Hoofdstuk 10 ~ Lastpost 
In Bruise zijn kindertijd was hij vaak ziek. Dan had hij weer eens hoofdpijn of buikpijn en soms moest hij zelfs overgeven. Ik vond het echt heel zielig, maar ik had echt geen idee waar het door kon komen. Zelfs de dokter kon niets vinden.

Ondertussen was Bruise een tiener, die erg veel op zijn echte vader leek. Hij was niet meer zo vaak ziek en hij leek blijer te zijn.

Ook Leaf was opgegroeid, hij was een creatief kind. Hij was begonnen met schilderen en dat kon hij steeds beter. Hij kon er zelfs mee verdienen.

Leaf was veel makkelijker dan Bruise. Bruise was echt een lastpost, hij haalde veel grappen uit, zoals verf in de douche, waardoor ik, George of Leaf blauw/groen haar kreeg. Ook luisterde hij slecht.

Bruise had wel al een vriendin. Ondertussen al een tijdje. Zijn vriendin heette Purple Violet. Ze waren een prachtig koppel en bijna altijd samen. De meeste tijd waren ze ook samen bij ons en ze bleef vaker slapen.
Door Bruise
‘Doe niet wat ik deed, met je echte vader. Dat wil je niet. Dus doe het pas als je getrouwd bent.’ Dat was wat mijn moeder altijd zee. Of ik luisterde? Nee dus. Ik vond het maar gezwets. Ze moest niet zeuren, ik ben oud genoeg en waarom zou zij dat vroeger wel mogen.

Zij mocht niet bepalen wat ik wel deed en wat ik niet deed. Maar of ik het mijn moeder vertelde? Nee. We deden het gewoon als zij niet thuis was. Purple en ik waren er toch allebei klaar voor en ze wordt toch niet zwanger. Dat gebeurt alleen bij andere.
Einde door Bruise