dit is de rest van het verhaal! (Ben vergeten up te daten hier)
Eenmaal aangekomen staat ik voor een prachtige villa. Toch voelde ik me niet prettig. Mijn oom kwam naar buiten gewandeld en omhelsde me. 'Wauw, Gretchen!' en hij bekeek me van top tot teen. 'Kom maar mee naar binnen, meis' zegt hij op een vriendelijke manier. Ik stapte een mooie hal binnen, modern maar een beetje showroom-achtig. We gingen op de bank zitten. 'Je bent gegroeid zeg, echt een tiener geworden' lacht Jos. 'Tja, als jij negen jaar niet naar mij omkijkt, dan groei ik wel' zeg ik nors. Oom Jos gaf geen krimp. Ik zweeg ook.
Ik was ondertussen de villa gaan verkennen en zag een mooie schilderezel in de tuin staan, mijn naam stond er in gegraveerd. Er lagen gloednieuwe verfspullen in en hij was klaar voor gebruik. Ik dacht na. Over mijn vriendinnen, hoe de nieuwe school zou zijn en over de kinderen uit de buurt. Ondertussen probeerde ik wat te schilderen. Ik schilderde de hele middag tot we gingen eten. Het gaf me rust.
Ondertussen moest ik ook naar school. Ik heb er maar een woord voor, vreselijk. De school zat vol met bekakte kinderen die in de pauze kaviaar aten. Ik had het me heel anders voorgesteld. Er waren geen vriendinnen waarmee ik nieuwe spullen kon gaan uitzoeken voor mijn kamer. Eerder het tegenovergestelde ze pesten me. Vanwege mijn accent en scholden me uit voor boerin. Met mijn mentor kon ik het wel heel goed vinden. Ze kwam ook uit South Sunset Valley en was heel aardig. Vaak bleef ik na school nog een uurtje bij haar in het lokaal. We kletsten alsof we elkaar al jaren kenden. Bij haar voelde ik me op m'n gemak.
Oom Jos had s'avonds tijdens het eten een heerlijke salade gemaakt. Het ging ondertussen al wat beter, we deden s'avonds leuke spelletjes zoals 'Mens Erger Je Niet' en keken op de bank leuke films. 'Hoe was je dag?' vroeg Jos met een volle mond. 'De meiden waren weer heel gemeen, maar mijn mentor is heel aardig, net alsof ik haar al jaren ken' beantwoord ik zijn vraag. Oom Jos glimlacht. 'Vanwaar dat feestmaal?' vraag ik. Oom Jos grinnikt. 'Ik heb een nieuwe baan!'. 'Gefeliciteerd!, waar ga je werken?'. Je zult het vast helemaal geweldig vinden. 'Op jou school' glundert hij. Ik verslik me in de salade. 'WAT!?, DAT KUN JE ME NIET AANDOEN!?' schreeuw ik. ik duw de restjes salade weg en ren zo hard als ik kan naar mijn kamer.
Ondertussen werkte Jos al een paar maanden op school en was hij bevriend geraakt met mijn mentor. Die dag ging ik in m'n eentje kijken voor dingen in m'n slaapkamer, ik was de hele dag bezig geweest maar het resultaat was dan ook geweldig. Ik had drie kleuren voor in mijn kamer, roze, zwart en wit. Het werd een gezellig kamertje. Het begon te schemeren en het busje met de spullen die ik had uitgekozen vertrok naar mijn huis. Ik liep voorbij school naar mijn fiets, waar plots mijn mentor naar buiten loopt. 'Hallo Gretchen' zegt ze vriendelijk. 'Hallo mevrouw' zeg ik beleefd terug. 'Wat doe jij nog zo laat op straat?' vraagt ze bezorgd. 'Nou, ik heb gewinkeld voor spullen in mijn slaapkamer, en u?' beantwoord ik haar vraag. 'Ik geef een schildercursus aan leerlingen die dat leuk vinden' zegt ze. 'Wauw, dat is geweldig! schilderen is een grote hobby van mij!' zeg ik net at te enthousiast. Mevrouw Mclean haalde een formulier uit haar tas. 'Vul dit maar even in met Jos, dan ben je harstikke welkom' lacht ze. 'zal ik doen.' Ik nam afscheid en maakte een sprong van geluk toen Mevrouw Mclean verdwenen was.
Ondertussen ontstond er een speciale vriendschap tussen Megan Mclean en Jos. Gretchen vond het wel gezellig dat Megan langskwam. Maar ze zocht er niks achter. Eigenlijk was Jos smoor op Megan. Hij besloot haar mee uit te vragen. Of Gretchen dat nou leuk vond of niet. Jos toetstte het nummer van Megan in een wachtte geduldig. Piep... piep.. piep.. 'hallo, met Megan Mclean' 'Hey Megan, met Jos, hoe gaat het?' 'Goed hoor, met jou?' 'Geweldig, ik heb eigenlijk een vraag, wil je met me uit?' 'hahaha natuurlijk!' 'Vanavond bij de bistro?' 'Oké tot dan!' We namen afscheid en ik beëindigde het gesprek. Ik maakte een vreugdesprongetje.
Ik kwam tegelijkertijd met Megan aan bij het restaurantje. We bestelden ieder een glaasje wijn en kletsten over koetjes en kalfjes. Ondertussen werd mijn kreeft en haar zalm geserveerd. 'Gretchen is echt een schildertalent' zei Megan. 'Echt? Dat had ik zelf niet in de gaten' antwoordde Jos schuldig. 'Mischien is het leuk als ze mee doet aan de art-experience op de academie, dan kan ze over een paar jaar naar de academie voor simart.' zegt Megan. 'Dat zul je met haar moeten bespreken' lacht Jos.
Aan het einde pakte Megan mijn hand. 'Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad' glundert Megan.
Een paar weken en afspraakjes later, is het welbekende Sunset Valley High Beach Party. Bijna alle leerlingen van Sunset Valley High komen naar het feest. Er is een DJ, Punch en de koning en konigin van het feest.
Ik stond achter de bar punch in te schenken. De drie populairste meiden uit de klas, Wendy, Sandy en Mendy zagen er weer perfect uit. Ik zuchtte, 'waarom kan ik nou niet op hun lijken en zo populair zijn?' dacht ik. Opeens stond meneer George langs mee, 'ik neem het wel over, ga plezier maken' zegt hij vriendelijk. Ik liep rond tussen de mensen en over het strand. Ik mengde me uit de grote groep met zwetende pubers. Ik zag mijn oom en Megan staan, zoenend. Maar ik was niet de enigste die dat zag. er werd een spot op hun gericht en iedereen keek naar het zoenende stelletje. Ik schudde mijn hoofd. Ik rende zo hard als ik kon naar huis toe. De tranen biggelde over m'n wangen terwijl het geluid van lachenden tieners door mijn hoofd dwaalde. Ondertussen spookte de stem van de jongens door m'n hoofd. 'Gretchen's nieuwe mama!!' Ik gooide de deur open, rende naar mijn slaapkamer. Laat dit alsjeblieft een erge nachtmerrie zijn.
Twee jaar na het feest, ik volgde een masterclass modeontwerpen aan de academie. Samen verhuizden Megan, Jos en ik terug naar West Sunset Valley waar ik met mijn beste vriendinnen afstudeerde. En wat Jos en Megan betreft, er volgden nog veel kleine Megan's en Jos'.
The End.
