Hoofdstuk 4
`
We waren gezellig met de tweeling aan het spelen toen we plotseling sirenes hoorden. En ze stopten voor ons huis. Er stapte een politie agent uit en vroeg naar Ammee. Ik keek verward naar hem.
''Ammee. Wat is dit?'' Ik had een trilling in mijn stem.
''Maak je maar geen zorgen, lief. Ik ben zo terug.''
Het was mijn verjaardag vandaag dus ik hoopte dat ze een ander keertje terug kwamen.
''Mevrouw de agent.'' Begon Ammee. '' Zou het morgen uit komen want vandaag is mijn vriendin jarig.''
''Natuurlijk.'' Zei de vrouw en rolde met haar ogen. '' Het zal ook eens niet. Maar morgen geen smoesjes meneer.''
''nee, zal niet gebeuren.'' Hij knikte en ging weer met andré verder spelen.
Later die avond, groeide ik op tot een volwassene.
''Jeeej, ik ben jarig.'' Schreeuwde ik.
''Proficiat liefie'' Zei Ammee.
Ik groeide op en was aan het denken.
''IK HEB DE MIDLIFE CRISIS'' Scheeuwde ik
Ik was me kapot geschrokken en danste nog wat. Daarna gingen we naar bed.
thuis:
's morgens vroeg was Ammee wezen zwemmen. En kwam de politie eraan.
''Nu ga je mee Ammee. En geen smoesjes meer.''
''Ik ga al mee.'' Zei hij.
Hij stapte in de politie auto en de auto reed weg.
''Papa?'' Vroeg Tori.
''Maak je maar niet druk hij komt terug.'' Stelde ik haar gerust.
Op het politie bureau
''Meekomen, en lever je spullen in. Ik wil niet dat anderen jaloers worden op je middelbare school diploma.'' zei de politieagente
Ammee gaf alle spullen en liep de cel in. Hij ging aan zijn spieren werken.
''Je weet best dat je hier zit vanwege je beroep als crimineel.''
Ammee knikte en ging verder met trainen.
Tori was lekker aan het spelen. Toen de deurbel ging.
''Hallo?'' Vroeg ik aan de agent.
'' Bent u mevrouw Kejab?''
''Ja'' Zei ik.
''Ik moet u iets vertellen over uw vriend Ammee.''
''Oké wat is er aan de hand?'' Ik begon te trillen en kreeg tranen in mijn ogen.
''Uw vriend is ongeveer een uur geleden neer gestoken door zijn cel genoot.'' Zei hij vol medeleven.
''Oké. '' Zei ik en ik barstte in tranen uit. Ik zakte neer op de grond en de agent hielp me op de bank.
''Ik zal een maatschappelijk werker op uw af sturen. Ik moet nu gaan. Sterkte.'' Zei de agent.
Ik wist niet hoe ik nu verder moest. Ik had een lieve tweeling en die moest ik nu alleen gaan opvoeden.
Ik ging ons eten maar klaar maken. Even met mijn hoofd ergens anders. Pannenkoeken met watermeloen. Het lievelingseten van Tori. Ik pakte twee borden en stopte die in de mixer en bracht er alvast 1 naar Tori. Ik wachtte nog even met André, want hij had nog geen honger.
Toen andré honger kreeg, zette ik hem in de stoel en gaf hem zijn bordje. Hij vond het ook wel lekker. Maar hij had nog steeds liever zijn flesje. Hij zat te gooien met het eten en af en toe een hapje te nemen. Hij heeft dezelfde kleur ogen als zijn vader.
----------------------------------------
The end!
