wow

Super mooi verhaal!

Wie laat zijn kind ook alleen achter, hoe slecht zeg!!

Wauw!

Leuk!!

Spannend, en goed!

dankjulliewel allemaal
leuk dat jullie het een leuk verhaal vinden

3: Ontmoet de jongens

Ze bonkte heel hard op de deur en begon te schreeuwen in de hoop dat ze haar eruit zouden halen. Aan de andere kant van de deur hoorde ze ineens ook geklop en geschreeuw, net of er daar ook iemand gevangen was. De deur kraakte en zette steeds iets verder naar haar kant toe uit, alsof iemand er met zijn volle gewicht erin beukte. De beuken leken steeds harder te worden en Lianka zette uit angst een paar stappen achteruit, het klonk alsof de persoon aan de andere kant van de deur helemaal door het dolle heen was. Bij de laatste beuk vloog de deur in een keer open.

Er kwam een jonge jongen binnen gestormd, hij ging zonder te kijken wie er tegenover hem stond gelijk op Lianka af en sloeg haar neer. Lianka viel op de grond, maar kwam al snel weer bij en stond weer op. De jongen zag nu dat hij een oudere vrouw had geslagen en helpt haar overeind terwijl hij tegelijkertijd zijn excuses aanbied, en de situatie uitlegt. "Ik zit hier al een paar uur vast en dacht dat hier de personen zaten die mij hebben ontvoerd". Lianka accepteerde zijn excuses en stelde zich voor, daarna stelde de jongen zich voor als Thom Gropla. Lianka herkende deze naam ergens van en tegelijkertijd herkende Thom de achternaam van Lianka ergens van. Het bleek dat Thom en Sabine in dezelfde klas zaten op school.

Toen ze zich hadden voorgesteld kwamen ze erachter dat aan allebei de kanten van de deur precies dezelfde kamer zat, maar dan in spiegelbeeld. Samen vroegen ze zich af hoe ze dan ooit hier zijn belandt als het aan beide kanten doodloopt. Er moest een uitgang zijn want anders hadden ze hier in de eerste plaats nooit kunnen komen. Ze waren echter allebei nog uitgeput van het bonken, beuken en schreeuwen en besloten eerst wat te gaan praten over zichzelf zodat ze elkaar beter leerde kennen. En uiteindelijk vielen ze allebei in slaap...

SABINE & SEM

Sabine rende de kamer van Mathias in en keek of hij nog in zijn bed lag, maar hetgeen waar ze voor had gevreesd is werkelijkheid geworden. Mathias is ontvoerd, door haar eigen domme schuld. Op dat moment kwam Sem binnen gerend en vroeg of alles goed was. Sabine schudde haar hoofd en Sem wist genoeg, ze raakte daarna in paniek, er was al zoveel gebeurd vandaag waarvan ze gewoon niks begreep. Sem probeerde haar wat te troosten en gerust te stellen met de woorden dat alles wel goed komt. Maar Sabine geloofde daar al niet meer in en dacht dat zij de volgende dan wel zou zijn.

Sem belde meteen zijn kennis waar ze naar op weg waren, met de vraag of dat hij hier naartoe zou willen komen om hen te helpen. De kennis vroeg waarom precies en wilde alle details al weten. Nadat Sem een groot deel van het verhaal had verteld stemde de kennis ermee in om langs te komen, hij kan waarschijnlijk wel helpen omdat hij had gestudeerd in cryptologie, criminele denkwijzen en onderzoek. Nadat ze opgehangen hadden, belt Sem ook snel de politie zodat die ook weer sporenonderzoek kon gaan doen, en misschien dat ze dan ook kunnen helpen.

Een kwartier later gaat de bel, het is een wat oudere man, met zwart haar een stoppelbaard en een zwart jasje. Hij stelt zich voor als Martin Langdon en is de kennis van Sem. "Ach jij moet Sabine zijn" zegt hij terwijl hij zijn hand uitreikt naar Sabine toe. "Ja dat klopt. U komt ons helpen om te zoeken naar mijn oma en mijn broertje?" vraagt Sabine vervolgens. Martin stemt in en dan horen ze de sirenes buiten, "dat moet dan de politie zijn" zegt Sem vervolgens. Hij opent de deur en er staan vier politieagenten voor de deur. Sabine legt vervolgens aan de agenten uit wat er aan de hand is met haar broertje en vertelt ook het verhaal weer van haar oma. Dit laatste was eigenlijk niet nodig, want het waren dezelfde agenten als vanochtend. De agenten onderzoeken het hele huis en Sabine neemt Sem en Martin ondertussen mee naar het dak van het berghuisje om even rustig te kunnen praten.

Op het berghuisje vertelt Martin zijn werkwijze en zijn ervaringen met dit soort zaken. Daarna ondervraagt hij, terwijl het steeds donkerder begint te worden, Sabine over haar oma en broertje en de rest van haar familie. Sem luistert aandachtig mee, totdat hij even snel een smsje naar zijn moeder stuurt met dat hij vanavond waarschijnlijk niet mee eet, omdat hij bij Sabine is. Als hij hiermee klaar is pakt hij Sabine haar hand vast om zijn steun aan haar te laten merken. Sabine krijgt hierdoor in één keer een heel warm en kriebelig gevoel van omdat ze nog steeds hartstikke verliefd is op Sem, en het dus aan de ene kant wel fijn vind dat hij de hele tijd bij haar is. Als Martin klaar is met zijn verhaal en het ondervragen komt er een politieagent naar boven gelopen. "We hebben geen materiaal gevonden zoals haren of huidschilfers om DNA meet te bepalen en er zijn ook geen vingerafdrukken gevonden. Wel hebben we een briefje gevonden, en die hebben we nu beneden voor jullie op een laptop staan. Het briefje wordt namelijk naar ons laboratorium gestuurd om te kijken of we kunnen zien waar het vandaan komt" zei de agent toen hij helemaal boven stond.

Snel gingen ze met zijn alle naar beneden om het te bekijken, onderweg zei de agent dat het een soort code leek wat in het briefje stond, of een raadsel. Toen ze bei de computer aankwamen ging Martin snel zitten en Sabine en Sem keken over zijn schouder mee, wat hij allemaal aan het doen was. De agent drukte toen op een knop en het ingescande briefje kwam in beeld. Martin keek heel geconcentreerd naar het briefje, en was daar een uur lang naar aan het kijken. Sabine en Sem zijn vervolgens even op bed gaan liggen om even wat te rusten. Het huis staat nu onder constante van de politie en er zal dus niemand zomaar hier naar binnen komen. Als Martin nog een uur langen heeft zitten kijken en aantekeningen heeft gemaakt maakt hij Sabine en Sem wakker. Jongens we moeten gaan....

<-- || -->

---------------------------------------------------------------------------------------
Ik sta open voor tips of commentaar

Super!

geweldig

leuk dat jullie het zo goed vinden

ik heb nu ook een banner gemaakt:

Ik weet het, hij is niet echt goed, maar dat komt omdat ik bijna nooit iets met gimp ofzo maak

Leuk verhaal! Heel erg spannend.

Op dat laatste plaatje... .

dankje

speciaal voor mensen die dagboeken liever via weebly , staat dit dagboek daar nu ook:

http://kaskaii.weebly.com/

4: France

Sabine opende langzaam haar ogen, ze begreep niet zo goed wat Martin bedoelde met de woorden 'kom we gaan'. Waar wou hij dan naar toe? En waarom? Sem was daarentegen meteen wakker en kon meteen het bed uit stappen, hij ging naast Martin staan om te proberen om Sabine wakker te krijgen. Dat is waar dacht Sabine, ik ben in slaap gevallen in een tweepersoonsbed naast Sem, meteen gingen de vlinders in haar buik weer te keer. Ze werd echter snel uit haar gedachtestroom gestoord door Martin die haar hardhandig heen en weer schudde, "We moeten echt gaan Sabine, hoe eerder we gaan hoe meer kans we hebben om ze te vinden.

Sabine werd nu wel goed wakker en ze stond op. "Waar gaan we dan naartoe Martin? En waarom moeten we daar dan naartoe" zei ze terwijl ze samen naar de kamer gingen. Martin wees naar het computerscherm en zei dat hij het raadsel heeft opgelost, althans voor een gedeelte dan, maar voor het andere gedeelte moeten we naar Frankrijk naar het stadje Champs les Sims. Daar ging het eerste gedeelte van het raadsel over, het tweede gedeelte gaat zo "... zoek de sleutel onder aarde en kom op zijn waarde". Sabine en Sem keken elkaar aan en begrepen allebei niks van deze zin. Martin had wel een idee, maar wist dat ook niet zeker. Snel pakte iedereen spullen om mee te nemen, Martin had al zijn spullen al in een koffer zitten toen hij hier heen kwam, Sem gaat naar zijn eigen huis en pakt daar ook zijn spullen, tegen zijn moeder vertelt hij dat hij een paar dagen bij wat vrienden gaat slapen en dat hij af en toe wel zal smsen. Sabine ging ondertussen naar haar eigen kamer en pakte haar kleren in, ook nam ze van zowel Lianka als Mathias een foto mee.

Martin laadde de koffers van hen alle drie in de auto. Terwijl hij dit deed kwam de politieagent die bij de deur van het huis stond ter bewaking, hem vragen waar ze naar toe gingen. Martin vertelde over het raadsel en dat hij het eerste deel had opgelost waardoor ze nu naar Frankrijk gingen. De politieagent reageerde hier verbaasd op en belde zijn baas, daarna vertelde hij dat de politie hen niet verder kon beschermen als ze naar het buitenland gingen. Martin begreep dit wel en riep daarna Sabine en Sem dat hij klaar was en dat ze dus mee moesten. Ze stapte alle drie in op weg naar het vliegveld van Sunset Valley. Martin had terwijl Sabine en Sem aan het inpakken waren al drie last-minute kaartjes besteld, die makkelijk te krijgen waren omdat het nog nergens vakantie is. Terwijl ze naar het vliegveld reden werd het al weer licht, begonnen de eerste vogels weer te fluiten en zag je de eerste lichten in de huizen weer aangaan.

Toen ze aankwamen op het vliegveld gingen Sabine en Sem als eerste naar het toilet, Martin ging alvast inchecken en de koffers wegbrengen. Toen ze alle drie weer bij elkaar waren moesten ze nog ongeveer 2 uur wachten voordat het vliegtuig vertrok en besloten ze om even wat te eten in één van de ontbijt cafés die hier op het vliegveld waren. Nadat ze het eten op hadden en nog een tijdje op het vliegveld hadden rondgelopen, gingen ze richting de gates. Het was nog een flink eind lopen, omdat ze tijdens hun wandeling door het vliegveld, helemaal aan de andere kant van het vliegveld waren beland. Toen ze eenmaal bij de douane voor de gate waren, zagen ze het vliegtuig al staan. Het was een klein vliegtuig en het zag er uit alsof die al een flink aantal vluchten had gehad. Sabine kreeg nu wat zenuwen, ze zag in een keer allemaal vliegtuig ongelukken van tv voor zich. Snel schudde ze deze gedachte van zich af.

Op het moment dat Sabine weer uit haar gedachten kwam, waren ze al aan de beurt om door de metaaldetectors te gaan. Martin en Sem gingen eerst en bij hen was er helemaal niks aan de hand, daarna ging zij erdoor en er ging gelijk een hard alarm af. De vrouw van de douane kwam op Sabine af en zei dat ze even moest meekomen naar de kant, Sabine ging braaf mee met de vrouw en die ging met een hand-metaaldetector langs haar hele lichaam. Het bleek dat het haar haarspeld was die er voor zorgde dat het alarm afging, hierna mocht Sabine weer verder en ging ze terug naar Martin en Sem. Samen stapte ze het vliegtuig in, waar het in een keer een stuk kouder was dan buiten en op het vliegveld. Sabine trok een vest aan en ging zo comfortabel mogelijk op haar plaats in het vliegtuig zitten. Ze zat naast het raampje en naast Sem, even was ze afgeleid van de situatie en voelde ze de vlinders in haar buik weer. Totdat de motoren van het vliegtuig met een luid geluid aan gingen.

Een paar uur later waren ze in Champs les Sims aangekomen en hebben ze een hotelletje gevonden om in te overnachten. Door het tijdsverschil en het aantal uur vliegen is het hier al avond en besluiten ze te proberen om te gaan slapen, zodat misschien een jetlag voorkomen kan worden. Ze stappen het hotel binnen en maarten reserveert een 3 persoons kamer, de medewerker achter de balie keek ons raar aan en gaf ons tenslotte de sleutel van een vrije kamer. In de kamer was er maar één badkamer en ze besloten om alle drie nog even te douchen en dan maar meteen proberen te gaan slapen.

De volgende dag besloot Martin dat ze eerst maar is inkopen moesten gaan doen, voordat ze echt op onderzoek uit moesten. Ze kleedde zich aan en Martin belde een taxi om naar de stad te gaan, of in ieder geval iets wat er op leek, want Champs les Sims was nou niet een van de grootste stadjes/dorpjes hier in Frankrijk. Toen iedereen zich helemaal klaar had gemaakt hoorde ze de taxi buiten toeteren en gingen dus naar beneden om de taxi in te gaan. Eenmaal bij het centrum aangekomen betaalde Martin de taxi-chauffeur en liepen ze eerst even rond te kijken wat voor winkeltjes er allemaal waren en waar ze dan zo goedkoop mogelijk hun spullen konden inslaan.

Ineens kreeg Sabine door dat een man hen de hele tijd aan het volgen is, ze riep tegen Sem en Martin dat ze even moesten stoppen en ze keek om. Ze keek hierbij de man recht in zijn ogen aan en ze herkende hem ergens van, alleen kon ze nu niet goed bepalen waar ook al weer van. Toen de man door had dat ze hem aan het aankijken was rende hij weg, Sabine probeerde achter hem aan te rennen, maar hij was al ergens een steegje ingerend waardoor ze hem niet meer kon vinden. "Hij kwam me zo bekend voor, en hij volgde ons ook nog eens" zei ze toen ze terug kwam bij Sem en Martin, die allebei niet begrepen waarom ze ineenkeer wegrende. Ineens schoot haar te binnen waar ze hem van kende, het was..... haar vader...

Lianka & Thom

Lianka werd wakker van Thom die nogal hardhandig zijn bed uitging en zich luid aan het uitrekken was. Ze hadden volgens haar gevoel flink wat uurtjes geslapen. Ze wreef wat slaap uit haar ogen en keek rond in de kamer. Op haar nachtkasje zag ze een ontbijt staan, niks bijzonders gewoon een broodje met jam, maar ze had al meer dan een dag niks gegeten en had dus flinke honger. Snel at ze het broodje op, toen ze de laatste hap in haar mond deed, kwam Thom binnen met nog wat jam rond zijn mond. Bij hem op zijn nachtkastje stond dus ook een ontbijt, terwijl Thom zijn mond schoonmaakte begon Lianka ideën op te doen over hoe ze hier weg moesten komen. Er moest ergens een uitgang zijn, anders kon dit eten hier nooit zomaar komen.

Lianka en Thom gingen beide op het bed van Lianka liggen en bedachten hoe ze hier uit zouden moeten komen. Ze besloten dat er waarschijnlijk ergens een geheim luik of iets moest zitten, dus als eerste kropen ze over de vloeren van alle twee de kamers, op zoek naar een holle plek. Maar waar ze ook klopte, op elke plek was het geluid hetzelfde. Lianka wou toch nog doorgaan om te kijken of ze niet ergens een plek gemist zouden hebben, maar toen kwam Thom met een beter idee. Hij pakte één van de nachtkastjes en stormde daarmee richting het raam, dit spatte uiteen en Thom werd daarna door iets teruggekaats. Hij keek naar het raam en zag dat er ook een gat in het luik erachter zat, maar daarachter zat een muur...

<-- ||

--------------------------------------------------------------------

Sorry dat er 2 plaatjes missen, maar ik ging naar Frankrijk met mn sims, en toen ik daar aankwam waren mn sims er niet . Dus dit moet ik nog even zien op te lossen...

verder hoop ik dat jullie het een leuke update vinden
en natuurlijk is deze ook te vinden op mijn weebly

Heel erg leuk kaskai!

Dankjewel
ik ga nu even proberen die bug op te lossen, want anders kan ik niet echt verder met mn verhaal

EDIT: oke dit gaat moeilijker worden dan gepland. Als ik het spel opstart en ik laad die buurt, begint hij net alsof het een nieuwe buurt is (dus dat je sims moet gaan kiezen en die in een huis plaatsen), maar dat doet hij dan in Frankrijk, dus ik kan nu sims daar laten wonen.

Toen dacht ik, ik ga naar stad bewerken en dan terug naar SV, en daar kan ik niks meer met mn huis doen, er staat geen icoontje meer boven, ik kan de familie er nie uitzetten en het huis ook niet bewerken of evt verwijderen. Dus waarschijnlijk moet ik een nieuwe buurt maken, en dan alles namaken, dus dat gaat nog even duren ..

Of iemand moet een oplossing weten?

Ik denk dat ik (nu al) moet stoppen met mijn dagboek, omdat zoals sommigen al weten dat spel is gecrasht en ik dus alles kwijt ben (ook de sims staan niet meer in het depot). Ik heb al veel manieren geprobeerd om ze terug te halen, maar nog niks gevonden wat helpt. Sorry hiervoor en ik ga na de vakantie dan wel met een nieuw dagboek project beginnen (eerst even inspiratie opdoen).

Kaskai

:dag

Jammer, ik vond deze erg mooi.

ja, ik denk dat ik van mijn volgende verhaal ook wel een thriller/actie verhaal ga maken... Ik vind het ook jammer dat ik hier niet mee verder kan

Jammer

2 dagboeken gestopt vandaag

Jammer