Het leek me leuk om eens een dagboek te beginnen, dus bij deze. c:

Generatie 1
Proloog

Hallo! Mijn naam is Emily Ursine! Ja, de dochter van Cressida Ursine.
Laat ik even wat meer over mezelf, mijn moeder en mijn jeugd vertellen.


Dit is mijn moeder, Cressida Ursine. Ze is niet heel erg sociaal, maar toch heeft ze een relatie gekregen met mijn vader, Jared Frio. Alleen hield deze relatie niet stand. Laten we zeggen dat ze niet echt als vrienden uit elkaar zijn gegaan..

Niet lang nadat het uit was gegaan tussen mijn moeder en vader, ontdekte mijn moeder dat ze zwanger was van, je raadt het al, mij! Ze vertelde het aan mijn vader, alleen reageerde hij niet echt positief. Hij wilde dat mijn moeder mij weg liet halen, maar zelf moest ze er niet aan denken.

Op een avond was mijn moeder aan het 'gappen' (ze vertelde mij altijd dat ze aan het rondwandelen was, maar ik geloof er niks van). Toen voelde ze opeens een hevige buikpijn en ze wist het: de baby kwam eraan!
Na een hele lange bevalling werd ik eindelijk geboren! Mijn moeder was dolgelukkig. Snel nam ze me mee naar huis. In het begin moest ze heel erg wennen om niet meer alleen te zijn, maar ze paste zich goed aan en zorgde goed voor mij. Ze leerde me lopen, praten en op het potje te gaan.

Na mijn geboorte ging mijn moeder vaak langs bij het Alleenstaande Moeders huishouden. Rond mijn geboorte kwam er een nieuw gezin wonen: de Bakers. Zo leerde ik Topher kennen. We waren dikke maatjes!

Ook toen we ouder werden, bleven we goede vrienden. Uiteindelijk werd Topher mijn beste vriend! Hij kwam vaak bij ons langs, want zijn moeder dronk altijd heel veel zei hij. Ik begreep nooit wat hij bedoelde, maar ik vond het altijd fijn dat hij er was.

Topher zei altijd dat hij jaloers was op mij en mijn moeder. Hij wilde dat zijn moeder ook zo was als die van mij. Maar ik kon het niet met hem eens zijn. Bijna elke avond stopte er een vreemde auto voor de deur. Mijn moeder probeerde dan altijd onopvallend het huis te verlaten zodat ik niks door zou hebben, maar dat was tevergeefs. Bijna elke avond keek ik hoe mijn moeder in de auto stapte.
Op één avond besloot ik ernaar te vragen. Mijn moeder werd heel erg boos en we kregen ruzie. Ik had haar nog nooit zo boos gezien. Niet tegen mij tenminste.. Sinds die avond is onze relatie niet meer hetzelfde geweest..

Velen jaren gingen voorbij en elke keer dat ik alleen thuis was, vroeg ik me af hoe het zou zijn om een hele familie om je heen te hebben. Een complete familie. Daarom heb ik besloten om later veel kinderen te nemen. En niet alleen maar kinderen, ook kleinkinderen, achterkleinkinderen en achter achterkleinkinderen. Dus ik begin een legacy van 10 generaties. Maar niet zomaar een 10G. Een twins 10G: elke generatie moet minstens één tweeling of drieling op de wereld hebben gezet. En één van die tweeling/drieling moet de volgende stamhouder zijn. Het zat al helemaal in mijn hoofd. Ik kon niet wachten op mijn eerste meerling.

Dat was de proloog, wat vinden jullie ervan?

---

Inleiding:
Generatie 1:
Proloog
Hoofdstuk 1
Hoofdstuk 2
Hoofdstuk 3
Hoofdstuk 4
Hoofdstuk 5
Hoofdstuk 6
Hoofdstuk 7
Hoofdstuk 8

leuk!

Leuk idee!

Bedankt voor het reageren beide! Ik denk dat woensdag/donderdag hoofdstuk 1 online komt. c:

V Oja, goed idee!

Leuk idee! misschien kan je de zin Ik kan niet wachten op mijn eerste kind veranderen in Ik kan niet wachten op mijn eerste meerling

Heel erg leuk! Ik kan niet wachten op hoofdstuk 1!!

Je schrijft erg leuk, succes!

Erg leuk, ben benieuwd naar meer

Hoofdstuk 1





Alle herinneringen van mij en Topher schoten door mijn hoofd. Onze vriendschap toen we nog kinderen waren, onze eerste kus, ons schoolbal samen, de avond dat ik hem vertelde over mijn plannen voor de legacy.. Hij vond het mijn idee geweldig en dezelfde avond vroeg hij me nog ten huwelijk. Stuk voor stuk waren het zulke blije momenten en ze waren allemaal zo snel gegaan. Ik stond op het punt Emily Baker te worden!

Voor de zoveelste keer checkte ik mijn make-up. Zag ik er mooi uit? Zat mijn haar nog goed? Wat als Topher mijn jurk niet mooi vond? Mijn moeder kwam bij me staan.
"Je ziet er prachtig uit lieverd." zei ze een beetje ontroerd. Ik glimlachte en omhelsde haar. "Ga nu maar snel naar buiten, Topher wacht op je."
Ik knikte en liep achter haar aan naar buiten.

Topher stond geduldig te wachten, ook hij zag er zenuwachtig uit. Dat kalmeerde me een beetje, ik was gelukkig niet de enige! We gaven geen groot huwelijksfeest. Alleen Tophers moeder, opa en mijn moeder waren er.
Langzaam kwam ik aanlopen. Toen Topher mij zag moest hij glimlachen en ik kon het niet laten om te blozen. Echt weer iets voor mij.

Ik stapte onder de boog en Topher en ik wisselden onze ringen uit. Het was het mooiste moment van mijn hele leven. Ik keek in zijn blauwe ogen en ik wist dat we voor altijd samen zouden zijn. Tot de dood ons scheidt.
We sneden de taart aan en hadden een gezellige avond.

Nadat alle gasten waren vertrokken -en mijn moeder weer werd opgehaald door die vreemde auto- vierden Topher en ik ons huwelijk..

Topher en ik hadden we onze achternaam veranderd. We moesten natuurlijk wel een passende familienaam hebben! Daarom heten we nu Topher en Emily Twins!
Ook waren we op zoek naar een nieuw huis. Als we zo'n groot gezin wilden, konden we niet in het huis van mijn moeder blijven wonen.

Dat grote gezin kwam er snel aan, want ik was zwanger! Ik streelde over mijn buik en vertelde het meteen aan Topher, hij was heel erg blij en ging meteen werk zoeken. Hij wilde in het leger, iets wat ik maar niks vond, maar er moest toch geld in het laatje komen.

Terwijl Topher weg was, besloot ik het aan mijn moeder te vertellen.
"Uhm.. Mam?" begon ik. Hoe moest ik dit vertellen?
Ze keek op. "Wat is er lieverd?"
Ik haalde diep adem. "Ik ben zwanger!" zei ik glimlachend. Mijn moeder stond meteen op, eerst dacht ik dat ze boos was, maar ze wilde aan mijn buik voelen. Ik haalde opgelucht adem en liet haar voelen.
"Hebben jullie al een huis gevonden?" vroeg ze. Ik knikte.
"Het is een groot huis met 4 slaapkamers en 3 badkamers. We kunnen vandaag al intrekken."

Mijn moeder omhelsde me meteen.
"Ik ga je zo missen! Het leek wel gisteren toen ik in het ziekenhuis was om van jou te bevallen! En toen ik je eerste poepluier verschoonde en toen je leerde praten en je was zo schattig toen je met je teddybeer speelde.." Zei mijn moeder. Ik moest lachen.
"Straks kan ik poepluiers gaan verschonen." grijnsde ik. We lachten. Niet veel later kwam Topher thuis met goed nieuws: Hij was aangenomen!

Die middag vertrokken we naar ons nieuwe huis. Ik keek om naar mijn ouderlijk huis en moest een paar traantjes wegpikken.
Topher glimlachte en kneep in mijn hand.
"We worden een gezinnetje." zei hij glimlachend. Ik kuste hem.
"Inderdaad. Een groot gezin."

We kwamen aan in ons nieuwe huis en Topher voelde aan mijn buik. Ja, we zouden een gelukkig gezin worden.

----
Dat was hoofdstuk 1! : D
Hoofdstuk 2 ->

Leuk!

Erg leuk!

Leuke update, nu al zwanger en getrouwd

Ja het moest even snel gaan. Want ik heb nog best wel veel ideeën voor generatie 1 enzo. ^^

Gaaf! Heb je dat meerlingen en alles er zelf in verwerkt, of is het al een bestaand idee? Ik vind het namelijk echt leuk, hoewel het me wel extra moeilijk lijkt. En ga je dan dingen doen om de kans op een meerling te vergroten?
Ugh, sorry voor de vragen. Ik vind het interessant dat de moeder de hele tijd wordt opgehaald door een auto, hoewel ik al wel een idee heb. Dat is dan ook het enige, aangezien ik geen enkel vermoeden heb waar deze generatie heen gaat. Misschien gaat alles draaien om Emily? ^^
Ik ben nieuwsgierig! c:

Dankje!
Ik heb het helemaal zelf bedacht c: Misschien kan ik er een challenge van maken, maar ik ben te lui om regels enzo te bedenken. Maar ik ga nog niks verklappen.

Leuk! Ik ben benieuwd wat er nog meer gaat gebeuren!

Hoofdstuk 2

Weken gingen voorbij en het getrouwde leven beviel me heel erg. Topher was de beste man die ik maar kon wensen. Hij hield zoveel van mij en ik van hem. Ik had echt het gevoel dat we samen alles aankonden.


Het was namiddag en Topher zat tv te kijken, naar een wedstrijd Simbal. Ik snapte er eigenlijk niet zoveel van, dus besloot ik maar een zwangerschapsboek te lezen. Je kon maar nooit voorbereid genoeg zijn, toch?
De wedstrijd was afgelopen en Topher stond op van de bank. Hij rekte zich uit.
"Ik ga even trainen in de sportschool." zei hij. Ik glimlachte. Topher moest voor zijn werk erg sterk zijn en een goede conditie hebben.
"Oké, veel plezier." zei ik en gaf hem een kus. Topher vertrok en ik zwaaide hem even na. Ik besloot mijn boek opzij te leggen en mijn moeder op te zoeken. Ik had haar al een tijdje niet meer gezien, ze zou het vast leuk vinden als ik langskwam.

Niet veel later kwam ik aan bij mijn moeder. Voordat ik de trap op wilde lopen, zag ik iemand in haar woonkamer staan. Ik wist niet precies waarom, maar zijn uiterlijk gaf me de rillingen. Zelfs van deze afstand zag je zijn ogen gloeien, was dat normaal?
Ik schudde de gedachte van me af. Het zal wel door het licht komen, dacht ik.

Ik wist dat ik op deze positie betrapt zou worden, dus verstopte ik me in de bosjes. Er stond een raampje open waardoor ik alles kon horen wat ze zeiden. Ik wist dat dit niet netjes was van mij, maar mijn moeder had zoveel geheimen, het maakte me nieuwsgierig.

"Weet je wel zeker dat dit plan gaat werken? Ik heb geen zin in de gevangenis namelijk," klonk de twijfelende stem van mijn moeder.
"Natuurlijk werkt dit plan! Of twijfel je aan mijn capaciteiten?" De onbekende mannenstem maakte me bang. Hij had een hele enge ondertoon in zijn stem.
"Nee, baas." zei mijn moeder onderdanig. Zo had ik haar nog nooit horen praten!
"Laten we de rest dan maar inlichten," zei de enge man weer. Mijn moeder zei niks.
Toen ik een deur open hoorde gaan realiseerde ik me dat dit geen veilige verstop plek meer was. Ik liep zo stil mogelijk een stukje verder naar rechts en dook achter een grote struik.

De man stapte in een auto, maar het was niet de auto die ik altijd zag toen ik nog jonger was. Mijn moeder kwam langzaam achter hem aanlopen, maar keek nog een keer in de richting waar ik zonet stond. Het was dus een goede keuze om me ergens anders te verstoppen. Ze keek even links en rechts en stapte toen in de auto bij de man.
Heel even twijfelde ik om achter ze aan te gaan.

Heel even maar. Ik stapte meteen in de taxi en volgde mijn moeder en de onbekende man. Zenuwen gierden door mijn lijf, ik kon nog terug, maar dat wilde ik niet. Ik moest en zou achter de waarheid komen. Opeens voelde ik iets in mijn buik, de baby (baby's?) schopte me zachtjes, alsof hij (of hun) me duidelijk wilde maken dat hij (hun misschien?) er ook nog was. Wat als er iets mis zou gaan en mijn ongeboren kindje(s?) zou gewond raken? Dat kon ik mezelf nooit vergeven. Moest ik naar huis gaan en het geheim van mijn moeder laten rusten?

---
<- Hoofdstuk 1 | Hoofdstuk 3 ->

snel hoofdstuk 2!!!

snel hoofdstuk 3 bedoel ik

xx my

^ Ja ik ben ook benieuwd!!!!

Leuke update!

Spannend! Ik kijk uit naar de volgende up!