Mijn allerliefste Eleazar,
Ach, wat moet ik zeggen? Kansen dat je het hebt overleefd zijn klein maar wie weet zijn de kansen ook groot dat je in één of ander kamp bent waar je liefdevol word verzorgd door een vrouw die nog knapper is dan ik. Dat je hopeloos verliefd word en mij in dit reusachtige kasteel achterlaat bij die rampzalige ouders van je. Aurora, het meisje dat verstoten is door haar familie omdat zij haar liefde achterna ging en niet trouwde met een rijke zoon van een landheer. Aurora loopt niet in gigantische boljurken met poefmouwen en een hoog opgestoken kapsel, nee, Aurora paradeert rond in een stuk stof die door een oude vrouw in elkaar is genaaid zodat dat stuk stof toch nog fatsoenlijk op een jurk lijkt. Soms verlang ik terug naar mijn oude leventje, waar alles nog koek en ei was. Een dienaar wekte mij in mijn reusachtige hemelbed voor het ontbijt en een halfuur later kwam ik stralend met een babyhuidje en in een jurk vanuit Frankrijk die glinsterde in het zwakke ochtendlicht de marmeren trap afgedaald, met een glimlachende vader die onderaan de trap op mij wachtte om zijn arm uit te steken en me naar de eetzaal te begeleiden. Die was dan al overvol met familieleden die ook allemaal glimlachten als ik de eetzaal betrad. Een dienaar schoof mijn stoel voor me naar achter en weer een andere dienaar zorgde er voor dat mijn nogal lange jurk sleep niet vast kwam te zitten onder de prachtig uit hout gesneden tafelpoten.
Ik ben eenzaam, Eleazar. Ze weten allemaal hier dat ik van adel ben en toch behandelen ze me als een oud vod. Niet dat ik zo zeer dat ik elke dag naar mijn oude leventje terug verlang, maar een beetje respect mag ik toch ook wel krijgen? Een aai over mijn bol hoef ik niet - ik ben volwassen. Een complimentje over mijn kapsel, of dat mijn jurk er goed uitziet zou ik ook aardig vinden. Wat doe ik hier nog als ik onzeker ben over onze toekomst? Wie weet ben je allang overleden door de oorlog in het Westen van ons land en ben ik je kwijt. Heb ik dan mijn adelijke gevoelens opgegeven voor een nutteloze liefde?
Een man met een beetje pit in zijn lijf zou terugschrijven en me gerust stellen. Zeggen dat er niks met hem aan de hand is of zeggen dat er misschien tijd is om een bezoekje te brengen aan dit rampzalige kasteel. Om me tenminste nog op te vrolijken.
Of, Eleazar..
Is dit mijn laatste brief?
