“Nngh…” murmelde Sugar. Waar ben ik, mijn hoofd doet pijn…” Ik keek naar haar vanuit te keuken. Ze zou alles van de afgelopen nacht toch niet vergeten zijn?
“Oh,” mompelde ze toen zachtjes. Ik glimlachte, ze was het dus toch niet vergeten. Sugar rekte zich een keer goed uit. “Wat ben je aan het doen schat?”
“Uhm, ik ben ons ontbijt aan het klaar maken en- AU!” Een druppel bloed sijpelde uit mijn vinger. “Ik heb mezelf gesneden!” Sip zoog ik op mijn duim.
Sugar stond op en liep naar me toe. Zachtjes kuste ze m’n duim. “Ik vind het enorm lief dat je ontbijt voor me maakt,” kirde ze. Toen het eten bijna klaar was omhelsde ze me stevig.
“Ik wil je echt nooit kwijtraken, Ice,” zei ze toen met een serieuze toon. “Daarvoor hou ik teveel van je,”
‘Ze hield van me, ze wilde me nooit meer kwijt,’ gonsde het door mijn hoofd. Wat moest ik doen, wat moest ik zeggen? Ik werd knalrood en stotterde iets wat nog het meeste leek op “Hout van hou,”. Maar Sugar snapte het en gaf me een innige zoen.
Niet kort daarna trok Sugar ook daadwerkelijk bij me in. Het appartement was net aan groot genoeg voor twee personen, maar omdat we allebei niet zo heel veel geld tot onze beschikking hadden was dit onze enige optie. Sugar was een fijn persoon om mee samen te leven, al ging ze wel vaak een
graag naar feestjes, en kwam ze dus laat thuis.
Soms wist Sugar me over te halen om mee te gaan naar een van haar gekke feestjes. Ze was een erg overtuigend persoon, en soms wist ze me zelfs zo ver te krijgen om dingen te doen in het openbaar waar ik anders niet eens over zou hebben nagedacht.
“Uhhm, Sugar,” vroeg ik twijfelend. We waren naar deze club gegaan met een zwembad op het dak. Ik had een zwembroek meegenomen en was met die aan het water in gedoken, maar Sugar zei dat ze haar kleren was vergeten en was vervolgens zonder kleren het water ingedoken. “Ja, wat is er schat?” Ik bloosde. “Waarom heb je geen kleren aan?”
“Ik zei toch dat ik geen zwemkleren heb meegenomen?” vroeg ze onschuldig, al wist ze dondersgoed dat dat nog geen reden was om naakt in het water te springen. “Trek alsjeblieft gewoon wat kleren aan,” antwoordde ik gegeneerd.
Een paar dagen later rende Sugar plotseling naar de wc. Ik hoorde haar daar helemaal misselijk zijn, en toen ze terugkwam vroeg ik angstig: “Gaat alles wel goed, lieverd?”
Sugar schudde haar hoofd, maar liep toen weer groen aan. “Ik ben alleen een beetje misselijk en heb ook wat hoofdpijn,” mompelde ze zachtjes. Ik legde een arm om haar schouders. “Het komt wel goed hoor,” antwoordde ik.
Sugar werkte vaak ’s ochtends, en ik werkte ’s middags, dus we zagen elkaar niet vaak overdag. Op dit soort dagen zat Sugar vaak alleen voor de tv, te genieten van haar vreselijke soaps.
“Nee! Aqua, ga alsjeblieft niet dood!” Verdrietig snotterde Sugar een zakdoek vol. Het was te laat, Aqua was weg. Plotseling schrok Sugar op uit het dramatische verhaal. De bel van de intercom ging over. “*snik* Wie is het?” vroeg ze. “Ja, hoi. Ik ben Snow. Woont mijn broer Ice hier nog? Want volgens mij woont hij met niemand samen.” Sugar was even stil. Was dit echt de broer van Ice? Ze had niet veel goeds over hem gehoord. “Ja, hij woont hier samen met mij; Sugar Glacing.” Snow zuchtte opgelucht. “Dat is mooi, doe de deur maar open, dan kom ik naar binnen,” Twijfelend drukte Sugar op de knop.
Een knappe, gespierde man liep de kamer binnen. Hij plofte op de bank alsof hij thuis was, en begon meteen tegen Sugar aan te praten. “Zo, Ice heeft het maar getroffen met jou als huisgenoot. Is dit appartement zo duur dan? Ik zou toch echt eerst bij andere mensen proberen voor ik bij hem zou intrekken. En-” Sugar onderbrak de onbeleefde man vrij snel. “We hebben verkering.” zei ze chagrijnig. Snow floot zachtjes. “Omdat je medelijden met hem had, of omdat hij smeekte?” vroeg hij daarna op een pesterig toontje. Sugar rolde alleen maar met haar ogen. Was dit echt de broer van haar lieve, verlegen Ice?
Onverwacht gaapte Snow luid en probeerde hij zijn arm om Sugar te leggen. Die was echter alert en had dit soort ongepast gedrag al zien aankomen. Woedend sloeg ze zijn poging af. “Haal je alsjeblieft geen dingen in je hoofd. Ik ben met Ice, en ik hou van hem, echt waar. We kennen elkaar slechts een paar minuten en ik heb echt geen gevoelens voor je, en die zullen er ook nooit zijn. Als je het niet erg vindt ga ik nu een goed boek lezen.” Sugar stond op en liep zo snel mogelijk naar de boekenkast waar ze een van de dikste boeken uit haalde.
Ze wilde net gaan zitten toen Snow ineens achter haar stond. “Kom op, ik bedoelde het niet zo, babe. Ik wil je gewoon laten weten dat er leukere mensen zijn dan mijn oersaaie broertje.” Sugar werd nu echt woest. “Twee dingen,” schreeuwde ze. “Een: noem me geen babe, en nummer twee: BLIJF MET JE TENGELS VAN ME AF!” Snow, die zijn armen om Sugar had proberen leggen, sprong achteruit. “Wow,” mompelde hij alleen maar.
Na een frustrerende dag op het werk kwam ik eindelijk thuis. Sugar dook meteen in mijn armen, waardoor ik eerst niet door had dat we een bezoeker hadden. Toen ik Snow zag staan maakte ik een klein sprongetje. Ik had niet verwacht hem hier te zien, het was al bijna twee jaar geleden dat ik hem voor het laatst had gesproken. Voorzichtig liep hij op me af met een domme grijns op zijn gezicht.
“Ice, broertje! Wat heb ik jou gemist zeg!” Ik fronste, ik mocht hem niet en hij mocht mij niet. Hij deed alleen zo als hij iets nodig had. Ik zuchtte. “Dan had je me toch kunnen bellen?” vroeg ik. “Oh broertje ik had het druk,” zei hij. “Je kunt niet geloven wat een baal-leven ik heb gehad de afgelopen tijd. Daarom ben ik ook hier.”
“Aha,” mompelde ik.
“Broertje, je moet me helpen!” zei Snow weer. “Je weet niet hoe het afgelopen jaar geweest is. Toen m’n geld op was liep m’n vrouw weg en ik kan de villa niet meer betalen en-“
“Hoe ben je al het geld kwijt geraakt?” onderbrak ik hem. “Oh gewoon, je weet wel… geleidelijk?”
Ik kon niet geloven dat mijn eigen broer ons hele familiefortuin in twee jaar op had weten te maken. Ik was zo boos, ik wist niet meer wat ik met mezelf aan moest. “Broertje, ik heb echt je hulp nodig! Ik heb nergens om te slapen, ik neem de bank, die is goed genoeg! Je zet me toch niet zomaar op straat broertje!”
Ik zuchtte, hij was helaas mijn broer. Ik had het niet in me om hem op straat te zetten, maar helaas wist hij dat ook. Daar maakte hij dus mooi gebruik van. “Goed,” mompelde ik. “Je mag blijven tot je een nieuw huis hebt gevonden, maar zorg ervoor dat je dat snel doet.
Snow grijnsde. “Hehehe, dank je broertje.”
Helaas kende ik mijn broer maar al te goed. Hij zou het uitzoeken van een huis keer op keer weer uitstellen. Ook zou hij klagen over de ongemakkelijke bank, het ‘vieze’ eten en de kleine leefruimte. Ik kreeg een steeds grotere hekel aan mijn eigen broer, iets wat ik eigenlijk niet voor mogelijk had gehouden. Naast dit soort gevallen ging hij ook vaak uit en kwam dan laat en bezopen thuis.
Sugar had me verteld over Snows geflirt, maar ik durfde hem er niet op aan te spreken. Ik wist zeker dat hij alles dan alleen maar erger zou maken. Sugar hielp de zaak ook niet echt door in haar ondergoed te slapen en dus elke ochtend met een flirtende Snow aan tafel te eten. Gelukkig wees Sugar hem telkens af, en leek het er op dat zijn ‘complimentjes’ minder werden.
Een paar dagen later kwam ik achter de reden van deze vermindering. Het was nogal een schok toen ik zaag hoe mijn beste vriendin een intiem momentje beleefde met mijn vreselijke broer. Geen van beiden hadden door dat ik er bij stond, dus ik kuchte ongemakkelijk. Strawberry keek verbaasd op, en bloosde daarna meteen. “Oh, hoi Ice,” zei ze. “Ik had niet door dat je daar stond. Ehh,” ze keek even naar Snow. “Ik denk dat ik maar weer ga.”
“Oh nee, blijf nog even!” zei ik. Strawberry schudde haar hoofd. “Nee, ik heb nogal veel te doen. Tot ziens!” Verbaasd keek ik hoe Strawberry het appartement verliet. Snow was wel de laatste man die ik als mogelijke partner voor Strawberry zag.
“BANG!” Met een harde klap landde het balletje in het doel. “Dus…” zei Snow. “Dus wat?” vroeg Strawberry. Snow zuchtte. “Alsof je dat niet weet,” antwoordde hij. “Het is niet alsof ik helemaal niet door heb dat deze relatie nergens op slaat.” “Oh,” zei Strawberry zacht. “Tja…” “Kijk, je hoort mij niet klagen, maar ik vroeg het me gewoon af.”
Strawberry keek Snow niet aan, en zuchtte. “Je broer.”
“M’n broer wat?” antwoordde Snow.
“Ik vind je broer al leuk sinds de dag dat ik hem leerde kennen. Van alleen het horen van zijn stem kreeg ik al vlinders in mijn buik.” Strawberry pauzeerde even. “Maar het mocht niet zo zijn. Hij zag me nooit als meer dan een vriendin, en nu is hij met Sugar. Het zal niet lang duren tot ze getrouwd zijn.” Voor het eerst sinds ze de kroeg binnen kwamen keek Strawberry naar Snow. “Ik wilde niet gemeen zijn, echt niet. Maar ik hoopte dat ik jij hem jaloers zou kunnen maken.”
---
*schopt topic* Het leeeft! Eindelijk de update geschreven n.n Sorry mensen met trage PC's D:
Snow is zo'n enorme idioot, daarom is hij zo cool u.u
.
. Als jullie hebben gestemd op de poll, zou ik dan ook mogen weten waarom jullie dat vonden 
