Lees allemaal even het bericht van mij hierboven!
Riley en Luke zijn twee tieners die in het 4e district wonen, een tweeling. Hun levens zijn best prettig en zorgeloos, afgezien van het feit dat hun moeder ze in de steek heeft gelaten toen ze ongeveer een jaar oud waren. Ze heeft hen verlaten voor een gitarist met dreadlocks. Sindsdien wonen ze samen met hun vader in een klein, maar mooi huisje aan de rand van een meer.
'Kom op Ri, gewoon gooien! Er is toch niemand thuis!' lacht Luke. Riley staat er een beetje twijfelend bij. 'Weet je het zeker? Volgens mij zag ik iemand bewegen achter dat raam...'
'Nee, geloof me. Hé, kan je me even nog een ei aangeven?'
Hoe hadden ze ooit kunnen weten dat hun levens totaal overhoop zouden worden gegooid door de Hongerspelen? De kans dat je wordt uitgekozen is piepklein, en dat je broer of zus ook aan de beurt is, bestaat gewoon niet. Maar toch is het gebeurd.
De voordeur zwaait open en een oudere man stormt naar buiten met een chagrijnig gezicht. 'Kwajongens! Kom terug! Jullie gaan dit weer schoonmaken, en wel nu! Hé, kom hier!' gilt hij als de tweeling het op een lopen zet. 'Rennen Ri,' lacht Luke en hij trekt een sprint, dankzij de adrenaline die door hun aderen stroomt. 'Wacht op mij!' hijgt Riley. Pas na een hele tijd blijven ze hijgend staan en gieren het uit. 'Zijn gezicht, zag je zijn gezicht!' schateren ze.
Maar het afschuwelijke nieuws verandert alles.
'Pap, ik wil niet, ik kan dit niet,' huilt Riley. 'Hoe kan dit nou gebeuren? Waarom wij allebei?' ze snikt en valt haar vader in de armen.
Het komt goed lieverd, het komt goed. Rustig maar.' Haar vader klopt kalmerend over haar rug, maar het helpt niet. Haar snikken worden alleen maar erger. En Luke en hijzelf hebben ook moeite om zich groot te houden. Hij wil er absoluut niet aan denken, maar diep van binnen weet hij dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat hij één van zijn kinderen ziet...