Hoofdstuk 6
upDATE!
Terwijl ik met haar aan tafel zat, gleden de zenuwen van me af. Ik keek in haar oceaan blauwe ogen. Ze fonkelden in het licht van de maan. Haar glimmende lippen bewogen langzaam op en neer. Ik luisterde niet naar wat ze zei, ik concentreerde me alleen maar op de kalme bewegingen van haar lippen. Plotseling stopte de langzame bewegingen.
Ik knipperde met mijn ogen en ik was weer terug op aarde. Blijkbaar had ze niet door dat ik niet luisterde, of ze negeerde gewoon het feit dat ik niks terug zei. We besloten wat eten te bestellen. Het was erg gezellig. We kletste over allerlei dingen: Mijn baan als zanger, haar baan als zangeres, hoe ze bij haar beste vriendin in was getrokken, waar ze eigenlijk vandaan kwam.
Totdat ze vroeg naar mijn verleden. Opeens kreeg ik het gevoel dat mijn hele lichaam gevuld werd met ijs. Ik dwong mezelf de woorden over mijn lippen te persen: 'Ik had een vader, een moeder en een zusje' Bij het woord zusje hield ik een pauze. Toch duwde ik er nog meer uit. 'Toen ze net op school zat, verdween ze spoorloos. Niemand wist waarheen... Ik was toen al het huis uit, en ik ben hierheen verhuisd'
Ik wilde niet zeggen dat ik het huis uit gevlucht was, maar zo voelde het toch goed. Een beetje de waarheid en een beetje gelogen. Na dit gesprek kreeg ik geen hap meer door mijn keel. Mercedes was ook al bijna uitgegeten. We vroegen de rekening en we vertrokken.
We besloten nog een stukje te gaan wandelen. Terwijl we over straat liepen, voelde ik haar warme hand de mijne aanraken. Langzaam pakte ik haar hand vast.
We bleven staan. Er vlogen allerlei gedachtes door mijn hoofd heen. Ik keek in haar ogen. Haar wimpers maakten een sierlijke buiging bij elke keer dat ze haar ogen dicht deed. Ik keek naar haar prachtige haar, dat schitterde in het maanlicht. Langzaam bewoog ik naar haar toe.
Ik kuste haar. Het voelde alsof er vanbinnen vuurwerk afging. Er leek niks meer op deze wereld te bestaan, behalve Mercedes en ik. Nog nooit had ik me zo gelukkig gevoeld.
Toen vroeg ik het: 'lieve Mercedes, wil je verkering?' Terwijl de woorden uit mijn mond rolden, besefte ik pas hoe belachelijk mijn vraag klonk. Toch was ik de gelukkigste man van de wereld toen ik haar antwoord hoorde.
Laatst gewijzigd door Slimpie Roel op do 11 okt 2012, 21:31, 1 keer totaal gewijzigd.