
Marloes zit op de bank. Ze denkt aan van alles en nog wat. Ze schrikt als Joost opeens binnenkomt.
‘We hebben morgen een bruiloft, hè.’ zegt Joost. ‘Van Simone en Dirk.’ Marloes zucht.
‘Ik heb daar echt geen zin in.’ zegt ze. ‘Ik voel me misselijk en ik heb pijn.’
‘Je hoeft ook niet heel de dag te blijven.’ zegt Joost terwijl hij naast haar op de bank gaat zitten.’ Hij wrijft over haar buik.

‘Daar heb je gelijk in.’ zegt ze. Joost slaat een arm om haar heen en hij begint haar te zoenen.
‘Ik ken die Simone helemaal niet, nog nooit gezien, jij?’ zegt ze.
‘Dirk is een goede maat van me, hè. Ik heb Simone dus wel een paar keer gezien.’ zegt hij.

Hij gaat met zijn hand in zijn jurken en met zijn lippen bij haar borsten. Marloes duwt zijn hoofd weg.
‘Denk het dus even niet.’ zegt ze chagrijnig. Joost is verbaasd.
‘Zoals ik al zei: Ik ben misselijk en ik heb pijn. Dus ik heb geen zin in dat kleffe gedoe van jou.’
‘Dat kan je ook normaal doen.’ zegt hij geïrriteerd. Hij trekt zijn hand terug.

Marloes gaat staan en begint meteen de schreeuwen.
‘Nee, jij moet normaal doen.’ schreeuwt ze. Joost gaat ook staan.
‘Jij denkt alleen maar aan jezelf, en aan je kind. Kun je ook aan mij denken.’ Ze wijst me haar vingen naar Joost.
‘Ik denk altijd aan jou, jij bent degene die aan zichzelf denkt.’
‘O, nou heb ik alles gedaan.’ schreeuwt ze. ‘Ik ben het zat met jou!’ Ze rent de kamer weg. Joost laat zich neerploffen op de bank.
‘Ik ga niet mee naar die bruiloft!’ schreeuwt ze er nog even achteraan.
‘Wat is zij vermoeiend!’ zegt hij en hij meent het.

Ongeveer een maand vloog voorbij. Isabella, Willemijn en Simone zitten aan tafel en eten en pizza. De grote dag voor Simone is morgen, dan gaat ze trouwen.
‘Ik heb zoveel zin in morgen.’ mompelt Simone terwijl ze een stuk van haar pizza probeert af te scheuren.’
‘Ja, dat snap ik.’ zegt Willemijn. ‘Dit zijn goede pizza’s.’
‘Ja, ze zijn lekker.’ zegt Isabella terwijl ze naar Willemijn kijkt. Ze hebben elkaar via Simone leren kennen en zijn nu ook vriendinnen.

‘Willemijn? Heb je nog last gehad van Stefano?’ vraagt Simone. Willemijn lacht.
‘Van Stefano, hij zei een maand geleden dat hij me zou terugpakken.’ zegt ze lachend. ‘En nog steeds heb ik hem niet gezien.’ Ze neemt weer een stuk van haar pizza.
‘Ik zou toch nog oppassen.’ zegt Isabella. ‘Ik bedoel.. ik ken hem niet. Maar hij lijkt me gevaarlijk hoe jij hem beschreven hebt.’ Iedereen heeft zijn pizza op en Willemijn ruimt de doos op.

‘Laten we het ergens anders over hebben.’ zegt Willemijn. ‘Het is tenslotte morgen jouw bruiloft, dus ‘’all eyes on you’’’ zegt Willemijn. Simone lacht.
‘Ik ben zo blij met Dirk.’ zegt Simone. Ze straalt helemaal.
‘Wees er maar zuinig op.’ zegt Isabella. ‘De relaties van mij en Willemijn zijn allebei kapot. Wat doe je eigenlijk aan.’
‘Ik kan het wel even aantrekken.’ Willemijn en Isabella vinden het een goed plan.

Nadat ze de jurk van Simone hadden bekeken, die Isabella heel mooi vond, loopt Isabella naar haar huis toe. Het is toch heel dichtbij denkt ze. Ze denkt na over de bruiloft die morgen plaats gaat vinden. Ze moet in een gouden jurk komen. Ook Melissa gaat mee naar de bruiloft. Simone kijkt nog even naar de flat en loopt dan verder.

Nog geen drie minuten later loopt aan de andere kant van de stoep een man. Hij kijkt Isabella aan en Isabella kijkt hem aan. Hij straalt een gemene, wraaklustige uitstraling uit. Opeens schiet het haar te binnen: Stefano. Ze heeft Willemijn en Stefano samen een keer gezien. Nu herkent ze Stefano. Zal hij richting de flat gaan?

Isabella stopt en pakt haar telefoon. Ze ziet Stefano oversteken. Ze belt naar Willemijn, ze vertrouwt het helemaal niet.
‘Met Isabella.’ zegt ze snel. ‘Ik denk dat ik Stefano zie!’ Isabella luistert even.
‘Waar? Dicht bij de flat!’ zegt Isabella en ze kijkt naar hem. Hij loopt inderdaad naar de flat toe.

‘Wat, dicht bij de flat?’ Willemijn is bang, ze had eindelijk weer het veilige gevoel, maar dat is nu als sneeuw voor de zon verdwenen. Simone kijkt angstig toe.
‘Oké, dus hij gaat niet naar binnen?’ vraagt Willemijn. ‘Hij loopt door?’ Willemijn luistert.
‘Oké, bedankt voor het bellen.’ Willemijn hangt de telefoon op.
‘Wat is er?’ vraagt Simone angstig.
‘Hij stond even voor de deur van de flat, maar toen liep hij door zegt Isabella.’ zegt Willemijn.

‘Er gaat niks gebeuren.’ zegt Simone die Willemijn omhelst. ‘Je bent veilig.’ Simone weet het eigenlijk zo net nog niet. Het is een gevaarlijke jongen, hoe hij haar had behandelt was afschuwelijk.
‘Ik hoop het. Trouwens, je jurk is echt prachtig.’ zegt Willemijn. Simone glimlacht maar ze heeft geen juist gevoel, ze is bang dat Stefano echt wat gaat doen.
Volgende keer in Natte traan en zachte wang:
- De grote dag voor Simone en Dirk.
- Ook zien we Stefano weer.
Laatst gewijzigd door Klaas op zo 31 jan 2010, 20:08, 1 keer totaal gewijzigd.
