Update 13 Door May
Het leek wel alsof ik in die tijd veel meer van Xander was gaan houden, ik kon niet zonder heb, zonder zijn zachte lippen, zijn warme handen, of het genot als hij mijn bloed dronk, al werd dat minder... Heel erg minder, Xander leek zwakker te worden, elke dag zwakker.
Het was beangstigend, soms, soms leek het alsof hij niet meer goed kon staan. Maar ik vergat het weer, als Xander me vast pakte, tegen zich aan trok en begon te zoenen. Hij probeerde me het doen vergeten, maar dan leek hij zich weer over wat anders zorgen te maken. Vooral de laatste tijd, hij was zo gespannen, aan alles. Hij werd bang voor de 'leider' Steve, en telkens als hij naar mij keek, leek hij bang te zijn.. Maar waarvoor...
Door Xander
Ondanks dat ik niet veel kracht had, had May gelijk, dat wisten we beide. Ik was bang, bang voor de opruiming, ik hield van May, nu en nooit, en ik zou haar niet kunnen verliezen, zonder haar leven.
"May...", begon ik plotseling.. Ik was bang en trilde lichtjes. Ze leek te schrikken. Hij trilt.. Gaat hij nu wat vertellen? Maakt hij het uit? spookte door haar hoofd.
"May...." , herhaalde ik zuchtend, ik kon het neit, ik kon het niet.
"Xander... Zou je het alsjeblieft willen zeggen?", May keek me aan met puppy ogen, de ogen die ik niet kon weerstaan, "May... Het is niks bijzonders..."
"Je dumpt me", haat stem klonk emotieloos, maar toen ik in haar ogen keek, zag ik het, de tranen, May toch...
Ik trok haar bliksem snel in mijn armen en kust haar.
Een paar dagen later
"Xander!", May schreeuwde naar me, woedend, ik begreep niet wat er aan de hand was, totdat ik haar gedachte hoorde.
De adem benam me..
"May....", ik stak trillend mijn hand uit, ik was van plan om hem tegen haar wang aan t edrukken, maar May sloeg mijn hand weg.
"Xander! Waarom?", ditmaal liepen de tranen over haar wangen.
"May..", probeerde ik weer, maar het hielp niks, helemaal niks.
En toen gebeurde het waar ik het meest bang voor was. May duwde me aan de kant en stormde langs me heen. Ik bleef een tijdje versuft tegen de muur hangen, alles drong langzaam tot me door.
Ik verzamelde al mijn kracht en liep de kamer uit.
Ik rook May's geur, maar ook geur van anderen, het ging door me heen, allemaal door elkaar. Ik kon May's geur niet meer te pakken krijgen.
Precies op dat moment kwam Mike de gang op, "eey Xander!", Mike grijnsde van oor tot oor, totdat ik hem aankeek, "is ze...?", ik knikte droevig, May had de benen genomen.
En toen voelde ik pas de woede. Ik begon tegen Mike te schelden en zelfs hem uit te schelden. Pas na een lange tijd was ik gekalmeerd. "Jo gozer, ik ga haar wel zoeken, ga jij nu maar even lekker rustig aan doen oké?", Mike's toon was sussend, maar alsnog voelde ik de vlammen in mijn lichaam, Mike duwde me naar mijn kamer, "blijf", zei hij en toen was hij verdwenen. Ik bleef trillend zitten, in de hoop dat Mike zo binnen kwam, samen met May..
Oo May, mijn liefste, wat heb ik je aangedaan?