De taxi begon steeds sneller te rijden.
Maar de chauffeur zei niks, hij keek alsof dit een zaak van leven of dood was.
'Gaat het?' vroeg ik bezorgd. Ik kreeg alleen maar een vaag gemompel terug.
'Dan toch niet.' Dacht ik.
De taxi stond stil, en ik liep er met een gebogen hoofd uit de taxi.
'Doei.' zei hij er nog achterna.
Ik had niet eens tijd om doei te zeggen, of hij scheurde de straat al uit.
Ik liep naar de ingang van het park, en voor me zag ik meteen al een mooie fontein.
Het was een mooi gezicht, hoe het water omhoog ging, en daarna zachtjes met spettertjes weer op de fontein gingen liggen.
‘Hallo?’ hoor ik dan opeens achter mij.
Ik draai me om, en voor me staat een jongen. Hij steekt zijn hand naar voren, en ik neem hem aan.
‘Hallo.’ Glimlach ik terug. ‘Mag ik vragen hoe je heet?’
‘Ik ben Davy Linnell, en hoe mag ik deze mooie dame noemen?’
Ik begon te blozen. ‘Ik ben Ymre Levenslang.’
Dan kijkt hij naar zijn horloge. ‘Excuseer me Ymre, ik heb een afspraak, bijna vergeten!’
En dan holt Davy gauw weg.
Ik kijk eens goed om me heen, het is hier gezellig.
Aan de andere kant zie ik een gezin gezellig picknicken.
Kon ik dat ook maar, gewoon met man en kinderen…
Het standbeeld spreekt me ook aan, alsof hij voor elke bewoner een boodschap heeft.
Dan begint voor mij de pret, ik zie een schommel staan!
Ik ren er als een kind naartoe, en heb alle plezier van de wereld.
‘Jhee!’ schreeuw ik.
‘Haha..’
‘Nog een keer…’
Dan merk ik dat iedereen mij raar aankijkt, dus ik spring van de schommel af en word uitgenodigd om mee te picknicken.
Dan begin ik over mijn werk te praten, dat ik nog een baan zoek.
Meteen geeft een aardige vrouw: Zelda Mae een tip dat ze bij het gemeentehuis dringend Podium poetsers zoeken.
Ik loop meteen naar het gemeentehuis en bedank Zelda voor de tip.
Zenuwachtig loop ik de straat over.
Straks ben ik wel helemaal niet geschikt voor deze baan?
‘Kom op Ymre!’
Als ik de trap oploop vormt er een grote brok in mijn keel, en hebben mijn voeten de neiging om terug te lopen. Maar waarom zou ik terug lopen?
Wat bereik ik daarmee?!
Dan kijk ik nog eens naar het grote gebouw voor mijn neus…
Maar ik loop toch naar binnen!
Als ik een halfuurtje weer naar buiten kom.. heb ik de baan!
Meteen gaat mijn telefoon, nummer onbekend staat erop.
‘Met Ymre Levenslang.’
‘……’
‘Bungalow? Ik heb helemaal geen bungalow bestelt!’
‘……’
‘Echt niet! Ik heb niks betaalt, niks bestelt..’
‘…..’
‘Niet meer weghalen? Het is toch een bungalow?!’
‘……’
‘Hoe komt die er dan terecht?’
‘……’
‘Voor hoeveel? Word hij verwijderd dan?’
‘……’
‘Dat is nog duurder dan dat hele ding koste!’
‘……’
‘Dan hou ik hem toch…’
‘……’
‘Bedankt zeg….’
Boos stop ik mijn mobiel weer in mijn zak.
Maar dan besef ik dat ik nu geen eigen huis meer hoef te bouwen, en er staat op mijn grond een bruikbare bungalow!
nog even werk tot je aan je 10g bent 
