Hier is die dan. De update waar jullie op hebben gewacht. Ik heb echt heel hard mijn best gedaan om de plaatjes goed te schieten. Het was namelijk heel moeilijk om te doen. Ik hoop dat jullie hem leuk vinden.
Enjoy!
Deel 11.
Extra lange update met cliffhanger.


Iedereen zit klaar voor de bruiloft. De oude man slaat zijn boekje open.
‘Spannend hè?’ zegt Willemijn tegen Isabella. ‘Zie je hoe zenuwachtig Dirk is?’
Isabella kijkt naar Dirk, die er inderdaad erg zenuwachtig uitziet. Isabella kijkt naar recht en ziet daar Olivia en Joost zitten. Joost kijkt naar Isabella en glimlacht naar haar.


Opeens komt er bruiloft muziek van alle kanten.
‘Waar zouden die bokjes zitten?’ vraagt Willemijn en ze kijkt in het rond.
‘In de bosjes? Maar dat maakt niet niet uit.’ zegt Isabella die naar Simone kijkt. Simone loopt heel langzaam in haar witte jurk over de rode loper naar voren toe. Iedereen kijkt haar aan.
‘Wat is ze mooi.’ zegt iemand die achter Isabella en die ze hoort snikken. Simone komt stralend naar voren en gaat tegenover Dirk staan.


De oude man vertelt eerst een heel verhaal, vraagt dan of er iemand bezwaar heeft tegen dit huwelijk en richt zich dan op Simone.
‘Neemt u, Simone van Dijk, Dirk Visser tot uw wettige echtgenoot tot de dood jullie scheidt?’ vraagt de man en hij kijkt naar Simone.
‘Ja.’ zegt ze. Dirk krijgt een verliefde glimlach.


‘En neemt u, Dirk Visser, Simone van Dijk tot uw wettige echtgenoot tot de dood jullie scheidt.’ vraagt de man aan Dirk.
‘Ja!’ zegt Dirk overenthousiast.
‘De ringen?’ zegt de oude man, en Willemijn komt naar voren gelopen en geeft de ringen.
Simone pakt de ring en schuift die om de vinger van Dirk.


Ook Dirk pakt de ring en schuift die om de vinger van Simone.
‘Dan verklaar ik jullie nu tot man en vrouw.’ zegt hij. ‘Dan mag u nu de bruid kussen.’
Dirk doet meteen wat hij zegt en zoent Simone. Iedereen begint te klappen en sommige moeten zelfs huilen. Simone en Dirk lopen samen het huis in en iedereen gooit met rode rozenblaadjes.


Het is al donker en alle gasten feesten in de danszaal. Iedereen staat op de dansvloer en danst behalve Isabella en Joost, die samen aan een tafeltje zitten. Dirk en Simone dansen met elkaar.
‘Ik hou zoveel van jou.’ zegt Dirk en hij omhelst haar. Simone is zo gelukkig. Ook Willemijn danst met een vreemde gast. Simone kijkt naar Willemijn en Willemijn glimlacht naar haar.


‘Dus het wordt een jongen?’ zegt Isabella. Zij en Joost hebben al een heel gesprek over kinderen gehad.
‘Ja, het wordt een jongen.’ zegt hij.
‘Ik wilde ook altijd een jongen.’ zegt Isabella. ‘Jongens zijn meer op de moeders gericht en meisjes meer op de vaders.’
‘Dat wist ik helemaal niet.’ zegt Joost. Opeens denkt hij aan iets heel anders.
‘Maar.. je ziet er mooi uit vanavond.’ zegt Joost opeens. Isabella is verbaasd.


‘Probeer je me nou te versieren?’ zegt ze lachend terwijl ze naar hem wijst.
‘Nee, natuurlijk niet.’ zegt hij lachend maar toch een beetje raar. ‘Ik mag een vrouw toch wel complimenten geven?’
‘Ik vind het prima.’ zegt ze en ze kijkt naar de dansvloer waar het gelukkige paar staat te dansen.
‘Mooi hè? Zo net getrouwd.’ zegt ze.
‘Heel mooi.’ zegt Joost. ‘Mijn bruiloft was niet zo als deze.’


Simone geeft Dirk een zoen en gaat dan even met Willemijn dansen.
‘Willemijn!’ zegt Simone die heel blij is. Ze kijkt heel de tijd naar haar ring.
‘Je ring is echt mooi!’ zegt Willemijn. ‘Deze hele trouwdag is mooi.’
‘Dat van Stefano hè? Gisteren? Dat is niets meer hè?’ vraagt Simone. Willemijn schudt haar hoofd.
‘Nee, er was niks aan de hand. “Blaffende honden bijten” niet zullen we maar zeggen.’ zegt Willemijn en ze gaan weer verder met dansen.


Isabella gaat even naar de keuken om nog wat wijn te halen en Joost biedt aan om mee te gaan.
‘Welke wijn zullen we pakken?’ vraagt ze terwijl ze voor het wijnrek staan. Joost kijkt naar haar lippen. Die langzaam bewegen. Op dit moment verlangt hij heel erg naar haar. Thuis bij Marloes heeft ze altijd gezeik, maar met Isabella is het altijd leuk. Plotseling geeft hij haar een zoen op haar mond en Isabella zegt niks meer.


‘Je.. je bent getrouwd.’ zegt Isabella die helemaal verbaasd is.
‘Stil..’ zegt hij en hij legt een vinger op haar mond. ‘Laat je gaan.’ Hij legt zijn lippen op die van Isabella. Voorzichtig legt hij zijn handen om haar heen en Isabella doet hetzelfde. Ze staat gewoon met Joost te zoenen.
‘Zullen we naar boven gaan.’ vraagt hij. Isabella vindt het allemaal wel heel snel gaan, maar ze is al een paar maanden niet aangeraakt dus ze vindt het prima. Samen lopen ze naar boven.


Ze komen aan in een kamer en Joost gooit haar op bed. Hij gaat op haar liggen en zoent haar.
‘Is dit niet heel verkeerd wat we doen?’ zegt ze terwijl ze in haar nek gekust wordt.
‘Eigenlijk wel.’ zegt hij. ‘Marloes komt er toch niet achter, zo wel, dan gaat ze je echt niet vermoorden.’ zegt hij en hij zoent haar verder.
‘Daar heb je gelijk in.’ zegt ze en ze laat haar gaan. Langzaam doet hij zijn pak uit en Isabella haar jurk.


Langzaam gaan alle mensen naar huis. Simone en Dirk dansen nog met zijn tweeën op de dansvloer op een rustig nummer. Willemijn zit in haar eentje aan een tafeltje. Ze besluit alles op te ruimen. Ze loopt naar de buffettafel en gooit alle etensresten in een vuilniszak. Ze knoopt hem dicht en loopt dan richting de keuken.


Willemijn komt aan in de keuken en gooit de vuilniszak in de afvalbak. Stefano heeft vanaf boven in de hal gekeken en is haar gevolgd naar de keuken. Hij staat bij de deur en kijkt naar Willemijn die alles netjes opruimt. Je laatste seconden zijn aan het tikken. Hij gaat nu toeslaan, dat weet hij zeker. Hij loopt naar haar toe terwijl ze nog met haar rug naar hem gekeerd staat.


Willemijn draait zich om en schrikt.
‘Stefano!’ zegt ze zachtjes. Ze legt een hand op haar hart. ‘Wat.. wat doe jij hier?’
‘Ik had toch gezegd dat je er niet mee weg zou komen.’ zegt hij en hij kijkt dreigend naar Willemijn. Willemijn denkt aan wat hij zei: ik maak jou kapot! Opeens voelt ze weer die angst. Niemand zou haar kunnen horen als ze nu zou gillen.
‘Hier ben ik dan.’ zegt hij lachend. ‘Klaar om jou terug te pakken.’


Opeens haalt hij uit zijn rechterjaszak een scherp mes. Willemijn schrikt nog erger. Dit had ze zeker niet verwacht.
‘We.. we kunnen dit toch ook anders oplossen?’ vraagt Willemijn met nog een beetje hoop.
‘Nee, nee dat kan niet.’ zegt hij lachend. ‘Dat had je moeten zeggen toen ik nog bij je woonde!’ Hij loopt langzaam steeds dichter naar haar toe.
‘Kom op Stefano. Alsjeblieft.’ zegt ze met een angstige trillende stem, maar Stefano trekt zich er niks van aan.


‘Niks te alsjeblieft!’ zegt hij en hij staat nu voor haar. Hij tilt zijn mes op.
‘Nee, Stefano, nee.’ zegt Willemijn met een rillende stem en dan voelt ze een verschrikkelijke pijn in haar buik. Hij heeft zijn mes in haar buik gestoken. De pijn is onverdraagbaar. Stefano lacht.
‘Waarom?’


Stefano bergt zijn mes met bloed op. Willemijn valt met een plof op de grond en zit op haar knieën. Haar hand houdt ze tegen de wond aangedrukt. Ze voelt het bloed snel stromen.
‘Zie je wel, ik zei toch dat ik je leven kapot ging maken.’ zegt hij lachend, maar toch boos.
‘Jij verwoeste mijn leven, dus ik de jouwe.’ zegt hij. Willemijn kijkt naar haar hand, die onder het bloed zit.


Dan realiseert Stefano zich opeens dat hij moet maken dat hij wegkomt. Hij rent zo snel mogelijk de keuken uit. Willemijn ligt op de grond en het bloed stroomt uit haar buik. Hoe lang zal ze nog te leven hebben? Wordt ze nog gevonden door iemand als ze nog leeft? De vragen gaan door Willemijn haar hoofd, waar het al een beetje lichter aan het worden is.
Laatst gewijzigd door Klaas op wo 03 feb 2010, 20:24, 1 keer totaal gewijzigd.