Ik kwam eerder thuis dan verwacht, dat was zeker. Mijn kinderen hadden een feest gegeven, en het huis was een bende, gelukkig waren ze beide niet dronken, het was alleen wel vervelend dat ik ze straf heb moeten geven, beide kregen ze huisarrest.
Gelukkig probeerde ze het wel goed, te maken, door veel in het huishouden te doen. Dat scheelde mij ook weer wat werk.
Helaas, ze konden mij niet helpen bij het kiezen van de volgende stamhouder. Dat was iets dat ik moest beslissen, en niemand anders.
'Mitchel! Elenor!', riep ik, ik was weer bezig met een nieuw boek, maar er bleef de hele tijd wat knagen, en zonder dat ik het wist, was ik erover gaan schrijven;
'Kinderen!', riep hun moeder, beide kinderen liepen naar beneden, Alice en Kevin. 'Ja mam?', vroegen ze toen ze de kamer in liepen. 'Lieverds.. Ik.. ik heb vandaag een hele moeilijke beslissing moeten nemen, ik heb namelijk ja gezegt tegen een legacy', de moeder werd onderbroken, 'welke legacy, mam?', vroeg Alice.
Hun moeder haalde diep adem, 'de 10 generaties legacy. Ik ben de eerste generatie, en 1 van jullie word de tweede'
'Ha! Dat ben ik zeker!', schreeuwde Kevin, 'nee ik!', krijste Alice.
Voor zoiets was ik bang, al wist ik zeker dat mijn kinderen zoiets nooit zouden doen.
'Wat is er mam?', vroeg Mitchel. Ik haalde diep adem, 'ik zelf ben de stamhouder van generatie 1, ik doe mee aan een 10 generaties legacy. En 1 van jullie wordt stamhouder van generatie 2', ik keek mijn kinderen 1 voor 1 aan.
'De keus was lastig te maken, en ik hoop dat jullie niet boos op me zullen zijn...', weer keek ik mijn kinderen aan.
'En ik heb gekozen voor Elenor', ik keek mijn dochter aan, ze begon te stralen, 'wauw.. bedankt mam!', glimlachte ze, ik glimlachte schaapachtig terug.
Ik wendde mijn hoofd naar Mitchel, 'vind jij het niet erg?', Mitchel schudde glimlachend zijn hoofd, 'kinderen zijn wel oké, maar om ze verplicht te nemen!', Mitchel rilde, Elenor porde hem en ik lachte, ik had een geweldig gezin.
Op Hunter na dan... Maar die was dood.. Toch?
Ik stond op en knuffelde mijn kinderen, 'jullie zijn geweldig', zei ik, Mitchel en Elenor grijnsde.
'En nu naar bed jullie', lachte ik en maakte een hoofdbeweging naar de klok. Grinnikend verlieten ze mijn werkkamer, ergens in mijn hoofd wist ik zeker dat ik de goede keus gemaakt had.
~~~~~~
Laatst gewijzigd door Simmielove op zo 17 jul 2011, 14:22, 2 keer totaal gewijzigd.
Generatie 1 nog niet gelezen? Klik dan hier om te beginnen met hoofdstuk 1
Generatie 2
Hoofdstuk 1
Voor de zoveelste keer die avond streek ik mijn jurk glad, Mitchel grinnikte, 'houd toch 'ns op, je ziet er mooi uit', zei hij en rolde met zijn ogen.
'Jullie zien er prachtig uit, nee, jullie zijn prachtig!', glimlachte mama weer, ze had tranen in haar ogen, 'mam!', bloosde ik, 'wat is er liefje? Ik vertel gewoon de waarheid', zei ze en ze knuffelde me plat. Gelukkig werd ik gered door een toeter, we mochten van mama voor vanavond een limo huren. Dat was echt geweldig!
Midden in de nacht kwamen Mitchel en ik thuis. Ik had inmiddels verkering met Dirk, helemaal geweldig. Mitchel en Dolores waren verkozen tot het leukste stelletje én Mitchel was gekozen tot koning van het bal. Het was echt een geweldige avond.
En ik heb de hele tijd met Dirk gedanst. Ik glimlach als ik eraan denk, het was geweldig, en hij kon nog goed dansen ook!
'Mam?', riep ik, Mitchel gebaarde naar de woonkamer, 'maahaam?', riep ik weer, 'ik heb een vriendje! Het ik Dirk!', huppelend liep ik naar de woonkamer, mama keek me wazig aan, 'dat is geweldig lieverd', mompelde ze.
'Ma? Ben je nu de hele tijd opgebleven?', Mitchel was inmiddels achter me komen staan, mama glimlachte en knikte, 'ik wilde gewoon zeker zijn dat jullie thuis kwamen', antwoordde ze. Ik rolde met mijn ogen en Mitchel zuchtte, 'ma, niet zo overbezorgd wezen oké?', zei hij, mama keek hem even aan, 'gaan jullie slapen?', ik knikte, en ik hoorde hoe Mitchel weg liep, toen ik me om wilde draaien wenkte mama me.
'Morgen maak ik je vroeg wakker hé', glimlachte ze, ik was even in de war. 'Mitchel wordt morgen 18!', zei mama beschuldigend. Ik keek naar mijn schoenen, 'vergeten', bloosde ik.
Ik voelde hoe mama me weer knuffelde, 'gekke meid', mompelde ze in mijn oor. 'We gaan samen de taart maken hé?', ik knikte enthousiast, 'jaa!', mama lachte, 'slaap lekker', zei ze, 'jij ook', antwoordde ik en liep naar boven.
Met mama op mijn hielen liep ik de trap op, en liep naar mijn kamer. Ik trok de klerenkast open en viste mijn nachthemd eruit. Ik trok mijn andere kleren uit en trok die aan. Morgen was Mitchel jarig. Voor mij duurt dat nog een tijdje, dacht ik en trok een pruillip. Ik wilde ook opgroeien, trouwen en kinderen krijgen.
Om half 6 maakte mama me wakker, ik kreunde en rolde op mijn andere zij, 'kom op lieverd, Mitchel is jarig, en wij gaan de taart maken', mama's stem klonk zangerig, ik glimlachte even en kroop uit bed, 'kleed je snel aan, dan zie ik je beneden, oké?', ik knikte. Ik zocht in mijn klerenkast naar mijn mooiste jurkje, ik was er trots op, het was het meest duurste wat ik had, op mijn ballerina's na dan.
'Ruikt lekker!', zei ik, mama knikte, 'en dat hebben wij gemaakt', glimlachte ze, 'weet je wat we vergeten zijn', mijmerde ik, mama leek te schrikken, 'we hadden er rattengif in moeten doen, ik bedoel, de rat moet verdelgt worden', mama lachte en woelde met haar hand door mijn haar,m 'gekke meid', grinnikte ze.
Toen we op de trap gestommel hoorden gingen mama en ik naast elkaar staan, en we begonnen te zingen zodra Mitchel de keuken in stapte, 'lang zal hij leven, lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria, in de gloria', Mitchel schudde grijnzend zijn hoofd, 'ik ben al 18 hoor', zei hij, mama knuffelde hem haast plat, 'maar nog steeds mijn kleine knul.'
Terwijl ik juichte en mama op de toeter blies deed Mitchel een wens, en daarna blies hij de kaarsjes uit. Hij begon ook te juichen, 'ik word 18! Ik word 18!', bleef hij roepen. Totdat er wat in hem begon te tintelen, mama en ik stopte abrupt met juichen.
We zagen hoe de glitters Mitchel in zijn greep namen, en hem groter maakte. En voor we het wisten, stond er een knappe jongenman voor ons. Mitchel was opgegroeid.
Ik had zelf ook op Elenor gestemd 
