Ik heb op dit forum al heel lang geen plaatjes meer gepost.
Dit ga ik nu weer proberen doen. Ik zit wel al twee generaties verder dan de laatste keer.
Dit is de tweedelaatste reeks die ik op het andere forum heb gepost.
Eventjes een stamboom zodat jullie mee zijn
__________________________________________________
De Wientjes
Charlottes' levensweg
Sinds een paar weken heeft ook Otto een vriendinnetje, Julie Evans.
Het koppel is dolverliefd en op een dag nam hij een belangrijke beslissing.
"We kennen mekaar nu al enkele weken en euh, ik vraag mij af....Wil je met mij trouwen?"
"Wat, euh.. Euh...Ja! Ja! Tuurlijk wil ik, ja!!!"
En die dag trouwden ze nog. Het werd een besloten huwelijk.
Sindsdien heette ze Julie Wientjes.
Hun huwelijk vierden ze dan 's avonds in het bubbelbad, met de gekende gevolgen.
Otto voelde ook dat hij wel wat privé kon gebruiken, hij en Julie besloten dan ook om te verhuizen.
David vond het een heel goed idee, hij kon de extra rust wel gebruiken want binnenkort zou hij 60 worden.
Ze verhuisden dan ook naar een klein huisje aan de andere kant, naast Otto's opa: Co Wientjes.
Ook Anthonie verhuisde, hij ging bij Olivier en Alannah wonen.
David ging op bezoek en kwam tot de blije beseffing dat zijn eerste kleinkind onderweg was.
Thuis werd het steeds rustiger, het is natuurlijk een groot verschil als je vroeger met 8 woonde.
De vrouwen heersten vanaf die dag.
En dan kwam de dag dat David en Anne-Jo 60 werden.
"Ben je er klaar voor?" vroeg David aan Anne-Jo.
"Ja...Helemaal.." ze klonk niet echt overtuigd.
's Avonds vierden ze hun verjaardag in bed, tot hun grote verrassing was vrijen plots veel lastiger.
Anne-Jo kreeg ook steeds meer last van een pijnlijke rug en een vrijpartij was niet bepaald vol van de gezonde houdingen.
Ze besloten dan ook al gauw om maar te slapen.
Anne-Jo's rugpijn bleef en het lopen werd erdoor wat moeilijker, ze besloot dan ook om haar een wandelstok te kopen.
Ze heeft natuurlijk nog steeds haar trots en koopt er één met een beestenkop op. Trots loopt ze nu door de gangen van het kasteeltje.
Ook de zusjes komen nog steeds heel goed overeen en kussengevechten en glijden op de waterbaan blijven dan ook niet uit.
Anne-Jo besluit om Jenna in te schrijven in de kunstlessen na school en David leert Charlotte autorijden.
Ze moet alleen nog wat oefenen in haar bochten....
En dan werd ook Charlotte 19, dolblij rent ze naar de taart. Ze is klaar om haar leven te beginnen!
Ze krijgt voor haar verjaardag een gloednieuwe filmcamera die ze meteen uitprobeert.
"Lach eens ma? Flink zo!"
Ook de zusjes krijgen een nieuwe slaapkamer.
Allebei een hoogslaper en een eigen bureau.
De volgende dag zit Charlotte doodnerveus, vandaag zou ze weten of ze geslaagd was voor de middelbare school.
Ook haar oma kwam die dag om het te vieren.
Helaas werd het niet zo'n vreugdevolle dag, middenin de uitreiking sterft oma Elise.
Doodongelukkig staat iedereen te schreeuwen van verdriet. Ze is 108 jaar oud geworden of 108 simdagen.
Ze krijgt dan ook een plaatsje naast haar papa.
Charlotte nam toen ook een drastische beslissing, ze vertrok uit huis en besloot om alleen te gaan wonen.
Matthew was ook jongvolwassen geworden en trok meteen bij haar in.
Ze werd 's ochtends heel vroeg wakker. Ze kon alleen maar aan haar oma denken en stond op.
Ze wou haar gedachten verzetten door het ontbijt klaar te maken.
Toen ze beneden kwam, kwam ze tot de beseffing dat ze nog nooit van haar leven had gekookt.
Ze nam een kookboek want hun eerste ontbijt samen moest toch iets meer zijn dan een simpele boterham.
Charlotte besloot om wafels te maken, alleen kreeg ze niet het gewenste resultaat....
Het werd dan toch maar een boterham met jam.
Die dag kreeg ook Matthew zijn rapport. Ze maakten zich op en vertrokken naar het gemeentehuis.
Thuis vierden ze het dan ook uitbundig, de douche werd helemaal niet gespaard...
's Avonds moest Charlotte naar het ziekenhuis, ze zou zieke kindjes annimeren.
Matthew bleef alleen thuis en aan de pretlichtjes in zijn ogen te zien had hij een idee.
Toen Charlotte thuis kwam was het licht gedoofd, alleen twee lampjes in de zithoek brandden.
Ze ging naar daar en Matthew gaf haar meteen een liefdevolle kus.
"Ik heb dit voor je gekocht omdat we eindelijk samenwonen."
Hij haalde een boeketje roze rozen tevoorschijn en gaf het aan haar.
Dolverliefd werd het een romantische avond onder de sterrenhemel.
De volgende ochtend maakte Matthew het ontbijt klaar, deze keer wel met succes.
Matthew had de grote droom om agent te worden en melde zich aan op het politiebureau.
Ze waren daar duidelijk onder de indruk van zijn capaciteiten en namen hem meteen aan.
Matthew had die dag nog een verassing. Hij nam Charlotte mee naar de tuin en haalde een klein doosje boven.
"Wil je met me trouwen, Charlie?"
"Jaaaa!!!!" gilde ze oorverdovend.
Charlotte moest die dag weg naar een voordracht in het theater en Matthew had het huis voor zich.
De volgende dag werd een iets minder leuke dag, de kraan ging stuk en Charlotte voelde zich echt ziek.
Continue rende ze naar het toilet en moest overgeven.
Matthew probeerde om de kraan te maken maar moest dan dringend naar zijn werk.
Ook Charlotte kreeg een vervelende brief, de rekening.
Ze vulde alles netjes in en zette onderaan nog "Xx Charlotte"
En daarna probeerde zij de kraan te maken, ze klungelde heel wat en het halve huis stond blank.
Na heel wat puffen was hij gemaakt.
Die namiddag ging ze naar het park waar ze heel wat mensen tegenkwam haar ouders, zusjes...
Ze nam meteen ook de job aan in het theater, ze wou absoluut de muziekwereld in.
Foto's van remiken - De Wientjes - p.4 28/06/2011
36 berichten • Pagina 2 van 2
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Wow O.o
Leuke familie! Je hebt al veel generaties ;P
Leuke familie! Je hebt al veel generaties ;P
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Idd.. Enne leuke foto's Joh!!:D
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Hele vette foto's!
En veel!
En veel!
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Idd, lekker veel. Het is bijna een dagboek alleen dan met veel meer plaatjes.
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Leuk!
Ook levensweg leuk gepresenteerd!
Lopen oudere eigenlijk altijd met een wandelstok? ;s
Ook levensweg leuk gepresenteerd!
Lopen oudere eigenlijk altijd met een wandelstok? ;s
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Thnx
Nee, die heb ik zelf een stok gegeven ;D
Nee, die heb ik zelf een stok gegeven ;D
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
Erg leuk gedaan toffe pics en een leuk verhaaltje erbij
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 4/06/2011
De Wientjes
Komen en gaan
Charlotte had de laatste tijd heel veel honger.
Om het half uur liep ze naar de koelkast en maakte zich een dubbele boterham of nam een wafel met een torenhoge toet slagroom.
's Avonds lag ze dan languit in de zetel met een grote zak chips. Matthew vroeg zich af waar ze dat bleef proppen.
"Matthew, maak je nog eens een bord spaghetti klaar, ik heb honger!" schreeuwde ze vaak.
"Schat, je eet echt veel te veel de laatste tijd. Je bent in een week tijd wel een halve kilo bijgekomen!"
"En toch heb ik honger..."
Na een paar dagen kreeg ze de schrik van haar leven.
Ze stond op de weegschaal: "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAh!!"
Matthew liep naar boven en vroeg wat er was, hij dacht dat ze een ongeluk had gehad en kreeg bijna een dubbele hartaanval.
"Ik heb nog nooit zoveel gewogen..." jammerde Charlotte. Matthew sloeg met zijn hand tegen zijn hoofd en draaide met zijn ogen.
Charlotte besloot om drastische maatregelen te nemen. Ze had gehoord dat haar opa, Co, een boek had uitgebracht met tips om in topvorm te blijven.
Ze nam haar telefoon en belde hem op.Na een kwartiertje stond hij er al.
"Hey, opie! Ik heb dringend tips nodig om in topvorm te blijven, ik krijg een buikje."
Co begon te schateren van het lachen: "Dat is geen buikje van overtollig vet," grinnikte hij.
"Je bent duidelijk zwanger!" Charlotte stond stil en haar mond viel open waarna Co hem weer demonstratief dichtklapte.
"Zou ik echt zwanger zijn..." mijmerde ze.
Ze besloot om het nog even niet aan Matthew te vertellen, ze wou zeker zijn.
Co en Charlotte gingen dan naar binnen en praatten over koetjes en kalfjes.
Dan gaf Co haar een knuffel: "Ik ben echt blij dat jij mijn kleindochter bent."
Charlotte voelde zich warm worden vanbinnen: "Wil je anders blijven logeren, het is al zo laat?"
"Ja, graa..." En verder kwam Co niet. Een gouden licht baande zich een weg rond Co's lichaam.
Hij was al oud en wist al een tijdje dat hij spoedig zou sterven. Met spijt in de ogen keek hij naar Charlotte.
Haar ogen vulden zich met tranen: "Nee!" riep ze nog uit, maar het was te laat...
De dagen daarna voelde Charlotte zich alsof ze in een bel zat. Ze hoorde haast niet meer wat anderen zeiden en zonderde zich vaak af.
Ook haar vreetbuien bleven en ze had zelfs geen zin om te koken. De voedselreplicator was haar enigste manier waarop ze eten "klaarmaakte".
Op een dag belde David met de vraag of hij langs mocht komen.
Ze hadden mekaar al een tijdje niet meer gezien.
Allebei hadden ze het heel moeilijk met de dood van Co, ze besloten om de gemoederen te laten zakken en praatten over de baby.
Na enkele dagen werd het steeds onrustiger in haar buik. Ze wist dat de baby niet lang meer op zich zou laten wachten.
Toen ze weer grote honger had ging ze naar de keuken waar ze een broodje nam. Net toen ze haar eerste hap ging nemen kreeg ze verschrikkelijke steken in haar buik.
Ze schreeuwde en tierde. Ze was helemaal alleen en had de kracht niet om zelf naar het ziekenhuis te gaan.
Ze besloot om dan maar in de keuken te bevallen.
Het werd een meisje: Emily.
Meteen voelde ze een diepe verbondenheid met het kleine meisje dat vanaf haar armen vertederend naar haar glimlachte.
Ook Matthew was helemaal verliefd op zijn dochtertje, vaak ging hij er 's middags mee wandelen als Charlotte even was ingedut.
Het was al enkele maanden geleden dat Matthew haar ten huwelijk vroeg.
De trouw kwam steeds dichterbij en Charlotte besloot dat ze een vrijgezellenfeest zou geven.
Die avond maakte ze alles klaar en belde haar vriendinnen op. Matthew zou de enigste man zijn...
Maar dat was buiten Bas Ta gerekend. Romée had achter Charlotte's rug een paar mannelijke dansers gebeld.
Gekleed in een politiehoed en broekje dansten ze zich om het vrouwelijke gezelschap heen.
Melige toosten werden uitgesproken toen ze al een glaasje (te veel) ophadden.
Die avond vroeg Matthew officieel om de hand van Charlotte aan Anne-Jo.
"Tuurlijk, ik zou heel blij zijn met jou als schoonzoon." ze knipoogde.
De rest van de avond (en ochtend) werd er nog volop gefeest, alleen waren er ook wat accidentjes.
Daarna vielen ze doodop in slaap.
De volgende ochtend had Charlotte des te meer redenen om nerveus te zijn, vandaag was het hun huwlelijk.
's Avonds kwam iedereen opdagen om hun trouw te vieren. Iedereen was opgetut en mooi gemaakt.
Het werd een romantisch feest, sober maar heel ontroerend.
(Dit is trouwens Pjotr, de zoon van Olivier.)
De volgende dag was het weer feest, Emily was jarig. Ze werd een lief, roodharig peutertje, de echte Wientjesgenen dus.
Komen en gaan
Charlotte had de laatste tijd heel veel honger.
Om het half uur liep ze naar de koelkast en maakte zich een dubbele boterham of nam een wafel met een torenhoge toet slagroom.
's Avonds lag ze dan languit in de zetel met een grote zak chips. Matthew vroeg zich af waar ze dat bleef proppen.
"Matthew, maak je nog eens een bord spaghetti klaar, ik heb honger!" schreeuwde ze vaak.
"Schat, je eet echt veel te veel de laatste tijd. Je bent in een week tijd wel een halve kilo bijgekomen!"
"En toch heb ik honger..."
Na een paar dagen kreeg ze de schrik van haar leven.
Ze stond op de weegschaal: "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAh!!"
Matthew liep naar boven en vroeg wat er was, hij dacht dat ze een ongeluk had gehad en kreeg bijna een dubbele hartaanval.
"Ik heb nog nooit zoveel gewogen..." jammerde Charlotte. Matthew sloeg met zijn hand tegen zijn hoofd en draaide met zijn ogen.
Charlotte besloot om drastische maatregelen te nemen. Ze had gehoord dat haar opa, Co, een boek had uitgebracht met tips om in topvorm te blijven.
Ze nam haar telefoon en belde hem op.Na een kwartiertje stond hij er al.
"Hey, opie! Ik heb dringend tips nodig om in topvorm te blijven, ik krijg een buikje."
Co begon te schateren van het lachen: "Dat is geen buikje van overtollig vet," grinnikte hij.
"Je bent duidelijk zwanger!" Charlotte stond stil en haar mond viel open waarna Co hem weer demonstratief dichtklapte.
"Zou ik echt zwanger zijn..." mijmerde ze.
Ze besloot om het nog even niet aan Matthew te vertellen, ze wou zeker zijn.
Co en Charlotte gingen dan naar binnen en praatten over koetjes en kalfjes.
Dan gaf Co haar een knuffel: "Ik ben echt blij dat jij mijn kleindochter bent."
Charlotte voelde zich warm worden vanbinnen: "Wil je anders blijven logeren, het is al zo laat?"
"Ja, graa..." En verder kwam Co niet. Een gouden licht baande zich een weg rond Co's lichaam.
Hij was al oud en wist al een tijdje dat hij spoedig zou sterven. Met spijt in de ogen keek hij naar Charlotte.
Haar ogen vulden zich met tranen: "Nee!" riep ze nog uit, maar het was te laat...
De dagen daarna voelde Charlotte zich alsof ze in een bel zat. Ze hoorde haast niet meer wat anderen zeiden en zonderde zich vaak af.
Ook haar vreetbuien bleven en ze had zelfs geen zin om te koken. De voedselreplicator was haar enigste manier waarop ze eten "klaarmaakte".
Op een dag belde David met de vraag of hij langs mocht komen.
Ze hadden mekaar al een tijdje niet meer gezien.
Allebei hadden ze het heel moeilijk met de dood van Co, ze besloten om de gemoederen te laten zakken en praatten over de baby.
Na enkele dagen werd het steeds onrustiger in haar buik. Ze wist dat de baby niet lang meer op zich zou laten wachten.
Toen ze weer grote honger had ging ze naar de keuken waar ze een broodje nam. Net toen ze haar eerste hap ging nemen kreeg ze verschrikkelijke steken in haar buik.
Ze schreeuwde en tierde. Ze was helemaal alleen en had de kracht niet om zelf naar het ziekenhuis te gaan.
Ze besloot om dan maar in de keuken te bevallen.
Het werd een meisje: Emily.
Meteen voelde ze een diepe verbondenheid met het kleine meisje dat vanaf haar armen vertederend naar haar glimlachte.
Ook Matthew was helemaal verliefd op zijn dochtertje, vaak ging hij er 's middags mee wandelen als Charlotte even was ingedut.
Het was al enkele maanden geleden dat Matthew haar ten huwelijk vroeg.
De trouw kwam steeds dichterbij en Charlotte besloot dat ze een vrijgezellenfeest zou geven.
Die avond maakte ze alles klaar en belde haar vriendinnen op. Matthew zou de enigste man zijn...
Maar dat was buiten Bas Ta gerekend. Romée had achter Charlotte's rug een paar mannelijke dansers gebeld.
Gekleed in een politiehoed en broekje dansten ze zich om het vrouwelijke gezelschap heen.
Melige toosten werden uitgesproken toen ze al een glaasje (te veel) ophadden.
Die avond vroeg Matthew officieel om de hand van Charlotte aan Anne-Jo.
"Tuurlijk, ik zou heel blij zijn met jou als schoonzoon." ze knipoogde.
De rest van de avond (en ochtend) werd er nog volop gefeest, alleen waren er ook wat accidentjes.
Daarna vielen ze doodop in slaap.
De volgende ochtend had Charlotte des te meer redenen om nerveus te zijn, vandaag was het hun huwlelijk.
's Avonds kwam iedereen opdagen om hun trouw te vieren. Iedereen was opgetut en mooi gemaakt.
Het werd een romantisch feest, sober maar heel ontroerend.
(Dit is trouwens Pjotr, de zoon van Olivier.)
De volgende dag was het weer feest, Emily was jarig. Ze werd een lief, roodharig peutertje, de echte Wientjesgenen dus.
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 19/06/2011
LEUK!
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 19/06/2011
Heel erg leuk! ;d
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.3 19/06/2011
Bedankt!
Wel wat weinig reacties op de vorige reeks
De Wientjes
Komen en gaan
Sinds een aantal dagen gaat het gerucht rond in Riverview dat hij was opgepakt door de politie tijdens een robbertje vechten.
De paparazzi die bekendstaan om hun onstilbare honger naar sensatie sprongen direct op dit nieuwtje af.
Ze belden Matthew op en stelden hem een aantal vragen: "Is het waar dat je een pruik draagt?
Volgens de geruchten ben je een vechtende skinhead. Waar staat je zware Harley?"
Matthew drukte meteen op de rode toets en belde naar de lokale krant om de waarheid te verkondigen.
Al snel werd Matthew weer een gerespecteerde burger.
Af en toe werd hij wel nog wat scheef bekeken, maar dan keek hij gewoon scheef terug.
Charlotte was de laatste tijd weer heel ziek, haar maag lag overhoop en het toilet was haar beste vriend.
Ze had zichzelf voorgenomen om nog een paar jaar te wachten met nog een kindje zodat ze haar kon concentreren op haar carrière.
Maar volgens haar had het lot daar anders over beslist...
Matthew vulde zijn dagen met bedankingskaartjes te schrijven voor de huwelijkscadeaus, Emily verzorgen en werken.
Emily vond hij helemaal niet erg maar de lange werkuren konden best slopend zijn.
Als hij dan eens vroeg moest gaan werken zat Emily te pruilen.
"Papa? Pa... pa...?"
Dan stond Charlotte zuchtend op en ging naar de kinderkamer, Emily's gezichtje klaarde dan meteen weer op.
"Mama! Eten!"
"Malle meid.." lachte ze dan.
Na het eten moest ze haar dan wel concentreren op de praatlessen.
Toen Matthew de tv aan het repareren was kwam Charlotte bij hem staan.
"Ik heb goed nieuws." fluisterde ze in zijn oor.
Al snel wist heel de familie het goede nieuws: tante Renée, nichtje Romée, broers, zussen....
Negen maanden later was het dan zover. Gillend stond ze in de slaapkamer.
Matthew kwam afgelopen en stond ook wat te gillen.
"Doe toch wat!!" gilde Charlotte: "Doe wat of ik doe je nog iets aan!"
Matthew besloot dan maar wijs om haar naar het ziekenhuis te voeren.
Onderweg kreeg hij nog heel wat verwijten naar zijn hoofd geslingerd en enkele geldboetes wegens te snel rijden belandden de volgende dag in de brievensbus.
Dit was het echter wel allemaal waard want ze kregen een zoontje: Dylan.
Een paar weken later was het tijd om Emily's verjaardag te vieren.
Er werd een taart in huis gehaald en er werd volop gefeest.
Ze kreeg heel wat cadeaus, een boomhut, zandbak en hinkelbaan. Op haar kamer wachtte nog een mooie verkleedkist.
Dolblij ging ze alles meteen ontdekken!
Ook mama en papa waren best wel benieuwd naar de boomhut, alleen deden ze er niet wat Emily zou doen.
Ze kwamen dan ook naar beneden met splinters op plaatsen waar ze niet horen te zitten.....
Wel wat weinig reacties op de vorige reeks
De Wientjes
Komen en gaan
Sinds een aantal dagen gaat het gerucht rond in Riverview dat hij was opgepakt door de politie tijdens een robbertje vechten.
De paparazzi die bekendstaan om hun onstilbare honger naar sensatie sprongen direct op dit nieuwtje af.
Ze belden Matthew op en stelden hem een aantal vragen: "Is het waar dat je een pruik draagt?
Volgens de geruchten ben je een vechtende skinhead. Waar staat je zware Harley?"
Matthew drukte meteen op de rode toets en belde naar de lokale krant om de waarheid te verkondigen.
Al snel werd Matthew weer een gerespecteerde burger.
Af en toe werd hij wel nog wat scheef bekeken, maar dan keek hij gewoon scheef terug.
Charlotte was de laatste tijd weer heel ziek, haar maag lag overhoop en het toilet was haar beste vriend.
Ze had zichzelf voorgenomen om nog een paar jaar te wachten met nog een kindje zodat ze haar kon concentreren op haar carrière.
Maar volgens haar had het lot daar anders over beslist...
Matthew vulde zijn dagen met bedankingskaartjes te schrijven voor de huwelijkscadeaus, Emily verzorgen en werken.
Emily vond hij helemaal niet erg maar de lange werkuren konden best slopend zijn.
Als hij dan eens vroeg moest gaan werken zat Emily te pruilen.
"Papa? Pa... pa...?"
Dan stond Charlotte zuchtend op en ging naar de kinderkamer, Emily's gezichtje klaarde dan meteen weer op.
"Mama! Eten!"
"Malle meid.." lachte ze dan.
Na het eten moest ze haar dan wel concentreren op de praatlessen.
Toen Matthew de tv aan het repareren was kwam Charlotte bij hem staan.
"Ik heb goed nieuws." fluisterde ze in zijn oor.
Al snel wist heel de familie het goede nieuws: tante Renée, nichtje Romée, broers, zussen....
Negen maanden later was het dan zover. Gillend stond ze in de slaapkamer.
Matthew kwam afgelopen en stond ook wat te gillen.
"Doe toch wat!!" gilde Charlotte: "Doe wat of ik doe je nog iets aan!"
Matthew besloot dan maar wijs om haar naar het ziekenhuis te voeren.
Onderweg kreeg hij nog heel wat verwijten naar zijn hoofd geslingerd en enkele geldboetes wegens te snel rijden belandden de volgende dag in de brievensbus.
Dit was het echter wel allemaal waard want ze kregen een zoontje: Dylan.
Een paar weken later was het tijd om Emily's verjaardag te vieren.
Er werd een taart in huis gehaald en er werd volop gefeest.
Ze kreeg heel wat cadeaus, een boomhut, zandbak en hinkelbaan. Op haar kamer wachtte nog een mooie verkleedkist.
Dolblij ging ze alles meteen ontdekken!
Ook mama en papa waren best wel benieuwd naar de boomhut, alleen deden ze er niet wat Emily zou doen.
Ze kwamen dan ook naar beneden met splinters op plaatsen waar ze niet horen te zitten.....
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.4 28/06/2011
Tof! Mooi huisje trouwens
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.4 28/06/2011
Emily is zo cute & mooi!
Zit haar outfit als kind bij levensweg?
Zit haar outfit als kind bij levensweg?
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.4 28/06/2011
Yup, bij volledige outfits
Ik denk wel dat ik de kleuren wat heb aangepast, ik ben niet zeker
Ik denk wel dat ik de kleuren wat heb aangepast, ik ben niet zeker
Re: Foto's van remiken - De Wientjes - p.4 28/06/2011
Leuuk!