10G Van Veen
Hey! Dit gaat mijn 10G worden, met in de hoofdrol de familie Van Veen. Deze 10G zal gespeeld worden met alle regels, het enige wat ik niet ga doen is de punttelling bijhouden. (Regels in het Engels, officieel van Pinstar) Ik speel dus ook zonder downloads en maar enkele cheats. (Zoals testingcheatsenabled true voor gezichtsuitdrukkingen en meteen een goede look na verjaardagen, hideheadlineeffects om de plumbbob en gedachtenwolkjes te verwijderen, buydebug en moveobjects on/off). Jullie mogen de nieuwe generatiehouder kiezen d.m.v. een poll.
Prologue
Zuchtend laat ik mijn vuist zakken en kijk de taxi kwaad na, de man nam me wel erg letterlijk toen ik zei dat ik graag naar Sunset Valley zou willen. Nu sta ik wel in Sunset Valley, maar niet bij mijn kavel. Hoe kan ik nou mijn nieuwe huisje bewonderen als ik nog een heel eind moet lopen? Ik wist dat mijn nieuwe plekje helemaal aan de andere kant van het stadje was en dus begon ik maar op een rustig tempo te wandelen, de heuvel op. Langzaam zag ik de stad oprijzen, eerst de klok die tegen de wand van de toren van de basisschool zat, het gemeentehuis en de twee villa’s aan het eind van de stad, op een klif. De familie Alto en de familie Landgraaf leefden daar, beslist geen vrienden volgens een blog die ik las over deze plek, en ik had ook nog eens vrijwillig gekozen om ertussen in te gaan wonen. Soms leek ik wel gek.
Toen ik uiteindelijk mijn kavel had bereikt, werd ik dan ook gek, letterlijk.
Zo! Tips en opbouwende kritiek zijn altijd welkom.
Laatst gewijzigd door Infinity op do 11 okt 2012, 22:15, 2 keer totaal gewijzigd.
^^ De poll komt bij generatie 2, dan valt er wat te kiezen. De eerste generatie heb ik zelf aangemaakt/gekozen.
^ Dankje!
Chapter One
Ik haalde diep adem, de koude lucht verkoelde mijn warme binnenste, en toen liep ik om het hoekje van één van de vier muren die, als het ware, nog overeind stonden. De schrik drong toen pas echt tot me door.
Hoe had ik in plumbbobsnaam zó stom kunnen zijn? Woedend draaide ik me om en dacht terug aan wat de aannemer me vertelde… ‘Het is erg ruimtelijk, je zult ieder moment van de dag van de lekkere geur van bebossing in je op kunnen nemen!’ Waarom, oh waarom, nam iedereen mij zo serieus als ik wat zei!? Ik dacht diep na en besloot toen er maar het beste van te maken en een baan te zoeken, mijn droom baan dan wel te verstaan! In het leger!
Leunend tegen de muur nam ik mijn Simsung Galaxy Sio en belde een taxi, de hoge, piepende vrouwenstem vertelde mij dat ik over tien minuten klaar moest staan, want dan zou mijn vervoersmiddel er zijn.
Zo gezegd, zo gedaan, tien minuten lang stond ik recht voor me uit te staren zonder iets in me op te nemen tot de toeterende taxi voor mijn neus stopte. Ik stapte in en vertelde dat ik naar legerbasis Ford Kabouter wilde.
Een gespierde man, die zich voorstelde als Marty Keaton, nam me het sollicitatiegesprek af terwijl hij me telkens afkeurend bekeek. ‘Ik ben bang dat u niet over de fysieke vereisten beschikt, helaas kunt u niet deelnemen aan ons team van goed getrainde soldaten.’ Verdoofd schudde ik de man de hand, hij drukte die van mij zowat plat! Mijn droom was voorbij, verdwenen, vervaagd, naar de achtergrond verdwenen, maar ik moest door! Dus stapte ik met nieuw ingesproken moed de basis uit.
Maar kéér op kéér…
Werd ik weer afgewezen voor de baan…
‘U voldoet niet aan onze vereisten meneer.’ Was wat iedere persoon die ik sprak me vertelde…
Ik werd het wel een beetje zat om iedere keer weer afgewezen en genegeerd zo’n gebouw te verlaten.
Maar eindelijk was het raak! In het wetenschapslab wilde men mij wel aannemen! Dan wel als proefkonijn, maar er zou geld in het laatje komen!
Naast het wetenschapslab lag een moestuintje en ik besloot wat van de plantjes te oogsten zodat ik wat te eten had. Want het was gratis, en ik had geen koelkast of geld daarvoor… Dus oogstte ik druiven…
Appels…
En slakroppen.
Ik zag zelfs een zeldzame Omniplant en ik voedde deze met wat van mijn geoogste sla.
De plant rook verschrikkelijk en ik hoestte een paar keer van de zure lucht die mijn keel aantastte.
Het werd donker en ik bezocht het park nog even om over Sunset Valley te kijken, het was een prachtig stadje, rustgevend en knus met genoeg voorzieningen maar ook niet teveel. Precies wat ik wilde, niet dat verschrikkelijk Bridgeport waar mijn ouders besloten me op te voeden. Een verschrikkelijk plan was dat geweest, ik haatte de stad… In gedachten verzonken merkte ik niet dat mijn oogleden zwaarder werden, zwaarder en zwaarder…
Ik rekte mij uit, een koele ochtend windvlaag liet mij rillen en ik bedacht dat ik buiten was. BUITEN!? Ik was in slaap gevallen, op een parkbankje! Plotseling viel mijn blik op mijn horloge, Alle kabouters op een stokje! Over een uur zou mijn carpool bij mijn huis, eh… kavel! Ik liep dus maar gewoon vanaf het park naar mijn werk, dat was nog korter.
Uit mijn rugzak pakte ik nog een appel die ik onder het sprinten op at, niet aan te raden, stikkingsgevaar!
Ik liep dus vol goede moed naar binnen, het werk was zwaar! De ene keer zat ik onder de paarse bulten en de andere keer reikte mijn haar tot de grond… Ik zakte door mijn benen, mijn ogen draaiden in mijn kassen, ik viel flauw en gaf over, constant! En toen mijn werkdag was afgelopen drukte de secretaresse me nog een briefje in de handen ook! ‘Open maken als je buiten bent.’ Concludeerde ze kortaf.
Op dat moment haalde Sunset Valley me het bloed onder de nagels vandaan! ‘Ontslagen!?’ Riep ik verbaasd uit, ontslagen… ? Ik had al deze verschrikkelijke tests doorstaan, geen kick gegeven! En nu had ik een briefje waar kortaf op stond: Geachte meneer Van Veen, u komt helaas niet zo in aanmerking als we dachten, u hoeft morgen niet terug te komen.’ De rest hoefde ik niet te weten, ik scheurde het briefje in tientallen stukjes en begon met lopen.
Ik liep en liep tot ik langs het ziekenhuis kwam, geschreeuw, piepende geluiden en mensen in witte, lange jassen zag en hoorde ik door de ramen. Dit was misschien wel iets voor mij, wat maakte het uit? Deze dag kon toch niet slechter worden...
En mijn wilde gok was niet voor niets geweest, ik was aangenomen!
Terwijl ik dus naar buiten liep rinkelde mijn mobiele telefoon en opgetogen nam ik op. Toen ik mijn vader zijn stem hoorde hing ik alweer op, met hem wilde ik niets meer te maken hebben.
In het park had ik de dag van tevoren schaaktafels zien staan, en ik wist dat ik de vaardigheid inzicht nodig had voor deze baan, dit keer liet ik deze kan niet aan me voorbij gaan en meteen ging ik naar het park om de vaardigheid inzicht op te krikken.
Maar toen het donker werd moest ik toch wel snel naar mijn hui- kavel… Hier moest ik echt aan wennen…
Op mijn kaveltje stond nu ook een bed, hout en alsof het ieder momen uit elkaar kon vallen, maar ik had wel iets wat me warm hield en comfort gaf!
De rest van mijn dagen bestonden uit opstaan…
Werken..
En schaken… Het beviel me wel! Het was rustig en hield me in een ritme. Mijn baan verdiende niet veel, maar promotie kreeg ik wel! Hiervan moest ik eerst mijn rekeningen van één simoleon betalen! Het was niet om aan te zien waar ik woonde en hoe kon ik ooit rekeningen krijgen daarvoor? Ik had niet eens stroom of water verbruik, zelfs hun administratiekosten zullen waarschijnlijk dan meer zijn als ik hen betaal. Het kon me soms wel boos maken.
Maar toen ik een van de vele dagen na mijn werk weer in het stadspark was om te schaken voor mijn inzichtsvaardigheid trok iets anders mijn aandacht. Een oude kom, dat iets weg had van een relikwie stond op de rand van de fontein, ik keek erin en alles om me heen vervaagde, alleen in het relikwie vormde zich op de bodem een mond die me toesprak. ‘Jij zult tien generaties van leven voortzetten, tien! Word deze cyclus onderbroken, zal jouw naam uitsterven, zal ook de wereld uitsterven.’ Alles werd weer helder en ik plofte neer op de grond. Wat. Was. Dat!?
______________
Zo, beetje een saaie update, maar again: Tips en opbouwende kritiek zijn welkom.
Generatie 1 – Chapter Two
Een beetje versuft ging ik zitten op de rand van de fontein, het kletterende water maakte me iets rustiger maar nog steeds zat ik me veel vragen in mijn hoofd. Om alles op een rijtje te zetten: Een schaal praatte zojuist tegen me en vertelde me om tien generaties van Veen op de wereld te zetten, gebeurd dit niet zal de mensheid uitsterven? Wat idioot…
Ik besloot een wandeling te maken door Sunset Valley om mijn gedachten op orde te krijgen. Niet verhuizen van mijn kavel, een opvolger hebben en dus zou ik verplicht vader moeten worden wat mijn carrière aardig zou kunnen scha- ‘AAH!’
Ik voelde een harde klap op mijn achterhoofd en toen werd alles zwart…
Mijn hoofd bonkte en ik voelde me duizelig toen ik rechtop ging zetten. Toen ik nog op de leren bank lag was het heel wat comfortabeler. ‘Gaat alles weer een beetje?’ Hoorde ik een stem uit de hoek van de ruimte komen.
De mooiste vampier die ik óóit had gezien kwam naast me zitten en legde me uit dat ik was gestruikeld, ze had een schreeuw gehoord en was dus buiten gaan kijken en daar vond ze me. ‘Wauw, je bent een held.’ Zwijmelde ik, verdrinkend in haar mooie ogen. Ze was de meest knappe vampier hier in Sunset Valley, daar was geen twijfel over mogelijk.
Ze gooide haar hoofd in de lucht waardoor haar lange, blonde haren als een zee van schoonheid naar achter zwaaide. ‘Flirt niet me me, jij! Volgens mij is de hoofdpijn wel weg, kom op, vertrek, asljeblieft!’ Ze giechelde als een tienermeisje en wees me de deur. ‘Ik heb een vriendje,’ zei ze nog voor ze de deur dichtgooide, en door de brievenbus in de deur hoorde ik: ‘Dus je hoeft niet terugte komen!’
Die volgende ochtend werd ik – as usual – weer alleen wakker.
Ik nam een douche en dacht na, misschien was die hele generatie onzin wel een fantastisch idee! Jaren later zou mijn naam, de naam die ik had overgedragen aan velen deze stad overheersen. Of was dat dan weer te kwaadaardig? In Plumbbobsnaam! Ik word ooit nog eens gek!
Omdat ik een vrije dag had besloot eens rond te kijken naar wat vrouwelijk schoon, maar eerst liep ik naar de ijscokar die voor mijn kavel stond. Hij kwam als geroepen want ik was door mijn voedselvoorraad heen!
Ik bestelde een heer aardbeiensoftijsje en at deze gulzig op.
Toen nam ik een taxi. ‘ Naar het centrum.’ Zei ik, kijkend op mijn Simsung Galaxy Sio, ik besloot het te proberen bij de vrouw die ik ontmoette in het park onder een van mijn vele schaaksessies. Ayesha Asari.
‘Hallo Ayesha, ik ben het Ian. We hebben elkaar ooit ontmoet in het park?’ Stelde ik mijzelf voor, ze schudde mijn hand en bekeek me eens van top tot teen. ‘Hallo.’ Ze had een zachte stem die me wel kalmeerde.
‘Mooie armband heb je daar.’ Zei ik wijzend naar haar pols, ze keek me glimachend aan, ‘Dankje!’ Het ijs was zo goed als gebroken en ze nodigde me binnen uit. Dit sloeg ik niet af!
We gingen helemaal op in ons gesprek, uiteindelijk kwamen we aan bij het onderwerp ‘werk’. ‘Waar werk je eigenlijk?’ Ik vroeg het subtiel en probeerde niet over te komen als zeg me je baan ik wil je stalken. ‘Brave Burgers Pakhuis.’ Ze staarde een beetje naar de grond alsof ze zich schaamde. ‘Wat is het Brave Burgers Pakhuis?’ Vroeg ik verbaasd, ze leek een beetje op te fleuren en verbaasd keek ik haar aan.
Ze vertelde openlijk over haar werk als leidinggevende in het grote pakhuis waar alles opgeslagen stond voor nieuwe warenhuizen, ze leek trots en ik glimlachte naar haar.
Verleidelijk glimlachte ze terug, dit was geen gesprek meer! Dit was flirten, steeds meer ging ik er op in maar uiteindelijk besloot ik terug naar mijn kavel te gaan, het was al laat en moest dit even laten bezinken.
Die ochtend werd ik wakker en meteen schoot Ayesha door mijn hoofd, ik miste haar, zo erg! Ik wilde haar in mijn armen houden, zwijmel, zwijmel. Houd je hoofd erbij, Ian! Het is weer een dag werken!
Dus ik ging naar mijn werk…
En naar huis.
Die nacht liep me er toch wat gespuis op mijn kavel! Alle Kabouters op een stokje, de gemeente mag echt wel wat aan de beveiliging in Sunset Valley doen, vind dit niet meer normaal hoor…
Snel nam ik mijn mobiele telefoon en belde de politie, maar het was al te laat! De dief had mijn parkbankje meegenomen…
Ik verwachtte wel wat geld van het gestolen parkbankje, maar ze hebben de dief niet gesignaleerd – zo laat aren ze – dus kan het net zo goed een reden om geld te krijgen van de gemeente zijn. De vrouw liet mij achter, boos!
Onze warme handen hielden elkaar vast, korte tintelingen gingen door mijn vingers, het leek wel alsof ik onder stroom stond. Ik fluisterde lieve woordjes naar Ayesha en ze keek me dolgelukkig aan, ze was de ware. Onze relatie ging als een sneltrein en was op dit moment hechter dan ooit.
Plotseling brak het moment aan, onze lippen raakten elkaar en we raakten verwikkeld in een kus vol passie en romantiek, ik was gelukkig. Op dit moment, althans…
Alvast sorry voor PP
Maar mijn Sims leip vast, laptop flipte helemaal. Dus mijn vader zegt van ja haal alles er maar af en zo, ik dus gedaan en alles goed gekomen maar nu ben ik dus alles kwijt en heb ik niets meer aan deze legacy :@ Spijt om te zeggen maar ik denk dat dan een slotje hierop gepast is?
Het is spijtig, maar ik zal vast wel een keer een nieuw dagboek maken, maar dan doe ik het denk ik vanaf een bestaande familie uit appaloosa plains of zo.
Ze gooide haar hoofd in de lucht waardoor haar lange, blonde haren als een zee van schoonheid naar achter zwaaide. ‘Flirt niet me me, jij! Volgens mij is de hoofdpijn wel weg, kom op, vertrek, asljeblieft!’ Ze giechelde als een tienermeisje en wees me de deur. ‘Ik heb een vriendje,’ zei ze nog voor ze de deur dichtgooide, en door de brievenbus in de deur hoorde ik: ‘Dus je hoeft niet terugte komen!’ 
