We zijn negen maanden verder, op het moment staat de baby te komen. Nou.. baby? Niet eens eentje, maar dat wisten we al. Omdat het er geen één is moet ik naar het ziekenhuis, tijdens de hevige krampen brengt Ryo mij naar het ziekenhuis, ik krijs het uit van de pijn. Hij probeert me kalm te houden maar dat lukt niet. In het ziekenhuis ging alles rustig en de bevalling ging goed, ik heb drie prachtige dochters op de wereld gezet. Raindrop, Pearl en Snow.
Twee jaren gebeurde er niets, Snow is met de blokken aan het spelen terwijl ik op de bank zit, Luna is gestorven aan ouderdom en daar kunnen we niets aan doen. Ik verwerk het een beetje terwijl de meiden rustig zitten te spelen. Ryo komt naast me zitten en kijkt me aan, hij legt zijn hand op mijn been en troost me een beetje. Ik bijt op mijn onderlip en kijk even naar de meiden, ik probeer te glimlachen maar ik heb niet het gevoel dat het lukt. Ik sta op en loop naar boven, ik denk na maar het helpt toch niets. De meiden zijn nu peuters en het zal steeds moeilijker worden om ze op te voeden, Ryo moet veel werken, maar ik ben niet meer zo actief. Natuurlijk blijf ik beroemd maar er gaat niet echt veel gebeuren.
Raindrop is een muziekaal meisje, waarschijnlijk zou ze nog wel een prima zangeres of gitarist kunnen worden. Ik zucht zacht terwijl ik op mijn bed ga zitten, ik denk nog steeds na. De laatste dagen gaat het niet zo goed met me, ik ben niet depressief of zoiets maar ik zit gewoon niet lekker in mijn vel. Het ligt niet aan de drieling, natuurlijk niet. Ik denk dat het gewoon meer aan mij ligt. Ik haal een hand door mijn haar en denk nog steeds na, ik sta op en loop naar het raam toe.
Pearl is de genie van de drieling, ze weet alles al en ik wed dat als we haar gaan leren praten dat ze dat aardig snel onder de knie heeft. Ik denk na en glimlach, ik glimlach altijd als ik aan mijn familie denk. Ik ben benieuwd hoe het met mijn moeder gaat, ik heb al een tijd niets meer van haar gehoord. Ze is nu ook al best oud misschien moet ik binnenkort maar bij haar op bezoek gaan.
Ryo roept me, hij staat buiten. Ik loop naar buiten en ga voor hem staan, hij glimlach en bijt op zijn onderlip. Hij zegt niets, ik denk na en kantel mijn hoofd een beetje. Hij haalt een klein doosje uit zijn broekzak en glimlach.
“Lieve Mei, ik hou van je, al toen we kinderen waren hield ik van je. Wil je met me trouwen?”
Ik doe mijn handen voor mijn mond en knik, ik wist niet wat ik er van moest vinden ik had gemengde gevoelens aangezien ik nog steeds bezig was met Luna, maar nu word ik al iets vrolijker.
“Natuurlijk wil ik met je trouwen!”
Zeg ik, en hij schuift de ring om mijn vinger.
SCHRIJVERS NOTITIE:
Het is een best wel saaie update, de volgende word ook nogal saai en klein en pas bij hoofdstuk 7 gaat het weer echt spanned/zielig whatever worden, dus ik hoop dat ik geen volgers verlies. Ik hoop wel dat jullie dit kleine hoofdstuk leuk vinden.
, maar echt heel mooi en zielig
!♥ Maar wat heeft ze nou eigenlijk voor ziekte 
?
