Hoofdstuk 17
Ik kwam er achter dat Quinn wel van eten hield.
Hij had vaak honger, en een flesje was dan al helemaal niet genoeg meer!
Maar als Quinn van eten houdt, ga ik hem dat niet verbieden.
Mijn buik groeit en groeit.
Hij of zij is een flinke baby!
Naar mijn idee zaten er wel duizend baby's in mijn buik.
Maar huishoudelijke klusjes moeten gewoon gedaan worden.
Wat is er wel niet gebeurd in deze WC?
Na de WC schoon te hebben gemaakt, besloot ik maar eens een lekker warm bad te nemen.
Zo'n bad vond ik altijd heerlijk rustgevend.
Opeens kwam er een grote pijn opzetten. Weeën!
Er flitste van alles door me heen.
Snel het bad uit, snel het bad uit!
Kleren aan doen, anders kan ik niet naar buiten!
Hoe heb ik dit in hemelsnaam bij Quinn overleefd?
Het lukte om een trui over mijn hoofd te trekken en daar was weer een wee.
Rustig blijven, rustig blijven!
Als ik minder pijn heb probeer ik langzaam naar buiten te lopen.
Het naar buitenlopen verliep best soepel.
Maar buiten kwam weer een golf van pijn.
Rustig, rustig. In en uitademen.
Op de achtergrond speelde een vrolijk kindermuziekje.
En nog een wee! Hij of zij kwam, ik voelde het!
En daar kwam ze! Een prachtig meisje. Ik noemde haar Alice.
Maar... Ik was nog niet klaar! Er kwam nog iemand!
En daar kwam mijn tweede baby op aarde! Weer zo'n schatje. Anouk.
Er was alleen geen kamer meer vrij.
Dus werd de auto naast het huis geparkeerd en kregen Alice en Anouk de garage.
Mijn lieve Anouk en Alice.