullie het leuk vinden

V Weet jij misschien waar het wel thuis hoord?

Volgens mij staat dit inderdaad verkeerd.

Maar ik vind dat je erg goed schrijft!
Spannend!

Edit: nee, geen idee.

Deel 2: moving on

Ik werd wakker gemaakt, ik lag op iets hards, iets pijnlijks. Ik voelde voorzichtig met mijn handen, ik lag op steen, op een stoep! Wat deed ik hier

''Goedenmorgen'' Zei een vriendelijk stem van een oud vrouwtje. Ik keek om me heen. Ik voelde me plots er misselijk en toen ik opstond schrok de vrouw. Mijn jurk was in tweeën gescheurd en lag helemaal in stukken op de grond. O NEE! dacht ik, mijn lievelings jurk is nu kapot. De vrouw vroeg wat er gebeurd was, maar ik kon niets herinnerren. Mijn hoofd was draaiering en ik kreeg een koude rilling over mijn lichaam. Ik had het koud. Ondanks dat het 25 graden was. Ik keek om me heen. Een eindje verderop zag ik een zwarte schim lachen en toen verdwijnen in het niets. Ik voelde me niet veilig en vroeg de mevrouw of ze me misschien naar het Flake hotel wilde brengen. Ik had daar een vaste kamer en daar lagen dus ook nieuwe kleren. De vrouw knikte. Ze maakte de auto deur voor me open en ik ging erin zitten. Ze stapte ook in, aan de andere kant. Ze maakte alle deuren op slot en reed met een gemeen lachje naar het hotel. Ik keek haar aan en ze bleef recht naar voor kijken. Ik keek naar buiten. Toen we er eindelijk waren, stapte ik uit en liep ik rillend naar binnen. Ik liep namelijk in mijn bh en onderbroek. Dat gebeurde wel eens vaker dus het hotelpersoneel kwam naar me toe gerend met een badjas en ze deden hem bij mij aan. Ik was aan het hijgen en de manager had me gezien. Hij kwam eraan gerend en vroeg of alles goed ging. Ik knikte. Er wisten namelijk maar enkele mensen wat er gebeurd was een jaar geleden. En dat waren dus vier werknemers van het hotel. Ik keek achterom, omdat ik de vrouw wilde bedanken, maar het hotelpersoneel vertelde me dat ik alleen aankwam en dat er niemand bij was. Zelfs niet buiten. Ik draaide me om en werd naar mijn kamer gebracht. Op het einde van de gang zag ik weer die schim lachen. Je zou denken dat ik er een keer aan zou wennen, maar dat wil niet echt lukken....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

The end part 2
Hope you like it!!

Deel 2 part 2

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik liep de kamer binnen op blote voeten, ik voelde het zachte tapijt onder mijn voeten. Ik liep per direct naar de badkamer. Ik voelde me veilig in dit hotel, omdat ik weet dat de demonen niet in de kamers kunnen komen. Maar toch, ondanks mijn vertrouwen in dit hotel, keek ik om me heen. Ik voelde de warmte van de vloerverwarming door mijn lichaam gloeien. Ik kreeg een vertrouwde apocaliptus geur door mijn neus en stapte in de douche. De warme stralen verwarmde mijn lichaam. Toen ik klaar was trok ik mijn broekpak aan en liep naar het café. De werknemers keken bezorgd, ik knikte om te laten merken dat het goed ging met me. Alex, de barman keek nog steeds bezorgd hij was niet snel tevreden. Hij was ook degene die mij de hele avond in de gaten houd of er niks gebeurde. Toen er een bankje in de lounge vrij kwam kroop ik daar op met mijn benen omhoog. En een kopje chocolademelk in de hand, Ik keek naar de televisie, er was een serie op. Mijn lievelings. Toen iemand op mijn schouders klopte schrok ik wel een beetje. Ik draaide me langzaam om en zag dat zwarte gezicht weer bij mijn schouders. Ik gooide de chocolademelk over de vloer en rende naar de bar. Waar hij Alex bedreigde met een mes. Ik barstte in tranen uit. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik keek om me heen en ik gaf me over aan de demoon. Ik knielde op de grond met mijn gezicht in mijn handen. Ik voelde me belabberd. Ik wist dat er iets ging gebeuren na een jaar. Maar waarom perse nu? Ik wilde dat ik mijn ouders kon bereiken. Maar dat ging niet want die waren helaas overleden. Ik keek omhoof en de demoon stak een hand naar mij uit. Ik keek van de hand naar Alex en weer naar de hand. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik pakte toch maar de hand en ik zag dat mijn lichaam zwart werd. Het voelde alsof ik werd weggetrokken, ik werd duizelig, kreeg hoofdpijn en viel flauw. Ik zag niks meer maar hoorde wel alles nog. Ik zag mijn lichaam op de grond liggen. Ik zag Alex bij mijn lichaam huilen. Plotseling zag ik een traan van hem op mijn gezicht vallen. Ik werd ineens terug mijn lichaam in gezogen en hapte naar adem. Mijn ogen schoten open. Ik zal Alex boven me. Zijn groene ogen herken ik altijd. Ik wil normaal zijn. Zoals ieder ander. Maar dat zal denk ik nooit gebeuren...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

hope you liked it

Je schrijft wel goed hoor. Tenminste de stukjes die ik lees.
Ben niet echt een lezer, hou van plaatjes