Mijn Sims doet een beetje raar, dus daarom duurt het steeds wat langer, maar ik doe het zo snel mogelijk!
Hoofdstuk 2
Indi was ondertussen al het huis uit. Hun huis stond half op een berg, en je kon snel bij de grote weg komen. Indi wilde weg, weg van hier, weg van alles. Alleen daar, daar voelde ze zich thuis. Ze had er geen vrienden, maar met de mensen daar kon ze goed opschieten.
“Wat was het nummer… Ohja, ik weet het weer,” mompelde Indi. Ze tikte het nummer in, en nadat hij een paar keer was overgegaan, werd er opgenomen.
“Met Taxicentrale Simcar, wat kan ik voor u doen?”
“Hoi, met Indi. Ik wil graag een taxi, ik wacht wel bij de kunstgalerij, daar bij het park.”
“Is goed mevrouw, de taxi is er over een paar minuten.”
Indi stopte haar mobiel terug in haar broekzak, en liep naar de kunstgalerij. Ze werd nooit vlak bij haar huis opgehaald, want misschien kwam er net iemand naar buiten.
“Stap in, mevrouw,” hoorde ze opeens.
Indi keek op, en zag een vrouw achter het stuur zitten. Oh, dat was de taxi al! Ze stapte in de auto, en legde uit waar ze heen wilde.
“Komt voor elkaar,” zei de vrouw, en ze gaf gas.
Even later stapte Indi uit de auto, vlak voor het Pakhuis van Sunset Valley. Het lag naast het centrum, aan een afgelegen weg. Hier voelde ze zich thuis, dit wás haar thuis. Hier accepteerde alle mensen haar zoals ze was.
Indi liep achterom, en ging door de deur naar binnen. Het was rustig, wat het altijd was op zondagmiddag. Een enkeling was bezig met lessen, en wat andere groepen waren aan het praten.
“Hoi,” riep Indi naar de mensen.
Ze liep verder naar de hoek van de tieners. Hier kwamen geen volwassenen, nee, alleen maar tieners tot 18 jaar. Het waren er niet zoveel, maar er waren nu toch 5 tieners in de ruimte. Indi kende ze niet, maar toch begonnen ze tegen haar te praten.
Het was 17:00, en Indi besloot om naar huis te gaan. Ze had trek gekregen, en haar ouders zouden zich wel afvragen waar ze was. Ze moest maar snel even een smoes bedenken, terwijl ze in de taxi zat.
Inderdaad, Fiona en Pim waren al een beetje ongerust. Fiona had net hotdogs gemaakt, toen de deur openging.
“Ik ben thuis!” hoorde ze Indi gillen.
“Waar zat je, meis? We waren ongerust!”
Indi trok haar wenkbrauwen omhoog, en liep zonder iets te zeggen naar de tafel. Pim, Kelsey en Tamara zaten al klaar, en al snel zat ook Fiona aan tafel en stonden de hotdogs klaar.
“Lekker! Ik rammel helemaal,” zei Indi, terwijl ze een heet broodje pakte, en lekker op at.
Er werd niet gepraat over die middag, wat Indi helemaal niet erg vond. Pim praatte over zijn baan en Fiona begon over koffie. Indi, Kelsey en Tamara zuchtten diep. Gelukkig waren ze alledrie bijna klaar, zodat ze van tafel konden. Net als toen ze opstonden, zei Fiona: “En, wie gaat de vaatwasser inruimen?”
Snel vluchtten de meiden naar hun kamer, maar Indi had nogal pech. Haar kamer was aan het einde van de gang, en niet boven, dus Fiona besloot dat Indi het vandaag moet doen.
“Mam! Dat is niet eerlijk. Alleen omdat mijn kamer dicht bij is, moet ik het doen.”
Boos gooide ze het servies in de vaatwasser, waarbij er twee borden en één glas sneuvelden.
“Indi! Doe nou eens normaal!” riep Fiona, die net de keuken binnen kwam.
Pim zat op de bank tv te kijken, maar toen hij geruzie in de keuken hoorde, stond hij op.
“Dames, hou nou eens op. En Indi, wil je voortaan niet meer met de borden gooien?” Fiona en Indi hielden op, en knikten. Snel zette Indi de rest in de vaatwasser, en vluchtte toen weer naar haar kamer. Pff, eindelijk rust.
Verder was het die zondagavond rustig. Indi kwam later nog wel even van haar kamer af, om sorry te zeggen.
Om elf uur lag iedereen lekker te slapen.