hoofdstuk 3
Er zijn nu al een paar dagen verstreken sinds het voorval en John heeft al zijn centjes aan jake besteed. Zijn leven is dan ook helemaal veranderd voor het eerst in lange tijd moest hij nu ook voor iemand anders zorgen , en dan nog wel zo'n minimensje. En zo'n minimensje kost veel geld vond john. Een wiegje, een potje, speelgoed , ... en aangezien hij geen werk heeft (ieuw werk dacht hij) had hiij ook niet al te veel geld.
John besloot iets drastisch , hij zou gaan werken. Hij belde een oppas op voor jake. ' Het is 75 simdollar per dag' ' ik betaal het achteraf'.
John droomde altijd al voor bij het leger te gaan werken.Ook al luisterde hij nooit en haatte hij gezag. Maar hij voelde dat dit niet de juiste keuze was op dit moment hij moest en zou weten wat er nu met zijn zus was gebeurd en dat gaat niet via het leger. John was verdrietig dat hij zijn droom nu aan de kant moest schuiven maar familie gaat voor...
Via de politie daarentegen gaat het wel maar daarvoor moest hij eerst geaccepteerd worden op het sollicitatiegesprek. ' dag meneer case' zei het hoofd van de politie ' dag.... meneer' zei hij er snel achter. De politieman bestuurde een blad waar alle informatie van john opstond. ' dit is wel héél magertjes' ' vind u?' De politman trok zijn wenkbrauwen op ' 1 zin' ' en wat is die zin dan?' vroeg john brutaal. ' John case is een verzamelaar van parkeerboetes, een uitmuntend alcoholverbruiker en een expert in wildplassen' de politieman legde het blad aan de kant.' we hebben helaas veel mensen te kort in het politiecorps.' Hij haalde een blad uit en gaf die aan john ' vul dit in je krijgt van ons nog een kans , we nemen je aan maar dan ook alleen maar uit een tekort!' zei hij waarschuwend ' je zult dan ook de eerste weken de helft van het normale loon maar ontvangen'
John was blij dat hij aangenomen was ( minder blij met het weinige loongeld) maar het was het allemaal waard. Nu was hij al een stapje dichter bij het ontrafelen. Want als politie kon hij gemakkelijker gebouwen binnen en mensen ondervragen..
Hij besloot om nog even naar het park te gaan, de oppas was nu toch opgebeld en het was al eeuwen geleden dat hij nog in het park was geweest. Plots verdween zijn glimlach. Daar liep ze. De verpleegster. Hij stapte kwaad naar haar toe maar bedacht zich. Hij zou een vriendelijke start maken om zo aan zijn info te komen. ' hallo' ' o' de verpleegster zag hem en stapte naar achter ' ik moet gaan' ze rende er van door. John vloekte , hij kon haar niet achterna want het was donker aan het worden en die oppas zou zeker niet snachts blijven.
Bij Het avondeten dacht hij na. Morgen was het weekend en had hij 2 dagen de tijd om op vrij onderzoek uit te gaan.
John stopte zijn neefje in bed. ' we zullen er wel achter komen , kleine ' hij gaf hem nog een zoen en kroop zijn bed in.
Blijven schrijven!
Blijven schrijven! Ik wil weten of de zus nu echt dood is of niet. 
