______
Proloog
Oma's trillende handen pakten mijn hand voorzichtig vast. 'Olivia, je bent een geweldige meid, en ik weet dat je het gaat redden. En ik weet zeker dat je moeder daar ook zo over denkt.' Zei mijn oma, ze snikte zachtjes. 'Mijn moeder...' fluisterde ik. 'Ja, je moeder, ze heeft altijd van je gehouden. Altijd vertelde ze hoe blij ze met je was.' zei mijn oma. De tranen rolden over mijn wangen. Oma knuffelde me.
'Je moeder had nooit onder die auto willen komen. Het was een ongeluk. De bestuurder was dronken, en was bezig met andere dingen.' fluistede mijn oma, en ik zag dat de tranen in haar ogen prikten. 'Weet je wat ze op dat moment aan het doen was?' Ik dacht na. 'Ehmm... Oversteken?' Zei ik, en mijn oma lachte. 'Ja, dat ook. Maar ze dacht aan jou. Dat vertelde ze me in het ziekenhuis, vlak voordat ze overleed. Ze zei dat als je uit huis zou gaan, ik je deze brief moest geven. Oma gaf me een brief, die op gewone post leek.
'Liefste Olivia,
Nu je dit leest, heb je de grote beslissing genomen om uit huis te gaan. Ik wist dat dit ooit zou gebeuren, maar ik zou er niet bij kunnen zijn. Ik heb nu niet lang meer hier op aarde, maar ik blijf altijd bij je, in je hart. Ik hoop dat je een geweldig huis zult vinden, waar je je op je gemak voelt.
Veel liefs,
Je moeder.' Las ik voor, terwijl oma zachtjes aan het snikken was. 'Oma, ik moet nu echt gaan, mijn vliegtuig vertrekt bijna.' Zei ik, en ik probeerde te glimlachen. Ik gaf oma nog een knuffel
'Bel je me als je er bent?'
'Natuurlijk.' zei ik, en ik kleedde me nog snel om, en liep het appartementje uit. Op weg naar een nieuw begin.
_____
Het is nogal dramatisch, maar normaal is die oma heel gezellig.
Wat vinden jullie?
*domheid*