De Egyptische Slaaf: Inleiding.
Dit verhaal speelt zich af in een wereld van de 1001 (moderne) nachten.
Waar een Pharao en zijn koningin al een tijd regeren over het vredevolle,
rustige, en afgelegen woestijnland: Nilesland.
Samen maakten ze geschiedenis door de uitverkorene te vinden
en hiermee de "Orde van Isis" op te richten en te brengen naar de bevolking.
Een orde waar enkel vrede en liefde primeren,
en het kwade geen enkele kans maakt om deze utopie stuk te maken.
Maar in de toekomst blijkt er een sinistere organisatie niet blij te zijn met deze
"Orde van Isis", en willen deze hun eigen orde opdringen.
Daarom doen ze er ook alles aan om de geschiedenis van Nilesland te veranderen.
Hiervoor keren we terug naar het begin, naar waar het allemaal begon.
Dit is hoe het verhaal gaat...
De Egyptische Slaaf
35 berichten • Pagina 1 van 2
Re: De Egyptische Slaaf
Wow, ik ben benieuwd!
Re: De Egyptische Slaaf
Oeee, klinkt leuk ben benieuwd!
Re: De Egyptische Slaaf
Klinkt heel spannend! Ik ben benieuwd
*UPDATE* De Egyptische Slaaf
Hoofdstuk 1: De Zoektocht.
Ergens in het de wereld van de 1001 nacht ligt het vredige Nilesland.
Daar staat een grote oude piramide.
Een machtig symbool voor dit land dat tevens ook stond voor: schoonheid, vrede en liefde.
Deze piramide was tevens het paleis van de machtige en wijze Pharao en zijn koningin.
Hier regeerde de Pharao en zijn Koningin Nilesland met een vriendelijk, fijn en open hart,
waar ze een zanderige woestijn ombouwde tot een bloeiend land vol leven.
Pharao: "Wat is dit een prachtige plaats geworden.We hebben alles wat ons hart maar wensen kan.
Wat denk jij mijn koningin?"
Koningin: "Daar geef ik je gelijk in mijn lief."
Pharao: "Eigenlijk ben ik nu een beetje hongerig."
Koningin: "Wel, dan zal ik je iets maken om te eten."
Pharao: "Nee, jij hoeft toch niets te maken. Koninginnen maken geen eten, ze laten het maken."
Koningin: "En welke bedienden hebben we dan? De laatste gisteren is vertrokken."
Pharao: "Wel eh, goede vraag..."
Koningin: "Ik maak wel snel iets voor onze magen."
Pharao: "Oké, en ik vraag de wachters om me de krant te bezorgen, zodat ik zoek voor een oplossing."
Koningin: "Het is zoals jij het wenst mijn liefste. Ik ga naar de keuken en maak ons iets lekkers te eten."
Pharao: "Ik kom over een tijdje af dan."
De koningin liep in de gang naar de keuken toe.
Koningin: "Ik denk snel even na over wat ik ga klaarmaken."
De Koningin liep de koninklijke keuken binnen.
Koningin: "Ik ben nog steeds onder de indruk van deze koninklijke keuken. Ik zou hier wel eens een paar feestjes kunnen organiseren in deze grote keuken."
Koningin: "Al deze tafels, meubels en prachtige versieringen. Allemaal mee genomen en gekregen door de Pharao's geweldige reizen en avonturen. het is werkelijk een mooi zicht!"
Koningin: "Maar voor nu, laten we aan het eten beginnen. Daar is de proviandkast."
Koningin: "Hmmm, eens kijken wat hier in zit. Ik neem dit, dit en dit. En nog een paar stukken van dat. Zo dit volstaat wel."
Koningin: "Hakken van dit, hakken van dat, hak, hak, hak. En bijna klaar. Nog even dit toevoegen..."
Koningin: "En nu dit snel in de oven plaatsen.
Koningin: Opzetten. Af en toe is kijken, even wachten..."
Oven: "PING!"
Koningin: "Klaar! Dit even uit de oven nemen."
Koningin: "Even dit hier op plaatsen, en de pharao roepen..."
Pharao: "Niet nodig mij te komen roepen mijn liefste, want hier ben ik al. Snif, snif... oh wat ruikt het hier lekker!"
Pharao: "laat me even snel een bord van je heerlijke maaltijd nemen. Het ziet en ruikt er alvast lekker uit. Weet je zeker dat we een bediende nodig hebben?"
Koningin: "Ik ben niet van plan altijd te koken. Een koningin heeft andere prioriteiten."
Pharao: "Dat was maar om te lachen. Mmmmm het smaakt ook heel heerlijk!
Koningin: "Dank je mijn liefste. Heb je al een oplossing gevonden?"
Pharao: "Wel de wachter bracht me de krant in de troonzaal. Ik denk wel dat de oplossing daar in staat."
Koningin: "Maar is dat ook zo?"
Pharao: "Wat denk je van een slaaf?"
Koningin: "Zijn ze niet te druk bezig met de bouw van de piramide in het noorden van Nilesland?"
Pharao: "Dat kan wel zijn, maar wij zijn de heersers."
Pharao: "Dat was een geweldige maaltijd!"
Koningin: "Goed! Dan is het nu tijd voor de afwas te doen."
Pharao: "Oh mijn koningin, dat moet jij toch niet doen? Zal ik iemand van de wachters vragen?"
Koningin: "Je moet hier de wachters niet mee lastig vallen. Zij staan al in voor onze veiligheid en bewaking. Ik denk dat ze het druk genoeg hebben."
Pharao: "Dat is waar, maar toch een koningin doet geen afwas."
Koningin: "Ach, het is een kleine klus, en het is zo geklaard!"
Pharao: "Goed, dan ga ik nu al naar de troonzaal. ik zie je daar mijn liefste."
Koningin: "Ik kom er zo aan."
Koningin: "Snel nog even de restjes in de proviandkast steken voor later."
Pharao: "Goed idee!"
Pharao: "Wel ik zie je straks. Snif... mmm de geur van je heerlijke maaltijd hangt nog steeds rond."
De Pharao ging terug naar de troonzaal.
Koningin: "Zo ik ben klaar hier. Nu mijn beurt om ook terug naar de troonzaal te gaan."
De koningin ging terug door de gang naar de troonzaal. Terwijl dacht ze na over een mogelijk oplossing.
Koningin: "Hier ben ik dan terug liefste!"
Pharao: "Leuk, kom maar, want ik heb hier de krant bij me, mijn lief."
Pharao: "Zit maar op je troon naast de mijne."
Koningin: "Doe ik zeker."
Pharao: "De wachter bracht mij de krant, dus laten we snel zien wat er in staat."
Koningin: "Dat lijkt me een goed idee! ik hoop dat je weet wat je doet."
De Pharao sloeg de krant open.
Pharao: "Eens kijken... aha hier! Beschikbare slaven."
Koningin: "Zijn ze wel betrouwbaar en loyaal?"
Pharao: "Daar twijfel ik zelf niet aan! Als ze piramides kunnen bouwen, kunnen ze vast en zeker ook het huishouden!"
Koningin: "Je zal vast wel gelijk hebben. Daar! Die daar!"
Pharao: "Hmm, en nog mooie looks ook."
Koningin: "Durf het niet te wagen!"
Pharao: "Haha! maak je geen zorgen. Dus is zij je keuze?"
Koningin: "Dat is ze zeker."
Pharao: "Goed! Dan vraag ik de wachters haar hierheen te brengen."
Koningin: "Leuk. Dan hebben we meer tijd voor ons en het land te besturen. ik hoop dat we ze kunnen vertrouwen."
Pharao: "Daar sta ik dan persoonlijk garant voor."
Koningin: "Super, laten we dan de audiëntie houden."
Pharao: "Weet ook dat ik altijd van je houden zal, mijn koningin."
Koningin: "En weet dat hetzelfde voor jou geldt, mijn Pharao."
Pharao: "Goed, maar eerst... WACHTERS!!"
WORDT VERVOLGT...
Ergens in het de wereld van de 1001 nacht ligt het vredige Nilesland.
Daar staat een grote oude piramide.
Een machtig symbool voor dit land dat tevens ook stond voor: schoonheid, vrede en liefde.
Deze piramide was tevens het paleis van de machtige en wijze Pharao en zijn koningin.
Hier regeerde de Pharao en zijn Koningin Nilesland met een vriendelijk, fijn en open hart,
waar ze een zanderige woestijn ombouwde tot een bloeiend land vol leven.
Pharao: "Wat is dit een prachtige plaats geworden.We hebben alles wat ons hart maar wensen kan.
Wat denk jij mijn koningin?"
Koningin: "Daar geef ik je gelijk in mijn lief."
Pharao: "Eigenlijk ben ik nu een beetje hongerig."
Koningin: "Wel, dan zal ik je iets maken om te eten."
Pharao: "Nee, jij hoeft toch niets te maken. Koninginnen maken geen eten, ze laten het maken."
Koningin: "En welke bedienden hebben we dan? De laatste gisteren is vertrokken."
Pharao: "Wel eh, goede vraag..."
Koningin: "Ik maak wel snel iets voor onze magen."
Pharao: "Oké, en ik vraag de wachters om me de krant te bezorgen, zodat ik zoek voor een oplossing."
Koningin: "Het is zoals jij het wenst mijn liefste. Ik ga naar de keuken en maak ons iets lekkers te eten."
Pharao: "Ik kom over een tijdje af dan."
De koningin liep in de gang naar de keuken toe.
Koningin: "Ik denk snel even na over wat ik ga klaarmaken."
De Koningin liep de koninklijke keuken binnen.
Koningin: "Ik ben nog steeds onder de indruk van deze koninklijke keuken. Ik zou hier wel eens een paar feestjes kunnen organiseren in deze grote keuken."
Koningin: "Al deze tafels, meubels en prachtige versieringen. Allemaal mee genomen en gekregen door de Pharao's geweldige reizen en avonturen. het is werkelijk een mooi zicht!"
Koningin: "Maar voor nu, laten we aan het eten beginnen. Daar is de proviandkast."
Koningin: "Hmmm, eens kijken wat hier in zit. Ik neem dit, dit en dit. En nog een paar stukken van dat. Zo dit volstaat wel."
Koningin: "Hakken van dit, hakken van dat, hak, hak, hak. En bijna klaar. Nog even dit toevoegen..."
Koningin: "En nu dit snel in de oven plaatsen.
Koningin: Opzetten. Af en toe is kijken, even wachten..."
Oven: "PING!"
Koningin: "Klaar! Dit even uit de oven nemen."
Koningin: "Even dit hier op plaatsen, en de pharao roepen..."
Pharao: "Niet nodig mij te komen roepen mijn liefste, want hier ben ik al. Snif, snif... oh wat ruikt het hier lekker!"
Pharao: "laat me even snel een bord van je heerlijke maaltijd nemen. Het ziet en ruikt er alvast lekker uit. Weet je zeker dat we een bediende nodig hebben?"
Koningin: "Ik ben niet van plan altijd te koken. Een koningin heeft andere prioriteiten."
Pharao: "Dat was maar om te lachen. Mmmmm het smaakt ook heel heerlijk!
Koningin: "Dank je mijn liefste. Heb je al een oplossing gevonden?"
Pharao: "Wel de wachter bracht me de krant in de troonzaal. Ik denk wel dat de oplossing daar in staat."
Koningin: "Maar is dat ook zo?"
Pharao: "Wat denk je van een slaaf?"
Koningin: "Zijn ze niet te druk bezig met de bouw van de piramide in het noorden van Nilesland?"
Pharao: "Dat kan wel zijn, maar wij zijn de heersers."
Pharao: "Dat was een geweldige maaltijd!"
Koningin: "Goed! Dan is het nu tijd voor de afwas te doen."
Pharao: "Oh mijn koningin, dat moet jij toch niet doen? Zal ik iemand van de wachters vragen?"
Koningin: "Je moet hier de wachters niet mee lastig vallen. Zij staan al in voor onze veiligheid en bewaking. Ik denk dat ze het druk genoeg hebben."
Pharao: "Dat is waar, maar toch een koningin doet geen afwas."
Koningin: "Ach, het is een kleine klus, en het is zo geklaard!"
Pharao: "Goed, dan ga ik nu al naar de troonzaal. ik zie je daar mijn liefste."
Koningin: "Ik kom er zo aan."
Koningin: "Snel nog even de restjes in de proviandkast steken voor later."
Pharao: "Goed idee!"
Pharao: "Wel ik zie je straks. Snif... mmm de geur van je heerlijke maaltijd hangt nog steeds rond."
De Pharao ging terug naar de troonzaal.
Koningin: "Zo ik ben klaar hier. Nu mijn beurt om ook terug naar de troonzaal te gaan."
De koningin ging terug door de gang naar de troonzaal. Terwijl dacht ze na over een mogelijk oplossing.
Koningin: "Hier ben ik dan terug liefste!"
Pharao: "Leuk, kom maar, want ik heb hier de krant bij me, mijn lief."
Pharao: "Zit maar op je troon naast de mijne."
Koningin: "Doe ik zeker."
Pharao: "De wachter bracht mij de krant, dus laten we snel zien wat er in staat."
Koningin: "Dat lijkt me een goed idee! ik hoop dat je weet wat je doet."
De Pharao sloeg de krant open.
Pharao: "Eens kijken... aha hier! Beschikbare slaven."
Koningin: "Zijn ze wel betrouwbaar en loyaal?"
Pharao: "Daar twijfel ik zelf niet aan! Als ze piramides kunnen bouwen, kunnen ze vast en zeker ook het huishouden!"
Koningin: "Je zal vast wel gelijk hebben. Daar! Die daar!"
Pharao: "Hmm, en nog mooie looks ook."
Koningin: "Durf het niet te wagen!"
Pharao: "Haha! maak je geen zorgen. Dus is zij je keuze?"
Koningin: "Dat is ze zeker."
Pharao: "Goed! Dan vraag ik de wachters haar hierheen te brengen."
Koningin: "Leuk. Dan hebben we meer tijd voor ons en het land te besturen. ik hoop dat we ze kunnen vertrouwen."
Pharao: "Daar sta ik dan persoonlijk garant voor."
Koningin: "Super, laten we dan de audiëntie houden."
Pharao: "Weet ook dat ik altijd van je houden zal, mijn koningin."
Koningin: "En weet dat hetzelfde voor jou geldt, mijn Pharao."
Pharao: "Goed, maar eerst... WACHTERS!!"
WORDT VERVOLGT...
*UPDATE 2* De Egyptische Slaaf
Hoofdstuk 2: Het Ontvangst.
De Pharao gaf het bevel om de uitverkoorne slaaf te brengen. Al spoedig keerden de wachters terug met haar.
Wachterskapitain: “Hier zijn we dan met haar, net zoals u vroeg majesteit!”
Pharao: “Goed werk wachters!”
De Pharao en de koningin keken naar het meisje.
Koningin: “Dus dit is ons hulpje?”
Kapitein: “Het was moeilijk om haar te vinden. Maar we hebben onze missie geslaagd. Ik kan U ook bevestigen dat de bouw van de piramide in het noorden van Nilesland goed opschiet.
Pharao: “Dank je kapitein. Kan je even wachten in de gang met je wachters?”
Kapitein: “Zoals u wenst mijn Heer.”
Kapitein: “Wachters, keer terug naar het hoofdkwartier. Ik wacht hier in de gang voor verdere instructies.”
Wachters: “Ja kapitein!”
De wachters keerden terug naar het hoofdkwartier.
Intussen in de troonzaal.
Pharao: “Kom dichter mijn kind.”
Al twijfelend ging het meisje dichter.
Koningin: “Ben jij bereidwillig ons huishouden te doen? We betalen je het dubbel van de bouwwerf.”
Pharao: “En je krijgt een eigen kamer in het paleis, eten en alles wat je nodig hebt. Dit paleis wordt je nieuwe thuis.”
Het meisje keek hen bijzonder verrast aan.
Meisje: “Ik ga graag in op jullie verzoek mijn Heer.”
Pharao: “Dat is dan geregeld. Ga naar de gang, en volg de kapitein om je te escorteren naar je kamer.
Meisje: “Zoals u wenst mijn Pharao. En even ter vermelding, mijn naam is Latifa.”
Koningin: “Wel dank je Latifa. Je mag beschikken nu.”
Pharao: “We geven je wel een seintje als we je nodig hebben.”
Latifa: “En ik zal dan klaarstaan.”
Latifa liep naar de gang waar de kapitein wachtte.
Kapitein: “Daar ben je. Ik heet je welkom in het paleis.”
Latifa: “Dank je wel.”
Kapitein: “Als je mij nu even wil volgen, ik zal jou je kamer tonen.”
Latifa: “Graag zelf.”
Latifa volgde de kapitein.
Kapitein: “Deze kant op alsjeblief.”
Ze sloegen opeens een bijzondere gang binnen.
Latifa: “Wat is deze plaats?”
Latifa keek vol verwondering naar haar omgeving.
Kapitein: “Dit zijn de gevangennisschatten van da Pharao en Koningin. Niemand mag deze schatten aanraken, anders ontwaak je de eeuwelingen.”
Latifa keek vol bewondering naar de schatten.
Latifa: “Wat eng.”
Kapitein: “We gaan nu naar beneden voor jou. Daar bevind zich de vleugel die je krijgt, samen met je kamer.”
Latifa: “Zijn er verrassingen?”
Kapitein: “Nee, helemaal niet.”
Ze liepen de trap af, en sloegen dan nog een gang in.
Kapitein: “We zijn er. Dit is de gang naar de wijnkelder.”
Latifa: “Is er een wijnkelder ook?”
Kapitein: “Zeker! Er zijn 2 wijnkamers in deze kelder. Maar voor dit moment zijn ze niet toegankelijk voor jou.”
Latifa: “Natuurlijk, dat versta ik.”
Ze liepen de vertrekken met de bedden in in.
Kapitein: “Kom binnen. Dit wordt vanaf nu je kamer.”
Latifa liep de kamer binnen vol verwondering.
De bedden waren van massief goud, en de lakens van dure kwaliteit.
Kapitein: “De wachters en ik zijn altijd bereid om te helpen als je iets nodig hebt. Ik hoop dat je verblijf hier aangenaam kan zijn.”
Latifa: “Dank je kapitein, dat zal ik onthouden. Maar een vraagje?”
Kapitein: “Stel ze maar.”
Latifa: “Wat was de kamer met de groene deur daar in de gang?
Kapitein: “Dat is de computerkamer. Je mag deze latijd gebruiken indien je wenst. Dit is jouw vleugel hier nu. Alsjeblief doe alsof je thuis bent.”
Latifa: “Oh bedankt! Zeker zal ik doen.”
Kapitein: “Geen dank Latifa. Als je iets nodig hebt, geef maar een seintje. Ik moet gaan nu.”
Latifa: “Dank je kapitein, ik hoop je weer te zien.”
Kapitein: “Daar heb ik geen twijfel aan.”
De kapitein verliet de kamer en nam de trap terug naar boven, op weg naar het hoofdkwartier van de wachters.
Latifa keek verbazingwekkend rond en zag dat het goed was.
Latifa: “Ik ga zeker ook eens een kijkje nemen in die computerkamer.”
Latifa liep weer de gang binnen waar ze eerder die groene deur zag.
Latifa: “Daar heb je het, laten we eens een kijkje nemen.”
Latifa liep de computerkamer binnen.
Latifa: “Mooi, maar een beetje klein hier. Al een geluk ik niet veel plaats nodig heb. Daar heb je de computer. Even snel mijn mails bekijken.”
Latifa ging zitten en starte de computer op.
Latifa keek in haar mails.
Latifa: “Even kijken... Oh kijk dit eens. Iemand wil me ontmoeten.”
Latifa opende de juist ontvangen mail en las: Beste Latifa, ik ben een beetje bang dat je het niet goed maakt. Ik zag hoe je werd weg gehaald door de koninklijke wachters. Als je me niet binnen de week heb beantwoordt dan weet ik dat je vast dood bent.
Latifa: “Onzin! Snel even terug mailen dat ik het goed stel hier...”
Latifa mailde terug op de mail die ze juist kreeg.
Latifa: “Zo dat is verzonden en ik ben klaar hier. Laat ik terug gaan naar de kamer.”
Latifa sloot de computer af en vertrok de ruimte.
Latifa: “Het is hier helemaal nog niet zo slecht. Ik denk dat ik het hier nog naar mijn zin zal hebben. Al deze mooie beelden, versieringen, deuren, gouden werken. Alles is hier gewoon prachtig.”
Latifa liep in de gang naar haar kamer toe.
Latifa: “En ik ben maar al te graag bereid om de Pharao en de Koningin te dienen. Ze zijn helemaal niet zo verschrikkelijk zoals ze beweren daar op de bouwwerf. Hier is de kamer.”
Latifa liep de kamer binnen.
Latifa: “Zo hier ben ik dan. Nu is het enkel nog wachten op de eerste opdracht. Ze zullen we gauw roepen waarschijnlijk. In tussentijd kan ik hier nog wat genieten van deze prachtige kamer.”
WORDT VERVOLGD...
De Pharao gaf het bevel om de uitverkoorne slaaf te brengen. Al spoedig keerden de wachters terug met haar.
Wachterskapitain: “Hier zijn we dan met haar, net zoals u vroeg majesteit!”
Pharao: “Goed werk wachters!”
De Pharao en de koningin keken naar het meisje.
Koningin: “Dus dit is ons hulpje?”
Kapitein: “Het was moeilijk om haar te vinden. Maar we hebben onze missie geslaagd. Ik kan U ook bevestigen dat de bouw van de piramide in het noorden van Nilesland goed opschiet.
Pharao: “Dank je kapitein. Kan je even wachten in de gang met je wachters?”
Kapitein: “Zoals u wenst mijn Heer.”
Kapitein: “Wachters, keer terug naar het hoofdkwartier. Ik wacht hier in de gang voor verdere instructies.”
Wachters: “Ja kapitein!”
De wachters keerden terug naar het hoofdkwartier.
Intussen in de troonzaal.
Pharao: “Kom dichter mijn kind.”
Al twijfelend ging het meisje dichter.
Koningin: “Ben jij bereidwillig ons huishouden te doen? We betalen je het dubbel van de bouwwerf.”
Pharao: “En je krijgt een eigen kamer in het paleis, eten en alles wat je nodig hebt. Dit paleis wordt je nieuwe thuis.”
Het meisje keek hen bijzonder verrast aan.
Meisje: “Ik ga graag in op jullie verzoek mijn Heer.”
Pharao: “Dat is dan geregeld. Ga naar de gang, en volg de kapitein om je te escorteren naar je kamer.
Meisje: “Zoals u wenst mijn Pharao. En even ter vermelding, mijn naam is Latifa.”
Koningin: “Wel dank je Latifa. Je mag beschikken nu.”
Pharao: “We geven je wel een seintje als we je nodig hebben.”
Latifa: “En ik zal dan klaarstaan.”
Latifa liep naar de gang waar de kapitein wachtte.
Kapitein: “Daar ben je. Ik heet je welkom in het paleis.”
Latifa: “Dank je wel.”
Kapitein: “Als je mij nu even wil volgen, ik zal jou je kamer tonen.”
Latifa: “Graag zelf.”
Latifa volgde de kapitein.
Kapitein: “Deze kant op alsjeblief.”
Ze sloegen opeens een bijzondere gang binnen.
Latifa: “Wat is deze plaats?”
Latifa keek vol verwondering naar haar omgeving.
Kapitein: “Dit zijn de gevangennisschatten van da Pharao en Koningin. Niemand mag deze schatten aanraken, anders ontwaak je de eeuwelingen.”
Latifa keek vol bewondering naar de schatten.
Latifa: “Wat eng.”
Kapitein: “We gaan nu naar beneden voor jou. Daar bevind zich de vleugel die je krijgt, samen met je kamer.”
Latifa: “Zijn er verrassingen?”
Kapitein: “Nee, helemaal niet.”
Ze liepen de trap af, en sloegen dan nog een gang in.
Kapitein: “We zijn er. Dit is de gang naar de wijnkelder.”
Latifa: “Is er een wijnkelder ook?”
Kapitein: “Zeker! Er zijn 2 wijnkamers in deze kelder. Maar voor dit moment zijn ze niet toegankelijk voor jou.”
Latifa: “Natuurlijk, dat versta ik.”
Ze liepen de vertrekken met de bedden in in.
Kapitein: “Kom binnen. Dit wordt vanaf nu je kamer.”
Latifa liep de kamer binnen vol verwondering.
De bedden waren van massief goud, en de lakens van dure kwaliteit.
Kapitein: “De wachters en ik zijn altijd bereid om te helpen als je iets nodig hebt. Ik hoop dat je verblijf hier aangenaam kan zijn.”
Latifa: “Dank je kapitein, dat zal ik onthouden. Maar een vraagje?”
Kapitein: “Stel ze maar.”
Latifa: “Wat was de kamer met de groene deur daar in de gang?
Kapitein: “Dat is de computerkamer. Je mag deze latijd gebruiken indien je wenst. Dit is jouw vleugel hier nu. Alsjeblief doe alsof je thuis bent.”
Latifa: “Oh bedankt! Zeker zal ik doen.”
Kapitein: “Geen dank Latifa. Als je iets nodig hebt, geef maar een seintje. Ik moet gaan nu.”
Latifa: “Dank je kapitein, ik hoop je weer te zien.”
Kapitein: “Daar heb ik geen twijfel aan.”
De kapitein verliet de kamer en nam de trap terug naar boven, op weg naar het hoofdkwartier van de wachters.
Latifa keek verbazingwekkend rond en zag dat het goed was.
Latifa: “Ik ga zeker ook eens een kijkje nemen in die computerkamer.”
Latifa liep weer de gang binnen waar ze eerder die groene deur zag.
Latifa: “Daar heb je het, laten we eens een kijkje nemen.”
Latifa liep de computerkamer binnen.
Latifa: “Mooi, maar een beetje klein hier. Al een geluk ik niet veel plaats nodig heb. Daar heb je de computer. Even snel mijn mails bekijken.”
Latifa ging zitten en starte de computer op.
Latifa keek in haar mails.
Latifa: “Even kijken... Oh kijk dit eens. Iemand wil me ontmoeten.”
Latifa opende de juist ontvangen mail en las: Beste Latifa, ik ben een beetje bang dat je het niet goed maakt. Ik zag hoe je werd weg gehaald door de koninklijke wachters. Als je me niet binnen de week heb beantwoordt dan weet ik dat je vast dood bent.
Latifa: “Onzin! Snel even terug mailen dat ik het goed stel hier...”
Latifa mailde terug op de mail die ze juist kreeg.
Latifa: “Zo dat is verzonden en ik ben klaar hier. Laat ik terug gaan naar de kamer.”
Latifa sloot de computer af en vertrok de ruimte.
Latifa: “Het is hier helemaal nog niet zo slecht. Ik denk dat ik het hier nog naar mijn zin zal hebben. Al deze mooie beelden, versieringen, deuren, gouden werken. Alles is hier gewoon prachtig.”
Latifa liep in de gang naar haar kamer toe.
Latifa: “En ik ben maar al te graag bereid om de Pharao en de Koningin te dienen. Ze zijn helemaal niet zo verschrikkelijk zoals ze beweren daar op de bouwwerf. Hier is de kamer.”
Latifa liep de kamer binnen.
Latifa: “Zo hier ben ik dan. Nu is het enkel nog wachten op de eerste opdracht. Ze zullen we gauw roepen waarschijnlijk. In tussentijd kan ik hier nog wat genieten van deze prachtige kamer.”
WORDT VERVOLGD...
Re: De Egyptische Slaaf
Computer en afwasmachine... Droge humor ! Doe zo voort! Alleen die irritante zwarte randen...
Re: De Egyptische Slaaf
In het heel begin stond er toch: "Dit verhaal speelt zich af in een wereld van de 1001 (moderne) nachten."Alan Stanley schreef:Computer en afwasmachine... Droge humor ! Doe zo voort! Alleen die irritante zwarte randen...
met nadruk op moderne.
En echt primitief wou ik ze nu ook ni maken.
Re: De Egyptische Slaaf
Ben erg benieuwd naar de rest van het verhaal
Re: De Egyptische Slaaf
Bovendien die zwarte randen kan ik niet verhelpen. Is omdat mijn afbeeldingen staan geupload op mijn officiële Sims3 account. Dus die zet dat er zelf op. Alvast sorry hiervoor als het irriteert.
En voor de anderen, hoofdstuk 3 is al onderweg.
En voor de anderen, hoofdstuk 3 is al onderweg.
Re: De Egyptische Slaaf
Haha klinkt leuk en origineel
Maar het zijn wel heeeeel veeeeeeel plaatjes he
Maar het zijn wel heeeeel veeeeeeel plaatjes he
*UPDATE 3* De Egyptische Slaaf
Hoofdstuk 3: Komst van de SSO.
Ondertussen ergens anders in Nilesland, vond een wat vreemde activiteit plaats, in een nogal vreemd huis.
Enkele gek uitziende machienes begonnen op te starten en een soort energie op te slaan. Het werd een beetje luidruchtig.
De energie leek een soort vreemde grote machiene te voeden in het midden. Wat is er hier aan het gebeuren?
Plots opende een deur in die vreemde machiene. Met vreemde paarse gloed in zich. Het alarm ging ook af. Het werd heel luidruchtig.
Het leek alsof iets of iemand er probeerde uit te komen.
Stem: “ Aaargh! Aargh! De pijn!”
Het leek erop dat een man er probeerde dooruit te geraken. Het leek erop dat de vreemde gloed er hem probeerde in te houden.
Man: “Aaargh! Bijna daar... ik moet doorbijten...”
Man: “Ja, Ja... nog een klein beetje... Ja... ik ben er! Aaaaah!”
De vreemde man wist zich los te rukken van het vreemde gloed.
Man: “Gelukt! Ik ben in het verleden nu! Niemand neemt Cobra zo gemakkelijk te grazen!”
Cobra sloot de deuren van de vreemde machiene.
Cobra: “En nu moet ik manueel de energie instellen voor deze tijdsmachiene, zodat mijn vrouw er door komen kan...”
Cobra keek naar de computer.
Cobra: “Ik heb enkel de monitor nodig daar, om alles stabiel te laten werken.”
Cobra liep naar de computer.
Cobra: “Ik ben blij dat ik niet bleef steken in de tijdstroom. Ik had juist geneog energie om er zelf door te geraken.”
Cobra ging zitten achter zijn computer.
Cobra: “Even inloggen op de intercom... Gelukt! Viper, mijn vrouw, ik boost de machienes manueel van hier uit. Als ik zeg spring, spring je gewoon in de tijdstroom!”
Viper: “Begrepen!”
Cobra begon de machines manueel te booten met energie.
Cobra: “Energie is aan het opladen... Ja! Klaar! Spring er maar in nu!”
Viper: Begrepen!”
De deuren van de tijdsmachiene openden terug met alweer die vreemde gloed.
Viper: “Ik kom erdoor!”
Cobra: “De tijdsmachiene is stabiel, maar wees snel!”
Viper liep al snel door.
Viper: “Snel! Ik ben hier al! Sluit de deuren, ze zitten achter me!”
Cobra: “Oké, ik sluit manueel de deuren...”
De deuren bleken niet te sluiten, hoe hard hij ook op de toppen van zijn computer klopte.
Viper: “Snel! Ze komen er aan! Sluit de deuren!”
Cobra: “De deuren zitten klem... komaan, sluit, sluit!”
Cobra bleef tokkelen op zijn computer tot plots de euren sloten.
Viper: Ja! Goed zo! We zijn veilig nu!”
Cobra: “Goed gedaan liefste.”
Viper: “Dank je, ik sta bij je in het krijt.”
Cobra: “Geen dank nodig, ik deed enkel wat ik moest doen.”
Viper: “Mooi lab!”
Cobra: “Dank je. Ik kwam zo nu en dan al eerder naar dit verleden om deze plaats hier te bouwen. Ik heb meteen ook geheel het huis gerenoveerd. Het was hier toch verlaten.”
Viper: “Het eerste hoofdkwartier van de Sinistere Slang Organisatie.”
Cobra: “Inderdaad, nu eerst uitloggen.”
Cobra logde uit en sloot de computer af.
Cobra: “We zullen nu naar de woonkamer gaan. Heb je nog enige bevelen van de baas?”
Viper: “Dat heb ik gekregen. We moeten beginnen aan operatie ‘Take Over’.”
Cobra: “Wel laten we onze baas niet teleurstellen... alweer.”
Viper: “Inderdaad; We moeten dit keer slagen!”
Viper en Cobra wtapten richting woonkamer.
Viper: “Oh, dit is heel slim om je lab te verschuilen achter een boekenkast.”
Cobra: “Ik weet het, in dit tijdperk hebben ze er geen idee van. We kunnen doen wat we willen.”
Viper: “Mooie renovaties ook. Het ziet er hier wel heel confortabel uit. Ik zal het hier vast naar mijn zin krijgen.”
Cobra: “Dank je, maar laten we ons nu concentreren om onze volgende missie.”
Viper: “Heb je dan een geniaal plan?”
Cobra: “Ja ik denk van wel. Het is sinds gisteren dat het Konininklijk Paleis van deze tijd hun nieuwe slaaf hebben ingehuurd. Het is eigenlijk zij die verantwoordelijk is voor de toekomst die wij hebben. Pharao Jafra en Koningin Cleopetra hebben hun geschiedennis te danken aan haar!”
Viper: “Echt, sinds gisteren dus? Wat is het plan dan?”
Cobra: “Wel ik denk dat we hiervoor de hulp nodig hebben van onze zoon. Hij moet die slaaf maar verleiden, en zo hebben we een voet in het paleis. Dan nemen we gewoon de boel over, nemen de Pharao en zijn Koningin gevangen.”
Viper: “Dat klinkt leuk. Is er meer?”
Cobra: “Ja, er is meer.”
Cobra: “Dan is het aan ons om zelf de macht te grijpen, en over de toekomst te heersen met onze eigen wereld orde.”
Viper keek een beetje raar.
Cobra: “Of... we informeren gewoon de baas en brengen hem tot hier. Maar eigenlijk wil ik niet liever dan hem de macht ontnemen.”
Viper: “Ik heb echt niet het verlangen om een koningin te worden, of heerseres van een nieuwe wereld orde. Ik ben blij met wat ik heb. Gewoon een generaal zijn van de Sinistere Slang Organisatie.”
Cobra: “Ik ben het eigenlijk allemaal beu. Het zijn mijn uitvindingen die ons gered hebben! En alles wat de baas doet is enkel maar commanderen en bevelen geven. Het wordt eens tijd dat we de toekomst veranderen naar ons beeld...”
Viper: “Nee, dat doe je nog niet. We hebben hem nodig voor het geld, voor jouw uitvindingen. Zonder zijn financiering zou je niets zijn.”
Cobra: “Dat is waar, maar toch... Ik heb er geneog van crimineel te zijn. Ik ben de gekste uitvinder in de toekomst. En kijk nu? Ik ben niets meer dan een verschoppeling.”
Viper: “Maar wel een verschoppeling die de macht heeft en kan gebruiken om de toekomst te wijzigen. Niemand anders kan wat jij hier nu kan. En dat is ook de reden waarom ik van je hou. Met een groots uitvinder zijn, geeft me zoveel mogelijkheden.”
Viper: “Als we het paleis overnemen, halen we de baas hierheen. Dan kan hij zelf beslissen wat hij zal doen met deze royals. Ik hoop enkel dat ze geen kind hebben?”
Cobra: “Nee er is geen nakomeling voor de troon, voor dit moment. Dus de baas kan de nieuwe wereld orde naar het volk brengen nu, en in de toekomst heersen nadien.”
Viper: “En voor jouw wens te laten uitkomen, kunnen we nadien zelf de baas gevangen nemen, en dan achteraf zien wat we met hem gaan doen.”
Cobra: “Ik dacht dat je niet geinteresserd was in werelddominantie?”
Viper: “Ben ik ook niet... maar ik zal ook niet diegene zijn die jou gaat stoppen. Uiteindelijk heb jij ook een punt. Het zijn altijd wij die zijn vuile karwijtjes moeten uitvoeren.”
Cobra: “Fantastisch! Dan moeten we hem zo nu en dan eens raporteren. Van zodra onze missie gevorderd is, kunnen we hem naar hier halen. Maar dit nog eerst. We moeten ons aanpassen aan dit tijdperk. En we moeten ons voorlopig aan de vlaktehouden hier. Dit huis bevind zich namelijk vlak naast de legerbasis van Nilesland.”
Viper: “En vergeet ook niet onze zoon hierheen te brengen.”
Cobra: “Nee, dat is het eerste wat we gaan doen.”
Viper: “Oh wat hou ik toch van je slecht geniaal brein!”
Samen: “Hahahahaaaaa....”
WORDT VERVOLGD...
Ondertussen ergens anders in Nilesland, vond een wat vreemde activiteit plaats, in een nogal vreemd huis.
Enkele gek uitziende machienes begonnen op te starten en een soort energie op te slaan. Het werd een beetje luidruchtig.
De energie leek een soort vreemde grote machiene te voeden in het midden. Wat is er hier aan het gebeuren?
Plots opende een deur in die vreemde machiene. Met vreemde paarse gloed in zich. Het alarm ging ook af. Het werd heel luidruchtig.
Het leek alsof iets of iemand er probeerde uit te komen.
Stem: “ Aaargh! Aargh! De pijn!”
Het leek erop dat een man er probeerde dooruit te geraken. Het leek erop dat de vreemde gloed er hem probeerde in te houden.
Man: “Aaargh! Bijna daar... ik moet doorbijten...”
Man: “Ja, Ja... nog een klein beetje... Ja... ik ben er! Aaaaah!”
De vreemde man wist zich los te rukken van het vreemde gloed.
Man: “Gelukt! Ik ben in het verleden nu! Niemand neemt Cobra zo gemakkelijk te grazen!”
Cobra sloot de deuren van de vreemde machiene.
Cobra: “En nu moet ik manueel de energie instellen voor deze tijdsmachiene, zodat mijn vrouw er door komen kan...”
Cobra keek naar de computer.
Cobra: “Ik heb enkel de monitor nodig daar, om alles stabiel te laten werken.”
Cobra liep naar de computer.
Cobra: “Ik ben blij dat ik niet bleef steken in de tijdstroom. Ik had juist geneog energie om er zelf door te geraken.”
Cobra ging zitten achter zijn computer.
Cobra: “Even inloggen op de intercom... Gelukt! Viper, mijn vrouw, ik boost de machienes manueel van hier uit. Als ik zeg spring, spring je gewoon in de tijdstroom!”
Viper: “Begrepen!”
Cobra begon de machines manueel te booten met energie.
Cobra: “Energie is aan het opladen... Ja! Klaar! Spring er maar in nu!”
Viper: Begrepen!”
De deuren van de tijdsmachiene openden terug met alweer die vreemde gloed.
Viper: “Ik kom erdoor!”
Cobra: “De tijdsmachiene is stabiel, maar wees snel!”
Viper liep al snel door.
Viper: “Snel! Ik ben hier al! Sluit de deuren, ze zitten achter me!”
Cobra: “Oké, ik sluit manueel de deuren...”
De deuren bleken niet te sluiten, hoe hard hij ook op de toppen van zijn computer klopte.
Viper: “Snel! Ze komen er aan! Sluit de deuren!”
Cobra: “De deuren zitten klem... komaan, sluit, sluit!”
Cobra bleef tokkelen op zijn computer tot plots de euren sloten.
Viper: Ja! Goed zo! We zijn veilig nu!”
Cobra: “Goed gedaan liefste.”
Viper: “Dank je, ik sta bij je in het krijt.”
Cobra: “Geen dank nodig, ik deed enkel wat ik moest doen.”
Viper: “Mooi lab!”
Cobra: “Dank je. Ik kwam zo nu en dan al eerder naar dit verleden om deze plaats hier te bouwen. Ik heb meteen ook geheel het huis gerenoveerd. Het was hier toch verlaten.”
Viper: “Het eerste hoofdkwartier van de Sinistere Slang Organisatie.”
Cobra: “Inderdaad, nu eerst uitloggen.”
Cobra logde uit en sloot de computer af.
Cobra: “We zullen nu naar de woonkamer gaan. Heb je nog enige bevelen van de baas?”
Viper: “Dat heb ik gekregen. We moeten beginnen aan operatie ‘Take Over’.”
Cobra: “Wel laten we onze baas niet teleurstellen... alweer.”
Viper: “Inderdaad; We moeten dit keer slagen!”
Viper en Cobra wtapten richting woonkamer.
Viper: “Oh, dit is heel slim om je lab te verschuilen achter een boekenkast.”
Cobra: “Ik weet het, in dit tijdperk hebben ze er geen idee van. We kunnen doen wat we willen.”
Viper: “Mooie renovaties ook. Het ziet er hier wel heel confortabel uit. Ik zal het hier vast naar mijn zin krijgen.”
Cobra: “Dank je, maar laten we ons nu concentreren om onze volgende missie.”
Viper: “Heb je dan een geniaal plan?”
Cobra: “Ja ik denk van wel. Het is sinds gisteren dat het Konininklijk Paleis van deze tijd hun nieuwe slaaf hebben ingehuurd. Het is eigenlijk zij die verantwoordelijk is voor de toekomst die wij hebben. Pharao Jafra en Koningin Cleopetra hebben hun geschiedennis te danken aan haar!”
Viper: “Echt, sinds gisteren dus? Wat is het plan dan?”
Cobra: “Wel ik denk dat we hiervoor de hulp nodig hebben van onze zoon. Hij moet die slaaf maar verleiden, en zo hebben we een voet in het paleis. Dan nemen we gewoon de boel over, nemen de Pharao en zijn Koningin gevangen.”
Viper: “Dat klinkt leuk. Is er meer?”
Cobra: “Ja, er is meer.”
Cobra: “Dan is het aan ons om zelf de macht te grijpen, en over de toekomst te heersen met onze eigen wereld orde.”
Viper keek een beetje raar.
Cobra: “Of... we informeren gewoon de baas en brengen hem tot hier. Maar eigenlijk wil ik niet liever dan hem de macht ontnemen.”
Viper: “Ik heb echt niet het verlangen om een koningin te worden, of heerseres van een nieuwe wereld orde. Ik ben blij met wat ik heb. Gewoon een generaal zijn van de Sinistere Slang Organisatie.”
Cobra: “Ik ben het eigenlijk allemaal beu. Het zijn mijn uitvindingen die ons gered hebben! En alles wat de baas doet is enkel maar commanderen en bevelen geven. Het wordt eens tijd dat we de toekomst veranderen naar ons beeld...”
Viper: “Nee, dat doe je nog niet. We hebben hem nodig voor het geld, voor jouw uitvindingen. Zonder zijn financiering zou je niets zijn.”
Cobra: “Dat is waar, maar toch... Ik heb er geneog van crimineel te zijn. Ik ben de gekste uitvinder in de toekomst. En kijk nu? Ik ben niets meer dan een verschoppeling.”
Viper: “Maar wel een verschoppeling die de macht heeft en kan gebruiken om de toekomst te wijzigen. Niemand anders kan wat jij hier nu kan. En dat is ook de reden waarom ik van je hou. Met een groots uitvinder zijn, geeft me zoveel mogelijkheden.”
Viper: “Als we het paleis overnemen, halen we de baas hierheen. Dan kan hij zelf beslissen wat hij zal doen met deze royals. Ik hoop enkel dat ze geen kind hebben?”
Cobra: “Nee er is geen nakomeling voor de troon, voor dit moment. Dus de baas kan de nieuwe wereld orde naar het volk brengen nu, en in de toekomst heersen nadien.”
Viper: “En voor jouw wens te laten uitkomen, kunnen we nadien zelf de baas gevangen nemen, en dan achteraf zien wat we met hem gaan doen.”
Cobra: “Ik dacht dat je niet geinteresserd was in werelddominantie?”
Viper: “Ben ik ook niet... maar ik zal ook niet diegene zijn die jou gaat stoppen. Uiteindelijk heb jij ook een punt. Het zijn altijd wij die zijn vuile karwijtjes moeten uitvoeren.”
Cobra: “Fantastisch! Dan moeten we hem zo nu en dan eens raporteren. Van zodra onze missie gevorderd is, kunnen we hem naar hier halen. Maar dit nog eerst. We moeten ons aanpassen aan dit tijdperk. En we moeten ons voorlopig aan de vlaktehouden hier. Dit huis bevind zich namelijk vlak naast de legerbasis van Nilesland.”
Viper: “En vergeet ook niet onze zoon hierheen te brengen.”
Cobra: “Nee, dat is het eerste wat we gaan doen.”
Viper: “Oh wat hou ik toch van je slecht geniaal brein!”
Samen: “Hahahahaaaaa....”
WORDT VERVOLGD...
Re: De Egyptische Slaaf
Leuk, komisch verhaal zeg!
Je komt zeker uit België? Ik lees namelijk een heleboel dingen die ik Belgen wel vaker hoor zeggen haha.
Je komt zeker uit België? Ik lees namelijk een heleboel dingen die ik Belgen wel vaker hoor zeggen haha.
Re: De Egyptische Slaaf
leuk en spanned verhaal
Re: De Egyptische Slaaf
leuk verhaal, maar het duurde me 30 sec om naar boven te scrollen( vanwege de vele plaatjes)
*UPDATE 4* De Egyptische Slaaf
Hoofdstuk 4: Komst Van De Zoon.
Een tijdje later in het eerste hoofdkwartier van de Sinistere Slang Organisatie, komen onze kwaadaardige breinen bij elkaar voor een vergadering met hun baas.
Baas: “Jullie laatste missie was geen groot succes. Het koste me zelf heel veel om jullie fouten recht te zetten! Ik hoop dan ook dat jullie dit keer niet zullen falen!”
Viper: “Nee baas, dat zullen we niet. Maar als we ons plan willen laten lukken hebben we een gunst van je nodig.”
Baas: “En wat moet die gunst dan zijn?”
Viper: “We hebben onze zoon nodig om mee te helpen aan het plan.”
Baas: “En wat kan hij daar in hemelsnaam in helpen?”
Cobra: “We hebben hem nodig om de slaaf te verleiden uit het koninklijk paleis.”
Baas: “Een slaaf verleiden? Haha! Je bent je humor nog niet kwijt! Een slaaf is een onderbetaalde dienaar.”
Viper: “Inderdaad, maar deze slaaf is diegene die de toekomst maakt zoals je ze nu kent. Zij is de uitverkorene! Zij is diegene dat zal meehelpen in de eerste Wereld Orde: De Orde van Isis.”
Baas: “Hmm... Wel als dat echt zo blijkt, dan kunnen jullie je zoon, agent Adder krijgen. Hij is mijn beste spion in de SSO.”
Cobra: “Dit keer ben ik zeker dat we zullen slagen.”
Baas: “Wel goed, jullie krijgen mijn toestemming. Maar ik wil een verslag van zodra het gedaan is!”
Viper: “Tuurlijk baas, zoals u wenst! Over en uit!”
Cobra sloot de intercom af.
Cobra: “Oh! Wat haat ik hem! Hij wou onze zoon niet over laten komen.”
Viper: “Dat is omdat hij zijn beste spion agent is. We mogen trots op onze zoon zijn.”
Cobra: “Dat ben ik zeker, geloof me maar!”
Viper: “Wel dan, laat je niet hangen. We hebben werk te doen!”
Cobra: “Inderdaad we hebben een misse te volbrengen, in het spel van de Sinistere Slang Organisatie.”
Viper: “Wees er zeker van dat onze zoon er levend en heelhuids door komt liefste.”
Cobra: “Daar kun je op mij rekenen.”
Viper: “Ik zal op je wachten beneden in de woonkamer. Kom maar af van zodra je klaar bent.
Cobra: “Dat zal ik zeker mijn liefste.”
Viper: “Wel tot straks dan, ik kijk wat tv to jullie er zijn.”
Cobra: “Oké. Ik ga naar het geheime labo. Ik kom van zodra ik klaar ben.”
Cobra liep zijn geheime labo binnen.
Cobra: “Zo laten we er eens aan beginnen.”
Cobra: “Laten we de computer opstarten. En dit keer volle kracht!”
Cobra: “Inloggen... energie laden...”
Cobra maakte verbinding met de intercom.
Cobra: “Mijn zoon, Adder, kun je me horen?”
Adder: “Ja vader, luid en duidelijk!”
Cobra: “Ik open de tijdstroom, wees klaar er in te springen!”
Adder: “Oké, ik ben klaar!”
Cobra: “Het is nu op volle kracht! Spring er erin!”
Adder: “Begrepen!”
Adder sprong in de tijdstroom.
Cobra: “Ik open de deuren, stap erdoor!”
Adder: “Oké... ik ben er in... ooooh! Wat in hemelsnaam...”
Het leek alsof Adder over iets struikelde...
En uit de tijdmachine viel.
Adder: “Auwch! Wat was dat?”
Cobra: “Ik sluit de deuren nu!”
Cobra duwde op de knop, maar de deuren wouden niet sluiten.
Adder: “Wel krijg ik een woordje uitleg?”
Cobra: “Sta recht! De deuren zitten weer klem... Stom ding!”
Cobra klopte op zijn toetsenbord...
En plots sloten de deuren van de tijdsmachiene.
Cobra: “Ja! Gelukt! Ik heb ze gesloten. Maar laat er mij straks aan herinneren ik eens naar die deuren kijk.
Adder: “Ja dat zal. Maar waarom viel ik erdoor?”
Cobra: “Wel zoon, dat weet ik niet. Je bent vast door de tijdstroom in gezogen en er hier uit geblazen zijn geweest. Maar je bent hier nu veilig.”
Adder: “Ja dat ben ik. Waar is moeder?”
Cobra: “Ze wacht beneden op ons in de woonkamer.
Adder: “Wauw vader, wat een knap lab heb je hier. Niet verwacht dit te zien.”
Cobra: “Ach, je kent me. Ik vertel niet zoveel.”
Adder: “Inderdaad. Lang niet meer gezien he vader?”
Cobra: “Het spijt me zoon, voor altijd bezig te zijn. Maar je kent de baas...”
Adder: “Altijd orders geven. Ik weet het vader.”
Adder: “Maar vertel me, waarom moest ik naar dit verleden komen?”
Cobra: “Wel omdat we je nodig hebben in ons geniaal plan. De baas gaf ons toestemming je over te laten komen.
Adder: “Vertel me er alles over?”
Cobra: “Het plan is om te infiltreren in het Koninklijk Paleis. En daarom hebben we je nodig. Sinds gisteren namen de Pharao en zijn Koningin de uitverkorene slaaf in dienst in het paleis. En dat is waar jij dan komt...”
Adder: “Ik luister.”
Cobra: “Ik vertel het wel onderweg naar beneden tot je moeder. Volg me.”
Adder: “Oké.”
Cobra: “Je missie is die slaaf te verleiden uit het paleis.”
Adder: “Een slaaf verleiden? Waarom zou ik dat doen?”
Cobra: Zoals ik ervoor al zei, zij is de uitverkorene. Zij zal de toekomst wijzigen, en mee helpen aan de oprichting van de nieuwe Isis Wereldorde.”
Adder: “oh oké, ik wist het niet. Maar ik zal helpen.”
Cobra: “Goed, en van zodra je haar hebt verleid, haar van je laten houden, dan hebben we een voet in het paleis. Dan nemen we het gewoon allemaal over!”
Cobra: We overhandigen de Pharao en de koningin aan de baas, als hij hierheen komt. Hij kan dan met ze doen wat hij wil. Zo kan hij de nieuwe wereld orde creëren naar zijn beeld.”
Adder: “Dat klinkt leuk!”
Cobra: “Dat is het zeker. Maar het plan kan dus niet werken zonder jou.”
Adder: “En ik doe deze missie met plezier. Dat is dan ook de reden waarom ik de beste SSO spion werd.”
Cobra: “Dat is waar zoon, en ik ben dan ook zeer trots op jou. Echt, maar sommige dingen moeten echt veranderen. Maar ik kan er voorlopig nog niets over zeggen.”
Adder: “Dat kan je me altijd later vertellen. Ik loop voorlopig niet weg voor het moment.”
Cobra: “Ik ben blij dat je hier bent. Je moeder is dat ook. Echt.
Adder: “Ik ben ook blij. Het is lang geleden we nog samen hebben gewerkt.”
Cobra: “Dat niet alleen zoon. Het is gewoon veel te lang geleden. En dat allemaal zal snel veranderen.”
Adder: “Je hebt gelijk vader.”
Cobra: Dit is de woonkamer, en hier is je moeder.”
Viper: “Oh zijn jullie daar al?”
Adder: “Hey moeder, lang geleden, is het niet?”
Viper: “Dat is het zeker lang geleden Adder.”
Viper: “Ik ben blij dat je het goed maakt Adder. Ik heb je erg gemist.
Adder: “Ik heb je ook hard gemist moeder. Maar je weet het, spionnenwerk, altijd druk.”
Viper: “Dat zal snel tot een eind komen. Maar eerst dit nog. Ben jij op de hoogte van onze volgende missie?”
Adder: “Ja, vader heeft me net alles ingelicht. En ik kan niet wachten op te beginnen.”
Cobra: “We zullen er snel aan beginnen.”
Adder: “Goed, ik ben echt blij dat ik terug bij jullie ben, ik meen het!”
Viper: “Wij ook zoon, wij ook.”
Cobra: “Nu laten we ons focussen op onze missie. We kunnen de baas niet teleurstellen. Maar eerst hebben we nieuwe outfits nodig zodat we niet opvallen in dit tijdperk.”
WORDT VERVOLGT...
Een tijdje later in het eerste hoofdkwartier van de Sinistere Slang Organisatie, komen onze kwaadaardige breinen bij elkaar voor een vergadering met hun baas.
Baas: “Jullie laatste missie was geen groot succes. Het koste me zelf heel veel om jullie fouten recht te zetten! Ik hoop dan ook dat jullie dit keer niet zullen falen!”
Viper: “Nee baas, dat zullen we niet. Maar als we ons plan willen laten lukken hebben we een gunst van je nodig.”
Baas: “En wat moet die gunst dan zijn?”
Viper: “We hebben onze zoon nodig om mee te helpen aan het plan.”
Baas: “En wat kan hij daar in hemelsnaam in helpen?”
Cobra: “We hebben hem nodig om de slaaf te verleiden uit het koninklijk paleis.”
Baas: “Een slaaf verleiden? Haha! Je bent je humor nog niet kwijt! Een slaaf is een onderbetaalde dienaar.”
Viper: “Inderdaad, maar deze slaaf is diegene die de toekomst maakt zoals je ze nu kent. Zij is de uitverkorene! Zij is diegene dat zal meehelpen in de eerste Wereld Orde: De Orde van Isis.”
Baas: “Hmm... Wel als dat echt zo blijkt, dan kunnen jullie je zoon, agent Adder krijgen. Hij is mijn beste spion in de SSO.”
Cobra: “Dit keer ben ik zeker dat we zullen slagen.”
Baas: “Wel goed, jullie krijgen mijn toestemming. Maar ik wil een verslag van zodra het gedaan is!”
Viper: “Tuurlijk baas, zoals u wenst! Over en uit!”
Cobra sloot de intercom af.
Cobra: “Oh! Wat haat ik hem! Hij wou onze zoon niet over laten komen.”
Viper: “Dat is omdat hij zijn beste spion agent is. We mogen trots op onze zoon zijn.”
Cobra: “Dat ben ik zeker, geloof me maar!”
Viper: “Wel dan, laat je niet hangen. We hebben werk te doen!”
Cobra: “Inderdaad we hebben een misse te volbrengen, in het spel van de Sinistere Slang Organisatie.”
Viper: “Wees er zeker van dat onze zoon er levend en heelhuids door komt liefste.”
Cobra: “Daar kun je op mij rekenen.”
Viper: “Ik zal op je wachten beneden in de woonkamer. Kom maar af van zodra je klaar bent.
Cobra: “Dat zal ik zeker mijn liefste.”
Viper: “Wel tot straks dan, ik kijk wat tv to jullie er zijn.”
Cobra: “Oké. Ik ga naar het geheime labo. Ik kom van zodra ik klaar ben.”
Cobra liep zijn geheime labo binnen.
Cobra: “Zo laten we er eens aan beginnen.”
Cobra: “Laten we de computer opstarten. En dit keer volle kracht!”
Cobra: “Inloggen... energie laden...”
Cobra maakte verbinding met de intercom.
Cobra: “Mijn zoon, Adder, kun je me horen?”
Adder: “Ja vader, luid en duidelijk!”
Cobra: “Ik open de tijdstroom, wees klaar er in te springen!”
Adder: “Oké, ik ben klaar!”
Cobra: “Het is nu op volle kracht! Spring er erin!”
Adder: “Begrepen!”
Adder sprong in de tijdstroom.
Cobra: “Ik open de deuren, stap erdoor!”
Adder: “Oké... ik ben er in... ooooh! Wat in hemelsnaam...”
Het leek alsof Adder over iets struikelde...
En uit de tijdmachine viel.
Adder: “Auwch! Wat was dat?”
Cobra: “Ik sluit de deuren nu!”
Cobra duwde op de knop, maar de deuren wouden niet sluiten.
Adder: “Wel krijg ik een woordje uitleg?”
Cobra: “Sta recht! De deuren zitten weer klem... Stom ding!”
Cobra klopte op zijn toetsenbord...
En plots sloten de deuren van de tijdsmachiene.
Cobra: “Ja! Gelukt! Ik heb ze gesloten. Maar laat er mij straks aan herinneren ik eens naar die deuren kijk.
Adder: “Ja dat zal. Maar waarom viel ik erdoor?”
Cobra: “Wel zoon, dat weet ik niet. Je bent vast door de tijdstroom in gezogen en er hier uit geblazen zijn geweest. Maar je bent hier nu veilig.”
Adder: “Ja dat ben ik. Waar is moeder?”
Cobra: “Ze wacht beneden op ons in de woonkamer.
Adder: “Wauw vader, wat een knap lab heb je hier. Niet verwacht dit te zien.”
Cobra: “Ach, je kent me. Ik vertel niet zoveel.”
Adder: “Inderdaad. Lang niet meer gezien he vader?”
Cobra: “Het spijt me zoon, voor altijd bezig te zijn. Maar je kent de baas...”
Adder: “Altijd orders geven. Ik weet het vader.”
Adder: “Maar vertel me, waarom moest ik naar dit verleden komen?”
Cobra: “Wel omdat we je nodig hebben in ons geniaal plan. De baas gaf ons toestemming je over te laten komen.
Adder: “Vertel me er alles over?”
Cobra: “Het plan is om te infiltreren in het Koninklijk Paleis. En daarom hebben we je nodig. Sinds gisteren namen de Pharao en zijn Koningin de uitverkorene slaaf in dienst in het paleis. En dat is waar jij dan komt...”
Adder: “Ik luister.”
Cobra: “Ik vertel het wel onderweg naar beneden tot je moeder. Volg me.”
Adder: “Oké.”
Cobra: “Je missie is die slaaf te verleiden uit het paleis.”
Adder: “Een slaaf verleiden? Waarom zou ik dat doen?”
Cobra: Zoals ik ervoor al zei, zij is de uitverkorene. Zij zal de toekomst wijzigen, en mee helpen aan de oprichting van de nieuwe Isis Wereldorde.”
Adder: “oh oké, ik wist het niet. Maar ik zal helpen.”
Cobra: “Goed, en van zodra je haar hebt verleid, haar van je laten houden, dan hebben we een voet in het paleis. Dan nemen we het gewoon allemaal over!”
Cobra: We overhandigen de Pharao en de koningin aan de baas, als hij hierheen komt. Hij kan dan met ze doen wat hij wil. Zo kan hij de nieuwe wereld orde creëren naar zijn beeld.”
Adder: “Dat klinkt leuk!”
Cobra: “Dat is het zeker. Maar het plan kan dus niet werken zonder jou.”
Adder: “En ik doe deze missie met plezier. Dat is dan ook de reden waarom ik de beste SSO spion werd.”
Cobra: “Dat is waar zoon, en ik ben dan ook zeer trots op jou. Echt, maar sommige dingen moeten echt veranderen. Maar ik kan er voorlopig nog niets over zeggen.”
Adder: “Dat kan je me altijd later vertellen. Ik loop voorlopig niet weg voor het moment.”
Cobra: “Ik ben blij dat je hier bent. Je moeder is dat ook. Echt.
Adder: “Ik ben ook blij. Het is lang geleden we nog samen hebben gewerkt.”
Cobra: “Dat niet alleen zoon. Het is gewoon veel te lang geleden. En dat allemaal zal snel veranderen.”
Adder: “Je hebt gelijk vader.”
Cobra: Dit is de woonkamer, en hier is je moeder.”
Viper: “Oh zijn jullie daar al?”
Adder: “Hey moeder, lang geleden, is het niet?”
Viper: “Dat is het zeker lang geleden Adder.”
Viper: “Ik ben blij dat je het goed maakt Adder. Ik heb je erg gemist.
Adder: “Ik heb je ook hard gemist moeder. Maar je weet het, spionnenwerk, altijd druk.”
Viper: “Dat zal snel tot een eind komen. Maar eerst dit nog. Ben jij op de hoogte van onze volgende missie?”
Adder: “Ja, vader heeft me net alles ingelicht. En ik kan niet wachten op te beginnen.”
Cobra: “We zullen er snel aan beginnen.”
Adder: “Goed, ik ben echt blij dat ik terug bij jullie ben, ik meen het!”
Viper: “Wij ook zoon, wij ook.”
Cobra: “Nu laten we ons focussen op onze missie. We kunnen de baas niet teleurstellen. Maar eerst hebben we nieuwe outfits nodig zodat we niet opvallen in dit tijdperk.”
WORDT VERVOLGT...
Re: De Egyptische Slaaf
Dat is dan deel 4, deel 5 is in de maak. En zal binnekort gebracht worden.
Re: De Egyptische Slaaf
Wat ontzettend leuk en mooi gemaakt zeg! :-o
Prachtig gedaan, houden zo.
Prachtig gedaan, houden zo.
*UPDATE 5* De Egyptische Slaaf
Hoofdstuk 5: De Ontmoeting
Intussen enige tijd later in Nilesland...
Latifa: “U heeft mij geroepen majesteit?”
Konigin: “Eigenlijk heb ik jou geroepen. Ik heb een eerste taak voor jou.”
Latifa: “Met genoegen, en deze is?”
Koningin: “Ik zou willen dat je naar de voedingswinkel gaat, en genoeg eten koopt om onze proviandkast te vullen.
Pharao: “Hier is genoeg goud. Je mag het wisselgeld houden.”
Latifa: “Oh dank je. Ik zal doen wat u vraagt.”
Koningin: “Wees voorzichtig onderweg.”
Latifa: “Dat zal ik zeker, koningin.”
Pharao: “En kijk uit voor dieven en criminelen in het dorp. Ze zijn zeer snel in hun handelingen.”
Latifa: “Ik zal zeker mijn ogen open houden. Tot straks.”
Latifa verliet de troonzaal.
Latifa ging richting de voordeur.
Latifa: “Eindelijk mijn eerste taak. Ik ben zo opgewonden! Laat ik hen maar niet teleurstellen dan. En ik mocht zelf het wisselgeld houden als ik er zou krijgen. Ze zijn zo vrijgevig. Wel, laten we gaan.”
Latifa liep denkend richting het dorp.
Latifa: “Daar is het dorp. Het is hier prachtig. Wat is het hier zo rustig.”
Latifa: “Het lijkt er op dat het toch even wandelen is van hier uit. Maar even prachtig en zonnig weer als anders. Dat is wel genieten op deze manier.”
Latifa bleef gaan, tot op het ogenblik het winkelcentrum in zicht kwam.
Latifa: “Daar is het, nog een klein beetje verder daar naast de bioscoop. Kijk naar al deze mensen geniet van hun zonnige dag.”
Latifa: “Ik heb veel bewondering voor deze mooie plaats en prachtig land. Ik ben blij en trots dat ik de kans krijg om voor de Pharao en de koningin te mogen werken. Ah, daar is de voedingswinkel, mijn stop.”
Latifa: “Wel hier is het dan. En hier heb ik het goud nog steeds. Nu tijd om te shoppen...”
En van zodra Latifa zonder opletten de winkel binnen liep...
... Botste ze aan tegen een kerel die de winkel uit liep.
Latifa: “Oh! Sorry!”
Kerel: “Kan je niet uitkijken dame?!”
Latifa: “Het spijt me echt vreselijk, ik zag je niet aankomen...”
Kerel: “Dat was behoorlijk duidelijk ja.”
Latifa: “Hoe kan ik het met je goedmaken meneer?”
Kerel: “Eerst en vooral, noem me niet meneer. Mijn naam is Adder. En jij bent?”
Latifa: “Vergeef me, mijn naam is Latifa. Ik ben een bediende van het paleis...”
Adder: “Wel excuseer mij dan maar, ik wist het niet.”
Latifa: “Nee het was mijn schuld. Ik werd een beetje te opgewonden omtrend mijn taak. Echt, hoe kan ik het goed met je maken?”
Adder: “Er is geen nood aan excuses. Echt niet. Ben je ongedeert?”
Latifa: “Ik stel het goed. Ben jij oké?”
Adder: “Ik ben oké. Je bent een vriendelijke dame.”
Latifa: “Dank je.”
Adder: “Maar als je dan toch aandringt om het goed met me te maken, kan ik je soms uitnodigen voor een dinner met mij?”
Latifa: “Oh! Graag, met veel plezier zelfs meneer.”
Adder: “Noem me niet meneer asljeblieft.”
Latifa: “Sorry, maar ik ga graag op je uitnodiging in.”
Adder: “Mooi zo, ik denk dat we het best goed met elkaar zullen vinden.”
Latifa: “Ik denk het ook...”
Adder: “Goed, dan spreken we met elkaar af deze avond rond 21 uur, aan het restaurant hier in het dorp.
Latifa: “Prima, ik zal er zijn. Hoeel ik eerst de toestemming zal moeten wragen aan de Pharao en kongingin.”
Adder: “Ik ben er zeker van dat ze je zullen laten gaan. Ze zijn niet zo slecht zoals sommige beweren.”
Latifa: “Maar ik vraag het toch liever voor zeker te zijn.”
Adder: “Zoals jij het wilt. Dan zie ik je vanavond. Vergeet het niet.”
Latifa: “Ik zal het niet vegeter Adder. Maar als ik er niet ben, dan ben ik waarschijnlijk nog in dienst.”
Adder: “Ik zal dat in mijn achterhoofd houden. Zie je!”
Latifa: “Tot later ja.”
Latifa keerde terug anar de winkel.
Latifa: “Dat was een vriendelijke kerel. En knap ook. Ik hoop echter dat ons afspraakje vanavond kan doorgaan. Maar eerst dit.”
Latifa liep de winkel binnen.
Latifa kocht het voedsel en kwam weer uit de winkel.
Latifa: “Zo, dat is klaar. En kreeg nog behoorlijk veel terug. Nu tijd om terug te keren naar het paleis.”
Latifa vertrok richting paleis.
Latifa: “Ik ben aan het denken hoe ik het ga vragen aan de Koningin en Pharao. Zou ik het gewoon de waarheid vertellen of toch een klein leugentje? Ik wil dat afspraakje echt niet missen. Nee, ik lieg niet. Ik zal gewoon de waarheid vertellen.”
Latifa: “ik kijk er zo naar uit om die kerel weer te zien. Ik geloofde eerst niet in liefde op het eerste geziecht, tot op vandaag. En zo klunzig als ik was, moest ik tegen hem in botsen. Maar hij was vriendelijk nadien.”
Latifa was totaal met haar hoofd in de wolken.
Latifa: “Well terug in het paleis. En laat ik het hen even vragen.”
Latifa had snel het eten weg gezet in de proviandkast en keerde dan richting de troonzaal.
Latifa: “Wel, dit is het moment van de waarheid. Ik ben een klein beetje zenuwachtig nu.”
Klop, klop klopte Latifa op de deur.
Pharao: “Kom binnen.”
Koningin: “Al terug mijn kind?”
Pharao: “Kom voorwaarts alsjeblieft.”
Latifa: “Zeker.”
Latifa: “Mijn Heer, ik heb gedaan zoals u het mij heeft opgedragen. Ik heb het voedsel intussen ook in de proviandkast gezet. Ik heb ook nog wat goud over.”
Pharao: “Zoals ik al eerder zei, hou het wisselgeld maar.”
Koningin: “En ik kan zien aan je gezicht dat er iets is? Spreek maar kind.”
Latifa: “Zoals u wenst. Ik ben tegen een leuke kerel gebotst... en eh ja...”
Koningin: “En hij vroeg je uit?”
Latifa: “Inderdaad, deze avond eigenlijk.”
Pharao: “Wel dat is geen probleem. Je krijgt deze avond vrijaf!”
Latifa: “Meent U dat?”
Pharao: “Nee eigenlijk niet! Ik beveel je vrijaf te nemen deze avond!”
Koningin: “Geniet maar van je afspraakje deze avond mijn kind. Je verdient het.”
Latifa: “Oh... Dank je wel jullie hoogheden... Echt bedankt!”
Pharao: “Ik verklaar je hierbij niet langer in dienst te zijn, voor deze avond. Ga nu!”
Latifa: “Dat zal ik zeker. Ik bedank jullie echt, vanuit heel mijn hart!”
WORDT VERVOLGT...
Intussen enige tijd later in Nilesland...
Latifa: “U heeft mij geroepen majesteit?”
Konigin: “Eigenlijk heb ik jou geroepen. Ik heb een eerste taak voor jou.”
Latifa: “Met genoegen, en deze is?”
Koningin: “Ik zou willen dat je naar de voedingswinkel gaat, en genoeg eten koopt om onze proviandkast te vullen.
Pharao: “Hier is genoeg goud. Je mag het wisselgeld houden.”
Latifa: “Oh dank je. Ik zal doen wat u vraagt.”
Koningin: “Wees voorzichtig onderweg.”
Latifa: “Dat zal ik zeker, koningin.”
Pharao: “En kijk uit voor dieven en criminelen in het dorp. Ze zijn zeer snel in hun handelingen.”
Latifa: “Ik zal zeker mijn ogen open houden. Tot straks.”
Latifa verliet de troonzaal.
Latifa ging richting de voordeur.
Latifa: “Eindelijk mijn eerste taak. Ik ben zo opgewonden! Laat ik hen maar niet teleurstellen dan. En ik mocht zelf het wisselgeld houden als ik er zou krijgen. Ze zijn zo vrijgevig. Wel, laten we gaan.”
Latifa liep denkend richting het dorp.
Latifa: “Daar is het dorp. Het is hier prachtig. Wat is het hier zo rustig.”
Latifa: “Het lijkt er op dat het toch even wandelen is van hier uit. Maar even prachtig en zonnig weer als anders. Dat is wel genieten op deze manier.”
Latifa bleef gaan, tot op het ogenblik het winkelcentrum in zicht kwam.
Latifa: “Daar is het, nog een klein beetje verder daar naast de bioscoop. Kijk naar al deze mensen geniet van hun zonnige dag.”
Latifa: “Ik heb veel bewondering voor deze mooie plaats en prachtig land. Ik ben blij en trots dat ik de kans krijg om voor de Pharao en de koningin te mogen werken. Ah, daar is de voedingswinkel, mijn stop.”
Latifa: “Wel hier is het dan. En hier heb ik het goud nog steeds. Nu tijd om te shoppen...”
En van zodra Latifa zonder opletten de winkel binnen liep...
... Botste ze aan tegen een kerel die de winkel uit liep.
Latifa: “Oh! Sorry!”
Kerel: “Kan je niet uitkijken dame?!”
Latifa: “Het spijt me echt vreselijk, ik zag je niet aankomen...”
Kerel: “Dat was behoorlijk duidelijk ja.”
Latifa: “Hoe kan ik het met je goedmaken meneer?”
Kerel: “Eerst en vooral, noem me niet meneer. Mijn naam is Adder. En jij bent?”
Latifa: “Vergeef me, mijn naam is Latifa. Ik ben een bediende van het paleis...”
Adder: “Wel excuseer mij dan maar, ik wist het niet.”
Latifa: “Nee het was mijn schuld. Ik werd een beetje te opgewonden omtrend mijn taak. Echt, hoe kan ik het goed met je maken?”
Adder: “Er is geen nood aan excuses. Echt niet. Ben je ongedeert?”
Latifa: “Ik stel het goed. Ben jij oké?”
Adder: “Ik ben oké. Je bent een vriendelijke dame.”
Latifa: “Dank je.”
Adder: “Maar als je dan toch aandringt om het goed met me te maken, kan ik je soms uitnodigen voor een dinner met mij?”
Latifa: “Oh! Graag, met veel plezier zelfs meneer.”
Adder: “Noem me niet meneer asljeblieft.”
Latifa: “Sorry, maar ik ga graag op je uitnodiging in.”
Adder: “Mooi zo, ik denk dat we het best goed met elkaar zullen vinden.”
Latifa: “Ik denk het ook...”
Adder: “Goed, dan spreken we met elkaar af deze avond rond 21 uur, aan het restaurant hier in het dorp.
Latifa: “Prima, ik zal er zijn. Hoeel ik eerst de toestemming zal moeten wragen aan de Pharao en kongingin.”
Adder: “Ik ben er zeker van dat ze je zullen laten gaan. Ze zijn niet zo slecht zoals sommige beweren.”
Latifa: “Maar ik vraag het toch liever voor zeker te zijn.”
Adder: “Zoals jij het wilt. Dan zie ik je vanavond. Vergeet het niet.”
Latifa: “Ik zal het niet vegeter Adder. Maar als ik er niet ben, dan ben ik waarschijnlijk nog in dienst.”
Adder: “Ik zal dat in mijn achterhoofd houden. Zie je!”
Latifa: “Tot later ja.”
Latifa keerde terug anar de winkel.
Latifa: “Dat was een vriendelijke kerel. En knap ook. Ik hoop echter dat ons afspraakje vanavond kan doorgaan. Maar eerst dit.”
Latifa liep de winkel binnen.
Latifa kocht het voedsel en kwam weer uit de winkel.
Latifa: “Zo, dat is klaar. En kreeg nog behoorlijk veel terug. Nu tijd om terug te keren naar het paleis.”
Latifa vertrok richting paleis.
Latifa: “Ik ben aan het denken hoe ik het ga vragen aan de Koningin en Pharao. Zou ik het gewoon de waarheid vertellen of toch een klein leugentje? Ik wil dat afspraakje echt niet missen. Nee, ik lieg niet. Ik zal gewoon de waarheid vertellen.”
Latifa: “ik kijk er zo naar uit om die kerel weer te zien. Ik geloofde eerst niet in liefde op het eerste geziecht, tot op vandaag. En zo klunzig als ik was, moest ik tegen hem in botsen. Maar hij was vriendelijk nadien.”
Latifa was totaal met haar hoofd in de wolken.
Latifa: “Well terug in het paleis. En laat ik het hen even vragen.”
Latifa had snel het eten weg gezet in de proviandkast en keerde dan richting de troonzaal.
Latifa: “Wel, dit is het moment van de waarheid. Ik ben een klein beetje zenuwachtig nu.”
Klop, klop klopte Latifa op de deur.
Pharao: “Kom binnen.”
Koningin: “Al terug mijn kind?”
Pharao: “Kom voorwaarts alsjeblieft.”
Latifa: “Zeker.”
Latifa: “Mijn Heer, ik heb gedaan zoals u het mij heeft opgedragen. Ik heb het voedsel intussen ook in de proviandkast gezet. Ik heb ook nog wat goud over.”
Pharao: “Zoals ik al eerder zei, hou het wisselgeld maar.”
Koningin: “En ik kan zien aan je gezicht dat er iets is? Spreek maar kind.”
Latifa: “Zoals u wenst. Ik ben tegen een leuke kerel gebotst... en eh ja...”
Koningin: “En hij vroeg je uit?”
Latifa: “Inderdaad, deze avond eigenlijk.”
Pharao: “Wel dat is geen probleem. Je krijgt deze avond vrijaf!”
Latifa: “Meent U dat?”
Pharao: “Nee eigenlijk niet! Ik beveel je vrijaf te nemen deze avond!”
Koningin: “Geniet maar van je afspraakje deze avond mijn kind. Je verdient het.”
Latifa: “Oh... Dank je wel jullie hoogheden... Echt bedankt!”
Pharao: “Ik verklaar je hierbij niet langer in dienst te zijn, voor deze avond. Ga nu!”
Latifa: “Dat zal ik zeker. Ik bedank jullie echt, vanuit heel mijn hart!”
WORDT VERVOLGT...
Re: De Egyptische Slaaf
waar heb je trouwens dat intercom object vandaan?