Vroeg in de ochtend maak ik de kinderen wakker. Aimée heeft geen zin om uit bed te komen, maar Romy wel. Ik geef haar wat te eten, en daarne begin ik met wat woordjes te leren.
"Aap, boom, auto."
"Ap, bom, oto," zegt Romy mij na.
Om half twee 's middags bel ik een babysitter, en bestel ik gelijk een taxi naar het huis van Leighton. Zijn telefoon staat uit, misschien is er wel iets aan de hand...
Maar de deur wordt niet opengedaan. Verdrietig loop ik terug naar de taxi, die nog even zou wachten.
"Kunt u mij terug naar huis brengen?"
De man achter het stuur knikt, en klopt op de stoel naast hem.
"Kom maar weer zitten."
Toen ik vijf minuten thuis was, hoorde ik getoeter. Leighton? Maar nee, het was mijn taxi voor mijn werk. Vandaag mag ik eindelijk weer beginnen. Maar Aimée en Romy kunnen niet alleen thuis blijven. Snel bel ik nog even een babysitter.
Daar is de babysitter al! Met een gerust hart stap ik in de taxi.
Na mijn werk ben ik doodop, maar ik besluit nog even langs Leigton te gaan. Waarschijnlijk is hij nu wel thuis.
Maar weer, als ik bij Leighton aan kom, is er niemand thuis. Dan wordt er opeens op mijn schouder getikt. Ik schrik en draai me om.
"Eh... Jij bent toch Lotte? De vriendin van mijn pa?"
"Ja, hoezo?"
Dan pas dringt het tot me door.
"Jij bent toch Sam," vraag ik.
"Ja. Je komt zeker voor mijn pa. Ik denk dat hij zo thuis komt. Oh wacht. Daar is hij al!"
Ik ren naar Leighton toe, en omhels hem.
"Waar was je nou? Ik kon je steeds maar niet bereiken!"
"Sorry schat. Ik was twee dagen weg naar China, en vanuit China wilde ik je bellen. Ik had een verrassing. Maar op de markt werd mijn mobiel gestolen, waardoor ik je niet meer kon bellen. Ik kom net terug van het vliegveld."
Ik zoen Leighton.
"Lieverd, laat me nooit meer zo schrikken! Laten we even naar binnen gaan."
Samen lopen we naar binnen, en drinken we een kopje thee. Als ik op de klok kijk, zie ik dat het al laat is.
"Ik ga weer, Aimée en Romy kunnen niet slapen als ik er niet ben. Leighton, je moet snel weer komen, want je dochters zijn prachtig!"
Ik geef hem nog een laatste zoen, en dan vertrek ik.
Thuis stop ik Aimée en Romy in, en duik zelf ook gelijk in bed. Pff, het was een drukke dag. Ik ben blij dat Leighton weer boven water is, ik had hem zo gemist! Met die gedachte val ik in diepe slaap...
De volgende ochtend word ik wakker van mijn telefoon.
"Ja, met wie spreek ik?" vraag ik met een slaperige stem.
"Hoi schat. Met Leighton. Ik heb net een nieuw mobieltje gekocht. Zal ik even langskomen?"
"Ja is goed. Ik fris me even op, dan ben ik net klaar als je komt."
Ik hang op en loop de badkamer in. Even een plens water in mijn gezicht, en ik ben wakker.
"Ik ben blij dat ik vannacht lekker heb geslapen, Leighton."
Ik druk heb steviger tegen me aan. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Aimée en Romy raar naar ons kijken. Ik denk terug aan daarnet. Leighton was lief met Aimée en Romy aan het spelen. Ze vonden hem eerst raar, maar toen ik vertelde dat Leighton hun vader was, omhelsden ze hem. Het was zo lief!
"Waar denk je aan, schat?" vraagt Leighton.
"Aan jou..."
Nadat we wat hebben gegeten, zak ik op mijn knieën.
"Leighton, zou je... met mij willen trouwen?"
Leighton schrikt, maar krijg opeens een lach op zijn gezicht.
"Natuurlijk, schat!"
Zo staan we wel 5 minuten te knuffelen, tot Aimée het op een krijsen zet.
"Lieverd, rustig maar."
Even laten staan we met z'n vieren te knuffelen.
"Wat een happy family!"
Al gauw ben ik erg moe, en ga ik eventjes een dutje doen. Leighton ligt naast me een boek te lezen.
"Let je even op de kinderen?" vraag ik, en ik krijg een zacht gemompel terug.
Die avond neem ik Leighton mee naar het strand, een soort achtertuin van mijn huisje. Eerst zoen ik hem een paar keer, en dan vraag ik het.
"Leighton, je weet, we hebben geen geld voor een grote bruiloft. Daarom wil ik het zo doen. Wij samen op het strand. En hopen dat onze kinderen een mooiere bruiloft zullen krijgen."
Dan schuift hij mij een ring om, en ik hem.
"Ik hou van jou..."
"Ik ook van jou..."
Ik spring in zijn armen, en zoen hem lang.
"Zullen we weer naar huis gaan? Aimée en Romy moeten zo ook naar bed."
Hand in hand lopen we terug naar huis.
's Nachts slapen we rustig. We worden niet wakker door Aimée en Romy. Ik denk aan het geld wat we hebben gekregen. Doordat we getrouwd zijn, kregen we geld van de belasting, en geld van de familie van Leighton. $2.646 hebben we gekregen!
De volgende ochtend leren we de kinderen verder praten. Praten is goed voor de ontwikkeling, en als ze het niet vroeg leren, zullen ze het hun hele leven niet goed kunnen.
Als Leighton naar de wc gaat, komt hij 10 minuten later terug.
"Dat duurde lang," grap ik.
Maar als ik kijk, zie ik dat hij een hele metamorfose is ondergaan.
"Wat zie je er mooi uit schat!"
's Middags moet ik weer werken. Nu heb ik een eigen 'babysitter', Leighton. Hij heeft ontslag genomen als voetballer, omdat hij het toch niet zo leuk vond.
Terwijl ik weg ben, leert Leighton Aimée de laatste woordjes.
Eindelijk weten we wat er met Leighton aan de hand is geweest. Eigenlijk wel leuk dat je er dingen bij fantaseert, dat maakt het er meer een echt verhaal van. :
En zooo schattig die Aimée en Romy! Ik hoop inderdaad wel dat ze een mooiere bruiloft krijgen. Natuurlijk wel mooi, zo op het strand, maar een echt feestje lijkt me nog leuker!
Maar dat hij ontslag heeft genomen. :blink Anders hadden jullie toch meer geld?
Achja, alleszinds weer een geweldige (en lekker lange) update.
^ Hij heeft ontslag genomen omdat de tijden van Lotte en hem niet goed samenvielen, waardoor ze alsnog een babysitter moesten inhuren. Maar wss ga ik hem nog wel een baan laten zoeken.
Sorry voor de verwarring, ik schreef altijd in de 'ik'-vorm, maar ik ga er meer een verhaal van maken. Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk blijven vinden.
7 - Geen wc
Als Aimée een beetje kan praten, leert Leighton haar ook nog lopen. Het ziet er grappig uit, want Aimée valt steeds op haar billen.
Als Lotte thuis komt, hebben Aimée en Romy een vieze luier. Lotte verschoont ze, en geeft ze daarna ook nog een flesje.
"Pff, wat kunnen twee kleine kindjes toch vermoeiend zijn."
Ze loopt met haar gitaar naar buiten, waar het heerlijk rustig is. De zon schijnt hoog boven aan de hemel, en de vogels fluiten een liedje. Opeens herkent Lotte het liedje! Ze probeert het mee te spelen op haar gitaar, en het lukt al aardig.
De volgende dag gaat Lotte weer naar haar werk. Ze heeft echt plezier in haar werk. Alle collega's zijn hardstikke aardig, en ze voelt zich al helemaal thuis in de groep. En haar salaris is ook niet slecht.
Terwijl de drie thuisblijvers liggen te slapen, komt de reparateur. De wc is namelijk verstopt. Dat is niet zo handig!
Als Lotte thuis komt, heeft ze geweldig nieuws. Ze krijgt promotie tot Bandmanager! Lotte is hardstikke blij, ze maakt er zelfs een dansje bij. Leighton geeft haar een knuffel.
"Je bent super, schat!"
Die nacht komt er opeens een inbreker in huis. Maar omdat Lotte en Leighton geen inbraakalarm hebben, slapen ze gewoon door. De volgende ochtend komen ze erachter dat de wc weg is, waar ze net geld aan hebben uitgegeven voor te repareren. Wat een weggegooid geld!
Gelukkig is er nog geld over, van de promotie, om een beetje te verbouwen. Alleen, als bijna al het geld op is, komen ze erachter dat ze geen wc hebben gekocht!
's Ochtens hebben Lotte en Leighton erge trek. Ze nemen allebei een lekker bordje met eten, en gaan naast elkaar op de nieuwe stoelen zitten.
"Wat is het toch best een mooi huis," zegt Leighton.
"Ja, en ik ben er super blij mee!"
"Ik moet alleen nodig naar de wc," zegt Leighton.
Dus zo belt Leighton twee huizen verder aan. Wie zou er hier wonen? En zou Leighton even naar de wc mogen? Of wordt hij gelijk weggestuurd?
Leuk Nina, ik volg het niet dagelijks, maar lees af en toe even bij. De overgang naar de derde persoon is absoluut niet storend hoor. Was misschien wel helemaal niet opgevallen als je het niet genoemd had
Bedoel je het kapsel van Lotte? Het kapsel wat ze eerst had, dat kan je hier, op Peggy downloaden. Het kapsel wat ze nu heeft, komt volgens mij van Garden of Shadows.
En jahoor, Leighton is binnen! De man, meneer Koffi, liet hem gelijk binnen, en na een kletspraatje vluchtte Leighton gelijk naar de wc. Daar doet hij zijn behoefte, en kijkt eens goed rond. Het is een mooie, grote ruimte.
Als Leighton klaar is, steekt hij zijn hoofd om de hoek van de deur. Meneer Koffi is nergens te zien, dus Leighton vlucht naar buiten. Daar ziet hij allemaal planten staan, onder andere uien. Zo te zien kunnen ze al geoogst worden, dus Leighton plukt ze snel van de planten af. Om de paar seconden kijkt hij om zich heen, om te kijken of meneer Koffi er al aan komt. Als Leighton klaar is, loopt hij op z'n gemakje terug naar huis.
En even later staat Lotte voor de deur. En weer laat meneer Koffi Lotte binnen. Ze loopt rustig naar de wc, doet haar behoefte, en zegt weer gedag tegen meneer Koffi.
"Ga je nu al weer weg?" roept hij, voordat Lotte de deur open doet.
"Eh, ja. Ik bedenk me net nog iets, dáág!"
En snel vlucht ze weg. Hier komt ze de volgende keer maar niet meer. Die man zal wel denken...
Die avond liggen alle familieleden lekker te slapen. Leighton snurkt zo nu en dan, maar Lotte kan zich daar niet aan storen. Ze droomt over haar baan, en ze hoopt dat ze snel promotie krijgt!
De volgende dag gaat Lotte naar het park. Ze heeft haar gitaar meegenomen, om lekker een potje te spelen. Veel mensen hebben belangstelling voor haar muziek, en al snel heeft ze een best wel groot publiek. Af en toe gooien de mensen wat muntjes in haar gitaarkoffer. Daar is Lotte erg blij mee, want geld heeft ze hard nodig!
Thuis gaat ook alles goed. Leighton heeft de kinderen uit bed gehaald, eten gegeven, en nu zijn ze lekker aan het spelen. Dan moet hij opeens denken aan zijn zoon, Sam. Hoe zou het nu met hem zijn? Zou hij al een vrouw hebben, misschien al kinderen? Misschien is hij al gewoon opa? Terwijl hij nog twee kleine kindjes heeft. Leighton vind het jammer dat hij niks meer van zijn zoon hoort. Toen Sam hoorde dat zijn vader samen ging wonen, wilde hij niet bij hem komen wonen. Hij had geen zin in een nieuwe moeder, en hij was toch al oud genoeg. Leighton pinkt even een traantje weg.
Hij besluit om het boek te lezen wat hij heeft gekregen op zijn oude werk. Het heet 'Waar is de soep'. Het is een erg leuk boek, en Leighton leest het in één keer uit!
Als Lotte thuiskomt, verteld ze tegen Leighton:
"Ik hoorde net van iemand dat ze een nieuwe chef zochten op het politiebureau. Is dat niks voor jou? Je bent altijd al een precies mannetje, en geld kunnen we goed gebruiken."
Leighton vind het een erg leuk idee, en al snel gaat hij met een taxi naar het politiebureau.
Na vijf minuten staat hij weer buiten. Hij is aangenomen! Hij, Leighton Buenen, mag gaan werken op het politiebureau!
Dan trilt zijn mobiel in z'n broekzak. Wie zou dat zijn? Hij neemt snel op.
"Met Leighton Buenen."
"Hé pa, met Sam."
"Hé Sam! Ik dacht vanochtend nog aan je. Hoe is het maat?"
"Goed hoor. En met jou?"
"Ook goed. Je moet echt eens Aimée en Romy komen bekijken, ze zijn al hardstikke groot!"
Het wordt even stil aan de andere kant, maar dan komt er een antwoord:
"Dat zou ik erg leuk vinden, pa. We spreken nog wel eens af. En weet je, ik mis je."
*Tuut* Tuut* *Tuut*.
Leighton staart nog even naar zijn mobiel. Sam had opeens opgehangen, en waarom? Hij denkt aan die laatste woorden: 'Ik mis je'.
Als Leighton thuiskomt staan de taarten al klaar. Dat is waar ook! Ze gaan de verjaardag van Aimée en Romy vieren.
"Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven, lang zullen ze leven in de gloria, in de gloria, in de gloria! Hieperdepiep, Hoera!"
Ze blazen de kaarsjes uit, en dan zien Leighton en Lotte hun beeldschone dochters.
: 
