Ik snap het helemaal wat je bedoelt. Mijn goede vriendin heeft ook een eetstoornis. Maar ze had de kliniek en alles al achter de rug toen ik haar leerde kennen in de vierde klas. Ik heb haar niet kunnen steunen in deze periode, maar wel in de periode erna waar ze niemand in het nieuwe jaar kende enzo en daar is ze me heel dankbaar voor geweest. Ze was heel gesloten enzo, maar ik ging altijd gewoon met haar om en ze werd steeds opener en het gaat nu echt een heel stuk beter met haar! Je hoeft je niet op te dringen. Gewoon gesprekjes aanknopen, dat betekent echt al heel veel voor iemandLestis schreef:Lastig vallen niet. Je hebt me laten zien hoe vreselijk het is. Ik heb elk moment mee gelezen met een brok in mijn keel. Het is een nare ziekte. Een meisje in mijn klas gaf het laatst toe dat ze het ook had. Ze vertelde dat ze er ook minder open door was geworden. Ik kon het wel met haar vinden maar ik wil me niet aan haar opdringen. Ze is nu sommige lessen weg en ik hoop dat het goed komt met haar en met jou natuurlijk
Je valt ons hier helemaal niet mee lastig hoor! Ik vind het juist heel dapper dat je dit zo durft te schrijven en daar heb ik echt veel bewondering voor
Ik wens je echt super veel sterkte toe