Leuk!!!

Leukleukleuk!!

K vind dit echt een super leuk dagboek... Wanneer update je weert een keer???

Heb niet veel tijd gehad deze week, en ik heb heeeel weinig geheugen op mn comp Ik upp woensdag of dinsdag wel een stukje

Update 6: Een nieuw begin, of een grote fout?



Na de maandenlange verbouwingen, die ik had aangevraagd, kon ik weer op adem komen. Eindelijk had ik nog iets gedaan wat ik mezelf beloofd had. De laatste tijd had ik toch problemen gehad om vooruit te komen in het leven, zonder dat ik de rede wist. Stilaan begin ik dit prinsessenleventje ook beu te zijn. Misschien is het tijd om koningin te worden? Maar daar heb je natuurlijk een koning voor nodig. Over koning gesproken, mijn hart die nog steeds tekeer gaat, elke keer als ik stiekem in zijn ogen staar. Met zijn goddelijke glimlach, die sterker is dan de hemelse zonnestralen in Sunset Valley. Shane...



Het bloemenparadijs in dromenland schitterde minder, dan zijn ogen. Zijn koele lippen die een elegante dans maakten met de mijne. Het was te mooi, veel te mooi om waar te zijn. Liggen in het paradijs, met een engel in mijn armen. Toen ik dat opeens realiseerde...



Toen werd ik wakker, met een enorme spierpijn. Normaal gezien gingen we om de week fitnessen met Shane, maar door de verbouwingen kon ik niet meer gaan, tot gisteren. Na zo een lange tijd niet meer gesport te hebben, krijg je blijkbaar spierpijn.
Het was mistig vandaag, en fris. Dat was vrij normaal. Het is eind oktober, de vogels trekken stilaan weg, naar warmere landen. De winter wilde eraan komen.



De ochtend ging snel voorbij en het was alweer middag. Vandaag probeerde ik iets anders. Biefstuk met kaas staat er op het menu, ook één van mijn favorieten. Ik was eerlijk gezegd trots op mezelf omdat ik zo goed kon koken. Mijn smaakpapillen feestten vandaag ook, zoals altijd. Ik wilde net de tv aanzetten toen de bel ging. Het was niet moeilijk te raden wie het was.



De engel uit mijn droom. Shane stelde voor om vanavond samen te gaan eten in de Bistro omdat hij nog niet veel kans had gehad sinds 4 maanden om Sunset Valley beter te leren kennen. De enige weg die hij elke dag nam was, van huis naar het fitnesscentrum of naar de Lama Stadion. Het had belachelijk lang geduurd dat ik mijn vriendinnen nog bezocht of gebeld had. Maar toch weigerde ik zijn verzoek niet, ik zou mijn vriendinnen morgen opbellen, beloofde ik mezelf.



Ik kon wel uren voor de spiegel blijven staan om er zeker van te zijn wanneer ik er goed genoeg uitzag. Ik had al een uur verloren met het kiezen van de juiste jurk, en een half uur met mijn haar, en dan nog eens een half uur met mijn make-up. Terwijl mijn ijskoude handen mij stoorden met het opmaken van mezelf probeerde ik me te haasten, wat niet echt lukte toen ik pas echt paniekerig werd toen de bel ging.



Toen ik naar buiten wandelde werd ik nog paniekerig en ging ik heel hard nadenken of ik misschien ietsjes teveel overdreven had, omdat Shane me met grote ogen van een grote afstand bekeek zoals hij me nog nooit eerder had bekeken. Maar mijn onzekerheid verdween snel toen hij heel luid 'WAUW' had geroepen en me een roos gaf. Wat lief !



Het etenje ging, in tegenstelling tot wat ik verwacht had, fantastisch. Het eten smaakte lekker. Ik voelde me de gelukkigste mens op aarde. Ondanks de vele glazen alcohol wilde Shane toch rijden. Ik voelde me heel ongemakkelijk in de auto en hoopte dat we zo snel mogenlijk zonder ongelukken thuis waren. Als ik geen wijn gedronken had, was ik er zeker van dat ik de hele wereld op zijn kop gedraaid had van niet te rijden terwijl je dronken bent. Maar dat kon me nu niet zoveel schelen.



Het enige wat ik me nog kan herinneren was dat we veilig thuis waren. Aangezien ik nog niet dood ben. De rest kan ik me niet meer herinneren, alleen dat er voor de deur van mijn huis iets heel raars gebeurd was.



Shane probeerde mij met veel moeite iets te vertellen denk ik. Aan de ene kant was ik er wel bewust van dat dit misschien fout was. Maar door één of andere reden kon ik mezelf niet bedwingen. Met een verstand die ik nog over had duwde ik hem van mij weg, maar hij was veel sterker en met een duw protesteerde hij. Ik wist nu niet wat ik deed of wat er gebeurde. Ik had de controle over mezelf helemaal kwijt en begon niet meer te denken.



Ik viel in slaap...

Wordt vervolgd !

Leuke update!

Leuk! !

leuk

leuke update

Update 7: Rosaline



Mijn hand zocht naar zijn hand, maar het enige wat ik voelde was de koude, lege kant van mijn bed. Ik opende mijn ogen en ik was helemaal alleen. Ik wist zeker dat het geen droom geweest was. Gisterenavond...
De kussen waar hij op gelegen had ruikte zelfs naar zijn parfum. Ik had moeilijkheden om mijn hoofd op te heffen, want hij voelde namelijk heel zwaar aan. Vreselijke hoofdpijn.



Nadat ik ook de badkamer, de keuken en de tuin gecheckt had, wist ik het zeker. Shane was 's morgens vroeg weggegaan. Toen ik deed alsof ik het vuil buitenzette keek ik nog naar de ramen van zijn huis. Maar geen enkele raam stond open en alle gordijnen waren toe. Zijn auto was er ook niet. Ik had hem ook een sms'je gestuurd, om te vragen of alles oké was, maar na anderhalf uur heb ik nog steeds geen antwoord. Zoals ik mezelf ook beloofd had, belde ik vandaag mijn beste vriendin, Rosaline, op. Ik ging met een kop koffie voor de tv te zitten. Dit was absoluut niet mijn beste dag.



Rosaline parkeerde haar mooie mercedes voor mijn huis en keek nog eens goed of ze wel recht en netjes geparkeerd had. Ik gebaarde haar dat ze naar binnen moest komen vanaf de deur en snel rende ze naar me toe.



Het voelde fantastisch om te weten dat je nog iemand had die echt om je gaf, toen Rosaline me een stevige knuffel gaf. Sinds mijn ouders gestorven waren had ik niet meer contact gehad met haar. Rosaline was mijn beste vriendin sinds het 1ste middelbaar, en heb heel veel dingen te danken aan haar.



Ze kon wel uren doorbabbelen, en ik kon wel uren luisteren. Ze vertelde me hoe moeilijk haar baan wel was. Elke dag nieuwe huizen tekenen, heel veel berekeningen doen, en dan het moeilijkste van allemaal, de klanten tevreden stellen natuurlijk. Ze was een talentvolle architect. Vroeger had ze ook de plattegrond van onze kleine studio gemaakt. Ik, Rosaline en nog 2 andere vriendinnen, Megan en Taylor, hadden ons eigen bandje en studio waar we dan oefenden en muziek opnamen. Maar door Taylors overlijden wilde niemand meer verder doen. Rosaline stelde me de vraag waarom ik zo stil was, daar was ik al bang voor.



Ik kon mijn tranen niet meer verbergen en Rosaline schrok meteen. Ze begon me paniekerig te vragen wat er met me was. Ik vertelde haar alles, over gisterenavond, over Shane en dat hij verdwenen was. Rosaline werd woedend en holde naar de deur om naar Shane toe te gaan en vragen wat zijn probleem was. Ik hield haar net tegen en vertelde haar dat ik nog niet zeker wist waar hij was. Rosaline zei dat ze snel ergens naartoe wilde gaan en dat ze binnen 10 minuten terug zou zijn.



Na een kwatier kwam ze terug met een doos in haar handen. 'Je moet deze test doen Lauren'
had ze nog gezegd. Een zwangerschapstest. 'Ik weet niet zeker of dit wel zal werken van de eerste dag' Zei ik. Maar ze vertelde me dat dit een speciale test was en heel nauwkeurig. Ik nam de test mee naar de badkamer.



Na 5 minuten wandelde ik de badkamer uit en ging op mijn bed liggen. Rosaline zat binnen tv te kijken en had nog niet door dat ik er al uit was. Mijn gezicht was helemaal nat door de tranen. Was er maar een manier om de tijd terug te draaien, dan was dit allemaal niet gebeurd. Nog steeds kon ik niet geloven wat ik een minuut geleden had gezien. Een grote groene +...

leuke update en zielig ook

Sommige screens staan er niet meer op in mijn vorige posts

Mooi!

ik ben onder de indruk

PS:tip

maar deze zin is niet helemaal goed: Taylors overlijdenis.
overlijdenis is geen woord, het moet zijn overlijden van Taylor, of zo iets

Een woord: Wauw

mooi verhaal

WE WANT MORE! WE WANT MORE!