Nu dus
5. Ja ik wil

Ik ging lekker buiten een boek lezen, daar word ik altijd rustig van.
Nu moet ik wel dadelijk weer uit het doolhof komen, maar dat vind ik wel.

Ondertussen was Jason al gaan werken, ik had het eigelijk niet gemerkt.

Ik kreeg wel zin in een vers diner, dus ik ging maar wat voor mezelf koken.
Ik ben wel altijd te lui om het eten te snijden, komt door al die technische snufjes wat we hebben.

Ziet er lekker uit hè?
Dat was het ook, komt zeker door de verse producten.

Nadat ik vol zat, ging ik Laila wat voedsel geven.
Ook al is het eigelijk drinken.

Ik gaf haar een knuffel, want ik heb al gemerkt dat als je het niet doet, ze niet in slaap valt.

Ik legde haar in haar wiegje en gaf haar nog een kusje.
Wat is ze toch lief.

Daarna ging ik mezelf weer verzorgen, douchen, tandenpoetsen, je weet wel wat.
Toen keek ik in de spiegel, ik zag er moe uit.
Ik ging maar slapen, Jason moest overwerken dus op hem wachten had niet echt zin.

Midden in de nacht kwam Jason eindelijk thuis.
Door het overwerken had hij wel promotie gemaakt, hij is nu peutertrainer.
Wat grappig, hij mag peuters trainen.

Onze kleine Laila sliep ook eindelijk.
Ze is nog liever als ze slaapt.

En wie kwam daar weer op bezoek?
Mijn vader… Ik word een beetje moe van hem.

Toen kwam ook mijn moeder nog!
Wouden ze hun kleindochter zien ofzo?

Opeens werden we wakker, we hoorden gehuil.
We gingen kijken bij Laila en ja… Zij was het.
Ze was een beetje eenzaam, ze miste ons.
Toen Laila weer rustig was gingen we weer lekker slapen.

Toen we weer opstonden, ging ik pannenkoeken maken.
Met appel natuurlijk.

Jason ging Laila voeden.
Zij had natuurlijk ook honger.

Toen ik mijn eten al op had, kwam Jason pas eten.
Ik was wel een beetje kwaad op hem, dat die niet op tijd was bij het eten.
Ik zei: “Jason, we eten tegenwoordig nooit meer samen, of jij bent op het werk, of je bent gewoon te laat onder, ik voel me eenzaam.”
Jason antwoordde daarop: “Sorry schat, ik zal erop proberen te letten.”

Daarna ging ik naar mijn kleine meid toe om haar te knuffelen.
Opeens rook een geur, te vies voor woorden.
Laila had in de luier gepoept!
Dat werd verschonen…

Jason was alweer, bezig voor zijn werk.
Hij moest zijn niveau wat opkrikken, anders kreeg hij geen promotie, zei hij.

Ik ging maar weer eens gek doen met mijn leuke speeltje.
Ik hou echt van dat ding.

Daarna belde ik Stiles.
Ik vertelde hem van Laila en alles over Jason, zijn ex-huisgenoot.
Stiles wou wel eens komen kijken naar Laila.
Ik zei dat, dat wel mocht, maar wel als Laila wat groter is.

Jason was nog steeds bezig met sporten, maar hij werd wel moe.

Toen hoorde ik Laila weer huilen, ze weer haar luier vol.
Jammie zeg, mag ik het weer verschonen, mijn favoriete klusje.

Daarna ging ik rouwen bij de graven van mijn ouders.
Ik kon er niet meer om huilen, ik heb er wel rust mee gekregen.

Toen ging ik nog een recept leren, ik had wel zin in een toetje, dus leerde ik het koekjesrecept.
Mmm… Koekjes.

Toen kwam Jason op het idee om op het strand te trouwen.
Hij had geregeld dat een oppas kwam voor Laila.
We keken elkaar diep in de ogen aan.

Daarna pakte Jason de ringen, eerst deed ik de ring om zijn vinger, daarna hij om mijn vinger.
Natuurlijk ook het Ja-woord.

We gaven elkaar een dikke, nee hele dikke, nee uberdikke zoen.
We zijn getrouwd!