Deel 5.

Isabella en Melissa zijn klaar met eten. Melissa pakt haar huiswerk en Isabella ruimt de tafel af. Melissa denkt over het telefoongesprek van haar ouders een paar dagen geleden. Ze wilt heel de tijd er al iets over vragen, maar steeds heeft ze de moed er niet voor. Melissa kijkt naar haar schrift: 32 x 5 =. Toch wilt Melissa haar moeder vertellen wat ze er van vind.

Ze slaat haar schrift dicht en loopt naar haar moeder die de borden in de vaatwasser zet. Isabella neuriet een liedje.
‘Mam?’ zegt Melissa. ‘Dat gesprek hè, met papa..’
‘Welk gesprek, Melissa?’ vraagt Isabella die de laatste borden en bestek in de vaatwasser doet.
‘Dat telefoon gesprek. Wat jullie een paar dagen geleden voerden.’ Isabella kijkt naar Melissa.

‘Jij hoort geen gesprekken af te luisteren!’ zegt Isabella en ze kijkt streng naar Melissa.
‘Jij hoort geen vaders bij kinderen weg te houden!’ schreeuwt Melissa tegen haar moeder. Isabella schrikt ervan.
‘Melissa hier hebben wij het al over gehad, oké?’ zegt Isabella die ook best wel boos wordt.
‘Nee, jij houdt papa bij me weg, dat is niet oké!’ Melissa rent de keuken uit, naar haar kamer. ‘Ik haat jou!’ schreeuwt Melissa.

Melissa komt aan in haar kamer, ze rent naar het bed, gaat er tegen aan zitten en pakt haar beer. Alle lampen zijn uit, op een lampje na. Ze doet alsof de beer haar vader is.
‘Ik mis je papa!’ fluistert ze in het oor van de beer. Deze beer heeft ze van haar vader gekregen omdat ze zo’n goed rapport had. Ze mist haar vader meer dan ooit en haar tranen rollen tegen de beer aan.

Isabella komt de kamer binnen. Ze gaat tegenover Melissa in kleermakerszit zitten. Melissa is sip met het handje van de beer aan het spelen.
‘Lieverd, papa heeft me bedrogen, hij heeft een andere vrouw. Hij zegt nu wel dat hij bij haar weg is maar dat is niet zo. Ze zijn nog bij elkaar. Ik vind niet dat hij mij mag bedriegen en ben daarom bij hem weggegaan.’ Melissa kijkt nog steeds naar de beer.
‘Ik heb jou meegenomen omdat ik altijd voor jou zorg, papa was nooit thuis, hij was wel lief, maar nooit thuis. Begrijp je het? Ik beloof dat je papa nog een keer zult zien.’
Melissa voelt zich stukken beter. Ze snapt het ook.

Willemijn en Stefano staan al heel vroeg op. Stefano gaat meteen tv kijken. Willemijn gaat ontbijten. Na het ontbijten gaat Willemijn naast de tv staan.
‘Stefano, ik wil je even spreken.’ zegt ze. Stefano kijkt niet op.
‘Wacht even, ik wil dit even zien.’ zegt hij zonder haar aan te kijken.
‘Stefano, het is belangrijk!’ zegt ze geïrriteerd. Stefano kijkt haar aan, zet de tv uit een loopt naar haar toe.

‘Oké schatje, wat is er?’ zegt hij op een flirt-toon. Hij wilt haar handen pakken, maar Willemijn geeft aan dat ze dat niet wil.
‘Ik wil echt niet meer dat je me slaat, anders ga ik bij je weg.’ zegt ze heel serieus. ‘Simone en ik hadden...’

Hij onderbreekt haar.
‘Wat heeft die stomme koe hier mee te maken?’ schreeuwt hij boos. ‘Zij moet haar vieze kop houden, die vieze onvruchtbare trut.’
‘Wat zeg je?’ roept Willemijn. ‘Wat zeg je over mijn vriendin? Niemand noemt haar een onvruchtbare trut. En jij al helemaal niet!’

‘Ik zeg wat ik wil over die vieze... vieze..’ Stefano zoekt naar het goede woord, maar Willemijn neemt nu het woord.
‘Het is uit, je kunt vertrekken. Je kwetst mij, je kwetst Simone, je slaat mij! HET IS UIT!’ schreeuwt ze door de hele kamer. Willemijn is woester dan ooit.

‘Niemand dumpt mij!’ zegt Stefano rustig. Hij wilt zijn hand op tillen om haar een tik te geven, maar Willemijn probeert zichzelf te verdedigen. Ze duwt met haar handen tegen zijn hoofd.
‘Ik maak je kapot!’ schreeuwt Stefano die de handen van Willemijn in zijn gezicht heeft.

Simone hoort de hele ruzie op de gang en hoort ook dat er een gevecht uitgebroken is. Ze stopt de sleutel die ze van Willemijn gekregen had in het sleutelgat en rent naar binnen. Ze schrikt zich rot. Ze ziet Willemijn en Stefano vechten.
‘Stefano, stop!’ schreeuwt ze, maar Stefano gaat gewoon verder. Simone durft er niks aan te doen. Ze staat aan de grond genageld.

Uiteindelijk heeft Stefano de macht over Willemijn gekregen.
‘Jij houdt van mij! En ik van jou! Wij horen bij elkaar!’ schreeuwt hij terwijl hij tegen haar hoofd aan duwt.
‘Ik hou niet van jou! LAAT ME LOS!’ krijst Willemijn. Stefano duwt zo hard tegen het hoofd van Willemijn aan dat ze met een knal op de grond valt.

Stefano kijkt nog even naar Willemijn en rent dan weg, naar buiten. Hij kijkt ook Simone nog even met een dreigende blik aan terwijl hij haar voorbij rent.
‘Hier kom je niet mee weg!’ schreeuwt hij terwijl hij het appartement uitrent.

Willemijn staat op. Een traan rolt over haar wang. Ze kijkt naar Simone, die verstijft staat te kijken. De schrik is erg groot.
‘Gaat het?’ vraagt Simone die nog steeds bang is.
‘Ja, het gaat wel.’ liegt Willemijn. ‘Het is nu uit tussen ons. Je had gelijk.’ Willemijn loopt naar Simone toe, ze omhelzen elkaar. Ze wilt Stefano nooit meer zien.
Laatst gewijzigd door Klaas op zo 31 jan 2010, 20:06, 6 keer totaal gewijzigd.