Hoofdstuk 1: De ontmoeting

Ik kijk naar de kleren die op mijn bed liggen, Luna ligt heerlijk te slapen en een giechel verlaat mijn mond. Ik aai de rug van Luna en kijk dan weer naar mijn kleren. Welke kleren moest ik meenemen naar Bridgeport? Ik moest er niet uitzien als een slodderig meisje, ze waren daar allemaal hartstikke netjes en dan kwam ik aan.. Ik stop wat kleren in mijn koffer en maak Luna wakker, morgen zouden we vertrekken naar Bridgeport.

Ik ben een kunstenares, maar niemand kent mij in Bridgeport. Waarom zouden ze, ik woon nog maar één maand hier, dus het zou raar zijn als iedereen zou weten wie ik ben. Ik zucht en heb een idee, ik kan wel naar een club gaan. Bridgeport staat bekend om zijn clubs, dus ik moest niet achterblijven.

De reis duurt maar vijf minuutjes met de taxi, eenmaal binnen gedrongen in de club zonder een VIP pasje, neem ik een plaats aan de bar en bestel een cocktail. Ik kijk niet om me heen maar focus me op mijn drankje. Mijn hart begint hard te bonzen als ik een stem hoor, een stem die ik kan herkennen uit duizenden. Rain’s stem. Ik draai mijn hoofd langzaam om en gluur naar hem, hij zat één meter van me vandaan. Ik slik zachtjes en het zweet breekt me zowat uit, blijkbaar had hij gemerkt dat ik opeens zo nerveus deed want toen ik opstond, stond hij ook op.

Hij kijkt me aan en glimlacht vriendelijk, mijn hart begint nog sneller te kloppen. Zijn glimlach, die ik nog nooit in het echt had gezien maar alleen maar op televisie. Ik glimlach lichtjes en kijk hem aan, hij begint te praten.
“Je bent een fan he?”
Vraagt hij, hij haalt een hand door zijn haar en ik knik verlegen. Ik kan niet praten, ik heb het gevoel dat mijn mond vast zit geplakt met lijm. Ik kan niet eens lopen, mijn benen voelen zwaar aan en ik heb het gevoel dat ik elk moment kan flauw vallen.
“Uw grootste fan.”
Hij lacht als hij hoort dat ik hem u noemt, oké hij was maar drie jaar ouder maar ik was beleefd en netjes opgevoed. Ik zucht zachtjes en kijk naar de grond terwijl mijn wangen lichtjes rood zijn.
“Het is hier best saai, laten we ergens anders heen gaan, waar het drukker is.”
Zegt hij dan, ik knik alleen maar. We lopen samen naar buiten en ik ben stil, ik durf niets te zeggen terwijl ik al droom van deze dag toen ik 15 was.

We zitten in de discotheek, het is hier iets drukker en de muziek staat vrij hard. Ik kijk naar Rain en glimlach terwijl ik zachtjes op mijn onderlip bijt. Ik haal een hand door mijn haar en kijk verlegen naar hem toe.
“Hoezo denk je eigenlijk dat je mijn grootste fan bent?”
Ik kijk naar hem terwijl hij dat vraagt en glimlach iets wijder, ik wist zeker dat ik het was.
“Ik heb je fanclub opgericht, ik weet alles van je.”
Zeg ik zachtjes, het klinkt alsof ik een stalker ben, maar zo erg is het niet. Hij knikt even en denkt na, hij grijnst daarna zachtjes.
“Favoriete kleur en eten van mij? “
Ik hoef niet eens na te denken, zoveel mensen vroegen het altijd aan mij.
“Blauw en Sushi.”
Na heel wat vragen correct te antwoorden viel zijn mond open, ik weet zelfs dat hij een paar dagen geleden een puppy had geadopteerd. Hij knippert met zijn ogen en glimlacht daarna.
“Wow, je bent echt mijn grootste fan.”

“Ik ga je een onvergetelijke avond geven aangezien je mijn grootste fan bent.”
Zegt Rain, hij glimlacht en pakt mijn hand. Hij sleurt me mee naar de dansvloer en ik bijt zachtjes op mijn onderlip. Hij grinnikt en begint te dansen, hij kon goed dansen maar nu zit hij normaal te dansen zoals de gewone mensen doen. Ik glimlach en ga ook dansen, ik kan het niet geloven. Misschien is dit niet eens echt, maar een droom? Ik weet het niet, ik kijk naar Rain en zucht zachtjes.
“Is dit een droom?”
Vraag ik zacht en hij schud zijn hoofd, hij kijkt me aan met zijn lieve glimlach en mijn hart bonst in mijn keel. Ik schrik op als mijn telefoon af gaat.
“Ik ga even naar buiten.”
Zeg ik, en loop naar buiten.

Ik kijk op mijn telefoon en schrik, ik had nauwelijks geld verdient en dus ging de belasting mijn appartement in nemen. Dit heeft maar één ding te betekenen, Luna en ik moeten weer terug naar huis, het huis bij mijn moeder. Ik staar naar mijn telefoon en denk na, morgen zou ik het huis uit moeten. Ik voel tranen opkomen en bijt pijnlijk op mijn onderlip. Een traan glijd over mijn wang, mijn avond was verpest. Ik kon dit niet vertellen aan Rain, ik wil niet eens dat hij dit weet, hij kent me niet. Hij weet niet eens mijn naam, hij doet dit allemaal alleen maar voor zijn grootste fan.

Ik leg mijn hand voor mijn gezicht en begin zachtjes te huilen, wat moet ik doen. Ik kijk op wanneer ik iemand naar buiten hoor komen, het was Rain. Ik draai me vlug om en kijk niet naar hem, mijn idool die me zo moet zien. Waarom gebeurt dit op de mooiste avond van mijn leven.. Hij is mijn bias* altijd al geweest, ik hou van hem maar hij kent mij niet eens. Ik slik zachtjes en hij legt een hand op mijn schouder. Mijn hart begon weer sneller te kloppen en veeg mijn tranen weg, ik kijk naar hem.
“Het is een schande dat ik dit nog niet gevraagd heb, maar wat is je naam? Ik wil het graag weten, want dan weet ik ook wie mijn leven heeft veranderd.”
Ik snik nog wat na en luister naar hem, ik kantel mijn hoofd een beetje en kijk hem vragend aan. Ik was degene die zijn leven had veranderd?
“Ik.. ik ben Mei.”
Zeg ik zacht, ik houd mijn blik op hem en kijk niet weg.
“Hoezo heb ik jouw leven veranderd? Jij bent degene die mijn leven heeft veranderd.”
Ik dacht altijd dat ik hem goed kende, maar het blijkt niet zo te zijn. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof mijn liefde elke minuut groter word. Honderden meisjes vinden hem leuk, en net ik heb een avond die helemaal verpest is door die ene sms.
“Dankzij jou heb ik vele fans, en een hele mooie fandom naam.”
Raindrop, de naam die ik had verzonnen voor zijn fans is nu wereldwijd bekend, dankzij mij. Ik glimlach terwijl mijn ogen nog steeds opgezwollen zijn.
“Forever a proud raindrop.”
Zeg ik zacht, ik glimlach blij en vergeet even dat nare berichtje. Het blijft een mooie avond, maar ik zwijg over dat berichtje en hij vraagt er ook niet meer naar, gelukkig.
*Bias = Idool.
SCHRIJVERS NOTITIE:
Dit is dus het eerste hoofdstuk, ze zullen ongeveer even lang worden, sommige misschien langer. Het is nog niet zo'n spannende update maar er is al wel veel gebeurd. Ik vind zelf dat dit een belangrijk hoofdstuk is en ik hoop dat je dit met plezier hebt gelezen. Commentaar en kritiek zijn welkom ~