Dit deel is misschien een beetje saai. Mijn excuses. Maar na dit deel gaat het wat spannender worden. Zondag nieuw deel en dat beloof ik. In Deel 8 gebeurt er iets minder leuks. Veel plezier met dit deel.
Deel 7.

Het is al over tienen en Melissa zit aan de keukentafel en kijkt naar buiten via de schuifdeur. Ze is al meerdere keren naar boven gelopen en ze heeft geprobeerd de baby te gaan bekijken, maar ze durft niet. Iets houdt haar tegen. Toch hoorde ze wel geluiden van de baby, zoals zacht gekreun en gehuil.
‘Melissa.’ zegt Simone die achter Melissa staat. ‘Gaat alles goed met je?’ Melissa knikt, maar zegt niks.
‘Fijn om te horen.’ zegt Simone. ‘Mag ik bij je komen zitten?’

‘Ja, ga je gang. Hoe is het met de baby?’ vraagt Melissa. Simone gaat tegenover Melissa zitten.
‘De verloskundige zegt dat Björn gezond is. Het is echt een schattige baby en je vader vertelde me dat hij veel op jou lijkt toen jij geboren werd.’ zegt Simone en Melissa tovert een glimlach op haar gezicht.
‘Waar is mijn vader dan?’ vraagt Melissa.
‘Boven op bed naast Saskia. Saskia is erg moe en moet dus veel slapen.’

‘Zou je Björn willen zien?’ vraagt Simone. ‘Ik heb hem al vastgehad.’
‘Nee, ik denk dat ik daar nog niet klaar voor ben.’ zegt Melissa tegen Simone.
‘Ik weet wat je bedoelt hoor, lieverd. Je hebt echt veel meegemaakt. Je moeder verliezen is al moeilijk, maar dat je vader ook nog met een andere vrouw aan komt zetten kan er gewoon niet bij.’ Melissa knikt. Simone is de enige waar Melissa op het moment goed mee kan praten. Bij haar voelt het vertrouwd en ze lijkt wel een tante die ze al haar hele leven kent.
‘Jij bent echt de enige die een beetje medeleven toont.’ zegt Melissa en glimlacht naar Simone.

‘Saskia en je vader tonen ook medeleven, maar die wil jij gewoon niet accepteren.’ zegt Simone. ‘Ik heb begrip voor je, maar ik denk dat het beter is dat het goed komt. Jullie zouden een nieuw gezin kunnen vormen. Je vader, Saskia, Björn en jij.’
‘Ons gezin is gebroken toen wij vertrokken naar deze stad. Ons gezin kan niet hervormd worden.’ zegt Melissa. ‘Ik vind het heel lief van je dat je met mij wilt praten, maar ik wil er nu over ophouden.’ Simone knikt en stopt over het onderwerp.

‘Je bent een lieve vrouw!’ zegt Melissa en Simone voelt zich gevleid. Opeens komt ze erachter dat Fabio haar dat vanmorgen ook heeft gezegd. Ze krijgt een raar gevoel nu Melissa hetzelfde zegt.
‘Bedankt.’ zegt Simone kortaf. ‘Zou je dan nu samen met mij Björn willen zien?’ vraagt Simone met een glimlach om weer van onderwerp te veranderen.
‘Ja, maar dan wel echt samen met jou.’ zegt Melissa terwijl ze haar handen in elkaar legt.
‘Natuurlijk. Ik ben dol op kinderen dus ik zeg geen nee.’ zegt Simone lachend. ‘Als je hier wacht, zal ik Björn even halen.’ Melissa knikt en Simone loopt naar boven.

Simone komt de keuken binnenlopen met Björn gewikkeld in een dekentje. Melissa ziet hem nog niet omdat ze hem naar haar toe gekeerd houdt.
‘Laat me eens kijken.’ zegt Simone die van Björn naar Melissa kijkt. ‘Ja, lijkt sprekend.’
Björn maakt allemaal zachte geluiden wat Melissa kippenvel bezorgd.
‘Aangezien jij heel veel op je vader lijkt klopt het wel.’ zegt Simone vriendelijk en ze kijkt naar Melissa, die het niet leuk vindt wat Simone zei. Ze wilt juist op haar moeder lijken.

‘Wil je je broertje vasthouden?’ vraagt Simone die Björn in haar armen legt. Melissa kijkt naar Björn. Dit is de eerste keer dat ze hem ziet.
‘Nee, liever niet. Dat vind ik nog een beetje eng.’ zegt Melissa die langzaam een hand naar Björn toebrengt. Ze aait hem over zijn kale hoofdje en lacht.
‘Hallo, ik ben je grote zus.’ zegt Melissa op een kinderlijke manier. Simone kijkt naar Melissa en glimlacht.

Het is iets later dan elf uur en Fabio staat op het punt om Simone uit te laten.
‘Heel erg bedankt voor je hulp. Ook namens Arnoud en Saskia.’ zegt Fabio.
‘Graag gedaan. Ik heb ook weer wat kennis opgedaan over bevallen.’ zegt Simone lachend.
‘Handig als je zelf een keer moet bevallen.’ zegt Fabio die meelacht.
‘Ja, heel handig.’ zegt Simone die een nep glimlach op probeert te zetten.
‘Ik ga er maar eens vandoor.’ zegt Simone en ze wilt zich omdraaien maar Fabio pakt haar arm zachtjes vast.

‘Weet je zeker dat ik je niet naar huis moet brengen?’ vraagt Fabio vriendelijk. Simone drukt uit het niets een kus op zijn mond. Het duurt vijf seconde voordat ze zich weer wegtrekt.
‘Dat kwam heel onverwachts.’ zegt Fabio lachend.
‘Voor mij ook. Ik ben getrouwd.’ fluister Simone die er zelf erg van geschrokken is. Wat bezielt haar. Ze wilt hem juist laten denken dat ze geen interesse in hem heeft, maar toch voelt het ergens geweldig.
‘Ik ga er nu echt vandoor.’ zegt Simone. Ze draait zich om, doet de deur open en loopt naar buiten.
Laatst gewijzigd door Klaas op zo 09 jan 2011, 18:31, 1 keer totaal gewijzigd.
ik had echt zoiets van: een einde? zo erg zat ik dus in het verhaal 
wat ???
.
.
