Hoofdstuk 12
De dagen daarna waren lang, soms leken ze wel eeuwig. Het voelde alsof ik een steile berg opliep, waar geen eind aan kwam.
Elke ochtend stond ik vroeg op, en liep ik naar beneden.
Daar maakte ik dan een ontbijt voor mezelf en Mercedes klaar. Als ik klaar was met eten, ging ik aan het werk.
Ik probeerde zoveel mogelijk klusjes te doen om geld te verdienen zodat we rekeningen bij konden houden.
Zo werkte ik na het ontbijt in mijn tuintje bij het nieuwe huis,
Leverde ik zangtelegrammen af na de lunch,
Zong ik af en toe voor fooi,
Masseerde ik Mercedes wanneer ze rugpijn had,
En trad ik 's avonds op in het koffiehuis.
Wanneer ik thuiskwam was ik altijd doodmoe. Ik plofte zonder ook nog maar iets te doen neer op bed, want de dag daarna begon weer vroeg.
Wat deed Mercedes ondertussen? Ze at bakken met ijs,
Hing voor de TV,
en at nog meer ijs.
Maar dat maakte me niet uit, want ik was zo blij met haar als vrouw. Toch zat me iets dwars. Ik moest haar toch een keer gaan vertellen over mijn 5G buiten.
Want zij moest buiten bevallen, ook al wist ze dat zelf nog niet eens. De bevalling kroop steeds dichterbij, dus besloot ik dat het tijd was om het haar te vertellen.
Toen ze weer eens een bak ijs naar binnen goot, ging ik bij haar aan tafel zitten. ‘Owh, woi Rawon’ Ze sprak erg onduidelijk omdat ze net een grote hap ijs in haar mond had. Ik besloot maar te vertellen, zodat ze de tijd had dat grote brok ijs door te slikken.
‘Ik heb je al erg vaak verteld hoe blij ik wel niet ben dat we samen een kleintje krijgen. Maar er is iets dat ik je moet vertellen. Laat ik beginnen bij mijn jeugd. Ik heb je niet alles verteld, Mercedes. Volgens mij heb ik je verteld over mijn zusje, die verdween toen ik het huis uit ging. Dat is niet alles. Er ging nog meer vooraf.
Mijn vader wilde een 5G doen. Een speciale 5G. Binnen. De naam Hunter moest vijf generaties lang bestaan, binnen. Niemand van ons gezin mocht naar buiten, en ik dus ook niet. Ik werd gek. Ik vluchtte het huis uit. Zo kwam ik hier in Starlight Shores terecht.
Ik wilde Suzy meenemen, maar het mocht niet van mijn moeder. Dus rende ik in mijn eentje het huis uit. Later kreeg ik een brief van mijn vader. Hij vertelde dat mijn zusje was verdwenen en mijn moeder was verdronken. Eerst geloofde ik het niet. Toen zag ik de waarheid onder ogen en besloot dat ik een nieuwe 5G wilde starten, alleen dan buiten. Dus moet elke mogelijke stamhouder buiten geboren zijn’
Mercedes keek me met grote ogen aan. Ze kantelde haar hoofd 45 graden en haar mond zakte open. Het ijs viel uit haar mond op tafel. Misschien was het teveel informatie?
Er brak een lange stilte aan. Had ze door wat ik gezegd had? De stilte deed pijn. Zo zaten we een lange tijd. Stil. De tijd verstreek. Er leek een uur voorbij te gaan zonder dat een van ons ook maar iets had gezegd.
Ik was het die uiteindelijk mijn mond opendeed: ‘Zullen we maar gaan slapen?’ Mercedes knikte, zonder ook maar een beetje geluid te maken. We gingen allebei naar boven en vielen in slaap.
En zijn er nog mensen die een leuke babynaam weten?