Dit verhaal gaat over Sara, een rijke jonge vrouw die zich veel bemoeit met anderen, veel om zichzelf geeft en over veel dingen overdrijft. Ze woont in een kasteel samen met haar beste vriendin Marica. Ze proberen er een leuk leven van te maken, al zit er bij Marica een draadje los en al denkt Sara veel te veel aan zichzelf..
(Ik kon het gewoon niet laten om dit te doen.
Verder wil ik nog iets zeggen. Dit verhaal heeft niks met Hellhole te maken, alleen de personages van dat verhaal zitten hier in, maar dit is een heel ander soort verhaal! 
Voor de mensen die Hellhole niet kennen; Ik ga daar niet over praten. 
)Anyways,
Update 1
Sara
Ik stap uit mijn grote dure bed, duw de zachtste, mooiste en duurste dekens ooit naar de andere kant en kijkt naar het glanzende plafond. Ik heb gisteren overleeft; Nu vandaag nog, en morgen, en overmorgen, en de dag daarna, en de dag daarna, en...Whatever. In ieder geval, ik ben Sara en ik ben mooi, leuk, sexy, vriendelijk, en natuurlijk geweldig cool.
In ieder geval stap ik dus uit mijn bed en hoor mijn maag knorren. Ik voel eraan en merk dat ik honger heb. Dus wat moet ik dan doen? Ik bedoel, ik heb geen butler meer want die heb ik knock-out geslagen en op straat gegooid nadat hij om SALARIS had gevraagd!! Hoe durft hij!
Dan kom ik er opeens achter dat de keuken bestaat en ren als een speer naar de keuken terwijl ik schreeuw dat ik honger heb.
Wanneer ik arriveer bij de keuken kom ik er achter dat ik helaas niet gelijk de koelkast open kan trekken omdat Marica vandaag aan een stuk boter zit te smakken en na 5 minuten pas door heeft dat ik er ben.
Ze pakt een groot pak ijs en gaat op een dure, comfortabele, mooie, stijlvolle stoel zitten. Ik kijk naar haar en loop kort daarna naar de koelkast om een boterham te pakken. Terwijl ik zoek naar boterhammen besluit ik tegen Marica te praten. "Waarom zit jij iedere dag een heel pak ijs op te eten op de vroege morgen?" zeur ik. Ik pak een boterham, smeer er wat jam op en ga zitten.
Ik zet mijn tanden in de boterham en kijk ondertussen naar Marica. Die zit na te denken en fluistert zachtjes van alles en nog wat. Na een tijdje keert ze langzaam haar hoofd naar mij.
"Goeie vraag." antwoordt ze. "Ik denk dat het gewoon zo'n gewoonte is, al doe ik dit al 3 jaar. Ik denk niet dat het ooit verdwijnt, maar ja."
Ze kijkt een beetje gekwetst naar beneden en zucht. "Waarom zit jij iedere dag uhm,...Ach laat maar." zegt ze terwijl ze opstaat en wegloopt.
Laatst gewijzigd door Yum op za 25 jun 2011, 12:23, 4 keer totaal gewijzigd.
