Mijn hart bonst in mijn keel als ik zijn stem hoor, mijn moeder merkt op dat ik nerveus ben en dat alleen terwijl we zijn programma kijken. Ik kijk naar de televisie en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Al jaren ben ik fan van die ene jongen, die jongen met de vele talenten al van jongs af aan. Alles wat hij zegt doet mijn hart tekeer gaan, mijn liefde voor hem is groot. Elk ding wat hij zegt daar denk ik over na, nachten lig ik wakker om een plan te verzinnen. Ik weet alles over hem, alles.
SCHRIJVERS NOTITIE.
Hoi iedereen, dit is eigenlijk weer een nieuw verhaal van mij. Ik heb al zo lang geen verhaal meer gemaakt en heb gewerkt aan mijn schrijfstijl. Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden, commentaar & kritiek is altijd welkom, maar kom niet te bot over aub. Ik weet niet hoeveel hoofdstukken er gaan zijn.
Laatst gewijzigd door Liza op zo 28 okt 2012, 14:27, 7 keer totaal gewijzigd.
Hoofdstuk 1: De ontmoeting
Ik kijk naar de kleren die op mijn bed liggen, Luna ligt heerlijk te slapen en een giechel verlaat mijn mond. Ik aai de rug van Luna en kijk dan weer naar mijn kleren. Welke kleren moest ik meenemen naar Bridgeport? Ik moest er niet uitzien als een slodderig meisje, ze waren daar allemaal hartstikke netjes en dan kwam ik aan.. Ik stop wat kleren in mijn koffer en maak Luna wakker, morgen zouden we vertrekken naar Bridgeport.
Ik ben een kunstenares, maar niemand kent mij in Bridgeport. Waarom zouden ze, ik woon nog maar één maand hier, dus het zou raar zijn als iedereen zou weten wie ik ben. Ik zucht en heb een idee, ik kan wel naar een club gaan. Bridgeport staat bekend om zijn clubs, dus ik moest niet achterblijven.
De reis duurt maar vijf minuutjes met de taxi, eenmaal binnen gedrongen in de club zonder een VIP pasje, neem ik een plaats aan de bar en bestel een cocktail. Ik kijk niet om me heen maar focus me op mijn drankje. Mijn hart begint hard te bonzen als ik een stem hoor, een stem die ik kan herkennen uit duizenden. Rain’s stem. Ik draai mijn hoofd langzaam om en gluur naar hem, hij zat één meter van me vandaan. Ik slik zachtjes en het zweet breekt me zowat uit, blijkbaar had hij gemerkt dat ik opeens zo nerveus deed want toen ik opstond, stond hij ook op.
Hij kijkt me aan en glimlacht vriendelijk, mijn hart begint nog sneller te kloppen. Zijn glimlach, die ik nog nooit in het echt had gezien maar alleen maar op televisie. Ik glimlach lichtjes en kijk hem aan, hij begint te praten.
“Je bent een fan he?”
Vraagt hij, hij haalt een hand door zijn haar en ik knik verlegen. Ik kan niet praten, ik heb het gevoel dat mijn mond vast zit geplakt met lijm. Ik kan niet eens lopen, mijn benen voelen zwaar aan en ik heb het gevoel dat ik elk moment kan flauw vallen.
“Uw grootste fan.”
Hij lacht als hij hoort dat ik hem u noemt, oké hij was maar drie jaar ouder maar ik was beleefd en netjes opgevoed. Ik zucht zachtjes en kijk naar de grond terwijl mijn wangen lichtjes rood zijn.
“Het is hier best saai, laten we ergens anders heen gaan, waar het drukker is.”
Zegt hij dan, ik knik alleen maar. We lopen samen naar buiten en ik ben stil, ik durf niets te zeggen terwijl ik al droom van deze dag toen ik 15 was.
We zitten in de discotheek, het is hier iets drukker en de muziek staat vrij hard. Ik kijk naar Rain en glimlach terwijl ik zachtjes op mijn onderlip bijt. Ik haal een hand door mijn haar en kijk verlegen naar hem toe.
“Hoezo denk je eigenlijk dat je mijn grootste fan bent?”
Ik kijk naar hem terwijl hij dat vraagt en glimlach iets wijder, ik wist zeker dat ik het was.
“Ik heb je fanclub opgericht, ik weet alles van je.”
Zeg ik zachtjes, het klinkt alsof ik een stalker ben, maar zo erg is het niet. Hij knikt even en denkt na, hij grijnst daarna zachtjes.
“Favoriete kleur en eten van mij? “
Ik hoef niet eens na te denken, zoveel mensen vroegen het altijd aan mij.
“Blauw en Sushi.”
Na heel wat vragen correct te antwoorden viel zijn mond open, ik weet zelfs dat hij een paar dagen geleden een puppy had geadopteerd. Hij knippert met zijn ogen en glimlacht daarna.
“Wow, je bent echt mijn grootste fan.”
“Ik ga je een onvergetelijke avond geven aangezien je mijn grootste fan bent.”
Zegt Rain, hij glimlacht en pakt mijn hand. Hij sleurt me mee naar de dansvloer en ik bijt zachtjes op mijn onderlip. Hij grinnikt en begint te dansen, hij kon goed dansen maar nu zit hij normaal te dansen zoals de gewone mensen doen. Ik glimlach en ga ook dansen, ik kan het niet geloven. Misschien is dit niet eens echt, maar een droom? Ik weet het niet, ik kijk naar Rain en zucht zachtjes.
“Is dit een droom?”
Vraag ik zacht en hij schud zijn hoofd, hij kijkt me aan met zijn lieve glimlach en mijn hart bonst in mijn keel. Ik schrik op als mijn telefoon af gaat.
“Ik ga even naar buiten.”
Zeg ik, en loop naar buiten.
Ik kijk op mijn telefoon en schrik, ik had nauwelijks geld verdient en dus ging de belasting mijn appartement in nemen. Dit heeft maar één ding te betekenen, Luna en ik moeten weer terug naar huis, het huis bij mijn moeder. Ik staar naar mijn telefoon en denk na, morgen zou ik het huis uit moeten. Ik voel tranen opkomen en bijt pijnlijk op mijn onderlip. Een traan glijd over mijn wang, mijn avond was verpest. Ik kon dit niet vertellen aan Rain, ik wil niet eens dat hij dit weet, hij kent me niet. Hij weet niet eens mijn naam, hij doet dit allemaal alleen maar voor zijn grootste fan.
Ik leg mijn hand voor mijn gezicht en begin zachtjes te huilen, wat moet ik doen. Ik kijk op wanneer ik iemand naar buiten hoor komen, het was Rain. Ik draai me vlug om en kijk niet naar hem, mijn idool die me zo moet zien. Waarom gebeurt dit op de mooiste avond van mijn leven.. Hij is mijn bias* altijd al geweest, ik hou van hem maar hij kent mij niet eens. Ik slik zachtjes en hij legt een hand op mijn schouder. Mijn hart begon weer sneller te kloppen en veeg mijn tranen weg, ik kijk naar hem.
“Het is een schande dat ik dit nog niet gevraagd heb, maar wat is je naam? Ik wil het graag weten, want dan weet ik ook wie mijn leven heeft veranderd.”
Ik snik nog wat na en luister naar hem, ik kantel mijn hoofd een beetje en kijk hem vragend aan. Ik was degene die zijn leven had veranderd?
“Ik.. ik ben Mei.”
Zeg ik zacht, ik houd mijn blik op hem en kijk niet weg.
“Hoezo heb ik jouw leven veranderd? Jij bent degene die mijn leven heeft veranderd.”
Ik dacht altijd dat ik hem goed kende, maar het blijkt niet zo te zijn. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof mijn liefde elke minuut groter word. Honderden meisjes vinden hem leuk, en net ik heb een avond die helemaal verpest is door die ene sms.
“Dankzij jou heb ik vele fans, en een hele mooie fandom naam.”
Raindrop, de naam die ik had verzonnen voor zijn fans is nu wereldwijd bekend, dankzij mij. Ik glimlach terwijl mijn ogen nog steeds opgezwollen zijn.
“Forever a proud raindrop.”
Zeg ik zacht, ik glimlach blij en vergeet even dat nare berichtje. Het blijft een mooie avond, maar ik zwijg over dat berichtje en hij vraagt er ook niet meer naar, gelukkig.
*Bias = Idool.
SCHRIJVERS NOTITIE:
Dit is dus het eerste hoofdstuk, ze zullen ongeveer even lang worden, sommige misschien langer. Het is nog niet zo'n spannende update maar er is al wel veel gebeurd. Ik vind zelf dat dit een belangrijk hoofdstuk is en ik hoop dat je dit met plezier hebt gelezen. Commentaar en kritiek zijn welkom ~
Ik wist helemaal niet dat jij nog op sn zat, maar ik zag je berichtje in m'n 365 en toen ben ik je verhaal gelezen. Goed geschreven, Koreaans kipje van me ;D
Hoofdstuk 2: Dicht bij hem..
Ik zucht en klop op de deur, ik denk nog steeds na over gister. Ik had Rain ontmoet en hij had aan het einde zelfs zijn nummer gegeven. Nu sta ik voor zijn deur en wacht ik gespannen af, Rain doet de deur open en glimlacht als hij me ziet. Zijn glimlach doet mijn hart nog steeds sneller kloppen maar ik laat niets merken. Ik loop naar binnen en glimlach, ik begrijp niet dat ik gewoon doe alsof er niets aan de hand is.
“Je ziet er mooi uit vandaag Mei.”
Zegt hij, ik slik zachtjes en glimlach wat pijnlijk. Geeft mijn idool me nou een compliment? Hij kan me geen compliment geven toch? Ik bedoel als andere Raindrops erachter komen.. Ik zucht en bijt zachtjes op mijn onderlip.
“Ik wou je iets belangrijks vragen, ik weet dat je me niet goed kent maar kan ik hier voor een tijdje wonen? Ik heb niet genoeg geld en mijn huis word in beslag genomen.”
Zeg ik zacht, het lijkt alsof alles op zijn plaats valt bij hem, hij knikt lichtjes.
“Daarom huilde je gister..”
Zegt hij, ik knik en kijk hem aan. Ik glimlach zachtjes en speel een beetje met mijn vingers, ik kom verlegen over maar als ik bij hem ben dan ben ik mezelf; een verlegen meisje.
“Het kan, je bent mijn grootste fan en ik heb boven nog een slaapkamer, daar kan jij dan slapen. Heb je huisdieren?”
Zegt hij, ik glimlach wat wijder en knik als hij dat vraagt.
“Een hond, Luna.”
“Oké, Luna kan dan slapen bij Shadow, Levi, mijn nieuwe puppy heeft namelijk een klein huisje op het balkon aangezien Levi later erg groot gaat worden.”
Hij loopt met me naar boven en laat mijn kamer zien, het is mooi ingericht en het is raar maar het lijkt alsof alles volgens mijn smaak is ingericht. Er staat zelfs een schilders ezel.
“Hoe weet je dat ik schilder?”
Vraag ik dan, hij haalt zijn schouders op en loopt weg. Een tikkeltje mysterieus maar ik weet dat hij zo is, hij is niet voor niets de beste acteur en ook nog eens een fantastische zanger. Met een taxi haal ik nog een paar spullen op van mijn oude huis, ook haal ik Luna op want zonder Luna zou ik niet verder kunnen leven. Luna voelt zich meteen al thuis en speelt voorzichtig met Shadow en Levi.
Ik loop naar boven en begin wat te schilderen, ik moet wat geld binnen krijgen aangezien ik hier niet zonder huur te betalen kan zitten. Ookal is Rain hartstikke rijk, het moet vast lastig voor hem zijn. Ik vind het vreemd, ik had altijd gedacht dat zijn huis zo luxe zou zijn, maar het valt tegen. Het is een klein appartement met een begane grond en een verdieping erop waar twee kamers zijn met beide een aangrenzende badkamer. Beneden is een keuken met een eettafel en een woonkamer. Er is een groot balkon maar dat is alles.
Ik ben vrij moe, het is 9 uur ’s avonds en ik heb niet eens gegeten. Ik heb gewoon geen honger, denk ik. Ik lig op bed en mijn ogen vallen vanzelf dicht, ik droom over Rain zoals ik vroeger ook altijd deed. Er zijn niet veel dingen veranderd maar het lijkt alsof ik de fans in de hand heb, elke keer als ik iets twitter over Rain dan gaat het rond bij alle fans, en die fans dat zijn er meer dan een miljoen. Luna kruipt naast me op bed en houd me lekker warm, ik merk het niet want ik ben al in de dromeland.
De volgende ochtend loop ik naar beneden aangekleed en al, ik zie Levi en glimlach. Ik ga op de grond zitten en speel een beetje met Levi.
“Levi is schattig he?”
Ik schrik op wanneer ik Rain’s stem hoor en knik.
“Ze lijkt op jou.”
Grinnik ik zachtjes en ik kijk naar Rain die op zijn onderlip bijt en een beetje grinnikt. Hij gaat naast me zitten en kijkt naar Levi.
“Je mag haar hebben, noem haar maar Rain. Ze is nog totaal niet gewend aan haar naam als Levi en reageert altijd als iemand Rain zegt. Ze past perfect bij jou.”
Ik kijk naar hem terwijl hij dat zegt en bloos zachtjes, eigenlijk zegt hij dat hij goed bij me past.. Misschien ook niet, ik weet het niet. Ik zucht even en kijk naar Rain terwijl ik mijn wangen vul met lucht wat er best schattig uitziet.
SCHRIJVERS NOTITIE:
Hoofdstuk 2 alweer, misschien denken jullie dat het best snel gaat. Gaat het ook, het is daarom nog een beetje wazig maar het gaat telkens wat minder wazig worden, in het volgende hoofdstuk word het iets spannender en iets mysterieuzer gemaakt, het gaat dan ook best snel maar het gaat allemaal zoals geplant.
Hoofdstuk 3: Always Love Door Rain..
Ik kijk haar aan en glimlach verlegen, ik weet wie ze is, al vanaf de eerste ontmoeting. Haar stem, haar ogen.. Zij is het. Ze kijkt me aan met een vragende blik in haar ogen, langzaam tover ik het bosje rode rozen achter mijn rug vandaan en geef het aan haar. Ze kijkt me aan, en weet niet wat ze ermee moet. Ze begrijpt het niet, ze weet het niet meer.. Ben ik de enige die het nog weet? Of misschien haar moeder ook? Waarom weet ze het niet meer, het maakt me nerveus. Ik hoor haar hart sneller kloppen terwijl die van mij dat ook doet. Snapt ze het nou echt niet?
“Ik maak een model van je, je gaat beroemd worden.”
Zeg ik zacht en ik pak zachtjes haar pols. Ik glimlach en knipper een paar keer met mijn ogen. Ik zie dat er langzamerhand ook een glimlach op haar gezicht verschijnt. Ik zucht en lik mijn onderlip, ik houd mijn ogen op Mei.
“Denk je echt dat ik model kan worden?”
Vraagt ze onzeker, ze kijkt even naar de grond en pakt zachtjes mijn handen vast. Ik knik en glimlach breed uit.
“Ja, want je bent perfect.”
Ze heeft het nog steeds niet door, ze is het echt vergeten.. Ik kan het haar niet vertellen, nog niet.. Het ene wat ik kan vertellen is dat ze mijn favoriete Raindrop is.
Ik hoor mijn telefoon en laat haar handen los, ik glimlach even en loop dan naar boven. Haar moeder belt, ik neem op.
“Met Rain.”
Ik hoor de stem van Mei’s moeder en bijt zachtjes op mijn onderlip.
“Ze weet het niet meer.. (…) Ja, dat begrijp ik, maar ik kan het niet zomaar vertellen.. toch? (…) Dus, ik moet het toch vertellen? (…) Oké, is goed, ik spreek u nog wel.”
Ik hang op en zucht, ik haal diep adem en kijk in het rond. Mei is gelukkig nog beneden, want als ze zou merken dat ik met haar moeder zou bellen.. Door Mei..
Ik sluit mijn ogen en luister naar het geluid van de vogels, Rain vind mij leuk? Dé Rain waar ik jaren fan van ben, het kon niet beter. Maar hij doet zo geheimzinnig, ik begrijp het niet. Ik begin zachtjes te zingen en houd mijn ogen gesloten, ik.. ik ben aan het zingen.. Dat heb ik niet meer gedaan nadat mijn vader is gestorven aan een ziekte die erger was dan kanker. Ik hoor dat de deur open gaat en open mijn ogen, Rain staat daar en heeft alles gehoord. Hij glimlacht zacht en loopt naar me toe, hij slaat een arm om me heen en zingt zachtjes mee. Mijn vader was vroeger ook een zanger, mijn moeder zei altijd dat ik de zang talenten had van hem. Ik zing het liedje wat mijn vader altijd voor me had gezongen, het is zo raar dat Rain het liedje kent..
Hij pakt me vast en we dansen in het rond op het balkon. Ik sluit mijn ogen en merk dat zijn hart sneller klopt. We blijven een tijdje zo dansen, en dan stopt hij. Ik blijf dicht bij hem staan en bijt zachtjes op mijn onderlip. Het voelt vertrouwt en het doet me ergens aan denken, aan iets van vroeger.. Maar ik kan er niet op komen.
“ik hou van je.. Sinds de eerste keer dat ik je zag.”
Zegt hij plotseling, ik glimlach zachtjes en zeg niets. Er flitsen wat beelden door mijn hoofd, en alles word iets meer helder maar nog steeds kom ik er niet op.
“Mei, ik maak van jou een beroemdheid.”
SCHRIJVERS NOTITIE:
Eigenlijk was ik te lui om te gaan posten maar whatever, ik ben dus wel hoofdstuk 3 gaan posten. Dit hoofdstuk is nog best wazig, en alles gaat vrij snel maar in het volgende hoofdstuk word alles duidelijk, het volgende hoofdstuk komt waarschijnlijk morgen btw.
Hoofdstuk 4: Het verleden komt weer boven
Er waren maanden verstreken, Rain en ik zijn hopeloos verliefd en hebben een nieuw huis gekocht. Ik ben al aardig beroemd en verdien belachelijk veel geld. De roddelbladen staan vol met dingen over ons maar het is officieel, we zijn een stel. Rain is boven en ik opeens roept hij mij, hij zegt dat ik naar de woonkamer moet komen. Ik roep gewoon oké terug, als ik de woonkamer in loop zie ik hem zitten op de bank. Hij bleef nog altijd mysterieus doen, hij heeft iets in zijn hand. Ik ga naast hem zitten en slik als ik kijk naar de foto in zijn hand.
“Wat is dat?”
Vraag ik, hij staart naar de grond en bijt op zijn onderlip een zucht verlaat zijn mond en hij laat de foto zien.
Ik schrik een beetje en kijk naar Rain.
“Hoe kom je hier aan?”
Hij zegt niets, ik streel met mijn vinger over de foto en verroer me verder niet. Ik kijk dan naar Rain en wacht op een antwoord, antwoorden doet hij niet.
“Vroeger had je een vriend, Ryo.. Hij was drie jaar ouder dan jou en toen jij veertien was is hij plotseling verdwenen. Die vriend van jou had geen ouders, ze waren gestorven in een ongeluk. Jouw vader en zijn ouders waren goed bevriend, jouw vader had Ryo leren zingen.”
Ik luister en slik, ik voel tranen opkomen en ik had alles al door, waarom had hij me dit niet eerder verteld.
“Je had het nooit door, je hebt hem nooit uit het oog verloren.. Toen je veertien was heeft hij zijn naam veranderd in Rain en is beroemd geworden..”
Ik bijt pijnlijk op mijn onderlip en een traan glijd over mijn wang. Rain.. is mijn vriend van vroeger.. Ik was dus gewoon fan van mijn beste vriend? Het is zo vreemd, ik wist alles over Ryo en alle dingen waren nog steeds hetzelfde. Waarom had ik het nooit door en waarom had mijn moeder het nooit verteld?
“Ryo..”
Mompel ik en ik leg mijn hand op zijn wang, ik streel er zachtjes over.
“Het spijt me dat ik je in de steek heb gelaten.”
Ik staar nog een tijd naar de foto en glimlach zachtjes, ik kijk dan naar Ryo.
“Mag ik je gewoon Ryo noemen?”
Ryo knikt en kijk naar me. Ik zucht zachtjes en veeg mijn tranen weg, ik glimlach. Ik heb eindelijk mijn beste vriend terug, maar nu hou ik niet meer van hem als vriend. Ik hou van hem met heel mijn hart en ik kan alleen nog maar denken aan hem.
“Ik hou van je.”
Zegt Ryo en hij glimlacht.
Hij slaat een arm om me heen en drukt een kus op mijn wang.
“Ik heb je gemist.”
Fluistert hij, ik ben diep in gedachten en denk na. Ik vergeef hem, ik hou teveel van hem om boos te zijn dat hij me in de steek heeft gelaten. Hij is nu succesvol en ik ook dus wat is het probleem. Ik bijt zachtjes op mijn onderlip en denk na, ik staar nog steeds naar de foto, in die tijd leefde mijn vader nog. Ik kijk naar Ryo en leg mijn hoofd op zijn borstkast, ik glimlach lichtjes terwijl hij lieve kusjes op mijn hoofd drukt.
Er vestreken weer wat maanden en al gauw kwam ik er achter dat ik zwanger was, ik was blij maar toch een beetje bang. Ik ga naast Ryo zitten.
“Ik ben zwanger.”
Zeg ik zacht en Ryo kijkt me ongelofelijk aan, een traan glijd over zijn wang, een traan van geluk. Hij omhelst me.
“Ik ga je droom werkelijk maken.”
Ryo’s droom is altijd al geweest dat hij vader zou worden en een gelukkig gezin zou krijgen en nu zou het uitkomen.
SCHRIJVERS NOTITIE:
En hier is hoofdstuk 4 alweer ~~ In dit hoofdstuk zijn er best wel wat dingen gebeurd en nu begrijpen jullie ook waarom Rain/Ryo zo geheimzinnig deed en alles zo snel ging. c: Misschien denken jullie dat alle spannende dingen er nu vanaf zijn maar dat is nog niet zo, want er gaat nog heel veel gebeuren.
