~YEAAH UPDATEEE~
Door Emanuel. (yeaaah)
*In gedachten* Mijn plan lijkt te lukken, ik ken Lisette al jaren maar nu eindelijk geeft ze toe aan haar gevoelens. Ik snap dat het voor haar allemaal wat snel gaat maar toch, we kennen elkaar al ruim 13 jaar en vanaf dag één zag ik dat ze gevoelens voor mij had. Ik had haar ontmoet toen ze moest werken van die rot vent van d'r en sinds die ene keer bleven we elkaar zien, gewoon beetje praten. Maar zodra ze beroemd werd wist ik het zeker, dankzij haar kom ik aan de top. Dan zijn het niet meer van die trieste b-artiesten die fotoshoot's doen, binnenkort dankzij haar zijn alle bilboard's met mijn hoofd beplakt. Tuurlijk ze is lief, is het zo fout om daar misbruik van te maken? ..
En dan dat rare kind, waarom verteld ze niet waarom die altijd bij haar thuis is?
Door Lisette:
"Ik moet nu echt gaan." Maar voor ik ook daadwerkelijk weg looppakt Emanuel me vast en drukt een zoen op mijn lippen. "WAT DOE JE NOU?!" Geschrokken duw ik hem achteruit, ik zie de schoolbus van Serena aanrijden. "Ik wil nog niet dat ze het weet." Maar het is al te laat, Serena staat bij het hek en kijkt geschrokken. Snel loopt Emanuel weg. "Eh... Serena wil je even mee naar binnen komen?"
Met een rood hoofd probeer ik het uit te leggen. "Kijk je vader is al twee jaar dood en ik wil ook verder met mijn leven en daar hoord ook een nieuwe vriend bij." Ik zie dat ze het er moeilijk mee heeft maar nu moet ik sterk zijn. "Emanuel komt vanavond eten, ik hoop wel ondanks wat je net gezien heb dat je gewoon aardig tegen hem blijft." ""Maar natuurlijk mam."
Ik weet natuurlijk dat Emanuel blijft eten, dus ga ik me nu ontzettend uitsloven in de keuken in de hoop dat hij het lekker vind. Tijdens het eten moet ik het toch echt vertellen, een paar dagen geleden werd ik ineens heel ziek dus ben ik naar de dokter gegaan en hij vertelde me dat ik zwanger ben. Ik laat het kindje zeker niet verwijderen, maar ik moet wel verhuizen we wonen wel in een groot huis maar er is echt geen ruimte voor nog een kindje.
Er was een ongemakkelijke stilte aan tafel. "*kuch* Ik eh.. moet jullie iets vertellen." Snel nog een hap wafels naar binnen. "Ik voel me al een paar dagen niet lekker en ben naar de dokter geweest... En die heeft verteld dat ik zwanger ben." Niemand zegt iets. "Nou eh.. ik neem aan dat je het kindje wil houden?" Emanuel lijkt niet eens geschrokken. "Ja, maar we moeten dan wel verhuizen dit huis is gewoon te klein." Nu is het de beurt aan Serena om geshokt te reageren. "IK GA ECHT NIET VERHUIZEN!" *ik ben bang dat ik dan niet meer kan sporten* Emanuel springt op"Jullie kunnen toch ook bij mij komen wonen, ik heb nog één grote kamer vrij die wou ik al in tweeën delen maar dat kan dan nu als slaap kamer gebruikt worden." Emanuel en ik vinden het echt een goed idee, maar Serena is weer eens dwars ze wil persé in dit huis blijven. "JONGEDAME JIJ HEB NU EVEN NIKS TE WILLEN! GA NU NAAR JE KAMER!!"
Tot overmaat van ramp moet Shimmie weg, Emanuel heeft een jonge pup en een veulentje geadopteerd en kan er echt geen kat bij hebben vanwege zijn allergie.
Door Serena: (Ik weet het lange update maar ik ben lang weg geweest etc, niet meer dan redelijk)
Eerst al dat gezeik over het verhuizen en dan is Shimmie ook nog eens overleden. De ruzie tussen mij en mam is nu al drie dagen geleden en morgen gaan we verhuizen. Ik heb haar drie dagen genegeerd, drie dagen niet gegeten waar zij bij is, drie dagen niet naar school geweest gewoon drie dagen sporten en pro ana sites kijken. Gister kwam Olivia,haar enige "vriendin", langs. Het eerste wat ze zei: omg Serena je bent afgevallen
en je haar en je kleding je bent zo veranderd. Ik vond het echt gezellig dat ze er was, we zien elkaar de laatste tijd echt te weinig.
Een voordeel van die verhuizing, ik mag zelf bepalen hoe ik mijn kamer wil inrichten en ik krijg de oude tv van mam. De enige scheiding tussen mijn kamer en die van de baby, is een gordijn meer niet. Weg privacy. Nog een voordeel, alle sport spullen gaan weg, behalve de loopband die komt ook op mijn kamer.
Door iedereen een beetje
Dit is het dan, ons nieuwe huis. Zo anders dan we gewend zijn, geen strakke witte muren maar muren van hout. Geen enorme omheining maar gewoon een open ruimte. Zwanger alweer de laatste keer was het eigenlijk niet gewenst maar nu is het kindje meer dan welkom.
"Dit is Zhu." Emanuel stelt zijn dieren aan ons voor en het was het echt waard om die oude Shimmie in te laten slapen. Zhu is zó lief en klein en awwww..
"En dit is Sefra. Ze is pas een paar maanden oud en verstoten door d'r moeder." Serena dacht na; dat komt bekend voor,, verstoten door je moeder.
"Emanuel, ik moet je eerlijk toe geven, Lisette zucht, het is een mooi huis." Serena rolt met haar ogen, het komt vast door haar zwangerschap dat ze zo slijmerig doet.
EINDEEE
Ik ben weer terug uit het ziekenhuis, al een paar dagen, maar ik moet het nog steeds heel rustig aan doen met alles, dus ik kan niet elke dag een update doen.
xxx
p.s jongen of een meisje??