Update???

Ik wil meeeeer!

Morgen een update! ^^

Mich..... schreef:Morgen een update! ^^

meer meer meer

^Hahaha! Ik hou me niet echt aan mn belofte zeg Ik heb problemen met mn screenshots... Nogal irritant, maar ik ga er zo snel mogelijk naar kijken! Drukke week, maar dit weekend dan maar 2 updates?

Mich..... schreef:^Hahaha! Ik hou me niet echt aan mn belofte zeg Ik heb problemen met mn screenshots... Nogal irritant, maar ik ga er zo snel mogelijk naar kijken! Drukke week, maar dit weekend dan maar 2 updates?

YEAAAH!

We zullen je vergeven (deze keer)

Echt?
\/

Simsfreak schreef:We zullen je vergeven (deze keer)

en anders ook!

^ En ^^ Oef gelukkig maar!

Uhmm.. als je maar snel upt..

Super trouwens ;D

^ Ik ben bezig! Ik moet op schema blijven dus dit weekend twee updates Als het goed is ben ik dan net met mn dagboek klaar als de examens beginnen

Ik ben fan! Wat een superleuk dagboek, en je banner is ook prachtig hoor!

^ Haha dankje! Over mn banner was ik zelf nog niet zo enthousiast, maar dit was de eerste keer sinds lange tijd dat ik weer iets moest photoshoppen

Hoe komt ze aan een rood oog

^ Ooh, dat is omdat ze doorzichtig is op de banner, en de achtergrond roze is

Ik wist niet goed of ik Ryan moest volgen of buiten moest blijven. Ik bleef zitten. Misschien omdat ik niet wilde weten wat er ging gebeuren, of misschien omdat ik het stiekem wel met Ryan eens was. Ik probeerde wel zo stil mogelijk te zijn, zodat ik misschien wat kon horen. Maar het enige wat ik hoorde waren de toeterende auto’s in het centrum, de fluitende vogels in de bomen en de wind die door de struiken waaide.


Drie kwartier ben ik blijven wachten. Ryan kwam niet terug. Ik besloot om naar mijn kamer te gaan. Op mijn kamer begon ik nog maar eens met zoeken naar mijn iPod. Misschien had ik hem toch per ongeluk niet gezien en was er dus eigenlijk helemaal niets aan de hand. Ik zocht overal, maar nergens een iPod te bekennen. Ik was zo in de war. Wat had Ryan tegen Matthew gezegd? Waarom zou Matthew mijn iPod stelen? Had Matthew het eigenlijk wel gedaan? Misschien had May het wel gedaan, of Taylor, of misschien zelfs Ryan. Ik kon het me niet voorstellen. De enige persoon die zoiets zou kunnen doen was Matthew.


Ik wilde mijn hart bij iemand luchten. Dus pakte ik mijn telefoon en toetste het nummer in van mijn ouders. De telefoon ging over, maar nog voor ze de tijd hadden om op te pakken, hing ik alweer op. Ik moest laten zien dat ik dingen zelf kon oplossen. Dat ik niet altijd afhankelijk ben van mijn ouders en dat ik zelf oplossingen kon vinden.


Ik liep naar boven, naar de kamer van Taylor, klopte op de deur, maar kreeg geen reactie. Het leek me dat ze er niet was. Ik wilde niet met Ryan over Matthew praten. Die kwade blik in zijn ogen, die hoefde ik niet nog eens te zien. Ik klopte bij May aan. Door het raam in haar deur zag ik dat ze bezig was achter haar computer, maar gelukkig mocht ik binnenkomen. Haar kamer was kleiner dan de andere kamers, maar het zag er erg gezellig uit. ''Wat is er?'' Vroeg May. Eigenlijk wist ik niet waar ik moest beginnen. Ik had ook nog niet vaker met May alleen gepraat. Ik vroeg maar of May mijn iPod had gezien, maar zij wist ook niet waar hij was en zei dat ik het aan Ryan moest vragen. ''Hij weet het ook niet,'' zei ik, ''volgens mij denkt Ryan dat Matthew mijn iPod heeft.'' Het floepte er zomaar uit. ''En jij? Wat denk jij?'' Vroeg May. Ik wist niet zo goed wat ik moest antwoorden. ''Ehm, Nou, ik… tja, ik weet het niet.'' Zei ik stotterend. ''Als je denkt dat Matthew hem heeft, waarom vraag je het dan niet aan hem?'' Zei May met een glimlach op haar gezicht.


Ja, waarom vroeg ik het eigenlijk niet? Ik hoefde toch niet bang voor hem te zijn? Wat kon er nou mis gaan? Ik stond op het punt om aan zijn deur te kloppen, maar deed het niet. Wat kon er eigenlijk allemaal mis gaan? Hij kon kwaad worden, of agressief, of me aanstaren met die lege blik. Nee, het was toch geen goed idee.


Ik ging terug naar mijn kamer en ruimde nog een aantal dingen op, maakte mijn bed op en las nog een aantal papieren door die ik van mijn nieuwe school opgestuurd gekregen had. Mijn maag rommelde, en dat betekend dat het tijd is om wat te gaan eten. Ik keek op mijn klokje. Het was al half 7 geweest. Beneden aangekomen was er niemand te bekennen. Weer voelde ik mijn maag rommelen en ik besloot om niet te wachten op de rest, maar in mijn eentje te gaan eten. Helaas ben ik niet zo’n goede kok als Ryan, maar even later liep ik naar mijn kamer met een bordje spaghetti.


Nadat ik mijn spaghetti op had, wist ik niet wat ik moest gaan doen. Ik startte mijn laptop op, om te kijken of ik nog e-mails had, maar nee, mijn inbox was leeg. Ik surfte wat op internet, maar erg interessant was het niet. Iemand klopte ineens op mijn deur. Ik zag dat het Ryan was. Ik liet hem binnen, maar eigenlijk had ik niet zo’n zin om te praten. ''Heb je al gegeten?'' Vroeg Ryan. Ik zei dat ik zo'n honger had dat ik maar voor mezelf gekookt had. ''Waarom liep je vanmiddag ineens kwaad weg?'' Vroeg ik. Ik kreeg geen antwoord. Ryan keek me aan, maar zei niets. ''Ryan, luister je wel?'' Vroeg ik nog maar een keer. ''Ik liep weg omdat ik me niet goed voelde en nog wat wilde slapen.'' Zei hij met een glimlach. Moest ik dat geloven? Het klonk ongeloofwaardig, maar ik ging er niet over door. Ryan bleef nog een tijdje en we keken samen tv, maar we praatten niet echt veel.


Toen ik zag dat het 11 uur was zei ik dat ik naar bed wilde omdat ik morgen voor het eerst naar school moest. Ryan begreep het wel en zei dat hij ook naar bed ging. Ik poetste mijn tanden, trok mijn pyjama aan en ging op bed liggen. Ik was eigenlijk helemaal niet moe. En al was ik moe geweest, dan had ik ook niet kunnen slapen. Er zaten zoveel vragen in mijn hoofd.


Ik draaide me maar weer om om te kijken hoe laat het was. Kwart over 12. En morgen moest ik er om half 8 alweer uit. Dan kon ik nog iets meer dan 7 uur slapen. Ik was gewoon echt niet moe. Misschien had ik niet met Ryan mee moeten gaan naar die discotheek, daardoor had ik tot half 12 in bed gelegen en was ik nu niet moe meer. Ik moet morgen natuurlijk wel een beetje wakker zijn als ik voor het eerst naar school moet. Ik ging uit bed en wilde naar beneden gaan. Op de gang zag ik dat er nog licht brandde in Matthews kamer. Moest ik nu langs gaan? Het licht in de kamer van Ryan was uit, dus hij sliep al. Moest ik aan Matthew vragen of hij mijn iPod had, zoals May gezegd had?


Ik besloot om aan te kloppen, maar niet in mijn pyjama. Ik liep snel terug naar mijn kamer, pakte wat kleren bij elkaar en trok ze aan. Ik liep de gang weer op. Waarom was ik zo zenuwachtig? Ik zei tegen mezelf dat ik moest stoppen met denken. Het was donker op de gang, en het enige licht dat er te zien was kwam uit de kamer van Matthew. Ik liep langzaam naar de deur. Ik keek door het raampje in zijn deur, maar zag Matthew niet. Even wilde ik terug lopen naar mijn kamer. Waarom zou ik ook aankloppen? Midden in de nacht nog wel? Maar voor ik het me goed besefte, had ik al op de deur van zijn kamer geklopt…

leuk verhaal

Naizzz!! Alz je niet znel volgende update pozt dan ik jou hoofd eraf trekken

Leuk ;D
Snel uppen!

Mooi

Aleen wel laat gepost