De tweelingmeisjes waren erg verschillend. Op 13 jarige leeftijd bijvoorbeeld. Sanne werd gepest, omdat ze zo veel leerde, geen leuke kleren droeg en een bril had. Terwijl Hanna juist populair was, omdat ze stijlvolle kleding droeg, rookte, dronk en steelde.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘Hallo, ik ben Hanna Grauwendsen. Ja, mijn achternaam is echt ge-wel-dig, kuch kuch. Ik ben 21 jaar en woon sinds kort in een eigen huisje. Euhm... ik heb veel homor, en ben natuurlijk nog vrijgezel. Ik ben opgegroeid in Sunset Valley, waar ik nog steeds woon. Ik werk in een café. Ik krijg niet heel veel betaald, maar ander werk is er haast niet. Ik moet vooral (paal) dansen in een kort jurkje of zo iets, drankjes rond brengen en ik moet gasten vermaken op feestjes. Sommige mensen vinden dat ik te ver ga, in een te sexy jurkje met een vreemde flirten, maar hiervoor krijg ik wel mooi betaald! Toch... soms... heel soms... droom ik van een perfect leventje, met een perfecte man. Maar mijn zus zegt elke keer weer dat ik in het café geen geschikte man zal vinden. Maar wat weet zei er ook van?’
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
dit word dus mijn eerste dagboek, mwoehahaha. tips & zo vind ik leuk. c:
xxxx. (hoofdstuk 1 komt zo)
ik schrik op van mijn dagdroom. snel sta ik op en pak ik mijn telefoon uit mijn zak. Op het scherm staat duidelijk 'Bert.' Ik bijt op mijn lip en druk op het groene hoorntje. ‘j-ja?’ zeg ik langzaam. ‘waar blijf je nou?! je moest al in het café zijn, remember? Er was iemand die je wou spreken, maar hij is nu al weg. Je hebt geluk dat hij toch betaald heeft voor dat gesprek, dat er niet was!’ Ik staar verbaasd naar de grond. Iemand die mij speciaal wou spreken? ‘Hallo?! Hoor je me, kom nu naar het café, ik moet weg, Claire is er ook.’ Opgehangen.
Ik ren zo snel mogelijk mijn huisje uit, naar het café. Toevallig woon ik echt vlak voor het strand, waar het café is. Ik loop buiten adem naar binnen. Claire leunt tegen het hek aan, bij de paal. Ik kleed me verstopt achter de bar om. Claire is zo'n pop. Als je míj al erg vind, dan heb je Claire nog niet gezien!
‘Kom hier staan, de eerste gasten komen zo!’ roept Claire. Ik klim snel over het hekje. ‘Claire.. heb jij wel eens hier de man van je dromen gezien?’ zeg ik zachtjes. Claire begint hard te lachen. ‘Nee liefje, is ook niet nodig.’ Ik haal mijn schouders op en kijk rond. Nog geen een gast... Vreemd.
Ik zucht diep en wil net tegen Claire uitvallen over Bert, als mijn telefoon gaat. Ik neem snel op. ‘Heee, met...’ ‘Hanna, dat feest gaat niet door. Geef het even aan Claire door, wil je?’ ‘Tuurlijk, Bert...’ zucht ik. Snel druk ik op het rode hoorntje. Claire kijkt me vragend aan. ‘Dat ene feest hier gaat niet door, we mogen dus denk ik wel vroeg naar huis.’ Claire rolt met haar ogen.
Dan horen we de deur open gaan. Claire geeft me een duwtje naar de paal. Ik begin fanatiek te dansen en gluur wie er binnen is gekomen. Een of andere ouwe gek, die hier wel vaker komt. Claire loopt op haar hoge hakken naar hem toe. Ik hoef niet eens te horen wat ze tegen hem zegt. Dan komt er nog iemand binnen. Eens denken... Dorstig iemand. Ik breng snel een lekker drankje naar hem toe.
Ik wil ergens anders gaan zitten om mijn eigen glas leeg te drinken, maar de man wijst op de stoel schuin naast zich. Ik ga aarzelend zitten. ‘Werk je hier?’ vraagt hij, waarna hij nog een slok neemt. Pf, wat een domme vraag. Als ik hier niet werkte kwam ik hier niet in deze kleding. ‘Ja.’ zeg ik kortaf. Het blijft even stil. ‘Krijg je veel betaald?’ Wat wilt deze dude hier mee bereiken? Wilt hij hier soms ook werken of zo? ‘Gaat je niks aan.’ De jongen zet zijn lege glas op de tafel en staat op.
‘Heb je soms zin om te dansen?’ vraagt de jongen dan, en hij glimlacht aardig. ‘Tuurlijk.’ zucht ik. Ik kan hier geen nee zeggen. We dansen een tijdje, terwijl we praten, lachen en elkaar een beetje leren kennen. Na een tijdje merk ik dat hij naar Claire kijkt, die zich lekker uitslooft bij de paal. Geirriteerd stop ik met dansen en draai ik me half om, om niet naar Claire te kijken.
De jongen merkt het op. Plotseling drukt hij zijn lippen op de mijne. Wow. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en sluit ze uiteindelijk. Misschien... heel misschien... is dit de ware. Pff, die stomme Sanne ook. Natuurlijk zijn er in dit café leuke boys. Vlinders, vlinders en nog eens vlinders. Dit gevoel zou ik altijd wel willen houden.
Als ik uiteindelijk naar huis ga, zie ik niet hoe Claire valst naar me grijnst...
Met photofiltre, die heeft al zo'n papier patroon er op staan. En dan gewoon tekst er op zetten. Dat plaatje kon ik alleen niet echt 'Sims-achtig' maken, haha.
En ja Claire ziet er wel nep uit, denk dat ik haar wel beetje aanpas.
Ik ga vandaag weer een nieuw hoofdstuk er op zetten. (:
