1965
Vurig verlangen
“Zet de hapjes daar maar neer” Elizabeth wees naar een tafel en ondertussen keek Augusta over haar schouder mee. De mannen liepen met grote schalen eten naar binnen en zette ze op de aangewezen tafels neer. “Ah, daar is je man, Elizabeth,” zei Augusta en ze liep naar de trap. “Komt Herman er aan?” vroeg Augusta. Christiaan knikte. Het leek hem het beste om de oorlog niet meteen openbaar te maken, de avond moest nog beginnen en er waren nog geen gasten. Herman zou nog wel even in z’n kantoor blijven, verwachtte hij. Die zou z’n strategie wel zitten doornemen. Christiaan lachte, hij had zijn strategie al uit liggen en al lang klaar. Vanavond, vanavond zou het beginnen. “Mooi, dan zijn we bijna klaar om de gasten te ontvangen” zei Augusta en met een draai keerde ze zich en liep ze naar Diana toe. Christiaan liep naar zijn vrouw toe en pakte haar voorzichtig vast. “Het is geregeld,” fluisterde hij. Elizabeth draaide zich weg van hem, “Ik wil niet dat dit tussen mij en Augusta in komt te staan, Christiaan,” zei ze kwetsbaar. “Nee, nee natuurlijk niet,” fluisterde Christiaan. Maar hij wist wel beter, er bestond geen oprechte vriendschap tussen zijn familie en die van dat zwijn.
Mariëlle sloot de deur achter Robert dicht. Ze stonden in een stille, maar warme achterkamer. In het midden stond een lange tafel met stoelen eraan. Twee duidelijk grotere stoelen stonden aan de hoofdeindes van de tafel. Hier werden de grotere zaken besproken. “Wat wilde je nu zeggen?” vroeg Robert nieuwsgierig en met een lach op zijn gezicht. Er heerste een toch wel zenuwachtige sfeer in de kamer. Mariëlle liep langs Robert, “Kom, even zitten,” zei ze en ze trok een stoel naar achter. Robert hield haar tegen, “Nee, zeg nou maar gewoon wat je te zeggen hebt,” zei hij, deze keer iets dwingender. Mariëlle zuchtte, ze wist dat Robert er niet tegen kon als hij iets niet wist. Hij wist ook altijd als er wat was. Ze kon dit ook niet lang voor zich houden. Mariëlle keek hem in zijn ogen aan, “Lieve, lieve Robert,” begon ze en ze haalde diep adem.
Robert keek vol verwachting terug. Stiekem wist hij al wat Mariëlle ging vertellen en hij wist ook waarom ze zo bang was om het te zeggen. Hij had met z’n domme gezegd dat een kind wel het laatste was wat ze nodig hadden. Hij voelde dat ook zo, hij had geen kind nodig om te weten dat hij tot zijn dood met Mariëlle wilde zijn. Hij had het alleen onhandig verpakt en gezegd, maar nu was het zo ver. Hij glimlachte haar lief aan, ze keek twijfelend terug. “Mariëlle, je hoeft het niet te zeggen, ik weet het al.” Hij pakte met zijn ene hand de hare vast en hij legde zijn andere hand wat onhandig op haar buik. Hij glimlachte en zij glimlachte terug. De blijdschap werd steeds groter. Mariëlle realiseerde zich dat hij het wilde, dat hij er blij mee was. Ze kregen een kindje. Ze sloeg haar armen om hem heen en zoende hem op zijn wang. Robert lachte, “Rustig aan lieverd, rustig aan,” zei hij, “Maar ja, ik ben er blij mee, om het te bevestigen. Hoe kan ik zoiets nou niet willen. Van jou, van mij.” Hij drukte haar dicht tegen hem aan. “We krijgen een kindje” fluisterde ze beiden.
“Prachtig, prachtig” Elizabeth klapte in haar handen. Diana keek verveeld naar de vrouw van Christiaan. Wat een ballenfestijn zeg, ongemerkt gaapte ze. Ze draaide zich om en ze werd, voor de verandering, geconfronteerd met Augusta, die zich natuurlijk ook zeer verheven gedroeg. “Goed, en nu wegwezen voor de gasten komen,” zei ze tegen de jongens van de catering. Ondertussen keek ze zenuwachtig naar buiten, als het goed is zouden er enkele mannen komen die zouden bedienen, de drank zouden rondbrengen, de deuren zouden openhouden, de butlers, om kort te zijn. “Heeft u toevallig mevrouw Mariëlle en meneer Robert gezien?” vroeg Olivier beleefd aan Augusta. Ze keek om zich heen, “Zijn ze weg? Waar zijn ze heen,” ze liet een klagende zucht ontsnappen, “Waarom zijn ze nu weer op het laatste moment weg, moet Mariëlle nu echt zo’n moment voor haar broer gaan verpesten strakjes,” ze liep naar de trap toe om Herman te halen. Ze had net haar eerste voet op de trap gezet, toen er plotseling een harde gil klonk.
Laatst gewijzigd door Adoror op ma 30 aug 2010, 15:45, 1 keer totaal gewijzigd.
!
Dankjulliewel 
