En echt goed voor 1ste dagboek!
Re: Rosalie Delfosse, Hoofdstuk 7 online op 31-12-11
Spannend
En echt goed voor 1ste dagboek!
En echt goed voor 1ste dagboek!
Rosalie Delfosse, Hoofdstuk 8 online op 03-01-12
23 berichten • Pagina 2 van 2
Re: Rosalie Delfosse, Hoofdstuk 7 online op 31-12-11
Coooool!
Re: Rosalie Delfosse, Hoofdstuk 7 online op 31-12-11
Rosalie Delfosse - Hoofdstuk 8
8 maanden later..
Het was een vreselijk schok voor Hubert en mij toen we erachter kwamen dat ik zwanger was. Ik heb een week depressief op de bank gelegen terwijl Hubert mij alleen maar troostte. We hebben lang en hard nagedacht over wat we moesten doen. Er bestaat een kans dat het kindje van Hubert is, maar het kan ook van Yves zijn. Vreselijk vind ik het, maar ik weet dat het kindje wat in mijn buik groeit onschuldig is. Ook Hubert denkt er zo over, en daarom hebben we besloten het kindje te laten komen. “Ik zal van het kindje houden, Rosalie. Ook al is het niet van mij, ik zal van het kindje houden en het opvoeden als mijn eigen.” zegt Hubert tegen me terwijl hij liefkozend over mijn buik aait.
Dan komt Chiyo tussen ons in en vraagt om mijn aandacht. Ja, Chiyo is ons nieuwste lid van de familie. Sinds wat er gebeurd is in Frankrijk ben ik erg bang geworden als ik alleen thuis ben. Hubert werkt hard en veel, en daarom ben ik veel alleen thuis. Hij vond het een goed idee als we een waakhond namen. En Chiyo is daarvoor perfect. Chiyo is lief, groot en sterk en zal zeker niet terug deinzen als er een vreemde mij iets aan komt doen. Yves zit dan wel ver weg in Frankrijk, toch heb ik altijd angst wat er zal gebeuren als hij me opzoekt, of als hij ontdekt dat ik misschien wel zwanger van hem ben.
De volgende dag zit ik lekker aan de eettafel een boek te lezen. Ik lees de laatste tijd veel boeken over vrouwen in dezelfde situatie als ik. Waarschijnlijk zwanger van iemand waarvan je het niet wil. De vrouwen die het kindje ook gehouden hebben vertellen allemaal hoe veel ze wel niet van het kindje houden. Dat geeft me hoop. Want wat nou als het kindje op Yves lijkt, zal ik dan niet constant aan die vreselijke dag herinnerd worden?
S ’avonds gaat me telefoon over. Onbekend nummer. Me hart zit gelijk in mijn keel. “Hallo?” mijn stem trilt als ik opneem. “Ik weet het, Rosalie. Ik weet dat je zwanger van me bent en ik zal er alles aan doen om het kind af te pakken!” Hij schreeuwt het uit en hangt op. Ik laat me telefoon vallen en begin hevig te huilen. “Rosalie? Wie was dat, wat zei die?” Hubert komt me omhelzen terwijl Chiyo kopjes tegen me geeft. “Hij wil ons kindje afpakken Hubert.” Ik snik hevig. “Dat zal ik nooit laten gebeuren Rosalie, nooit.”
Oh nee, door de stress heb ik hevige buikpijn. Das geen buikpijn, dat zijn weeën! Mijn kindje komt eraan. “Hubert! Het kindje komt!!” Hubert komt bij me staan en stelt me gerust. “Niet stressen, Rosalie. Het is zo voorbij en dan hebben we ons kindje.”
Na een lange bevalling van een hele nacht kan ik dan eindelijk mijn zoontje vasthouden. We hebben gelijk mijn oude bazin van het ziekenhuis opgebeld. Of we morgen langs konden komen voor een DNA test. Hubert geeft me een knipoog terwijl hij in de keuken een flesje melk klaarmaakt. “Je hebt het fantastisch gedaan, Rosalie. Lucas is prachtig.” Toch voel deze dag niet zo als het hoort.
8 maanden later..
Het was een vreselijk schok voor Hubert en mij toen we erachter kwamen dat ik zwanger was. Ik heb een week depressief op de bank gelegen terwijl Hubert mij alleen maar troostte. We hebben lang en hard nagedacht over wat we moesten doen. Er bestaat een kans dat het kindje van Hubert is, maar het kan ook van Yves zijn. Vreselijk vind ik het, maar ik weet dat het kindje wat in mijn buik groeit onschuldig is. Ook Hubert denkt er zo over, en daarom hebben we besloten het kindje te laten komen. “Ik zal van het kindje houden, Rosalie. Ook al is het niet van mij, ik zal van het kindje houden en het opvoeden als mijn eigen.” zegt Hubert tegen me terwijl hij liefkozend over mijn buik aait.
Dan komt Chiyo tussen ons in en vraagt om mijn aandacht. Ja, Chiyo is ons nieuwste lid van de familie. Sinds wat er gebeurd is in Frankrijk ben ik erg bang geworden als ik alleen thuis ben. Hubert werkt hard en veel, en daarom ben ik veel alleen thuis. Hij vond het een goed idee als we een waakhond namen. En Chiyo is daarvoor perfect. Chiyo is lief, groot en sterk en zal zeker niet terug deinzen als er een vreemde mij iets aan komt doen. Yves zit dan wel ver weg in Frankrijk, toch heb ik altijd angst wat er zal gebeuren als hij me opzoekt, of als hij ontdekt dat ik misschien wel zwanger van hem ben.
De volgende dag zit ik lekker aan de eettafel een boek te lezen. Ik lees de laatste tijd veel boeken over vrouwen in dezelfde situatie als ik. Waarschijnlijk zwanger van iemand waarvan je het niet wil. De vrouwen die het kindje ook gehouden hebben vertellen allemaal hoe veel ze wel niet van het kindje houden. Dat geeft me hoop. Want wat nou als het kindje op Yves lijkt, zal ik dan niet constant aan die vreselijke dag herinnerd worden?
S ’avonds gaat me telefoon over. Onbekend nummer. Me hart zit gelijk in mijn keel. “Hallo?” mijn stem trilt als ik opneem. “Ik weet het, Rosalie. Ik weet dat je zwanger van me bent en ik zal er alles aan doen om het kind af te pakken!” Hij schreeuwt het uit en hangt op. Ik laat me telefoon vallen en begin hevig te huilen. “Rosalie? Wie was dat, wat zei die?” Hubert komt me omhelzen terwijl Chiyo kopjes tegen me geeft. “Hij wil ons kindje afpakken Hubert.” Ik snik hevig. “Dat zal ik nooit laten gebeuren Rosalie, nooit.”
Oh nee, door de stress heb ik hevige buikpijn. Das geen buikpijn, dat zijn weeën! Mijn kindje komt eraan. “Hubert! Het kindje komt!!” Hubert komt bij me staan en stelt me gerust. “Niet stressen, Rosalie. Het is zo voorbij en dan hebben we ons kindje.”
Na een lange bevalling van een hele nacht kan ik dan eindelijk mijn zoontje vasthouden. We hebben gelijk mijn oude bazin van het ziekenhuis opgebeld. Of we morgen langs konden komen voor een DNA test. Hubert geeft me een knipoog terwijl hij in de keuken een flesje melk klaarmaakt. “Je hebt het fantastisch gedaan, Rosalie. Lucas is prachtig.” Toch voel deze dag niet zo als het hoort.